Myle

Ik kan zo verdrietig/ boos worden soms hier. Wat voor tegenslagen kunnen mensen meemaken? Ik prijs mezelf even gelukkig met poes op schoot die likjes geeft aan mijn arm. En ik bedenk hooguit of ik vanavond doperwtjes maak, of broccoli. Het leven is mooi, maar soms wel enorm zwaar om dat te zien. Ik zou willen drinken. Ik weet niet eens waarom. Niet omdat het leven mooi is. Maar misschien omdat ik het even niet zie. Crap.

@Adrian Wat? Ik vind je reactie nogal (erg) kort door de bocht. @Bas Sterkte vandaag. Je zo slecht voelen is waardeloos. Ik hoop dat je van vandaag iets moois kan maken.

Bij het gebruik van naltrexon hoort psychotherapie en sociale begeleiding. Ook is het belangrijk dit middel consequent te blijven gebruiken. (gequote van een website) ------ Ik heb even gegoogled op Naltrexon. De bijwerkingen geven me vooral de creeps. Je moet alleen iets nietwaar? Ik weet niet wat de sinclair methode inhoudt. Maar een ongezond medicijn lijkt me niet de oplossing. Dromen over een zwembad lijkt me fijn. En die ommekeer, die kan je maken. Alsof het in de sterren lijkt te staan. (Sorry, zweverig, maar je kunt het)

Nadia. Hierbinnen zijn de ramenlappers inmiddels klaar. Ik vind het toch maar zo erg niks, onbekende mensen die in mijn eigen 'veilige ruimte' komen. Zo voelt het. Ze hebben trouwens wel een bende aan zeepsop op de grond laten liggen. Boeit hun wat. Dat mag ik dan wel zelf opdweilen.

Snap ik Nadia. Maar op een moment zal je niet verder kunnen drinken lijkt me. En dat bedoel ik eigenlijk met uitstellen.

Oh sorry. Ik ben nog niet helemaal wakker.

Ik weet het niet @Lonster. Echt niet. Beter zou het zijn als ik stop en gewoon de tel kwijtraak.

@Nadia, is er iets wat je leuk vind om te doen? Waar je je volledig op kan storten? Alles is beter dan wachten tot je je (weer) goed genoeg voelt om naar die supermarkt te gaan. Ik begrijp dat je in een hele nare situatie zit. Maar alcohol zorgt ervoor dat je het niet echt meemaakt, maar enkel verdooft en misschien wel uitstelt om alles te bevatten. Toch op het dagpact misschien? Als het je enige houvast kan geven zou ik het doen. Sterkte.

Het helpt om (ook en misschien vooral) als je geen zin of energie hebt toch dingen te ondernemen. Sporten, huishouden, hobby. Blijf uit je hoofd.

Welkom hier.

Ja dagelijks was het. Maar de hoeveelheid maakt uiteindelijk niet uit. Jij hebt een probleem. Daar wil je vanaf. Heel goed dus dat je je hebt aangemeld. En wat ik doe bij de GGZ, ik zou haast willen zeggen -hier zo vlug als kan wegkomen-. Maar tot die tijd heb ik gesprekken bij een psycholoog en woon ik er begeleid (zelfstandig appartement met begeleiding). En vanuit hier ben ik bezig met fitness en vrijwilligerswerk. Succes.

Goedemorgen. Die dromen herken ik. Heel vaag en niet fijn. Maar ik ben telkens maar blij dat het niet 'echt was'. Er zijn nu hier van die soort bouwvakkers mijn ramen aan het lappen. Nice. Ik voel me aangetast in mijn privacy. Ze zijn enkel nog buiten langs geweest. Zometeen ergens komen ze ook binnen walsen. Compleet vreemden. Nouja. Ik neem maar even een bakkie en wat yoghurt.

En ook niet als je 36 bent trouwens. Je bent het meer dan waard. Dat wilde ik even toevoegen.

Gisteren ging goed. Hou je daaraan vast. Het kan dag voor dag verschillen. Maar dat is niet jouw schuld. Ik heb nu ook geen energie. Dat wordt beter.

Hoi Eva, welkom. Ik dronk (en soms nog) ook voornamelijk wodka. Gemengd met wat ook maar, want anders is het niet makkelijk weg te krijgen. Zo'n 3/4 liter minstens. Je vertelt dat je je schaamt. Dat had ik (ook) heel lang. Tegenover iedereen in mijn omgeving, inclusief de GGZ waar ik In behandeling ben. De schaamte moest ik voorbij. Mijn psycholoog vond het niet eens zo bijzonder of ik wel of niet nuchter was maar wel (denk ik) of ik eerlijk was. Ik heb het uiteindelijk wel gedaan, eerlijk zijn. En het gaf een enorme opluchting. Ik ben er niet vanaf, want dat is aan jezelf. Je wordt over het algemeen geen. nummer als je 26 of 27 bent. Je bent geen nummertje zolang je jezelf kan presenteren.

Oké afgesproken. Slaapze voor nu.

Zullen we dan afspreken samen dat we morgen overleven? Misschien kunnen we steun hebben aan elkaar.

Dag 6 is het nu. Ik word er alleen een beetje moedeloos van. Het is steeds dag 6 of 14, 12, 3, 13, zoveel enz. Ik had het deze keer niet eens geteld maar zocht het op in mijn berichten. Ik zag er heel erg tegen op dat er morgen iemand hier komt op mijn ramen te wassen. Dat kan ik zelf. Fijn hoor, als het voor me gedaan wordt, maar het neemt een stukje zelfstandigheid weg. Nu geef ik me er maar aan over. Die ramen kunnen me geen bal schelen. Ik zou liever hebben dat ik die schoonmaaksters heel af en toe kon vragen of ze een keer voor me willen dweilen. Alleen dat, als even niks lukt. Daar schiet ik een stuk meer mee op. Maar goed. Instellingsregels zijn meestal niet buigbaar. En als ik ze wil breken zal ik het zelf hogerop moeten zoeken. Nu nog even mijn rolluik omhoog want dan kunnen ze er buiten ook bij. Ik ben trouwens benieuwd hoe ze 24 appartementen van binnen en buiten gaan schoonmaken in 4 uur.

Vandaag voel ik me wat beter. Ik heb eindelijk boodschappen gedaan en had een gesprek met mijn persoonlijk begeleider. Ik ga nu fitness oppakken adh. van een schema. In plaats van er binnen te lopen en al die apparaten te zien, maar geen idee hebben waar te beginnen. Ze wilde wel graag mee ookal is ze morgen vrij. Ik dacht: Jee, dan ben ik niet verplicht. Maar nu gaat ze haar fitness morgen hier doen, en moet ik wel mee. Shoot me. (Eigenlijk is het gewoon goed voor me hoor.). Maar nu dus morgen fitnessen en daarnaast een plan opstellen. Geen ruimte vanavond of vannacht om te drinken. Ik merk aan mezelf dat dit soort "ultimatums" of "niet kunnen" me enorm benauwen. Morgen tussen 09.00 en 13.00 worden hier ook alle ramen gewassen waarvoor ik dus wakker en helder moet zijn. Aan de ene kant vind ik het helemaal niet fijn. Waar blijft mijn keuzevrijheid? Anderzijds is dit de eerste stok achter de deur die me daadwerkelijk dwingt om mijn deur open te maken. Als ik KO in mijn bed zou liggen gaat dat niet en dat wil ik ook niet. Nouja kortom, ik zou nu willen drinken maar het kan niet, mag niet van mezelf, en eigenlijk wil ik het ook helemaal niet. Het is de keuze die me ontnomen wordt.

Hey lieve, maar ook volgens mij heel kwetsbare @Rupsjenooitgenoeg, hoe is het nu? Volgens mij is het nu 11 dagen geleden dat je van je liet horen. Toen ging het niet goed. Laat je wat weten?

Je hebt er niet aan toegegeven en bent naar het paard geweest. Winst. En in dat dienstenblok from hell kun je ook geen alcohol gebruiken. Knap vind ik het hoor. Zoals je nu erin staat. En hoe je reageert. Tenslotte, hamburgers zijn veel lekkerder en er hangt ook geen kater omheen. Je zal hooguit een keer een stuk moeten bewegen. Maar dat is nuchter een heel stuk fijner dan als je gedronken hebt. Relaxze.

Ik herken het wel, ook als je niet drinkt om een uur of 5 te denken oh ik heb nog niks binnen vandaag. Dan maar even een breaker, of een boterham. Maar niet veel verder komen dan dat. Of zelfs 'als ik nou een petfles limonade vul, krijg ik tenminste wat suiker binnen' (Ik drink bijna alleen water en thee anders). Het hoort denk ik bij goed voor jezelf leren zorgen dat je goede en gezonde voeding nodig hebt. Meerdere keren per dag. Mijn hoofd snapt dit ook nog altikd niet genoeg. Depressie kan je hongergevoel ook erg in de war schoppen maar hoe dan ook, misschien een beetje een afgezaagd plan om toch minstens drie keer per dag iets gezonds te eten? Ook als je het bijna niet door je strot krijgt. Waarschijnlijk wordt je energielevel er steeds beter op.

Het zal langzaamaan beter worden denk ik. Met kleine stapjes. Ik hoop dat je gesprek goed was.

Wat @nondetju schrijft klopt inderdaad. En wat een gezellige dieren zeg, alpaca's

Daar heb je een goed punt. High tea dan Slaap lekker.