Dank @Kohtje. Je hebt gelijk. Maar toch heb ik nog steeds dat gevoel in mijn achterhoofd van: als ik een jaar ben gestopt kan ik misschien toch af en toe wat drinken. Ik heb dit altijd beschouwd als een time out en nooit als definitief stoppen met drinken. Door alles wat ik hier heb gelezen, (en ook het filmpje van Els Noordlander) ben ik gaan twijfelen: is met mate drinken nog wel voor me weggelegd? Ik ben bang dat ik het pas echt weet door het te ervaren. Maar ja, waarom zou ik eigenlijk nog, wat voor waarde heeft het? (Als ik het zo graag wil, betekent dat dat ik er niet los van ben, en als ik er los van ben waarom zou ik dan...) Maar het idee om nooit, echt nooit meer te drinken... Dat voelt nog steeds...ik weet het niet. Ik merk dat het niet drinken me goed afgaat zolang ik het als een time out blijf zien... de woorden 'nooit meer' brengen van alles bij me naar boven: angst, verlangen, heimwee, baldadigheid (niemand zegt me wat ik moet doen) nu probeer ik maar te denken: bij twijfel, niet doen...