Maverick

Jep, heb ik ook soms nog als het mij qua vermoeidheid over de schoenen loopt. Het goede doel had er een liedje over: waar is hier de nooduitgang! Het vervelende is alleen dat je de volgende dag gewoon weer door de voordeur van het leven naar binnen wordt gedonderd, ziek en je brein op windkracht 12. Beter idd maar even aangeven dat de nooduitgang lonkt, f’ck het mechanisme, deurtje blijft dicht

85,9

Wanneer de “drink met mij mee-er” het nodig vindt om mij mijn keuze te laten verantwoorden, zeg ik vaak dat ik allergisch ben voor alcohol. Dan lieg ik niet want mijn allergische reactie is dat ik niet kan stoppen. Dat hoeft de ander niet te weten natuurlijk maar mijn ervaring is dat nagenoeg niemand de moeite neemt om door te vragen en het erbij laat. Bij de enkeling die wel wil weten wat die allergische reactie is zeg ik dat ik er hoofdpijn van krijg, meestal de dag erna. Voor beide partijen is dan de kous af en na wat schaapachtig gelach gaan we weer verder met een ander (oppervlakkig) onderwerp. Ik erger mij er niet (meer) aan, ik was zelf ook zo’n “drink met mij mee-er”

86,4

85,8

86,4

86,3

Yes! De musketiers zijn weer compleet. Zoals je zelf ergens schreef @Quinn het gaat niet alleen om niet drinken. Ik denk dat niet drinken slechts een voorwaarde is om daarmee te proberen sterker te worden dan je verleden en hoopvoller naar de toekomst. Maar vandaag is vandaag en voorlopig zit je weer terug in het zadel. Dus opbokken en rijden want we moeten door! Geen één voor allen, allen voor geen één!

Alles liever zelf willen oplossen en het jezelf niet waardig vinden om hulpruimte in te nemen lijk ik te herkennen Quinn. Het is iets waar ik ook regelmatig aan werd herinnerd door mijn hulpverleners. @jopie raakte met de twee palletjes in mijn ogen heel mooi de kern. Het is voor mij het meest lastig om iets te doen aan het palletje onrust, dat is oefenen, leren, vallen en opstaan maar vooral ook hulp aanvaarden. In mijn overtuiging val je niet plotseling terug, het bouwt zich op. Onrust wordt meer onrust, wordt woede/frustratie/verdriet wordt obsessie. Je hebt gelijk dat die opbouw niet altijd uit jezelf te stoppen is en daarom is tijdig hulp vragen zo belangrijk denk ik. Leren tijdig te signaleren en om hulp vragen, je onrust kenbaar te maken, kan de uitkomst van die opbouw veranderen.

Oei, is er een musketier van z’n paard gedonderd? Niet blijven liggen @Quinn over 4 dagen is het weer de 15e en dan gewoon hier weer aanmelden dan blijven we de 4 musketiers, ok? ”Success is not final, failure is not fatal: it’s the courage to continue that counts”

86,8

Welkom Pedro, ” Hoe erg moet de pijn worden voordat je iets gaat veranderen” Hulde aan je vrouw dat ze probeert niet meer mee te gaan in het verleggen van de grens. Daar is moed voor nodig en zo’n stap zetten zal haar ook veel pijn en verdriet doen. Maar ze kan niet anders, zolang jij je verslaving niet onder controle krijgt is ze samen met de kinderen medeslachtoffer van jouw progressieve ziekte. Zelf dit ook meegemaakt, dacht dat het wel meeviel en dat ik ermee weg kon komen. Mijn vrouw had uiteindelijk een schuur vol met excuses en vruchteloze beloftes maar was er niets mee opgeschoten. Mijn advies, zoek hulp, laat zien door daden dat je het serieus neemt en dat je alles aangrijpt om het onder controle te krijgen. Zolang je het probleem blijft bagatelliseren zal je brein dit ook (blijven) doen als je zucht ervaart. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een opname en een zelfhulpgroep en ben mijn hulpverleners en lotgenoten heel dankbaar geweest voor de spiegel en de nieuwe inzichten. Succes met je zoektocht naar de grote droogte, hier lopen er genoeg met je mee.

85,6

Misschien dan een beetje te laat doorgegeven @Jannigje maar dan mooi wel een pondje minder dan de vorige keer. Elk nadeel heeft z’n voordeel

Zijn verslaafden in gebruik over het algemeen niet juist op zoek naar dit soort afwijzing? Misschien wil degene dit soort reacties maar al te graag over zichzelf afroepen. Het is een prima excuus om te blijven drinken want iedereen bevestigd toch wel wat voor een eikel ik eigenlijk ben. Jezelf (laten) afwijzen door anderen te schofferen is in mijn ogen een duidelijk voorbeeld van verslavingsgedrag, het voeden van het mechanisme. Misschien is dat mede ook de reden dat iemand onder invloed bij een AA-meeting zijn of haar mond dient te houden omdat dan de drank spreekt en niet de persoon zelf. Helaas kan deze regel niet worden gehandhaafd op een forum als deze.

86,9

Weet niet of ik je begrijp Quinn maar is die diepe angst niet een indicatie dat je echt niet meer wil drinken? Dat de pijn groot genoeg is geweest en daarom er zover mogelijk van weg wil blijven? Hoewel het zwaar drukt, is het misschien ook wel een motivator om bij je besluit te blijven? Iets positiefs uiteindelijk? Die angst om terug te vallen kon mij op sommige momenten ook verlammen. Het kon zo erg zijn dat ik niets met lotgenoten te maken wilde hebben als die terugvielen. Ik was als de dood dat als ik te dichtbij kwam mij hetzelfde zou overkomen. Later lukte het wat beter om daarmee om te gaan, dat groeide naarmate ik weer meer geloof en vertrouwen kreeg in mijzelf. Het heeft tijd nodig en in de tussentijd wees niet bang om ook weer een beetje te gaan leven. We zijn ook niet in één dag verslaafd geraakt….

88,0

Ha @Quinn ouwe medemusketier, gefeliciteerd met je 1 jarig non-alcohol jubileum! Ik heb je afgelopen jaar regelmatig gelezen en ik weet dat het een moeilijke reis is geweest. In mijn 1e jaar riepen ze dat het allemaal beter zou worden en dat ik het geluk weer ging zien als ik maar vol zou houden. Op die momenten kon ik daar niets mee, ik zag nog steeds geen kleur en de nuchtere wereld joeg mij bij tijd en wijle alle angst aan. En toch, tijd en afstand deed zijn werk. Langzaam maar zeker ging ik weer wat voelen, kon voor mezelf blij zijn met een kleine vooruitgang, kon dat gaan zien als een overwinning. Mijn reflex om te willen vluchten in verdoving werden korter en milder. Het zou mooi zijn als je dit ook ook gaat ervaren, het opbouwen van opnieuw weer voelen, weer gaan zien waar je misschien wel blind voor bent geraakt? Niet meer niet drinken op wilskracht of uit angst voor wat er dan komen gaat maar op vertrouwen dat het je steeds weer wat brengt. Jaar 2 nuchter ligt klaar om ontdekt te worden en die begint zoals elke dag bij vandaag drink ik niet. Gisteren is geweest en morgen is er nog niet. Vandaag is waarin ik leef. @Pete gefeliciteerd met je 3 maanden! Je weet het hè, geen één voor allen, allen voor geen één!

87,6

Herkenbaar wat je schrijft, ik verbaas mij ook wel eens over het gemak waarmee terugval wordt afgedaan als “ niets aan te doen, volgende keer beter” Ik zit er ook niet zo in. Sterker, ik ben een tijd lang als de dood geweest weer terug te keren in waar ik vandaan kwam. Ik kon zwetend wakker worden na een drankdroom. Hoewel ik grossierde in allerlei angsten en onzekerheden heeft deze specifieke angst om terug te vallen mij misschien wel geholpen om elke dag bij mijn besluit te blijven. Misschien is de pijn groot genoeg geweest om blijvend te veranderen? Uiteindelijk kan ik alleen maar voor mijzelf spreken, ik ben een ander niet. Ieder zijn eigen weg in herstel. Balen heeft geen zin, iemand heeft ooit tegen mij gezegd: “erger je niet, verbaas je slechts”

88,4

89,3

90,4

Welkom @Betty Die schaamte is herkenbaar, het heeft mij ook een tijd geduurd voordat ik over die drempel durfde te stappen. Alcohol is nu eenmaal niet zo best voor je zelfvertrouwen, misschien alleen een beetje als je onder invloed bent en dat maakt je nu juist zo afhankelijk. Uiteindelijk was het één van mijn beste beslissing ooit om hulp te aanvaarden en met lood in de schoen naar mijn huisarts te gaan. Het viel mee, de dokter snapte het aardig en heeft me doorverwezen. Je bent echt niet de enige, de kracht en de hulp komt juist uit de mensen zoals jij, ik en al de andere lotgenoten. Zelf doen maar het hoeft niet alleen.