Ja, het is een ‘oei-ik-groei’ moment. Zeker. En prachtig om ter plekke te ervaren.
Tegelijk deze week weer 6 stappen terug. Oude angsten, onzekerheden duiken op. Boos omdat ik ‘daarnou wel vanaf’ dacht te zijn.
Maar....ik herken ze, kan ze duiden en aankijken nu. Morgen wordt een zware werkdag met dingen waar ik me heel druk om maak. Kern is dat ik bang ben afgewezen te worden. Hoe kun je nou zo dom zijn om te denken dat....! ? En ik heb het net zo naar mijn zin op mijn nieuwe plekje dus wil niet dat ‘ze’ (= de baas= de ouder?) boos zijn.
Tegelijk heb ik me duidelijk kunnen uitspreken tegen mijn man mijn behoefte aan alleen zijn en wonen. Zonder boos, zonder van hem begrip te eisen. Ook dat is groot realiseer ik me nu. Dat mijn behoefte er ook zonder begrip (= goedkeuring) van de ander mag zijn!
Ach Likaatje, Likaatje, ga maar proberen meis....
En ja Thee. Kunnen we alleen maar helder en nuchter voor elkaar krijgen dit. Hoe zwaar ik het soms ook vind.
Man zei vandaag: ‘ ik wil bier drinken en in slaap vallen’. Toen realiseerde ik me dat ik dat eigenlijk nooit meer denk. Hoe ingewikkeld en pijnlijk ik het soms ook vind wat zich in mij afspeelt.