Lika

kanjer!

volgens mij bedoel je headspace ipv brainspace @Lonster? Andy van headspace heeft mijn hart gestolen. Ik mediteer elke dag met 'hem'. Hij zegt wel dat je je ogen moet sluiten, maar dat hoef je niet te doen hoor.

Goedemorgen.

@CoconutWoman Het lukt mij steeds gemakkelijker om gewoon te zeggen wat mijn behoefte is. En dat is vaak: liever alleen of geen afspraak. Grappig. Dat realiseer ik me door jouw berichtje.

0⁰ Ik kan me voorstellen dat je verdrietig en bang bent. Het is ook wat als een ander het zo tegen je zegt. Alsof het dan opeens onontkoombaar is. Je gevoel daarover zal wel wat afzwakken. En het is ook een geschenk om zo serieus genomen te worden.

Mooi Maartje. Ik ben veel ingetogener geworden en stiller. Dat past mij nu. Hoef niet eindeloos veel verhalen over werk meer kwijt thuis. Gezeur. Zal het ze eens vragen. Dat zullen ze wel merken.

Waarvan akte.

veel plezier @Yvonne!

Goedemorgen. Ik hoor de regendruppels alweer. Mediteren, zwemmen, werken.

En ons erbij. Ja zo voelt het voor mij ook. Je bent altijd welkom om de dagdraad en op het Dagpact. Daar lezen mensen vaak het eerst. Houd vol!

Je mag dat allemaal denken. Denk wat je wil. Je gaat het alleen toch niet doen. Punt. Mijn ervaring is dat er dan al snel weer een andere gedachte is. Dat het nog zo regent bijvoorbeeld. Niet per se tegen denken. Opmerken en laten gaan. FLOEPS. En weer. En nog één.

Geen sorry @spirit. Ik begrijp dat het zwaar is dat mee te dragen in stilte. Goed dat je deelt toch?

en @Myle bij mijn cursus en bijna overal gaat het om zittend mediteren en je kunt prima je ogen open houden.

Het mediteren helpt mij om te zien wat er echt speelt. En om te merken dat alles verandert. En om dankbaarheid te oefenen. En om stil te zijn met mezelf. En te accepteren. En bezig zijn met de kern ipv met allerlei randvoorwaardelijk gedoe. En, en en... Ik deed het een tijd minder. Dat was geen goed idee. Ben benieuwd naar jouw ervaringen @Lonster.

@fleurtje ben je klaar om met haar te praten? Of met wie dan ook? Heb je er met jezelf over gepraat? of sluit je je gedachten? Wat wil je van je dochter? Ik heb zelf gemerkt dat de gedachten bij wegstoppen in mijn hoofd groter worden. Harder. Als ik ze doorga en echt kijk dan weet ik dat ik (Ik hè) eigenlijk op zoek ben naar vergeving. Naar horen hoe goed ik het nu doe en niets van gemerkt hoe het was. Ik weet ook dat ik eigenlijk alleen mezelf kan vergeven. Dat heb ik gedaan. Nu denk ik dat ik het 'erover ' kan hebben. Ook met mijn kinderen. Mijne zijn nog vrij jong. Vragen zal ik beantwoorden, soms leg ik de bal op de stip. Het verdere gesprek komt vanzelf of ik doe het als ze ouder zijn. Maar daarin: hun behoefte centraal. Als ik anders had gekund, had ik het echt anders gedaan.

Kortom: ben het met je eens gewoon.

Ik denk dat het eigenlijk de woede op jezelf is @bumperjim. Je was er niet. Boos. Je bent tekort geschoten. Maar zonder drank kun je kiezen wat je ermee doet en idd waarnemen wat er gebeurt. Met drank (en wrs ook 1 al) lukt dat niet meer...

Dank BJ. Ik ben ook veel minder boos tegenwoordig. Of... Ik voel wel iets gebeuren, maar dan kan ik kiezen of ik er wat mee doe of niet. Heel vaak is het eigenlijk iets wat mij triggert in mijn eigen gedrag.

Nee. Ik geef geen feest. Ik ga een week naar een Canarisch eiland als (mijn) de nood het hoogst is. Februari. Dan lijkt het voor mij altijd of het NOOIT meer zomer wordt. Dat is mijn feest. Vakantie -op ontdekkingsreis- met mijn gezin.

Goedemorgen. Geen hakken hier :-) Wel is het net of ik regendrupjes hoor. mmmhh. Mediteren, zwemmen, werken. @Bor en @lady jane hoop dat het lichamelijk ongemak jullie vandaag minder parten speelt.

Ach. We kunnen misschien wat liever omgaan met onszelf. Dan hoeven we niet 'weg'. Maar het gaat niet vanzelf. Helderheid is wel een voorwaarde om op pad te kúnnen gaan. Mijn verslaving zit in mijn idee dat ik iets van buiten nog heb om me goed te voelen. In meer dan alleen alcohol. Maar de alcohol zorgde er wel voor dat ik niet verder kon komen dan verdoving van dat rotgevoel.

Rolschaatsen is nog steeds iets dat ik niet kan. Maar ik hoef het ook niet meer te leren van mezelf. Dat scheelt. Verder heb ik geaccepteerd te leven met op de achtergrond dat enorme gevoel, de overtuiging: ik kan er niets van, doe het niet goed. Dat wil niet zeggen dat ik me erin wentel. Ik zie het, ga er soms nog steeds bijna aan onderdoor, maar kom er telkens ook wel weer uit. En ik kan mezelf gemakkelijker één van de velen (niet negatief) voelen. Het draait niet om mij. Dat geeft rust. Maar het allerfijnst is dat ik dankbaarheid en levensvreugd voel. Ik sta 's ochtends met goede moed op en 's avonds ga ik tevreden naar bed. Ik zet mijn wekker om 06.00 uur en word gewoon wakker, zonder zeuren. Blij met de dag. Ik heb niet altijd overal zin in, ben soms bang of van de wijs of gestresst, maar daaronder is er iets in de basis veranderd. Levensvreugd. Haha. Ik? Op mijn bijna 50ste? Het is een nieuwe ervaring.

Ook van mij een warm welkom!

Ik geloof dat ik gewoon ga slapen. Even in een oude valkuil gestapt. Man is ziek. Dus ik boodschappen, koken etc. En toen 'moest' er nog even wat onvrede over werk weg. Naar de ah en ijs gekocht. Ik had uitgerekend hoeveel ik mocht qua ww punten....Maar waarom? Soms is het k* , nou en? Ik zag het en heb toch lekker mijn ijs opgepeuzeld. Zo gaat het soms. Nu ga ik zo lekker slapen! En morgen zie ik wel weer.