Lika

Ja, dat helpt @Jannigje. En het is niet zo dat ik denk "moet je horen wie het zegt".)

@Sandro we doen maar wat... join the club. Maar als dat 'maar wat doen' leidt tot met liefde en aandacht kinderen opvoeden, met anderen omgaan, jezelf beter leren kennen en daardoor weer meer ruimte hebben om... Dan denk ik dat 'maar wat doen' een prima manier is om te leven. Hoe onverteerbaar het ontbreken van een groot alomvattend plan ook kan lijken. Ik geloof dus eigenlijk niet zo in 'maar wat doen'. Of juist wel. Meer is er toch niet?

Denk ook dat het voor iedereen anders is. Ik koop het voor mijn man. Het is gewoon in huis. Niet drinken is ok. Bij eentje wordt het lastig. Dus neem ik die ene niet.

@Marika

Fijn om te lezen @rapilos.

@Rosee even wachten kan ook ja....

En @Pelle2 ik herken het wel hoor. Maar het is een sociale afspraak (nog wel) dat 'we' dat nu eenmaal zo doen en dat is veilig en dus doen we dat? Hoe doen 'we' het anders? Welke houding nemen we dan aan? Brrrrr, eng. We zijn kuddedieren voor een heel groot deel. Willen de veiligheid van de groep. Roken is niet zo veilig meer. Drinken zal ook wel gaan veranderen. Maar nu nog even niet;-)

@Jopie dank voor je schrijven en je foto's hier. Ze verrijken mij.

En ik ben natuurlijk schuldig omdat ik met vakantie ben en mijn vader nu jarig zou zijn geweest en mijn moeder nu alleen is. En ze was niet lekker. En haar magnetron ging kapot. En ik was er niet. Maar ik heb een nieuwe magnetron geregeld. En ik kan er niets aan doen dat mijn vader er niet meer is. En ik mis hem ook. Ja. En ik weet niet of ik genoeg doe voor mijn moeder. Wanneer weet je dat? Dit is wat ik kan.

Goedemorgen.

Ik vind dus (blijkbaar) dat ik vrolijk moet zijn om de gezinsleden een fijne vakantie te bezorgen. Zo'n vrolijke moeder die de tafel buiten vrolijk dekt en vrolijk heeft gekookt. 'Jongens wat gezellig!' Dat heb ik soms ook in me. Maar helemaal niet altijd. Ik weet ergens wel dat niemand die leukheid verwacht. Alleen ik. En soms lukt het niet (natuurlijk niet) en dan slaat het om. Word ik slachtoffer en heb het zo zwaar. Want als ik het niet doe, wie dan wel, maar ik ben ook moe en wil ook even zitten. 'Nou! Ga dan zitten!' 'Wie houdt je tegen?' ..... (Ik) En dit gedrag haat ik van mezelf. Zo. Het is eruit.

Zet 'm op!!

Ik kan die eenzaamheid ook ervaren af en toe. Bïj bepaalde gelegenheden heb ik minder aansluiting. Dat is zo. Ik heb andere activiteiten ontwikkeld.

Nog maar een paar dagen vakantie..En morgen zou mijn vader jarig zijn geweest. Al een dag of twee onbestemde droefheid, dofheid, een neetje als een geslagen hond. Tranen vanavond. En ook: oordelen. Ja. Ik eet te veel, ik doe niet leuk genoeg, ik haal er niet uit wat er in zit, ik denk te veel, ik lees te weinig etc. Opeens buitelen ze over elkaar heen. Morgen lopen ofzo. Gewoon de kop leeg. Laat maar waaien en huilen mag best.

Ben ook met roken en drinken gestopt tegelijk. Succes. Enne...je kunt het.

Mooi @Jopie. Ik heb in februari mijn boekjes weggegooid. Gaat niemand verder iets aan. Wil geen belasting op iemands (dochters) schouders laten neerdalen als ik er niet meer ben. Buiten eten nu. Lika's zelfafbouwpakketten. Dit keer met couscous.

Tuurlijk word je moe van knokken. Knokken met alcohol maakt dubbel moe. Ik slik nog steeds ad. Dat afbouwen is een traject op zich. Onder begeleiding en heel langzaam. Maar ook dat: eerst die alcohol weg. Dat is het begin. Bij stoppen met alcohol begint de victorie. Want trots zijn op jezelf en vertrouwen hebben in jezelf (lichaam en geest) moeten teruggewonnen worden. Dat kan best. Eerste fijne resultaten zul je best snel merken. Weet je bijvoorbeeld dat ik bijna niet meer zweet? (En ik gebruikte hele heftige deo. Hoeft niet meer!)

Welkom

Goedemorgen. Klinkt goed @Waldorff.

Ik slik ook ad ivm depressie. Wel al meer dan 20 jaar. Wat de effecten zijn kan voor iedereen natuurlijk verschillen. Minder zin in seks is veelgehoord en ervaar ik ook. Afvlakking in het algemeen ervaar ik niet. (Of het is wel goed zo juist). Ad en drinken is als combi niet goed. In het algemeen kan ik zeggen dat wat ik ervaar zonder inkleuring door drank intenser en beklijvender is. Helemaal van mij. Wie ik ben. Mijn ervaring. Schrijven, creativiteit, komen wel terug. Oefening en doen. Ik speel beter toneel denk ik. Heb weer ruimte in mijn hoofd gekregen voor een opleiding en geef trainingen. Ik heb daar weer energie en rust voor. Niets gaat vanzelf. En dat je een postpartum depressie kreeg lijkt me heel ingrijpend. Moeilijk. Heb je goede steun om daar mee om te gaan?

Maar die schuld, dat lege, dat hele moeie. Ik herken het. Bij mij is het weg. Eerst stoppen is nodig en vervolgens is het niet gelijk geweldig. Maar het leven wordt wel beter te doen. Vind ik. En kinderen zijn leuker, want je krijgt weer energie. En als.je moe bent, mag je een dutje doen zonder schuldgevoel. Dat is heerlijk.

Mijn omslag was een burnout (dus thuis zitten) en veel te hoge bloeddruk. Een ingreep aan mijn gebit kon niet vanwege die bloeddruk. Huisarts vroeg naar drankgebruik. Ik antwoordde. Twee weken zonder alcohol en dan terugkomen. Dat deed ik. Bloeddruk perfect. Wake up call.

Ja. Dat is waar. Zit nog wel aan mezelf vast, maar hé... dat mens is eigenlijk best okay (als ze niet zo zeurt).

Ai @Cleo66, Het is een mooie leeftijd ja. Desalniettemin... Ik ben hier met de hele blije hond, maar denk nog met grote regelmaat aan het ouwetje die we 4 jaar geleden naar deze plaats mee hadden. Gelukkig kon je dit voor haar doen en was ze bij jullie. Hier ook veel herinneringen. Aan de eerdere keren dat we hier op vakantie waren. Met name die van vier jaar geleden. Hoe ik geen zin had in van alles. Niets wilde. Alleen rust zocht. Vond ik niet. Deed ook niet veel. Ik.dacht er net over in de auto. Nu zeg ik veel vaker 'ja' tegen dingen. Ben niet meer altijd moe. En zeur minder. Tjeetje, wat kon ik zeuren. Ik herinner me ook mijn bonkende hoofd. Het doen alsof ik het niet voelde. Niets laten merken. Brrrr....