Quinn

Afmelding, nuchter. Jazeker is het lastig MarQ. Ik vind het toch knap dat je het in de hand hebt kunnen houden.

Nuchter gebleven vandaag, al wordt mijn vriendin knettergek van mijn ik zoek afleiding pogingen. Ik geloof dat er van de week vijf pakketten van Bol binnen zullen gaan komen. Ach ja, alles beter dan drank, was het toch?

Grinn, ja, en die honderd jaar min of meer trouwe dienst. Plus dat ze er toch al zat ervaring in hebben. En liefdadigheid ja. Of misschien een experiment. Vooral niet omdat ze verwachtingen van me hebben natuurlijk, dat is beangstigend. Ach ja, mijn chef is een beste kerel, too bad dat ie volgend jaar met pensioen gaat. -oloog en ik hadden een goed gesprek over het waarom van mijn zelfdestructieve gedrag en rotgedachten. Heel verhelderend blijkbaar. Nu heb ik weer een rood labeltje achter mijn naam hangen. Jolly. Edit: typegriep.

Ach, aan één kant snap ik hem wel, maar verdorie, we zouden morgen gaan en kom daar dan wat eerder mee. Bovendien, waarom hij het nu ineens niet ziet zitten? Gaat het dan nog zoveel slechter dan ik al denk? Kan haast niet immers, met mijn zonnige gedachtengang. Echt sociaal ben ik niet, nooit geweest ook. Probeer ik wat aan te doen, door wel mee te gaan naar iets met schoonfamilie, vakantie, iets van school, dat soort dingen. Maar alsjeblieft niet te vaak. Misschien moet ik het hem vragen. Werk gaat wederom z'n best voor me doen. Geen idee waarom, maar ik waardeer het beslist.

Ja, natuurlijk is het wachten op de intake een prettig excuus om nu nog even door te drinken. Ik ben immers bezig met oplossen? Kortzichtig hè, een typische alcoholisten redenering. Wat had ik kunnen doen om niet te drinken? Iemand wakker maken. Hulp vragen op die manier. Maar hell, hulp vragen druist zo tegen mijn karakter in. Niet klaar met mij, wel met mijn gedrag, aldus mijn vriend, die het momenteel dus niet aandurft om samen weg te gaan. Belachelijk, want wat maakt het uit waar ik ben. Nee, ik denk niet dat de hulpverlening op zich me gaat redden, maar dat een periode afgesneden van de mogelijkheid om te drinken beslist gaat helpen. Zit nu te wachten bij de -oloog. Daarna een afspraak gemaakt op mijn werk, zodat dee kroeg nog wat lastiger wordt. Hoop dat -oloog vandaag kalm aan doet. O ja, deze nacht nuchter doorgekomen.

Wat fijn Lars! Vrijdag een mooie afspraak en de hele week voorpret Dochters... blijft een zachte plek hè.

Goedemorgen, vannacht nuchter gehouden, straks aan het werk Dagpact; Momentum Lars Nadia Lars jowan Rapilos Quinn

Dat is okee basta. En je interpretatie is juist, elke dag opnieuw een veldslag. Sommige verlies ik niet.

Niet geweldig. Vrijdagnacht gedronken, afgelopen nacht ook. Flink ruzie gemaakt ook, geplande vakantie afgezegd en zin om wat te vernielen. Als ik er nu, nuchter, naar kijk, is het typisch het gedrag dat ik vertoon als ik helemaal klaar ben met mezelf. Maar ja, je ontkomt zo slecht aan jezelf, dus dan is er verdoving. Vluchten. Ik ben zo klaar met mezelf. Hoop op een snelle intake.

Elke dag een veldslag, het leven de oorlog?

Van harte Spirit. En voor de meeting mensen, veel plezier!

Wat jane en Gerrit al zeggen, alles wat je nu niet drinkt, is winst. Al begrijp ik best dat je niet zomaar stoppen kunt. Bekijk het per dag en kijk ook vooral naar wat er goed gaat.

O jongens, op het moment dat ik me ga afvragen waarom ik mezelf afwijs, begin ik meestal met drinken. Dus dat wordt een leuke klus. Ik weet wel waarom, maar ik wil het niet binnen voelen komen, niet aan voelen komen en al helemaal niet delen. Zelfs niet met mezelf. Er gaat geen dag voorbij waarop ik me niet afvraag waarom ze in vredesnaam bij me willen zijn. basta, ik ben in het Hallo muur! boek begonnen en ik zie inderdaad wat gelijkenis. Apart. Ja, er is een mogelijkheid tot opname, maar dat hangt van de intake daar af. Wellicht vinden ze het niet nodig. En ja, ik hecht enorm aan mijn vrijheid. Fraaie paradox hoe ik mezelf dan weer gevangen weet te houden.

Bedankt voor je stukje over behoefte aan zelfdestructie en gebrek aan zelfliefde. Niet nieuw, maar wel weer een duw de goede kant op.

Beide, dus ja, in dat opzicht een bevoorrecht mens. In meerdere opzichten ook best wel bevoorrecht eigenlijk. Maar gelukkig? Ik las net bij erik over zelfdestructie en zelfliefde. Waarschijnlijk ligt daar de oplossing in.

Well, wat kan ik ervan zeggen? Mijn sigaretten waren op, dus ik had geen keus. Okee, ja, ik heb ertegen zitten roken om ze op te krijgen, om een reden te hebben om naar een winkel te gaan. Best wetend waarom ik dat wilde en waarom het een slecht idee was. Maar ik deed het toch. Vijf nieuwe pakjes sigaretten en ach, nu ik er toch ben, ook maar even een fles halen. Ging ik daar eigenlijk ook niet gewoon voor heen? Ja, natuurlijk. Want het kan nu nog. En ik heb het nodig. Verdiend. En ik heb al een aantal dagen niks gehad, dus wat geeft het. Dus heb ik nu last van mijn keel door de vier opgerookte pakjes sigaretten en een zwaar hoofd van de liter black label. Echt weer zo'n typische zaterdagochtend. Of willekeurig welke ochtend eigenlijk. Halve kater, halve stem, half mens. Al ik mijn hoofd nu niet bij elkaar grabbel, ga ik het rotgevoel bestrijden met meer van hetzelfde. Dan drink ik door tot zondagavond en probeer ik maandagochtend enigszins fatsoenlijk naar m'n werk te gaan. M'n werk, waar ik misschien op korte termijn weer een onbetaald of ziekteverlof los moet zien te krijgen. Slecht plan. Het moet anders, weet je nog? Ik moet anders. Verandering begint met mij. Dus zit ik hier. Met koffie, Brinta en een glas vers geperste jus d'orange. Want hoewel de liefste best pissig op me is, is hij niet te beroerd om weer te helpen met de beter gaan doen voornemens. Meer dan ik verdien.

Drank won, ik verloor.

Besloten om voor een interne behandeling te gaan. Rationeel sta ik er achter, de rest van mij hoopt dat uit de intake gaat blijken dat het helemaal niet nodig is.

Koffie uit de automaat, in van die bekertjes. Verwijzing wordt in gang gezet. Voel me nogal leeg nu.

Wachtkamerpost, nog een paar minuten en -iater is klaar voor me. Jolly.

Hé, ik ben de eerste. Goedemorgen. Dagpact: Quinn

Sterkte Claartje, hoop dat je omstandigheden weer de betere kant op gaan binnenkort.

Hé Yeth, vroeg me af hoe het nu met je gaat.

Vandaag een beetje aanrommelen op m'n werk. Wat prima kan, want er zijn geen verplichtingen en verwachtingen voor vandaag. Vannacht geslapen op slaapmiddelen, 't is niet ideaal, maar beter dan niks. De knoop voor morgen nog niet helemaal doorgehakt. Ergens heb ik nog de hoop om het wel gewoon zelf te kunnen en tegelijkertijd alles gewoon draaiende te houden. Maar hé, wie houd ik voor de gek, wat laat ik momenteel eigenlijk nog draaien? Gisteravond zei mijn vriend dat, mocht ik kiezen voor een opname, die alleen kans van slagen heeft als ik open ben daar, mijn stoere houding en cynisme in elk geval wat loslaat, of nog liever, thuis laat. Ik weet best dat ie gelijk heeft. Maar ken je dat, dat het masker dat je draagt zo vergroeid is met je eigen gezicht, dat je niet meer weet waar het één begint en het ander ophoudt? Wat als de lagen worden afgepeld, wat is dan mijn kern? Is dat het vertwijfelde, labiele wrak? Of het wrede, egocentrische wezen? Een koud, berekenend, arrogant mens? Intussen probeer ik houvast te vinden in het lijstje goede eigenschappen dat ik van -oloog moest maken. Herhalend als een mantra; grappig, intelligent, gepassioneerd, gedreven, aanhankelijk. Ik ben niet alleen maar slecht.