-
Aantal bijdragen
14.915 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
-
Gewonnen dagen
143
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Alles door Lika geplaatst
-
Ik denk eigenlijk niet dat ik het erbij kan hebben. Ik begrijp dat het zijn pad is, maar ik heb er geen vertrouwen in. Denk ik. Er is zoveel gebeurd in die 20 jaar. Ben hypnotherapie van plan. Voor mezelf. Ik durf nauwelijks bij mijn gevoel te komen. Vind het ook gek dat ik geen echte erge boosheid voel. Meer een enorm gevoel van onverenigbaarheid. En intussen ontzeg ik mezelf dus het contact met het verre buitenland. Daarvan moet ik maar afwachten hoe ik me erover ga voelen. Misschien went het. Misschien blijft het net zo'n pijn doen als nu. Ik ga het merken. Maar ik wil geen schuld voelen, geen extra boosheid oproepen, geen gebruik maken van de ander enkel als koevoet. Ik moet alle emoties maar voelen en opschrijven. Bah.
-
Droog. Enorme rotdag. Komt wel weer goed ook. Zulke dagen zijn er ook. Slaap lekker.
-
Ha Suikertje en Toine. Goedemorgen. .
-
Gezellig Lars. Heerlijk dat ze weer terugkomt.
-
Leuk Lars. Ja Sheila, precies de goede spreuk weer!! Harp,klein beetje jaloers ben ik wel op je. Je eigen plek. Wat fijn!
-
Ha Lars, net wakker. Goedemorgen.
-
Dank Thee, ik kan het me echter bijna niet voorstellen dat dit goed komt. Geen ruzie hoor. Dat niet.
-
Heel goed! Drie etentjes en feestjes.....: wow!!!!
-
Nog veel gedoe hier, maar ook goed nieuws. Contact met buitenland verbroken. Vandaag gedaan. Wil geen vertoebeling meer. Iedereen heeft en had gelijk natuurlijk, maar ik had veel behoefte aan liefde en aandacht. Hoe ik verder moet... nog geen idee. In ieder geval nuchter. Wel opeens een leuke nieuwe baan! Wat een week weer. Ik schiet er bijna van in de lach...
-
93.3 kilo
-
Dag jowan. Dank je wel!
-
Ja, 11 maanden. Ben zo trots als een pauw! Geweldig. Nooit gedacht dat het zou kunnen. Best wel stoer ja.
-
Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje
discussie antwoordde op een Jannigje van Lika in Wie is wie?
-
Lars
-
Verwarrend. ja. Ook verwarmend. Er is veel liefde van mijn man voor mij en voor ons gezin. Dat voel ik ook. Het is verwarrend omdat het mij weer op een heel ander spoor zet. Namelijk hard aan de slag om te redden wat er te redden valt. Voel me daarover weer schuldig tegenover de andere kant van de wereld. Die ik soms ook heel erg mis. Dat is net als erge trek uitzitten. Gevoelens buitelen over elkaar heen en wisselen af. Ik wacht heel even af, en maak het thuis zo gezellig mogelijk. Dat gaat heel vanzelf.
-
Lars ik blijf fan van je, hoe dan ook.
-
Je kan me niet genoeg kletsen hier Sita. Heb je gemist. Welkom terug en daar gaan we weer!
-
Ben rustiger. Ook nog heftige gesprekken met arbeidsdeskundige op het werk vanwege reintegratie. Het is ook wel alles tegelijk. Het gaat opeens beter. Van man hoeft contact met andere kant van de wereld niet opeens weg. Ik heb hem mijn draad hier laten lezen en veel is niet gehoord, niet aangekomen of niet serieus genomen. Achteraf vallen de puzzelstukjes op zijn plek. Het niet krampachtig hoeven verbreken van contact met de andere kant van de wereld ( hoewel ik alles heb uitgelegd en zelf geen contact leg) maakt dat mijn angst zakt. Ik heb ademruimte. Gek genoeg. Er is nog steeds tijd. En nog steeds heel veel liefde voor iedereen. Kom er maar gezellig bij!
-
Lieve Lars. En toch ga je ook heel goed volgens mij....
-
In gesprek blijven, behoeftes. Ik ben letterlijk heel misselijk, voel me er ziek van. Echt. Ga bijna 'uit'. Doe mijn best.
-
Goedemorgen.
-
Ai, ai, ai, wat ben ik bang!!! Bang. Zo verschrikkelijk bang. Voor afwijzing, boosheid. Kan niet voelen. Denk ik. Vertroebeld door angst. Ik wil alleen maar dat ik lief gevonden word en dat alles goed komt. Ergens leef ik het leven van een heel klein kind volgens mij. Ik durf dit ook bijna niet op te schrijven. Ben regelmatig misselijk van de angst. Terwijl echtgenoot en ik nu juist ook hele goede gesprekken en echt contact hebben. Gisteren had ik de heerlijkste avond sinds tijden. Met zijn 2-en lezend op de bank en af en toe pratend met elkaar. Echt in contact. Dat heb ik zo gemist. Ik kan zo goed zien waarom ik dronk. Verdoven. Verdoven. Geen angst hoeven voelen. Geen pijn. Geen moeilijke keuzes. Nu drink ik niet. Maar zien wat er komt. Dus ja Lady Jane, het was misschien een vervanging voor de drank deze droom/fantasie. Maar het is ook meer. Er is met deze persoon zo veel liefde mee gekomen. Veel wijsheid ook. En lichamelijkheid hoe gek het ook lijkt via de telefoon. hele vreemde situatie.
