Lika

Waarom?

17 fout

En dan... op zulke momenten wil ik weg. Weg uit dit huwelijk, weg uit dit soort van leven. Alsof ik het daarna anders zou doen? Freeze, flight or fight. Ik denk dat ik het een keertje vechtend moet proberen. Niet echt vechtend, maar eens wat anders dan de bevroren vluchtstand.

Pijnlijke dag. Ik voel me rot. Punt. Gaat wel weer over? Ja, gaat wel weer over. Maar de tranen zitten hoog. En dan wil ik opgetild worden. Weg hieruit. Red me!!! Het zal met name zijn omdat ik moet opruimen en dat niet voor elkaar krijg. Heb wel al wat gedaan. Ik ben getrouwd met iemand die het helemaal niet kan. Ja, zegt en nee, doet. Daar voel ik me ongelukkig door. Alleen gelaten in de woestijn. In de steek gelaten. ben ook boos op mezelf, want ik kan het ook zo slecht. Ik voel me zo rot dat ik misselijk word.

@kruidenthee67

Herkennen dat ik het heb is al heel wat. Hier schrijven hielp me erg. En een beetje ‘dansen’ met mijn innerlijke criticus. Wel een beetje toegeven, maar geen hele grootste plannen uitvoeren. Beetje lief voor mezelf zijn. Het blijft voor mij de lastigste dit.

Take care.

Ik schreef op de dagdraad over die onrust. Dat gevoel. Brrrrr.... lijkt het eigenlijk. Het lijkt heel brrr..., maar goed beschouwd is het een momentopname . Even een niet zo prettige. Dat kan. Is niet erg. Wordt wel weer anders. Drinken hielp mij niet, weet ik nog. Verleidelijk, maar het gevoel doofde wel, naarmate ik zelf verder uitdoofde, maar kwam met schuldgevoel erbij, gewoon weer terug. Knietjes afvegen. Schrijven. En door. Oh ja, vergeet je kroontje niet....!

@FrancoiseEn behalve dat je ook nog slank bent zeker??? Tja. Ik WEET dat het over gaat. Ik weet dat ik niet boos hoef te worden -juist niet- om dat te kunnen laten gebeuren. Maar ik vind dit gevoel handelen het allermoeilijkste. Waarschijnlijk ook de reden dat ik ooit ben gaan drinken. Maar dat doe ik niet.

Mijn benen zitten ontzettend in de zon. Helpt geen bal. Ketst gewoon terug dat zonlicht ofzo. Heb last van ‘bah’ -ik-moet-huilen gevoel. Is dit nu alles? Is dit het? Voel me in de steek gelaten, te kort schietend, overbelast en ongezien. Ik wil opgevangen worden, getroost en dat iemand de boel overneemt al zeggend hoe geweldig en geweldig mooi en bijzonder ik ben. Mhmmmmm .... intussen stel ik mijn werkjes in huis uit en geef iedereen inclusief mezelf de schuld ervan, maar doe alsof ik dat niet doe. Nou ja. Vroeger wist ik een goede remedie daartegen. Dacht ik. Nu gaat het vanzelf wel over. Denk ik.

Mijn benen zijn zo wit. Zo ontzettend. En ik doe echt mijn best. Maar ik laat het nu. Ik heb. Mijn ‘oranje’ periode gehad. Kan dat niet met die cremetjes. Werd oranje met vegen....

Het is een autobiografie. Het verhaal van de schrijfster (geb. 1985) waarin ze ook veel schrijft over ervaringen van beroemdheden. In het boek beschrijft ze de periode van gaan drinken naar haar stap naar de AA. Daar ben ik nu. Op de helft. Dus hier stokt mijn verhaal. Ik ben onder de indruk van haar manier van schrijven. Haar gedachten raken mij.

95.0

Goedemorgen . Vader was gisteren jarig. Daar gaan we naar toe.

Goedemorgen Jim. Ik sluit me bij Yana aan. Fijn dat ik kan delen in je ontdekkingen van een ander leven. En dat beschrijf je heel treffend.

Zeker. Dat voel ik ook wel hoor. Moet mezelf er alleen af en toe even aan herinneren. En daar helpt dit forum gelukkig ook bij. De Ontwenning, dat boek, geeft mij ook ontelbare inzichten. Over hoezeer we dachten iets nodig te hebben om het leven aan te kunnen. Daarom ben ik zo ontzettend dankbaar te merken dat het leven ook maar het leven is en dat ik dat wel aan kan. Gewoon zelf. Ik doe het al! Ik kan niet beschrijven hoe groot dat voor mij is. Een doodgewoon meisje was ik. Alleen bang om te leven.

Doe maar een goed dansje @Lars het is nodig

Welterusten liev @Bor

Dat kan @kruidenthee67. Soms gebeurt het gewoon niet.

Wow.....she did it! Lady Jane dank voor je aanwezigheid en van harte!

Ah nee! Mhmmm Spirit. Snel even halen?

Ik bedoelde met mijn vraag hoe het verder met ging. Niets meer, niets minder. Blij te horen dat het goed gaat. Óók relatietechnisch dus. Fijn. Gaaf om te zien dat wat je eerst dacht heel zeker te weten of te voelen, weer anders kan worden. Tenminste dat ervaar ik. We bewegen. Je gaat goed Jim. Dat gras, ja. Het is zo groen als we het zelf zien en het gras bij een ander is niet eens interessant. Hou je taai man.

Uit ‘De Ontwenning’. Altijd als ik in die tijd tegen iemand over iets anders praatte dan over drinken, voelde het alsof ik loog. Deze zin en meer, maar vooral deze. Zo was het. Het was er altijd en overal. Dat realiseer ik me nu pas. Hoe diep doordrenkt het leven met was en hoe het niet te begrijpen is voor anderen als het niet zo is. De gedachte aan, de schaamte over, het verbergen van, het verlangen naar, de opluchting als, en het bedrog erna. Hoe is het nu? Mijn leven is zo oneindig veel beter, zo oneindig veel. Niet gemakkelijker, maar er zit diepte in, glans. Dingen zijn gewoon soms. Ik ben gewoon soms. En steeds vaker is dat al genoeg. Ik begrijp er niets van dat ik leven zo moeilijk dacht te vinden. Het valt me nu best mee. Gek is dat. Ik begrijp de moeilijkheid steeds minder. Er is rommel, je ruimt op. Of niet. Hou je rommel. Ik ben de geboren rommelkont, maar heb er steeds minder zin in. Ik ga ruimen. Opruimen. Uitruimen. Ruimte maken. Gewoon voor mezelf. Zie er erg tegenop. Word er altijd boos van. Alsof een ander mijn rommel heeft gemaakt, dat heb je in een gezin. Maar het grootste deel ben ik gewoon zelf. Stukje bij beetje voor mezelf aan de slag. Kijken hoe het gaat. Of ik dat opbreng. Hoop het.

Ben moe. Moet opruimen in huis. En nodig ook. Lastig te combineren met fulltime baan, rommelmakers om me heen en hitte....

Annie de Rooij....Nee! Spirit op een brommer ziet er heel anders uit, denk ik. Wel stoer.