Descartes33

Even een update, op dag vier. Vanochtend therapie, een zwaar gesprek. Belangrijkste thema? "Mooi weer spelen", zoals mijn therapeut het noemt, of zoals ik het zelf zie: mijn volledige omgeving, inclusief mijn therapeut, onderdeel maken van mijn eigen ontkenning, dat er geen probleem is, het gaat toch goed? Daar gaan zij en ik de komende weken elke sessie mee beginnen. @Lieke7777 ik heb je idee uitgevoerd, met mijn therapeute afgesproken elke ochtend een Antabuse-berichtje te sturen. En de aanbevolen dosering weer te nemen, dagelijks 200mg., in plaats van de helft. Dankjewel voor het advies. En weer door!

Het gaat aardig vandaag, goed geslapen. Maar met de motivatie zit het goed.

Goedemorgen allemaal. Voor iedereen die het vandaag extra moeilijk heeft: heel veel liefs. En voor de rest natuurlijk ook. Dagpact: ikkanhet Descartes

@Sandro Wat vervelend en wat goed dat je het meldt. Moeilijk zijn die overgangen, wat je eerder ook meldde. Vakanties, werken, thuiswerken (!), weer weg. Om een kleine ervaring van mezelf te delen: na mijn langste periode nuchter (vorig jaar, 7 maanden, tot december) had ik een terugval terwijl ik dacht dat ik het allemaal wel op de rit had. Cruciaal is om jezelf op te pakken, wat jij al hebt gedaan. Maar ik heb helaas ervaren dat na die eerste terugval, de volgende relatief snel volgde (een paar weken daarna). Die deur is heel stevig dicht, dan gebeurt er iets en wordt-ie opengetrokken, en dan wil hij ook niet helemaal meer dicht. Gevaarlijke gedachte was voor mij: och, vorige keer kwam ik er ook snel uit. Ga terug naar wat je eerder heeft geholpen, en breng dat verder. Heel veel kracht gewenst.

@Lieke7777 heel knap van je Lieke, het kan zo moeilijk zijn. Soms ben je dingen in je leven beter aan het maken terwijl je er niks van merkt en vooral heel ongelukkig bent, nog steeds. Maar dat betekent niet dat de dingen niet beter worden, je merkt het alleen nog niet :). Veel sterkte vandaag.

Goedemorgen allemaal, wat een vrolijke berichten. Hier een kopje koffie in het ochtendzonnetje, heerlijk windje door de haren. Zo komen we het leven wel door. Dagpact; Bor ikkanhet Descartes

Dankjewel voor de adviezen. Ook dat simpele “je moet de eerste niet nemen”, zo vaak gehoord de afgelopen jaren maar niet echt gehoord vrees ik. Goed misschien moet je soms op een bepaald punt komen. Sloom dagje op werk, begin er weer in te komen. Het doet me goed om hier af en toe te lezen. “Niet alleen maar wel eenzaam” is een hele ware uitdrukking, volgens mij worstel ik daar meer mee dan ik ooit echt heb doorgehad, of kon aanpakken.

Goed bezig @ikkanhet Dag 8 gaat goed. Hier dag drie en het gaat al wat beter. Beetje moe, maar dat vergeef ik mezelf maar. Kalmaan!

Dankjewel @knakker mooi bericht. Vriendin te lief? In de beginfase dat ik echt door begon te slaan met alcohol was ze vaak woedend. Daarna heeft ze zoveel van me gezien dat ze na een tijd tot de conclusie kwam dat ik niet anders kon. Toen is ze het meer gaan "verzorgen", naar beste vermogens. Maar je hebt gelijk, dat kan iemand niet eindeloos blijven doen. @lady jane Dat snap ik, dat je daar een fijnere partner bij had willen hebben. Ik denk vaak dat mensen je verslaving wel erger kunnen maken, maar niet beter kunnen maken. Nou nog even samenvatting van de nacht. Vervelend weer. Dit was nacht 3, dit is dag 3. Dan begint 's nachts de geest te razen en kan ik niet slapen, pas als het licht wordt. Vanochtend nog een paar uurtjes gepakt gelukkig. Een paar terugkerende gedachten: - Angst: ik kom er niet uit, er is in de afgelopen jaren heel weinig aanleiding geweest om dat te vermoeden, dat ik er ooit uit kom. - Gevaar: nu is die geest aan het razen, nu ga ik alles goed doen, nu ga ik alles rechtzetten van de afgelopen jaren. Dat is een hele gevaarlijke gedachte voor me want dat kan namelijk niet, althans niet in één nacht. Als ik nu weer als een razende alles "goed" ga doen dan ga ik ergens, over een maandje, vast weer voor de bijl, want dat was steeds zo. Dan komt de dag dat ik om me heen kijk naar alle niet-verslaafde mensen en geen verschil meer zie. En dat is precies de dag dat hoppa de verslaving weer door de geest begint te dreunen. - Een beetje rust, zowaar, vooral door te denken aan jullie op dit forum. Ik heb toch een plekje gevonden om dit allemaal op te slaan, om terug te lezen, om een beetje steun te krijgen en proberen te geven.

Hoi @Clean66 Goed dat je terugbent. Herkenbaar wat je schrijft over dit jaar. Ik stopte vorig jaar december met Refusal, na maandenlang succesvol innemen. Ook ik ben toen weer in een fase van vallen en opstaan beland. Maar door op te staan kom je altijd een keer dichter bij de oplossing, denk ik, hoop ik. Veel succes.

Goed bezig Mark, welkom. Ben benieuwd hoe jij het aan wil pakken. Dat dan weer even niet en dan weer wel en dan geen maat kunnen houden kan een heel tricky schema zijn. Maar moedig, succes.

Nou dag 2 zit er bijna op. Fysiek is het zwaar maar ik ken het inmiddels goed. Net een ommetje in het park deed me goed. Ik zal een flink plan nodig hebben om het vol te houden. Plan 1 is me aan te sluiten bij het dagpact, dat gaf vandaag rust. En vanaf woensdag weer de Antabuse, dan zal ik de rotzooi van vorige week wel kwijt zijn. Want oef wat moet het lichaam werken om dat weg te krijgen. Liefs voor jullie.

@brazer het leven minder leuk weet ik niet. Maar ik merk wel dat ik de afgelopen jaren veel gemist heb onder invloed. Grotere dingen maar ook hele kleine dingen, goeie dingen die je niet meer ziet omdat je eigenlijk toch de hele dag met drank bezig bent. Klinkt heel klein maar soms eens goed om me heen kijken helpt mij als het moeilijk is.

Even een hart onder de riem voor jou @ikkanhet Zag je bericht. Als het goed is worden die symptomen minder. Aardig voor jezelf zijn en een beetje positief denken, zou ik je toewensen.

Dankjewel @Pytje. Ben me aan het verdiepen in jouw verhaal. Tjah, de heftigheid ervan. Misschien is het wel allemaal vergelijkbaar. Ik meen me ook jaren te herinneren dat ik vrolijk dronk in - voor die tijd - nog redelijke hoeveelheden, waar ik echt romantisch aan terugdenk. Maar als ik eerlijk ben vergeet ik dan wel héél veel katers. En dat is moeilijk, die romantiek. Inmiddels denk ik dat ik meer verlang naar een bepaalde levensfase van vroeger, dat het allemaal nog wat zorgelozer was. Maargoed, de afgelopen jaren waren ook wel erg moeilijk. Anderzijds probeer ik me er nu weer sterk aan te herinneren dat het stemmetje van de drank altijd iets zal beloven wat het niet waarmaakt, dat wijst mijn afgelopen drie jaar wel uit. Het is wel grijs maar wordt niet minder grijs met het eerste glas, eerder in rap tempo zeer donker. Wel goed voor om daaraan te blijven denken.

Hoi Kramie, Welkom (hoewel ik ook pas nieuw ben hier). Goeie stap voor iedereen met dit probleem denk ik. En herkenbaar voor mij, vooral uit de periode dat ik het nog enigszins kon controleren. 's Morgens 9 uur op werk (of thuis, tijdens Corona, nog veel erger) en daar begint al een stemmetje. En dan maar op de klok zitten kijken. Ik merkte overigens ook dat ik veel minder aanwezig was, overdag door de kater, en 's avonds door de drank. Aan kleine dingen, de kat niet meer aaien, geen complimentjes meer geven, eigenlijk niet eens veel zin om te praten. En oef, wat heb ik veel afspraken afgezegd, te moeilijk, te zwak, te zwaar. Succes, hoor graag je plannen.

@Lieke7777 Ik heb het boek bij Bol gekocht, daar is het ook als E-book geloof ik. Er wordt wel benadrukt (en ik denk dat dat echt zo is) dat bij stevige problematiek de therapie ernaast wel noodzakelijk is, je hebt er iemand bij nodig. Maar het was fijn om te lezen, het zette me aan het denken. @SanMiquel Dankje voor je reactie, troostrijk. Ik denk het ook van die afgrond. Wat betreft antabuse/refusal, oh ja, dat werkt. Ik was vorig jaar ook zo'n gek om na een week of vier gebruik eens op de gedachte te komen dat het misschien bij mij niet werkt. Met spoed de huisarts gebeld. Die stelde voor (nadat hij me duidelijk had gemaakt dat ik een grote idioot was) om even mee te tellen met mijn hartslag, nou dat ging nog net goed terwijl ik echt dacht dat mijn laatste uur geslagen had. En dat duurt uren. Het medicijn werkt geloof ik zo dat het het enzym dat normaliter in je lever wordt aangemaakt, dat alcohol afbreekt, wordt vernietigd. Dus je vergiftigd jezelf echt direct. En ergens heb ik het gevoel dat dat moment me vorig jaar geholpen heeft. Toen ging het maanden goed, maar ik bleef natuurlijk wel kwetsbaar. Maar combineer het niet, het is echt gevaarlijk. Dus goed bezig @Lieke7777 Ik ga het weer gebruiken, proberen op die manier dit jaar vol te maken. En dan natuurlijk verder. Een beetje ruimte kweken om echt aan mezelf te werken.

Hé mijn vader heet ook Jan. En mijn broer ook. Nou dat was lachen vroeger aan de telefoon. DAGPACT:Yvonne Borikkanhet Descartes

Ja heel herkenbaar. Op aanraden van mijn therapeute heb ik het boek Patronen doorbreken van Hannie van Genderen gelezen. Dat gaat over Schematherapie, is een mooi, zorgzaam boek. Ik herkende er veel in hoor. Maargoed, de therapeut zei dat als ik zoveel bleef drinken we daar even niet aan gingen beginnen, we herkennen vooralsnog in jou alleen maar het verslavingsschema zei ze. Maar dit is iets voor de toekomst. Lukt het jou al om daar nu aan te werken? Ik las dat je het dit jaar echt al heel lang goed doet.

Ik neem elke dag een halfje. Zou misschien wel wat minder kunnen. Ik ga dit eens voorstellen bij mijn psych, of ze daar akkoord mee zou gaan.

Tja ze weet uit ervaring dat ik de afgelopen jaren als ik eenmaal op een bepaald punt ben niet terug kan. Totdat ik simpelweg echt niet meer kan drinken, dat moment komt altijd, en dat moment komt sneller met dit trucje. Ze zorgt ook dat ik heel veel blijf eten, wat me uiteindelijk alleen maar zieker maakt. Ze heeft een hele lieve familie die haar veel steunt. Ze heeft nu gezegd dat als het nog een keer misgaat ze een poosje bij haar ouders gaat wonen. Zwaar allemaal, maar weer iets waar ik kracht uit kan halen. Ik zou het mezelf nooit vergeven. Dat zei diezelfde psychiater trouwens ook, toen ik zei dat ik nog best aardig functioneerde op werk. "Oh dus je vindt die klotebaan van je wel genoeg reden om niet te zuipen, maar je mooie vriendin niet." Ja die heeft wel een punt.

Hele goeie, Lieke. Donderdag ga ik daar een afspraak over maken met mijn psycholoog. Misschien zoiets als jij: elke dag even tonen dat ik het heb genomen. Dat was over het algemeen de oplossing. Mijn psychiater zei laatst: "kijk, als jij al vanaf je zestiende je emoties met alcohol bestrijdt, dan is het niet gek dat je een aantal belangrijke stappen in het volwassen worden hebt gemist. Die moet je allemaal inhalen want zo wordt het niks." Dat was wel voor het eerst dat iemand het zo hard zei. Dat was ook het moment dat ik dacht shit, ik moet gewoon harder werken, meer kracht tonen, niet zo kinderlijk zijn. Beetje zoals jij het nu ook stelt, ik kan maar één oplossing bedenken. Is dat hoe je kunt leven? Nee. Dus dat gaan we ook niet meer doen. Ik zit echt flink met die gedachte de laatste tijd: zoveel hulp gehad, kliniek, psychiaters, psychologen. En misschien heb ik het allemaal wel langs me heen laten gaan, want je kunt het alleen maar zelf doen. Wat een slechte persoonlijkheid dan eigenlijk hè? Maargoed, elke dag is weer een nieuwe en kan ik de juiste keuze maken. Dat is trouwens ook de reden dat ik me hier heb aangemeld. Ik wil harder werken aan mijn probleem, niet weer na twee weken denken er is niks aan de hand.

Dankje Cleo. Nou daar gaan we, dag 2. Maar eens een plannetje maken. Ik ken in elk geval de vijand erg goed inmiddels. Bij mij is het altijd dezelfde cyclus. Vandaag ben ik weer een beetje hersteld, en opgelucht dat het ergste voorbij is. En hop, de Refusal erin. Dan gaat het weer drie-vier weken goed, en dan begin ik te "zoeken", allerlei ander verslavingsgedrag. En tenslotte, na die drie weken, kom ik tot de conclusie dat het allemaal niet genoeg is, niet genoeg bevredigd en dat de wereld inmiddels toch wel een beetje grijs is geworden. Ik ben echt onder de indruk van het idee van de "dry drunk", zo herkenbaar, zo frustrerend. En de dry drunk "vergeet" zijn refusal en haalt een flesje wijn. En de volgende dag zijn het er twee, en de 4e of 5e dag zijn het vijf flessen - totdat ik ziek ben. Mijn vriendin heeft trouwens een heel slim trucje om dat moment (dat ik niet meer kan) te bespoedigen: tegenwoordig giet ze (als mijn wangedrag zo op het einde loopt) flink wat rode wijnazijn door mijn drank. Daar word ik goed ziek van. Mooie vorm van tough love.

Oef hier ook. We hadden het raam bij mijn bureau even opengezet, ik ging even een sigaretje roken op het balkon (een verdieping lager). "Goh, het regent wel hard." Kom ik boven werkelijk een zwembad, laptop drijfnat, de puzzel die ik aan het leggen was... Echt tot midden in de kamer. Wat een blunder hè? Nou goed laten drogen, alles doet het weer. Gelukkig maar, kan ik weer werken.

Goedemorgen, Vervelende nacht hier. En vandaag weer aan het werk, vanaf huis nog steeds grotendeels. Dat is het toch niet echt voor me. Maar goed, wel extra tijd om een beetje aan mezelf te werken. Fijne dag allemaal.