Maverick

Bloemkool, gekookte aardappelen, beetje jus en een hamburgertje

Dank je wel @Bob voor de felicitaties en bijhouden van de lijst, @lady jane ook jij bedankt voor de felicitaties en de mooie taart! En zo ben je 10 jaar verder, 10 jaar geleden zag het er voor mij niet goed uit. Ik zat op het hoogte/dieptepunt van alle ellende die mijn drankgebruik had veroorzaakt. Mijn actieve verslaving had mij in vele vormen gesloopt, waaronder mijn eigenwaarde,(zelf)vertrouwen, gezondheid mijn huwelijk enz. enz. Drinken en blijven functioneren had zijn eindhalte bereikt, ik zat voor mijn gevoel zo diep in de verslavingsfuik gezwommen dat hulp zoeken nog de enige mogelijkheid was. Dit heb ik gedaan, overigens met grote tegenzin en gekrenkte trots. Die hulp heb ik gekregen, ik heb 4 weken intern gezeten in een kliniek. Langzaam maar zeker werd mij duidelijk wat er met mij aan de hand was en kreeg ik de startprocedure aangeleerd om in herstel te gaan en ook te proberen in herstel te blijven. Ik ben mijn behandelteam hier nog tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor. Een ervaringsdeskundige binnen dat team wist mijn vertrouwen te winnen in mijn toentertijd paranoia brein, ik heb ontzettend veel aan deze persoon gehad, hij sprak de juiste taal en de rust die hij op mij uitstraalde was voor mij helpend en een voorbeeld voor wat ik ook wilde, rust en kalmte. Het is me gelukt om 10 jaar nuchter te blijven en die 10 jaar is voorbij gevlogen. Het ziet er vooralsnog goed uit, ik leef nog, functioneer met veel meer vertrouwen, mijn huwelijk heeft het overleefd en het contact met mijn kinderen is gelukkig goed. Ik mag mij zelfs sinds vorige week opa noemen van een prachtige kleindochter en dat vind ik in één woord geweldig! 10 jaar geleden kwam ik gelukkig tot de conclusie dat stoppen met mijzelf te verdoven nieuwe mogelijkheden kon brengen en achteraf gezien is dat ook zeker zo gebleken. Hoewel ik hier niet vaak meer schrijf blijf ik zo nu en dan toch meelezen, laat mij maar op de lijst staan, het geeft mij nog altijd een klein herstel ankertje in mijn bestaan.

Misschien zit hier wel de uiteindelijke sleutel voor langdurig herstel? Het langdurig in herstel komen moet vanuit je tenen komen, het moet zo’n pijn en ellende hebben geven dat je daarna alle motivatie en hulp bij elkaar schraapt om er echt iets aan te gaan doen. Dat is iig mijn ervaring. Ik herinner mij nog dat tijdens één van de sessies in de kliniek mij werd verteld dat ik mijn wil maar even moest laten voor wat was en wat meer mocht gaan luisteren en openstaan voor hulp en de adviezen. Op de weerstand tegen het loslaten van de eigen wil kwam de opmerking te kijken naar waar mijn eigen wil mij had gebracht. De balans opmakend was het geen best resultaat. Succes zzb, hopelijk heeft het nu pijn genoeg gedaan en is dit voor jou de start naar langdurig herstel. Ik gun het je echt van harte!

Welkom Antony, Het lot van velen hier, ook ik ben niet van de kleine beetjes. De angst om alcohol helemaal los te laten geeft het brein de (valse) hoop dat het toch een keer gaat lukken om het bij weinig te houden. Mij is het nooit gelukt te matigen en daar werd ik doodmoe en wanhopig van. Goed dat je er bent, je moet er zelf doorheen maar het hoeft niet alleen. Stap aan boord van de hersteltrein het is zeker het risico waard.

Ik werd nuchter. Ik stopte met mezelf te doden met alcohol. Ik begon te denken: "Wacht eens even - als ik hiermee kan stoppen, wat zijn dan de mogelijkheden? En langzaam drong het tot me door dat het misschien het risico waard was." John Kabat-Zinn

Dank je wel @Bob voor het onvermoeibaar bijhouden van het jaarpact en @lady jane bedankt weer voor de prachtige taart! Het hier op het jaarpact staan is voor mij een ijkpunt die mij elke 15e juni laat zien hoe hard de tijd eigenlijk gaat. Ook mijn 9e jaar in nuchterheid is echt voorbij gevlogen! Ik ben daarin overigens nog steeds blij en tevreden dat ik mijn tijd niet meer verspil aan onder invloed zijn en (erger) aan het herstellen van het onder invloed zijn. De tijd die mij gegeven is vul ik nu over het algemeen veel prettiger en nuttiger in. Voor nu blijf ik nog graag op het jaarpact staan. Zo lang ik elke dag nog besluit om de eerste niet op te pakken probeer ik lekker zo door te gaan. En met een beetje geluk heb ik voor ik het weet ook weer een eervolle vermelding en een mooie taart te pakken! 😜

Don't leave anything for later. Later, the coffee gets cold. Later, you lose interest. Later, the day turns into night. Later, people grow up. Later, people grow old. Later, life goes by. Later, you regret not doing something... When you had the chance. Life is a fleeting dance, a delicate balance of moments that unfold before us, never to return in quite the same way again. Regret is a bitter pill to swallow, a weight that bears down upon the soul with the burden of missed chances and unspoken words. So, let us not leave anything for later. Let us seize the moments as they come, with hearts open and arms outstretched to embrace the possibilities that lie before us. For in the end, it is not the things we did that we regret, but the things we left undone, the words left unspoken, the dreams left unfulfilled. — Before the Coffee Gets Cold🙅☕

Mooie mijlpaal @Emmy en wat een ommekeer in levensstijl, echt goed gedaan. Gek hè dat zo nu en dan alcohol nog steeds een soort van houvast lijkt te zijn in tijden dat je wat minder in je vel zit. Het brein kan daar dan echt hardnekkig in zijn Het zijn maar gedachten en zoals je schrijft het is niet echt een goed idee. Volgens mij lig je prima op koers, lekker houden zo.

Dat gedoe begint alleen weer als je gaat twijfelen aan je motivatie mbt de genomen beslissing om niet te drinken. Dat is de grootste marteling tijdens een zucht/trekmoment, je eigen beslissing in twijfel gaan trekken. Misschien een idee dat je jezelf op het dagpact zet op de dagdraad? Daar staan meerdere die hun beslissing om vandaag niet te drinken kracht bij willen zetten. Een stok achter de deur zeg maar.

Welkom Iggy, we kunnen elkaar de hand schudden. Ook ik ben niet zo goed ingeregeld als het gaat om gematigd drinken. Heb het talent niet, ook al zou ik het wel graag willen. Probeer per dag te bekijken of niet drinken je meer oplevert dan de worsteling om het bij een beetje te houden. Per dag is overzichtelijker en minder beangstigend is mijn ervaring. Vandaag drink ik niet en dat roep ik al een tijdje tegen mijzelf. Ik ben nog steeds niet uitgekeken op alles wat het mij tot nu toe heeft opgeleverd. Succes met jouw zoektocht naar alcohol de baas. Hier lopen er genoeg met je mee!

Mooi inzicht Oscar, ik bedoelde hetzelfde met dat de fles jajem wellicht als geroepen kwam. De gruwelijke discipline die je als niet getalenteerde drinker moet hebben om “sociaal wenselijk” te drinken met vervolgens de immer neerwaarts glijdende schaal waar je vroeg of laat toch weer mee te maken krijgt. In dit geval was het inderdaad weer snel duidelijk en dus gelukkig zonder al te langdurig gekwakkel, gedraai en gedoe. Mooi man, zoals je zelf altijd roept moedig voorwaarts. Ervaring rijker en een fles jajem armer

Het talent om gematigd te drinken is er niet, ook ik heb dat keer op keer aan mijzelf en de rest van mijn familieleden bewezen. Hoe graag ik het ook wil, ik ben nu eenmaal niet van de kleine beetjes, zo lang ik dat niet accepteren wil of kan blijf ik mijzelf en de rest voor de gek houden. Ik heb niets meer te willen als het om alcohol drinken gaat, die wil is uiterst onbetrouwbaar gebleken en heeft een spoor van vernieling achtergelaten. Wat overblijft is idd proberen de kraan dicht te draaien en te houden. Je hebt bewezen dat je dat ook voor langere tijd prima kan. Misschien kwam die fles jajem wel als geroepen, anders moest je voor je goed fatsoen nu nog steeds jezelf geweld aan doen met 1 of 2 drankjes. 1 of 2 en dan ophouden, pffff moet er niet aan denken

Succes Oscar, het lijkt me een spannend besluit en een behoorlijke gok. Wat ik mij dan weer afvraag wat Paardenbloem hiervan vindt. Misschien niet relevant maar ik kan mij voorstellen dat zij haar hart zal vasthouden met alles wat er tijdens je alcohol hoogtijdagen is gebeurd. Zal voor haar ook best spannend zijn kan ik mij zo voorstellen?

Dank @Bob voor het bijhouden, dank @lady jane voor de mooie taart. 8 jaar inmiddels dat ik besloten heb om vandaag niet te drinken. Ik ben mateloos, dat zit in mij opgesloten en daarom niet van de kleine beetjes. Blijkbaar is voor mij niet drinken beter te doen dan het bij 1 of twee glazen te houden. Dat laatste is met mijn brein kansloos. Echt zucht naar drank heb ik niet meer, hooguit soms nog een speldenprik bij bepaalde gelegenheden of in bepaalde gemoedstoestand. Maar ik ben er zo langzamerhand van overtuigd geraakt dat er voor mij geen alternatief meer is dan niet te drinken, tenminste als ik uit de ellende wil blijven. Het leven is rustiger zo, overzichtelijker met minder schuld en schaamte en meer zelfvertrouwen. Ik schrijf dit berichtje op mijn vakantieadres onder het genot van mijn “drugs of choice” zwarte koffie. Een nieuwe dag die ik fris begin in mijn 9e jaar van nuchterigheid. Vandaag drink ik niet, ik vind het leven te kostbaar om het nog verder te verdoen aan iets waar ik toch geen talent voor heb.

Gaat goed @Remi1 dank voor het vragen. Ik rook nog steeds niet en ik lijk voorlopig weer wat meer rustig en in balans. Hoe gaat het met jou?

DAGPACT: Fonny Yvonne Beatrix zbb Maarten Toos Pytje Roberto Spirit Prana Remi Maverick

1. Niets lijkt mij tot nu toe beter af te gaan dan een beetje. Ik heb zo langzamerhand wel geaccepteerd dat ik niet van de kleine beetjes ben en dat met name met alcohol. Met de fles zelf is niets mis maar in mijn handen is het vragen om ellende. Ik kan maar beter de samenwerking niet meer aangaan

Ruim twee maanden gestopt, maar ik kan niet zeggen dat de balans al terug is Ik ben mezelf aan het volvreten, 10kg erbij in ruim 2 maanden, die mateloosheid in mij, die rusteloosheid, die drukte in mij hoofd, soms wordt ik doodmoe van mijzelf. Kan wel janken op het moment. Het is niet alleen het stoppen met roken, ik ben op dit moment weer in alle hevigheid destructief, wil mijzelf het liefst helemaal in elkaar trappen, wat een klote brein heb ik toch. Ik voel me gevangen, levend begraven, zielig en vol zelfmedelijden en dat wil ik helemaal niet. Blijkbaar heb nog maar weinig echt geleerd van loskomen uit verslaving, ik verleg nog steeds mijn gebruik naar iets anders. Ik moet hier iets mee

Gaat goed @Remi1 ik blijf alleen vaak nog naar een alternatief zoeken voor de gewoonte. Dus snoepjes, koekjes en andere lekkernijen blijven bovengemiddeld genuttigd worden Het lijkt wel wat minder te worden dus hopelijk kan ik weer een begin maken met wat kilootjes kwijt te raken. Inmiddels 2 maanden niet gerookt/dampt dus dat is niet gek.

Ha @Remi1, Het gaat goed met mij, dank voor het vragen. Nog steeds nicotinevrij dus er mag weer een blommetje bij. Wel eerst de helm opzetten hè, heel belangrijk bij het bloemschikken

De dag is om, ik kan er niets meer aan veranderen. Morgen is er nog niet dus het beste wat ik kan doen is mijn rust gaan pakken. Lekker koese, morgen weer een dag

Dank je wel voor de de bloemetjes @Remi1 dat is lief. Alleen dat bloemschikken is levensgevaarlijk vraag dat maar aan Bertje Visscher

Inmiddels 5 weken nicotine vrij. moet bekennen dat ik vorige week aardig uit balans was. De zucht die zo nu en dan nog steeds de kop opsteekt maakt me opstandig en laat mij zoeken naar alternatieven. Zo was ik een paar kilo afgevallen maar die zitten er ouderwets weer aan. Zelfs de geniepige gedachtes om alles weer los te gooien ( drank en echte sigaretten) zijn de revue gepasseerd. Deze week gaat het gelukkig weer wat beter en ben blij dat ik nog steeds bij mijn beslissing ben gebleven. Ik hoop snel mijn stabiliteit weer wat terug te krijgen. Mijn grootste angst is door de drang naar roken ook weer terug te vallen naar alcohol. Daar moet ik dus echt niet aan denken, de hel! Misschien is het daarom dat ik ruim 7 jaar na het stoppen met drinken nog steeds rookte? De balans was er dan wel maar toch fragiel ofzo.

Natuurlijk gaat het om verdoven, het middel doet helemaal niet ter zake. Dat is altijd kortstondig en uiteindelijk destructiever dan dat wat je ermee probeert te laten verdwijnen. Het gaat om de aanleiding niet het gebruik, zolang je terug blijft grijpen naar verdoving ga je iets uit de weg, het moet weg en als het niet zo weggaat dan dwing ik het met verdoving. Maar het lost niets op, het moet niet weg, je moet er juist iets mee. De noodzaak om te verdoven is eigenlijk de noodzaak om aan de slag te gaan met dat wat je zo kwelt. Kak, ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Voor mij was het iig op mijn manier een soort van vrede krijgen met mijn verleden, de kwellingen bespreekbaar maken ook al kwam er vaak onbegrip van de andere kant. Ik wilde anders, en ook al kwam er geen bevredigend antwoord, het mocht geen aanleiding meer zijn. Zo min mogelijk onrust en leegte meer veroorzaken. Gek genoeg leek uiteindelijk voor mij de grootste leegte uit het verdoven zelf te komen. Volgens mij is het puinruimen Quinn, ik hoop dat je de kracht en de moed vindt om daar aan te beginnen en/ of (verder) mee door te gaan. hug van mij.

En wie legt jou die kwelling op Quinn, de goden? Komt de teleurstelling van de onmogelijke opdracht niet prima van pas om gebruik te rechtvaardigen? Zo werkt verslaving toch?