Lika

80,9 Wat ik.gisteren al schreef. In 1 jaar twee maten minder van dezelfde jas. Dat voelt een heel stuk lichter....

@Descartes33ik deed dat rennen ook. Ik was net zo perfectionistisch. Nog allemaal als ik niet uitkijk. Perfectionisme heeft vele kanten. Bij mij (en dat lijk ik te hekennen in jou) rennen op het werk, alles doen en dooegaan, thuis en voor mezelf: niets. Niet beginnen aan iets uit angst dat het toch niet lukt heeft daar ook mee te maken. Ik zie dat bij mijn man. Ben erzelf ook heel bekend mee. Dat maakt dat stapje voor stapje, iets leren te doen, ingewikkeld is. Je kunt het. Of niet. Duh... Is niet zo hoor. Ook wij kunnen langzaamaan leren. Dat is niet sterk van mij. Het is eerder leren toestaan. Jezelf kennen, vrede sluiten met, accepteren en nog beter leren kennen. En dan jezelf leren te helpen. Ik geloof dat jij dat ook kunt. Wat @Ettyschreef, met jezelf zijn is zo NIET eenzaam. Jij kunt het leren. Lopen en praten leerde je niet in één klap. Wat een kind allemaal leert!!!! Dat hebben we ergens nog wel zitten denk ik. -tijd is je vriend - neem een besluit en voer het uit --als je het anders had gekund had je het wel anders gedaan - nieuwsgierigheidsknop aan

Zieligheidsreflex had ik heeeeeeel erg. Merk dat die nu na bijna vier jaar heel erg is geslonken. Komt denk ik ook omdat ik nu ook boos, verdrietig, lui, onzorgvuldig, niet helemaal verantwoordelijk, dom etc mag zijn. Dat was ik daarvoor allemaal nooit.... maar wel zielig. Dat mocht ik wel. Blijkbaar. Mag jij alles zijn van jezelf @Descartes33? Bijvoorbeeld dat je soms even helemaal geen zin hebt om goede dingen te doen op je werk? Take care.

Moe in bed. Moeder nog in ziekenhuis. Gaat goed. Ben hyper door die huizentoestand. Zo'n zin in!! En nog werken... Amai, wat een hoeveelheid soms. @Reacher Vandaag dezelfde jas als vorig jaar gekocht, maar dan 2 maten kleiner. Yes!!

Goed idee van de huisarts denk ik.

Dacht ik ook @lady jane. Maar schoolslag is vlg mij voor je knie nog wel iets. Ik.kan de andere slagen ook goed, maar dat is niet mijn lol. Ik start maandag met fysio. Dit is dus mijn eigen huiswerk vooraf. Empirisch onderzoek:-) Zelfs nu ik gisteren 20.000 stappen heb gezet met redelijk zware rugzak, word ik wakker zonder dat kloppende, pijnlijke gevoel. Wandelen is ook heel fijn!

Goedemorgen. Was het maar alvast dinsdag.... Maar in de tussentijd. Slaap ik als een roosje zonder drank. Ik voel vooral in lichaam en geest dat slapen ook rusten is. Dat je even in niemandsland wakker wordt. Zonder : Help, wat heb ik nu weer gedaan?En ik slaap beter in. Rustiger. Tot zover de slaap van Lika. Vanavond naar moeder. Verder werken en wandelen. En weegclub. Gek om niet te zwemmen 's ochtends. Knie doet nu geen pijn meer. Dat is niet gek!

Beste beslissing (samen met stoppen met roken) ooit....

voor jullie. Bijna 20.000 stappen vandaag. Bijna een week niet gezwommen en knie doet geen pijn meer. Ik baal en ben blij en pijnvrij. Lopen kan ik dus wel! Ben in het kader van zelfzorg gaan lopen naar een vergadering. En terug. Terwijl ik zaken terugluisterde voor mijn werk. Vroeger zou ik dan juist met ov zijn gegaan. Dit was fijn. Moeder nog in ziekenhuis. Vanavond geweest. Makelaar belde. Er ligt een vergelijkbaar huis op de loer...twee verdiepingen lager. Dinsdag gaan we kijken. Het is me wel een periode. Houd jullie taai lieverds.

En ook jij @ikkanhet

Dat is hem eigenlijk altijd denk ik.

En ja dat huis leert mij ook van alles. Bijvoorbeeld de reden waarom ik die flat graag wilde en nog wil. Wij zijn geen huisonderhouders. Ik heb het veel te druk met dingen die ik liever doe. Mijn man doet het niet. Een flat die ruim is, niet te groot, groot genoeg, met een balkon is voor mij ontlastend. Dat voel ik in alles. Weer wat geleerd. Ik ga voor de volgende. Ook wat deze wensen en mogelijkheden betreft komen we steeds dichter bij wat voor ons belangrijk is. Dat proces . Ook daar ben ik dankbaar voor. En intussen baal ik gewoon nog even. Ben ik teleurgesteld. Is ook goed.

Ja @bumperjimik.kan met je meegaan denk ik. Ik was precies zo net voor mijn burnout. Precies! Nu heb ik geen ander werk, wel een andere setting. Een team. Ik kan heel moeilijk hulp vragen. Maar ik leer het. Dat is winst!! Voor iedereen prettig. En wat @Jopieschreef is zo wezenlijk ook. Jezelf leren kennen, weten, zien. Vrede met jezelf sluiten. Je bent goed genoeg. Maar dat lukt natuurlijk niet altijd. Geeft ook niets. Dan pak je het gewoon weer op en ga je door. @Sandro, @Descartes33, @takeiteasyen @Smaragd. Pak het maar weer op het gewone leven. Tis okay.

Goedemorgen @Yvonne. Het wordt licht ja. Baal ontzettend van het huis. Dit was het precies! Maar ik merk dat ik ook gewoon verder kan. De wereld draait gewoon door. Vanmiddag naar moeder.

Heel erg logisch en herkenbaar. Bovendien hoef ik niet steeds meer als eerste. Fijn!

Klopt denk ik @Sandro. Maar we veranderen sowieso. Die verandering durven toelaten vond ik bevrijdend. Er kwamen rust er nieuwe omgevingen voor terug.

Goedemorgen vanuit mijn eigen bed. Héérlijk!

Waar zit de kern voor jou om te in te zetten voor dit werk? Intrinsiek?

Moeder opgenomen. Een opluchting. @Descartes en @Sandro wat @Jopie schrijft. Mooier kan ik het niet zeggen. Als je leeft en werkt volgens jouw waarden en jouw kunnen, kunnen anderen zeggen wat ze willen, maar dat zegt echt meer over hun. Kritiek hebben op jouw werk is geen kritiek op jou per definitie. En mensen roepen (uit onzekerheid?) vaak maar wat. De momenten dat ik me geraakt voel zijn sterker als ik zelf al vind dat ik 'stout' was. Dan ben ik veel afhankelijker van andermans goedkeuring. Daarnaast: om zover te komen dat geraakt worden en dat meezeulen minder werd, gebeurde pas toen ik mezelf enigszins okay ging vinden. Take care @Jannigje:je bent GEWELDIG! Wat goed van je. Wow!!

Ha lieve meelevers. Niet bijgelezen. Ben nu met moeder in ziekenhuis. Het huis is onze neus helaas voorbij gegaan. Heel erg jammer. Maar we weten alweer meer wat we willen.

Ik ga vandaag lopen denk ik. En werken. Ik heb voor mezelf nog een paar goede dingen gedaan deze week. Eindelijk afspraak fysio (via dokter) voor mijn knie. Bij een fysiopraktijk die zowel bij mijn huidige woning als mijn wenswoning is. Nu zo boodschappen doen en dan naar huis. Kom vanavond nog even terug om moeder in bed te leggen denk ik.

Ik schiet er vol van Yvonne. Dank je. Weinig geslapen hier bij moeder. Maar het is goed. Goedemorgen.

Wat fijn voor jou én voor je dochter.

Ach ja. En we lachen ook wat af. Ik begrijp haar. Alles zelf doen was altijd haar overleving. Dat laat je niet zomaar los. Zéker niet als je 86 bent...

Oh jongens, tweede banknacht bij moeder voor de boeg. Maar morgen ga ik sowieso even naar huis. Beter voor ons allebei. Wat een eigenwijs mens. ( en dat denkt ze vast ook over mij.....) Morgen horen we over het huis. Rust nemen @bumperjim ? Zit er even weinig in vrees ik. Maar ik ga steeds even mijn ding doen als ik kan. Pfoei....