Spud

Ik schijn, een zwartkop in mijn tuin te hebben en een tjiftjaf ook, ik heb ze nog nooit gespot maar wel heel leuk om te horen te krijgen dat die vogels ook in je tuin foerageren. Jep helaas kan ik nog niet de zang van een pimpelmees, koolmees, roodborst of merel van elkaar onderscheiden. Maar de staartmees en de specht wel (ben nog niet helemaal zeker over welke specht het is dus houdt bij een specht voorlopig) herken ik wel. En het merelvrouwtje wat mijn tuin bezoekt is gewoon heel makkelijk om te herkennen vanwege haar witte staartpen en dat is gewoon leuk als beginnende vogelspotter. Nu ik te horen heb gekregen dat kattenbelletjes omhangen en zelfs mijn katten soort van koebellen omhangen de vogels niet beschermd. Zou ik mijn katten wel heel graag voorlopig huisarrest geven maar het zijn echt wel heel slimme uitbrekers. Terwijl ze ook gewoon lekker in hun 80m2 kattenren buiten kunnen zijn en van de zon kunnen genieten, maar het gras is nu ze het buiten ook kennen natuurlijk veel groener. De gulde middenweg is dan ook, dat ik nu samen met ze buiten ben, want ik heb wel ontdekt dat ze de boodschap geen vogels vangen niet helemaal snappen. Toen zijn er toch nog wel een paar gesneuveld helaas. Maar samen met ze in de tuin zijn werkt als een tierelier ook voor kikkers en padden. Nou ja ze snappen nog niet helemaal dat ik liever ook niet heb dat ze daarop jagen. Maar als ik ze zie springen als een kikker omdat ik ze gewoon in de gaten houd heb ik wel heel veel padden en kikkers kunnen redden en vriendelijk met mijn katten dennenappels gaan gooien zodat ze nog steeds wel bleven springen in gras als een kikker en een pad. De padden en de kikkers zijn inmiddels weer overgebracht naar de vijvers en sloten in de omgeving. Geen idee hoe mijn moeder het duidelijk gemaakt heeft aan onze katten vroeger. Dat we liever levende prooien krijgen zodat we ze nog kunnen helpen dan doden. Ik weet wel dat ze ze tot mijn ergernis een tijdje genegeerd heeft en buiten heeft laten zitten omdat ze haar kanarie opgegeten hadden met huid en haar omdat ze toen op dieet zaten. Sindsdien ben ik bevoorraad geweest met de meest uiteenlopende dieren die nog wel te helpen zijn. Een kanarie hoe hilarisch met een gebroken vleugel die ze voorzichtig binnen kwamen brengen. Tot dwergpapegaaien die verzwakt waren vanwege de kou, schildpadden, een jonge rat waar iedereen misselijk van werd omdat ratten vies zijn. Jep ik heb zelfs een wilde bruine rat gehad die mijn tamme rat werd en die ik zelfs een keer naar de middelbare school mee genomen heb onder mijn kleren om te bewijzen dat ratten ook gewoon heel leuk en lief kunnen zijn en eigenlijk ook gewoon heel erg netjes zijn. Tjeetje waarom schrijf ik dit nu weer? Omdat ik bezig ben met een boek te schrijven over alle rare dingen die ik met katten vangen meegemaakt heb. En nu in mijn schrijf modus zit omdat ik met mijn hand nog niks mag doen maar wel kan tikken op mijn toetsenbord. Ik me eigenlijk verveel en blij ben dat ik maandag weer gedoseerd aan de slag mag en het gewoon fijn vind om te merken dat als ik mijn eigen katten begeleidt in het buiten zijn. Ik ze eigenlijk met een gerust hart onder de voedertafel kan laten liggen zonder dat ik actie hoef te ondernemen als er een vogel komt eten. En dat voelt fijn maar als ik dat niet doe die begeleiding ben ik wel bang dat ik niks meer dan vogelveren zie en waarschijnlijk uiteindelijk een uitgebraakte vogelresten. Dus als ik maandag aan de slag ga, zorg ik ervoor dat mijn katten binnen in de ren zitten. Ja zonder mijn toezicht vertrouw ik ze niet, en het verschil maken tussen muizen mee naar binnen nemen en vogels is nog niet zo goed gelukt. En nu ik een overlevingspakket heb vind ik het niet zo een leuke gedachte als de muis gaat eten van onze voorraad. Dus die heb ik graag buiten en voer ze daar wel bij met het vogelvoeren.

hihi ik heb de berekening thuis van mijn arbeidsongeschiktheid. Ik ben via dat 52 euro per dag waard, dus ik ben meer waard dan een stuiver. Jammer maar helaas word ik gekort met 60% maar dan nog blijft er meer dan een stuiver over en kan ik weer een goede zak voer kopen voor mijn katten en de zwerfkatten waar ik me over mag ontfermen. Dat is leuker, dan me zorgen te maken over wat mijn broer tegen mij zei in zijn woede? Sommige katten komen gewoon naar me toe en vertrouwen me voldoende en ik kan ze nog steeds helpen met of zonder heel veel geld. Dus wat is mooier? Ik vind een zwerfkat die mijn pad dan kruist en een gebroken poot heeft. En deze mij zoveel vertrouwd dat ik deze kan helpen. Dan maakt het even helemaal niet uit hoeveel ik op mijn bankrekening heb staan die help ik. En het mooiste is, om zo een dier los te laten en heel hard ziet rennen zonder om te kijken. Dan denk ik, ik heb het goed gedaan. Dat is ook echt wel wat betreft zwerfkatten werk het mooiste wat er is.

Jammer dat mijn mailadres nu een soort van spam discussie is geworden. Als alles afgerond is denk ik dat ik een nieuw zakelijk mailadres aanmaak.

@bumperjim dat kan ook niet, mijn vader heeft een notaris aangesteld om de boel te regelen. Hij heeft ons mijn broers en ik onterft en zodoende noemen wij legatarissen. De notaris heeft nu een voorstel gedaan om een voorschot te betalen omdat de erfbelasting nog even op zich laat wachten. En ik weet niet wie de vraag gesteld heeft? Maar toen kwam ter spraken hoeveel de notaris eigenlijk kost en die kost tot nu toe 30000 euro voor 58 uur. En toen is er een vader van de erfgenamen omdat de erfgenamen minderjarige kinderen zijn, een beetje geflipt op de mail. En toen is mijn oudere broer in de discussie gestapt en is de erfgenamen gaan aansturen om dit aanbod te accepteren en vroeg aan ons allemaal openheid van wat we deden. En toen heb ik aangegeven dat hij op deze manier niet om de notaris kan werken en ik niet zeg wat ik doe of hoe ik erover denk. Ik heb het aanbod inmiddels wel aanvaard hoor, de notaris heeft al de mogelijke erfbelasting eraf gehaald en een ruime marge van 30000 euro aan de kant gezet. Dus ik denk, waar zemel je over grote broer? Nu de erfgenamen dwingen om ook oké te gaan met het aanbod? Dat kan en mag jij niet doen want daar gaat de notaris over. Wat ik niet gezegd heb, is dat toen ik hoorde dat ik onterft was, ik van niets uitging en me meer zorgen maakte over schulden dan iets ontvangen. En die schulden komen er niet dus ik ben er in mee gegaan om juist niet moeilijk te doen. Dus het maakt me eigenlijk niks uit of iedereen blijft steggelen met de notaris over haar loon, elk jaar kost dat dus 30000 euro nou ja als onze pa dat graag wilde dan is dat ook prima voor mij. Dan heeft uiteindelijk niemand niks. Ook heel erg prima! Hoewel ik goed geholpen zou zijn met wat nu uitgekeerd zou worden. Is en blijft het geld van mijn pa dus hij mag het uitgeven zoals hij zelf wil. Ik snap er dus geen snars van dat mijn broer zich er overduidelijk wel zo druk over maakt? Ik laat het gewoon los, en ik zie wel. Als ik het verdien dan verdien ik het en zo niet dan ook goed. Ik heb niet zoveel zin om mezelf zo druk te maken over geld.

Hmmm, het is eigenlijk om te janken maar ik heb compleet de slappe lach ervan gekregen. Dat is toch spanningsregulatie denk ik dan. Ik kreeg zojuist via de mail te horen van mijn oudste broer dat ik de moeite niet waard ben en geen stuiver verdien. Pfff, de afwikkeling van de erfenis van onze pa maakt mijn broer dus boos en gemeen ook nog. Alleen maar omdat ik het legaat dus durf te accepteren. Toch haal ik er iets waardevols uit, vroeger voelde ik me nutteloos en waardeloos en had die opmerking mij bevestigd in mijn toch al negatieve gedachten over mezelf, maar nu kan ik er dus om lachen en zie ik het meer als een stukje frustratie van hem zelf. Natuurlijk raakt het me wel maar anderzijds haalt het me niet onderuit. En dat betekend dus dat ik niet meer zo depressief ben als vroeger. En dat stemt me vrolijk. En ook dat ik mezelf dus wel de moeite waard vind. Moest het wel even delen, want het blijft een beetje gek om zoiets te horen krijgen van de broer waarmee ik een deel van ons leven 2 handen op 1 buik was en me dit nu toewenst. Maar ach zo is het leven, ik heb me een keer niet voor zijn karretje laten spannen en dat maakt iemand dan zo boos en gemeen. Het enige wat ik niet snap en waarschijnlijk nooit zal begrijpen, is dat we alle 3 (ja ik heb nog een broer) altijd afgesproken hebben dat we nooit zouden vechten als onze ouders dood zouden gaan. En juist hij, doet nu boos. En mijn andere broer en ik niet, alleen we staan wel op onze strepen wat betreft onze veiligheid qua accepteren en ja dan doen we niet heel erg meteen wat onze grote broer zou willen. Ach misschien weet ik het allang, we dansen niet meer zijn pijpen en daar zal hij wel gefrustreerd over zijn. En anders snap ik er helemaal geen snars meer van en hoef ik het ook niet te snappen. Ik vind mijn oudste broer gewoon een beetje sneu en verder is het voor mij helemaal oké om nooit niks meer van hem te horen en gelukkig zit dat er rap aan te komen als de erfenis afgewikkeld is en uitbetaald. Fijne zonnige middag nog!

Ze heeft alweer iets laten weten, sorry voor mijn drukte.

Ik kom hier omdat ik Blackster haar nickname Blacky niet meer kan bereiken. En ik haar hier ontmoet heb en misschien oudgediende die meelezen wat meer weten over haar welzijn? I Blackster, we maakte elkaar en braken elkaar op dit forum maar zijn hiernaast altijd vrienden gebleven. Alleen hoor ik nu niks van haar en haar vrouw ook niet meer dus ik maak me zorgen over mijn vriendin en de extra vriendin die ik erbij kreeg bij hun trouwen. Als iemand iets weet hoe het met hen gaat zou je me dat alsjeblieft kunnen laten weten?

Ja @Claudius maar geen ziekte van lyme gelukkig!

Het gips is eraf nu en er vielen nog 2 teken uit, dus dat kriebel gevoel wat ik had was blijkbaar niet helemaal een psychische reactie. Ik ben blij dat het eraf is, maar voel mezelf nog niet helemaal bevrijdt. Want ik mag mijn hand niet wassen de komende dagen omdat mijn huid dan los zou kunnen laten. Voor mij klinkt dat eng. Enfin ik voel me nu heel kwetsbaar met nog een extra handicap namelijk geen water. Verder voelt mijn hand nu hetzelfde als toen ik bij de dokter kwam dus ik vraag me af wat voor nut dat gips heeft gehad?

Was niet helemaal duidelijk voor mij, dankjewel voor je duidelijkheid lady jane. Qua anoniem is het dan wat simpeler en ik ben er nog steeds enthousiast over en adviseer dit mensen nog steeds. Thanks voor je openheid Lady Jane. En verder wil ik het hier als tip loslaten en hoop ik dat andere mensen er net zoveel aan hebben als ik (zei de gek)

Hihi, mijn Nederlandse beltegoed is op dus misschien kom ik terug met de chat als mijn hand uit het gips is. Maar dan zal je me toch doorverwijzen of aangeven in het gesprek dat we elkaar kennen? Ik heb daar alle vertrouwen in en vind dit een leuke en grappige samenloop.

Claudius, ik heb geen idee. Dan mag ik je toch doorverwijzen naar Lady jane. Die doet dat of heeft dat gedaan dus weet van de insite meer. Wel weer heel grappig en tof dat je dit werk doet lady jane , dat is denk ik nog meer beroep doen op je incasseringsvermogen dan bij de 113 hulplijn. Mensen komen echt met van alles in het gesprek en mag je dan juist serieus op reageren. Ik zou dat ook ooit eens willen doen, maar voorlopig ben ik de gebruiker. En ben er dus echt heel enthousiast erover zodoende dat ik het deelde. Voel je gewoon niet geremd om je verhalen soms te delen met complete vreemden.

Is ook Tante Bollewops Hihi, ik voelde me ook aangesproken door Sprietje, maar het lijkt ook wel op Spruitje of Sproetje toch?

Ik bel bewust omdat sommige dingen die ik meemaak te gek zijn voor woorden en ik teveel verdacht ben geweest van dronken schrijven. Met mijn nuchtere stem en eerst vertellen dat ik met een gek verhaal kom haalt alle onzekerheid die er bij mij bestaat weg en dan kan ik het gewoon met vreemde delen. Fijn dat het er is dus. En wil ik jullie zeker niet onthouden.

Ik moet soms mijn verhaal kwijt en na de nodige feedback die ik gehad heb van mensen hier omdat mijn onderwerpen niet altijd alcohol gerelateerd zijn ben ik ook een andere uitlaatklep gaan zoeken. Omdat ik soms toch wel heel defensief reageer op de feedback die ik hier krijg. En eigenlijk vind ik dat jammer dat ik dan zo reageer omdat ik diep van binnen weet dat juist als iemand zijn of haar irritaties tegenover jou schrijven geen persoonlijke aanval is. Maar een teken is van betrokkenheid in een nader te bepalen vorm. Ik wilde er iets mee doen dus. Maar binnen mijn mogelijkheden zat te chatten bij de 113 lijn of hier mijn verhalen te deponeren. Dankzij de 113 hulplijn waar ik echt niet meer thuis hoor, heb ik kennis mogen maken met de luisterlijn. Ik chat er niet mee, maar ik bel ze gewoon. En ik mag zeggen ik heb daar mooie gesprekken gehad. Waardoor ik niet alle shit van wat ik meemaak hier drop. Zodoende dat ik het als tip hier neer wil zetten. De Luisterlijn | 24/7 een luisterend oor | 088 0767 000

Ik ben wel nieuwsgierig geworden dus kom nog wel langs met mijn bevindingen Maar ik kwam zelf om een tip te plaatsen dus dat ga ik nu doen.

Ik baal van mijn gips hand, maar het moet niet gekker worden hier! Ik heb toch wel eens verteld dat er altijd rare dingen bij mij gejat worden? Gisteren ging ik de vogeltjes voeren en toen vond ik zo een goedkoop brilletje met 1.5 erop naast de stoelen die daar staan. Niet van mij in ieder geval en ook niet van de vriend die daar vorig jaar zat. En dat kon ook helemaal niet want dan was die bril wel verroest want heeft een metalen montuur. Dus behalve een jatter, heb ik of iemand die zich ook goed voelt in de wildernis bij mij, of een voyeur. Ja, ik lach er maar mee, want als iemand mij dat zou vertellen zou ik denken die is dronken of zwaar psychotisch. Tenminste zo denk ik wel over mezelf. Maar het is ook wel eng hoor. En het is gewoon ook heel erg frustrerend. Vooral dat. Dat een nobody er eigenlijk voor zorgt dat je alles af moet sluiten en hek rond je domein moet zetten. Dan gewoon iets stoms, ik heb een kliko op mijn oprit staan, daar bewaar ik mijn oud papier in en toen ik die doos wilde pakken bleek dat mensen die gebruikt hadden voor hun afval. Wel netjes, maar hé ze zijn mijn oprit opgelopen om bijna tegen mijn huis aan hun afval te dumpen. Ik moet dus een groot hekwerk rond mijn huis zetten en alles afsluiten want mensen kennen blijkbaar erfgrenzen niet meer. En vorig jaar was echt heel gek, ik stond met mijn oortjes in mijn oprit te trimmen en toen trimde ik er bijna de tenen van iemand af die ganzentongen aan het plukken was op mijn terrein. Dus ik doe mijn oortjes uit en spreek die man aan en negeert mij. En gaat gewoon door. Uiteindelijk ging hij weg omdat ik doelbewust met de grastrimmer hem aan het aanvallen was. Dat is toch niet normaal? En nu dit weer. Gelukkig mag je hier jezelf nog beschermen, maar ik zou het nog steeds wel heel erg vinden als ik dat ooit zou moeten doen. Hihi er zitten scherpe en harde randjes aan mijn gips dus ik voel me nog steeds niet enorm onveilig maar een beetje respect voor iemands privé zou ik wel kunnen waarderen. En ik blijf gewoon nieuwsgierig naar de mens die dit doet.

Ik had het wederom onderschat, ik had inderdaad een breuk en zit nu in een spalk. Is wel even wennen hoor dat ik ook iets kan breken. En die hele spalk voelt niet goed. Maar gelukkig mankeert de kat niks en liet mij in zijn enthousiasme te zien bijna weer vallen dus ik heb de mitella meteen aan de wilgen gehangen. Nu nog wennen aan dat onding. Vooral tijdens het slapen. Maar ondanks dat zal ik nooit een kat iets kwalijk nemen omdat ik met het vertrouwen van ze te winnen nog boelveel te leren heb in grenzen aangeven.

Hihi, ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat het vertrouwen van zwerfkatten winnen, soms ook best gevaarlijk kan zijn. Mijn zwerfkat is inmiddels zo vertrouwd met mij dat ie me regelmatig bijna laat struikelen en dan word mijn lenigheid getest. Ik al heel vaak tegen die kat gezegd, loop me niet zo voor de voeten want er komt een dag dat ik jou kwets of mezelf kwets. Ik had het eigenlijk voor me uit geschoven, maar gisteren was dat momentje dus. Ik struikelde over die kat en wist mijn evenwicht nog te bewaren, maar toen stond die kat vol vertrouwen weer onder mijn voet en toen ben ik gevallen. En dan gebeuren er dingen die niet letterlijk kan navertellen omdat je dan bezig bent met schade beperking. Om niet op de kat te vallen en ook niet terecht te komen in een boomstronk heb ik mezelf een duwtje gegeven en ben toen heel onhandig op de helpende hand terecht gekomen en deze is nu zwaar gekneusd, maar de kat en ik zijn zonder schade eruit gekomen. Behalve die hand dan, voor mijn gevoel is deze gewoon zwaar gekneusd omdat deze mijn val brak. Heel erg onhandig nu. Maar ik ben vindingrijk en ben eigenlijk heel blij dat ik mijn nek niet heb gebroken of mijn been en vooral dat ik niet op die kat gevallen ben. Want serieus dat had ik heel erg gevonden! Ik vond me geen spoedgeval voor de spoed maar heb wel een afspraak gemaakt met de huisarts en verder ben ik weer heel creatief bezig met hoe ik mijn hand kan gebruiken. Ik dacht dat ik links wel kon missen en dat kan ook maar is ook best wel even wennen. Net als een verslaving merk je toch wel dat daar een bepaalde gewoonte in zit. Maar als je knop om kan zetten, denk ik dat ik mijn knopje qua roken ook wel om kan zetten. Jammer maar helaas heb ik daar dus een letterlijk probleem voor nodig. Stom toch?

Ik sprak vandaag mijn buurmeisje, zij studeert voor fysiotherapeut. Behalve dat ik mezelf meteen aangeboden heb als praktijk object (hihihi, hadden al meer mensen gedaan, want ja wie wil niet eens lekker gemasseerd worden ) Heb ik ook maar gevraagd omdat ik zo met de medische wetenschap bezig ben, of zij al eens dode mensen heeft gezien voor haar opleiding? En heel toevallig had ze gisteren dus een practicum gehad. Ik was gewoon heel erg benieuwd hoe ze dat ervaren heeft en hoe ze daarop voorbereid was door haar docenten en natuurlijk hoe ze zich erbij voelde. Was eigenlijk best mooi hoe ze dat zo kon vertellen en toen ik vertelde dat ik me dus opgegeven heb voor de medische wetenschap werd ze eigenlijk nog veel meer mededeelzamer. Ik zal jullie de details besparen maar vooral haar ervaringsverhalen doet me wel deugt om te horen omdat het me een gevoel gaf dat ik met mijn keuze echt wel iets nuttigs doe en dat het door de meeste studenten dus ook als hulp wordt ervaren en absoluut niet eng. Tenminste voor mijn buurmeisje in ieder geval. Ze sprak haar verwondering gewoon erover uit dat je weet dat het ooit echte mensen waren, waar dan een deel afgehaald is om jou de theorie die je leert letterlijk te kunnen laten zien. Leuk detail overigens, ze hadden een paar weken geleden les gehad over levers. Dus er lagen 6 levers verschillend in grote als voorbeeld. Niet om te zien welke lever afkomstig is van een alcoholverslaafde of een dik persoon, maar om aan te tonen dat er dus verschillende maten in levers kunnen zitten in tegenstelling wat in de theorieboeken staat. Zij en haar mede studenten hadden zich ook wel afgevraagd of ze daar aandoeningen uit zouden kunnen halen maar dat was blijkbaar de les van die dag niet want alle levers waren gewoon gezond. En zo zit dat blijkbaar ook met longen, iedereen heeft er zwarte punten op zitten, dus de meeste longen verschillen niet zo van de rokerslongen. Maar wat het meeste indruk op mij maakte, is dat ze zei, dat toen ze met de opleiding begon de docent zei, dat ze gewoon zouden raken om aangeraakt te worden en anderen aan te raken omdat ze met hun studie nu eenmaal op elkaar moeten oefenen. Maar dat het wel heel erg van belang is dat als je straks de praktijk ingaat blijft communiceren over wat je gaat doen omdat het voor patiënten vaak niet heel normaal is. En dat is ook zo. Ik vind het wel mooi dat daar ook rekening mee gehouden wordt.

Als je een keer wil lachen en er ook nog wat van wil opsteken dan adviseer ik om Wortelboer en Van Rossum op Npo start eens te kijken. Die mensen zijn zo grappig met zijn twee en je steekt er ook nog weetjes van op.

Ik denk dat ik ook wel vooral mijn leven op de overleef modus leef omdat ik nogal moeite heb met autoriteit maar ook heel vaak dingen soms heel anders interpreteer dan de gros van de mensen. En ik gewoon heel graag praat over zaken die het liefst vermeden worden omdat ik dan niet de enige ben die zich onzeker voelt. Omdat het voor iedereen onzeker voelt en wellicht dan meer diepgang geeft dan een gesprek over de politiek ofzo. Naast het overleven, wat voor mij soort van inhoud proberen in de pas te lopen en zijn wat de maatschappij van mij vraagt, namelijk geen alcoholverslaafde (wat ik altijd en eeuwig zal blijven ongeacht of ik nooit meer een druppel drink of wel) beleef ik ook altijd heel veel levensgeluk momenten dus jep dan is het lastig om daarnaast bezig te zijn met je nalatenschap. Oprecht haat ik dat ook. Maar toch voel ik me gedwongen om daar alvast over na te denken. Omdat ik het ook meegemaakt heb dat dierbaren van mij het niet zo goed geregeld hadden en daardoor de nabestaanden nu in conflict zitten met elkaar. En dat vind ik zo een energie verspilling omdat ze dan niet tot rouw toekomen. Zodoende dat ik het geregeld wil hebben, maar wat ik hiermee ontdek is dat het praktisch onmogelijk is. Omdat ik geen glazenbol heb waarin ik mijn toekomst kan zien dus met heel veel scenario`s rekening mag houden. En dat zou ik er graag over willen delen en over kunnen praten. Want ondanks dat ik nu denk dat ik enigszins goed geregeld heb voor mijn nabestaanden door me beschikbaar te stellen voor de medische wetenschap. Mag ik nog steeds iemand vragen en met de zware taak belasten om aanspreekpunt te zijn voor mij als ik dat zelf niet kan. Die alle instanties verwittigd en dat hallogram verstuurd. En dat vind ik wel een lastige omdat ik niemand die ik ken daarmee zou willen belasten. Het stomme is alleen dat is wel nodig, want anders weet niemand niks. En is het werk eigenlijk voor niks wat ik al wel geregeld heb. De maatschappij staat open voor leven en overleven maar gerust kunnen sterven is nog vrij lastig. Grapje natuurlijk, maar als ik dat kan ga ik gewoon proberen om opnieuw geboren te worden als ik gestorven ben, want dat is veel simpeler.

Niet schrikken van wat ik nu ga schrijven, ik ga gewoon een moeilijk punt aanhalen, namelijk over de dood spreken. En alvast je uitvaart goed geregeld te hebben voordat je doodgaat. En verder geniet ik gewoon van het leven, maar wil wel wat zaken alvast geregeld hebben, omdat ik me aangesproken voel op mijn verantwoordelijkheden omdat ik er vanuit ging dat ik met of zonder uitvaartverzekering toch wel opgeruimd zou worden. Omdat ik anders zou gaan stinken. Maar jammer maar helaas zo werkt dat niet. Dus ik als meisje eigenwijsje, moest een oplossing zoeken om zonder een uitvaart verzekering mijn eigen uitvaart te kunnen regelen. Dat is bijna niet te doen. Je krijgt de prijzen niet te horen, maar ook mijn wensen waren blijkbaar nogal uitzonderlijk. Als het dan toch mijn laatste feestje gaat zijn, wil ik niet dat mijn nabestaande voor een ceremonie naar een bepaalde locatie moeten komen waarbij mijn uitvaart gearrangeerd wordt, door noem wel de uitvaart organisatie. Ik vind het heel belangrijk dat mijn nabestaanden weten waarom ik niks meer zeg maar ze hoeven niet naar een ceremonie te komen. Het lijkt me zo mooi dat als ze er behoefte aan hebben, zelf een ceremonie kunnen houden in hun veilige thuis. Want ik hoor en zie toch niks meer. Maar dat kan of mag niet, dus ik mocht iets anders verzinnen. Dus ik heb me ter beschikking gesteld voor de medische wetenschap. Ik had nooit gedacht dat ik daarvoor zou kiezen maar het past wel bij mijn laaste wens, namelijk dat mijn nabestaanden geen afscheid van mijn stoffelijke overschot kunnen nemen maar ook geen ruzie erover meer kunnen maken. Iedereen mag zijn rouw zelf doen op zijn of haar eigen manier. Ik heb me vandaag aangemeld en het was raar. Want toen kreeg ik nog meer vragen over wat er met mijn lichaam dan mocht gebeuren. Ik hoopte eigenlijk dat het met het afvragen gewoon klaar was. En dat punt schrijf ik hier gewoon even van me af. Omdat ik heel veel geloven gehoord heb, maar nu gewoon netjes opgeruimd wil worden en het zo goed mogelijk wil doen voor mijn nabestaanden en voor mezelf. Dat er geen uitvaart komt, vind ik duidelijk. Dat ik een hologram maak met meer uitleg ook maar dan vind ik het eigenlijk wel voldoende als ik als medisch afval vernietigd wordt omdat ik er toch niet meer in zit. Maar zo luchtig erover denken, wekt opnieuw achterdocht op dus het is vrij lastig om je eigen uitvaart nu al geregeld te willen hebben. Jammer!

Hihi, ik kan energieloos koffie zetten nu, thanks to Maya! Maar gisteren was mijn eten verbrand, dus ik kan nog wel wat tips gebruiken om op een hout brandende barbecue eten te verwarmen. Want alles was verbrand, zelfs wat in blik zat. En verder stierf er een dierbare van mij en ik ga deze na apen met haar hologram, want ik was niet uitgenodigd bij uitvaart omdat deze er domweg niet was. Maar voor mij was het bijzonder, omdat ik toen een eigen ceremonie ging houden die mooi was. Dus ik wil dat wat dat zij voor elkaar gekregen heeft qua rouw ook doen. Herhalen

Schijnt nog best behoorlijk ingewikkeld te zijn. Wel grappig dan dat er toen met die meeting mensen waren die ermee wisten te werken. Het leuke van alles is dat die dag toen iedereen een rol had en dus dat niemand zich echt uitgesloten hoefde te voelen. Dat denk ik dan, maar dat denk ik. Jammer dat het na zulke meetings, waar je een echte indruk van elkaar krijgt De spanning zo hoog oploopt zodat je recht tegenover elkaar kan komen te staan. Ik heb er in ieder geval geen spijt van dat ik naar meetings ben gegaan. Mijn eerste was heel raar, deze vond plaats op de veilige plek van tactus. Maar blijkbaar hadden ze een locatie uitgezocht die hetzelfde noemde als onze meeting en daar belande ik. Gelukkig had ik contact met iemand want anders had ik gedacht dat ik buitengesloten was en genept. Jep ik word nogal snel wantrouwig als dingen niet kloppen. Maar ook daar was het leuk, ik weet nog dat iemand maskers had gemaakt van onze avatars we deze op de website durfde te plaatsen. Ook dat was heel bijzonder en speciaal.