Akkordeon

Gerrit: je bent de tweede die me spreekt over die glucosamine. Maar denk dat ik toch beter even met de specialist praat voor ik zelf aan pillen begin. Donderdag. Erik: tegenwoordig wordt alles automatisch doorgestuurd naar HA. Kan dus nu niet meer verloren gaan. Er is iets gebeurd met de knieschijf en de patella ( een pees in de knie). Maar wat juist, weten we dus niet. Nu zit er terug een ontsteking op. Dat voel ik aan het gloeien. Blijven zitten dus met de pootjes omhoog. Lastig om niet te weten voor hoe lang. Met geluk is het binnen een paar dagen weer beter en kan ik er weer om lachen. Om de angst van nu. Had me morgen opgegeven voor vrijwilligerswerk. Heb moeten bellen omdat dat dus niet kan. Heb in de plaats werk gekregen aan de inkom. Zit ik toch tussen de mensen. En heb ik gratis een concertje. Zal me nu maar wat aan het breien zetten. De spanning om te ontdekken of ik een handschoenen kan maken is er nu wel af. Maar met 1 handschoen kan ik niks natuurlijk...

Hoe ging je tentamen?

Hoi Hummer, Fijn dat het lukt om zo goed voor jezelf te zorgen! Pluim op jouw hoed! Laat je vooral niet door hem van de wijs brengen. Hoeveel tijd hebben we hier haast allemaal nodig gehad om in te zien dat we een probleem hadden en de moed te verzamelen om er wat aan te doen? Misschien komt hij zo ver. En misschien niet. Dat is zijn keuze. Of jij er mee om kan blijven gaan dat hij zoveel drinkt is jouw keuze/ draagkracht/ ... Sterkte vandaag!

Hoi Erik, Welkom hier! Stoppen valt wel mee, maar gestopt blijven is inderdaad een ander verhaal. Super dat je je weer herpakt! Heb je de relatie breuk al wat verwerkt? Of is het nog recent? Kom vooral regelmatig langs. Dat houdt je scherp! Succes!

Ook van mij een warm welkom! Ik kijk er naar uit meer van je te lezen.

Hoi Hub, Fijn dat het nuchter blijven goed gaat! Al lijkt het me wel of je daginvulling nog in de startblokken staat. Succes op je pad!

Hoi Gyps, Ik heb je gisteren avond gemist. Ben je vandaag weer terug zoals gepland? Je weet zelf best dat zo'n escapades als gisteren niet helpend zijn. Ik hoop zo voor je dat je de moed vindt om er weer tegenaan te gaan! Je bent het waard!

Hoi Jeanne, Een hart onder de riem voor alle moeilijke momenten! En hoe meer je op zoek gaat naar mooie en leuke dingen, hoe meer die ook op jouw pad komen. Vooral niet opgeven! Alles verandert. Ook deze periode gaat dus weer voorbij. Sterkte!

Hoi Poppy, Ook van mij welkom hier! Ik vind het indrukwekkend hoe jij vanaf de eerste dag zo tot in de kern kan schrijven! Het teveel zorgen voor anderen en te weinig voor mezelf ,is heel herkenbaar. Maar soms denk ik ook dat het alleen een probleem is omdat niet iedereen dat doet. Als alle mensen voor elkaar zouden zorgen in plaats van eigenbelang na te streven, zou de wereld een stuk prettiger zijn! En we lopen hier toch niet rond met 10 miljard om allemaal op een eiland voor onszelf te zitten zorgen? Nu ja, hier zijn alvast mensen die er zijn voor elkaar. Mooi toch!

Hoi Frieke, Goed dat je terug komt schrijven! Denk dat degene die van de eerste keer stoppen en nooit meer hervallen zwaar in de minderheid zijn. Degene die uiteindelijk wel slagen zijn dezelfde die zich niet laten ontmoedigen en er steeds opnieuw voor gaan! Jij dus! Alleen wie opgeeft heeft verloren. Succes vandaag!

Hoi Lana, Als het jou zonder extra hulp lukt: des te beter! Ik gun het je van harte. Denk wel dat het dan wil zeggen dat je de uitzondering bent die de regel bevestigd. Super! Grappig, van die broeken zonder knieën in de kast! Fijne dag! En succes met die marathon!

Goeie morgen, Momenteel minder pijn. Rust helpt dus wel. Geen idee hoe ik vandaag de dag ga doorkomen zonder mijn knieën te belasten. Ik hoop dat er veel op jullie draadjes staat. Dan ben ik daar toch al zo'n 2 u mee bezig...

Gisteren avond vrij veel pijn. Vanmorgen iets beter. Toch met de hond een klein toertje gedaaan. Slecht idee. Ik kan dus niks meer. Maakt me erg bang. Vroeger noemden ze het een ongeneeslijke degeneratieve ziekte. Als ik nu kijk op internet noemen ze het een sportblessure die meestal verdwijnt na 4 tot 6 weken rust. Proberen niet te panikeren dus en braaf rusten tot ik meer info heb van de dokter...

Fysiotherapeut wist het niet omdat ze geen gegevens heeft over de operaties van 21 jaar geleden. Wel goed nieuws: wachtlijst van 2 maanden telde niet voor de privé praktijk. Kan dus volgende week al terecht. Al zal daar waarschijnlijk om nieuwe beeldvorming gevraagd worden om uit te zoeken wat er 21 jaar geleden gebeurd is. En moet ik toch terug naar de wachtlijst van het ziekenhuis. Al hoop ik dat de wachtlijst voor beeldvorming dan korter is. Slechter nieuws: zelfs als 'lief' naar de daklozen opvang gaat, krijg ik zijn domicilie hier niet weg. De wijkagent komt dan nl kijken of hij hier effectief weg is. Maar als zijn spullen hier nog staan... Systemen! Enfin. Genoeg stof tot piekeren.

Hoi Lana, Fijn dat het goed gaat! Maar ben je zeker dat je HA voldoende ervaring heeft met verslavingen om zeker te zijn dat Tactus niet nodig is? Ik heb hier al vaker gelezen dat ook hulpverleners ontwennen en gestopt blijven vaak onderschatten. Ik zou je adviseren om gewoon alle hulp aan te pakken die je kan krijgen. Succes vandaag!

Hoi Meya, Het zou zo fijn zijn als de wereld even stopte met draaien en we ons volledig konden richten op ons proces. Maar zo gaat het niet... Knap dat je alweer een stappenplan achter de hand hebt voor een volgende situatie! Jij bent echt een krak in constructief en oplossingsgericht denken! ( vind ik) Succes vandaag! Ik wens je een dag zonder extra uitdagingen. Het is zo al lastig genoeg.

Welkom Joosje, Goed dat je hier hulp komt zoeken! Ik heb er alvast veel aan. De eerste dagen zijn inderdaad de lastigste. En ziekteverschijnselen horen er vaak bij. Die gedachten van : 'zou ik toch...' schrijf ik zelf toe aan de stem van de verslaving. En daar wil ik dus niet meer naar luisteren! Veel succes vandaag!

Hoi Jeanne, Geef de moed niet op! Ergens weet jij ook wel dat drinken geen oplossing bied. Instant verlichting van de pijn wel. Maar dat is het dan ook. En verder kost het een hoop geld. Zou het kunnen dat de gedachte dat stoppen je niets opbrengt de stem van de verslaving is? Die stem is namelijk zeker in het begin erg sterk om je allerlei smoezen te verschaffen om weer te gaan drinken. Sterkte vandaag! En veel liefs

Hoi Erik, Ik vind het knap dat je ervoor kiest om toch hier verder te schrijven! Hopelijk geraak je ook de schaamte voorbij. Volgens mij is dat een gevoel wat je geen stap verder brengt. En ook misplaatst: elke mens heeft zijn eigen weg nodig om te komen waar hij staat. Bij de ene zitten daar meer kronkels in dan bij de andere. So what? Dat iemand op pad gaat op zich is super knap! Dat iemand ondanks vele kronkels niet opgeeft is nog meer bewonderenswaardig. Denk ik dan... Bijkomende moeilijkheid op je werk is waarschijnlijk je beroepsgeheim. Zelfs als je de behoefte hebt om er met iemand over te praten, mag je niet... Anderzijds: ik heb geen idee zelfs in welke regio je werkt. Dus als je af en toe wat kwijt wil in pb? Zo lang je geen namen noemt, kan ik er met geen mogelijkheid achter komen over wie het gaat... Veel sterkte!

Goeie morgen, Gisteren een dagje gemist. Geen tijd gehad... Wel fijn: had een leuke middag bij forummaatje! Wel moeilijk: het gaat niet goed met mijn knieën. Ik heb terug pijn. Ik weet het wel: zolang ik doe wat de dokter 21 jaar geleden zei, gaat het goed. Maar nu wilde ik dus meer fietsen om geld uit te sparen. Nu blijkt dat er niet meer achter te komen is wat er precies met die knieën gebeurd is toen. En dus ook niet wat er gebeurt als ik me niet aan de regels hou. Pijn, dat voel ik nu. Maar verder? Is het schadelijk of niet? Help ik mezelf richting rolstoel? Of gaat het met trainen wel beter? Moet naar een specialist. Met een wachttijd van 2 maanden. Zal intussen dan toch maar terug de auto nemen. Wel een voordeel: in dit perspectief is een lief kwijt spelen of niet om kunnen met emoties plots niet zo belangrijk meer... Dit is duidelijk een periode van verlies. En telkens denk ik dat ik nu wel helemaal onderaan zit. En elke week verlies ik nog meer. Ik word terug gekatapulteerd in de tijd. De dingen waar ik zo blij en dankbaar om was verdwijnen. Ik was zo blij dat ik gewoon pijnloos kon wandelen, dat ik niet meer arm was, dat ik een goede relatie had, een leuke band met de eigen kinderen, een fijne baan,... Allemaal niet meer nu. Wat geraak ik nog kwijt voor het weer bergop gaat? Wat die groepstherapie betreft, Erik, Ik kan me inleven in het verhaal van anderen zonder er van wakker te liggen. Ik kan het niet laten proberen te helpen,maar verder kan ik het wel redelijk los laten. Daar zie ik dus niet dadelijk moeilijkheden. Misschien, en ik denk dat dit niet goed klinkt, omdat ik zelf toch wel een van de straffer verhalen bij heb. Enfin, ik probeer er toch maar weer een fijne dag van te maken Jullie toch ook?

Dat moet echt lastig zijn om mee om te gaan! Zo je best doen en moeilijk in de spiegel kunnen kijken. Ik hoop dat je kan blijven zien dat je echt goed bezig bent! Niet drinken, therapie. Doe je allemaal voor jezelf en om vooruit te komen. Proficiat! En doordat je spreekt van een afwijking, veronderstel ik dat je daar zelf niet veel aan kan doen. Vreetbuien zullen niet helpen, lijkt me. Maar een super streng dieet maakt je dan toch ook eerder ongelukkig dan mager? Ik hoop van harte dat de therapie je hierin kan ondersteunen! Sterkte! ( en gooi die weegschaal weg en koop leuke kleren die bij je lijf passen)

Ook nog: dank voor de reacties! En gelukkig neem ik refusal. Zonder denk ik niet dat het me gelukt zou zijn deze dagen nuchter te blijven. Het innemen van de pil lukt nog wel. Komt dus wel goed.

Gipsy vroeg nog naar het verschil tussen de groepen. Ondertussen kreeg ik telefoon dat ik voor 3 groepen op de wachtlijst sta. 1 is voor de minder zware problematieken. Daar hoor ik in omdat ik uit een werksituatie kom. Daar zitten ook de meer verbale mensen. Groep 2 is voor zwaardere problematieken en werkt gestructureerder en met het valkuilmodel. Waarom je in je leven telkens dezelfde fouten maakt en daar ook uit komen. Groep 3 is vooral voor mensen met trauma's . Die heb ik ook. Maar de meesten daar stellen automutilatie gedrag. En dat doe ik dan weer niet. Er is ook een groep 4 voor verslavingen. Maar daar vinden ze me niet gepast voor. Omdat ik mijn verslaving al zelf onder controle heb gekregen. Gelukkig maar. Want daar eisen ze een buddy die je steunt en regelmatig mee op gesprek komt. En zo iemand heb ik helemaal niet...

Reactie die bij mij succesvol was: wat maakt het jou nou uit wat er in mijn glas zit. Had hij niet van terug. Hij kon moeilijk zeggen dat hij wilde dat ik mee dronken werd... Sterkte! En veel succes!

Niks geen sorry nodig! Voor mij geeft het alvast het gevoel dat ik het niet als enige zo ervaar. Behalve dan dat ik dat rotsvaste vertrouwen dat het goed komt nog niet heb gevonden. ( gelukkig al wel op rationeel niveau) En verder kan je het veel mooier opschrijven dan dat ik had gekund. Dank je wel voor het delen dus! En veel sterkte gewenst voor de moeilijke momenten!