zoonvanmijnmoeder

Ik wil eigenlijk stappen ondernemen want ik kan het niet langer aanzien , toch blijft het zo dat als ze niet wil ik er weinig aan kan doen. Maar waar is de grens tussen ingrijpen en ze haar gang laten gaan........aan de andere kant is ze al aardig op leeftijd en word afkicken toch ook een lastig verhaal. Ik heb serieus goed advies nodig over het afkicken van alcohol of het afbouwen er van.

m'n moeder begint zo rond 12:00 s'middags te drinken en gaat door tot ze in slaap valt ,ze is nooit helemaal laveloos en weet meestal nog wel wat ze doet , alleen haar geheugen laat haar vaak in de steek. Meestal drinkt ze wijn gemengd met port maar de laatste tijd vaker jenever met vruchtensap ,heel eerlijk weet ik niet precies hoeveel ze drinkt , maar ik schat zo'n glas of 5 zes per dag. Als haar vriend er is dan drinken ze veel meer , ze wakkeren elkaar aan en gaat het vaak ook mis. De laatste keer gooide hij haar een glas in het gezicht , gelukkig had ze alleen een blauw oog....voor mij is het echt ondragelijk ik heb echt zin om haar vriend uit haar huis te slepen, maar ja dat gaat dan ook weer een stap te ver. Ik heb het idee dat mn moeder geen kracht meer heeft om stappen te ondernemen en dus aan haar lot is overgelaten. Daar kan ik niet mee leven.

Dank je zal ik doen , ik ben deze week de hele week bij haar , maar als ze bezoek heeft gaat ze altijd drinken omdat ze niet sjacherijnig wil zijn , ik heb gezegd dat dat me niets uit maakt en dat ik liever niet heb dat ze drinkt , of in ieder geval zo min mogelijk. Kan dat wel , iemand die elke dag veel drinkt ineens helemaal geen druppel meer drinken , krijgt ze dan geen verschrikkelijke onthoudingsverschijnselen ?

ja ok ik zal proberen haar hierheen te verwijzen miss vind ze het wat.

Hallo allemaal , ik heb me op dit forum ingeschreven na een telefoontje van mijn moeder. Mijn moeder drinkt al 20 jaar maar de laatste jaren gaat het steeds minder goed , ze doet steeds minder, slaapt slecht, drinkt steeds zwaardere drank en de laatste tijd eet ze erg slecht , ze zegt dat ze gewoon geen honger heeft. Ik had haar net aan de telefoon en ze klonk belabberd , ik ben ongerust. Ik en mijn broer zijn al langer ongerust en zeggen al jaren dat ze moet minderen en het liefst hulp zoeken. Ik ben ten einde raad , hebben jullie hier op dit forum miss een paar goede tips ? Ik ben bang dat het allemaal in een groot drama eindigd waar we te horen krijgen dat ze ongeneeselijk ziek is , als er een is die dit niet verdient dan is zij het wel. Haar ongelukkige relatie helpt haar niet maar is ook alcohol verslaafd en trapt haar altijd de grond in door vernederende opmerkingen te maken. En ik en mijn broer hebben ook al de nodige ellende in ons leven achter de rug , en dan hebben we de wereld die ook al niet zo leuk is in vele aspecten , al met al is ze niet erg happy en zegt zelf dat dat de redenen zijn dat ze drinkt. Wat kan ik doen ?