Akkordeon

Hoi Indigo, Ik had gisteren nog een gesprek met iemand over dit thema. De ander vroeg of ik bang was van verandering. Nee, ik ben niet bang van verandering. Ik ben bang dat er niets verandert. Dat de pijn en de patronen blijven En dan dacht ik verder: als zelfs het hele universum in beweging is, is de kans dat ik zelf blijf stilstaan toch wel heel klein. Die gedachte geeft me hoop. Jou ook? Liefs

'Misschien al in december' was sarcastisch bedoeld. Ik vind dat nog behoorlijk lang wachten. Zeker als dat met hele dagen op de bank moet gevuld worden. Hoe sneller hoe liever, denk ik. Des te sneller ben ik ermee klaar. Op het werk werd ik geprezen om mijn geduld. Maar als ik mezelf lees is dat iets wat ook alleen op anderen gericht is. Voor mezelf telt dat voor akties die ik van anderen naar mij toe verwacht nog wel. Wachten op enige blijk van liefde van 'lief' daar kan ik heel geduldig in zijn. Maar als ik zelf aktie moet ondernemen heb ik het graag snel en efficiënt. Wat minder geduld voor anderen en wat meer voor mezelf zou in deze niet slecht zijn... Leunt ook weer aan bij dat vechten en loslaten, accepteren versus fatalisme. Enfin, zaken die ook op andere draadjes actueel zijn nu. Maar je kan niet strijden voor geduld of vechten voor loslaten. Dat vraagt een nieuwe/ andere techniek. Misschien zie ik die kapotte knieën van vandaag ooit nog als een prachtig kado voor een nuttige levensles. Voel ik me duidelijk toch weer een stuk positiever dan eerder...

Net telefoon gehad van het centrum. Na 3 keer overleggen hebben ze beslist om me in groep 3 te zetten. De groep voor de trauma verwerking. Ik sta als eerste op de wachtlijst. Wat wil zeggen dat ik misschien al in december kan beginnen. Maar kan dus ook nog januari worden. Gewoonlijk weet je ongeveer een week vooraf wanneer je mag starten. ( bij groep 1 stonden er 4 mensen voor mij. Zou dat dan wachten tot mei zijn geweest?) Wachten dus.

Goed bezig Hummer! Houden zo! Ben zo blij voor je!

Hoi Indigo, Ik denk dat ik je vragen wel begrijp. En in theorie kan ik er ook wel wat op antwoorden. Volgens mij kan je maar iets veranderen als het er eerst mag zijn. Zolang je niet accepteert dat pijn en schade er is, zolang je die dingen weg duwt of ontkent, is er geen mogelijkheid tot verandering. Als je jezelf afwijst om die dingen die je liever niet wil van jezelf, kan je niet groeien. Dat is volgens mij wat mindfullness leert. ( waarbij 'je' en 'jezelf' niet op jou in persoon doelen, maar in het algemeen) Volgens mij is het net het doel van het leven om van je pakketje het beste te maken wat je kan. En als je dat bereikt hebt, is het leven voorbij. Waarbij ik denk dat het woord 'kunnen' dan wel een belangrijke plaats heeft. Sommige dingen kan je niet veranderen. Hoe het daar dan weer mee moet, weet ik zelf ook nog niet. Laatst zei een therapeut tegen me: je was een slachtoffer, maar dat hoeft niet de rest van je leven te blijven beïnvloeden. Dus ik wens je toe dat je kan accepteren wat er nu is en dat daaruit veel groeikansen mogen ontstaan!

Hoi Meya, Een antwoord op!je vragen: Ik ben toen hervallen nadat de pijn van het gedrag van mijn dochter naar mij toe ondraaglijk leek. Drank hielp wel. Lastig was dat ik minder dronk dan vroeger en toch katers had. En een maagontsteking kreeg. Uiteindelijk heb ik meer last van trek als ik wel drink ( om de kater en de maagpijn tegen te gaan) dan nu ik niet drink. Terug stoppen is gelukt omdat ik de negatieve gevolgen niet meer wilde en omdat er vrienden zouden komen tegen wie ik niet wilde vertellen dat ik weer dronk. Vertellen dat ik hervallen was maar me weer herpakt had, durfde ik wel. Wat ik nu wil is eigenlijk kinderachtig: ik wil mijn leven terug van toen ik dronk maar het niet uit de hand gelopen was. Die tijd dat ik dacht dat ik gelukkig was. Met inderdaad 6 duvels per dag. Waar ik nog geen last van ondervond. Behalve dat ik rationeel wist dat ik veel dronk, had ik nergens last van. Nu ziet alles er helemaal anders uit. Het idee dat ik mijn verleden verwerkt had bleek niet te kloppen. Dat ik geleerd had ook niet. De tijd van katers en de hele dag vechten tegen het eerste glas wil ik niet terug. En dat is waarschijnlijk wel wat er komt als ik nu terug ga. Niet waarschijnlijk, zeker. Dat maakt het nu zo frustrerend. Ik kan niet terug. Maar momenteel geraak ik ook niet vooruit. In een dal zitten en zelfs fysiek gedwongen worden om te blijven zitten is echt niet mijn ding. Ik hou me vast aan alle getuigenissen hier van mensen de zeggen dat het beter wordt. Maar als Huttulla spreekt over 5 jaar, weet ik niet of ik daar de moed voor kan opbrengen. Nu ja, dat is vandaag. Morgen kan weer anders zijn. Wel bedankt voor je vragen. Ze hebben me over de streep getrokken om vandaag de refusal te nemen. Ben ik weer 14 dagen verder. Het spijt me. Ik denk niet dat dit leuk is om lezen. Maar het is wat er nu is. Hopelijk hebben jullie een beter dag!

Hoi Jeanne, Dan doe je gewoon net als ik: volhouden omdat je rationeel weet dat weer drinken niets oplost. Met daarbij het gegeven dat er hier velen zijn die getuigen dat het echt beter wordt! Ik kan het nu ook niet voelen. Maar ze zijn met teveel en te overtuigend om hen allemaal niet te geloven. Sterkte!

Hoi Anette, Jammer dat je je niet begrepen voelt. Zoals ik al zei: ik ben hier zelf niet goed in. Maar ik denk dat er bedoeld wordt om af en toe het actief zoeken te staken. Om die stukken van jezelf die je al gevonden hebt met liefde te omarmen. Ook omdat de meeste inzichten komen op een moment dat je ze niet verwacht. Piekeren leidt zelden tot inzichten. Uiteraard ben jij belangrijk en heb je jezelf nodig! Dus ook zoals je nu bent, zonder al wat je nog gaat ontdekken en leren. Heb je hier wat aan? Liefs en sterkte!

Voor zover ik weet zijn er al een hoop studies gebeurd rond dit onderwerp. Met tegenstrijdige resultaten. Of het voor jou werkt, kan je alleen ontdekken door het te doen, denk ik dan. Al moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat ik het niet zou doen. Een boksbal nog tot daar aan toe. Maar leren slaan op mensen? Dat zou ik niet kunnen. Toch zijn er velen die het een geweldige sport vinden. Ik wens je dus veel plezier! Zo jammer, dat nieuws van de fysio. Je keek zo uit naar dat sporten! Sterkte!

Dat is goed nieuws! Zo snel iemand gevonden! En dan nog iemand waar je het helemaal mee ziet zitten. Zo fijn voor Kayla. 2 keer verhuizen in net zoveel maanden is toch ook wat. Ik hoop dat je het fysiek wel trekt. En natuurlijk hoop ik dat die drankduivel zich koest blijft houden. Weer een zorg minder! Fijne dag!

Ik vind 'balans' wel een bijzonder woord. 6 letters en zo veel betekenis. En waarde...

Hoi Lana, Fijn dat het je goed gaat! En blijkbaar voor jou makkelijker dan gedacht. Het is je van harte gegund!

Sterkte! En snelle beterschap!

Tuurlijk ga jij goed nu! Anderzijds geeft bovenstaande post mij niet veel moed: als je zoveel therapie hebt gehad en je nog steeds denkt dat die oude woede nog invloed heeft... ( maar dat schrijf ik dus eerlijk in het nu maar niet helpen voor jou) Jij bent goed bezig! Vooral zo doorgaan!

Ik hoop echt dat je er voor jezelf wat van kan maken deze week! Denk ook dat je daar zonde J meer kans toe hebt! Veel sterkte en veel succes!

Hoi Iedereen, Probleem van de therapie heeft zichzelf opgelost: therapeut heeft afgebeld wegens ziek. Al heb ik dus nu wel krukken. En weinig pijn zo lang ik niks doe. Momenteel durf ik dus niets te doen om het niet erger te maken. Vechter als ik ben, ben ik niet bang van wat pijn. Maar dus wel heel bang om het gebruik van die knieën te verliezen. Ik hou me op de bank. Grappig Meya, Ik schreef net iets op jouw draadje over EMDR. Had zelf donderdag een eerste afspraak gemaakt, maar die heb ik moeten afzeggen voor de orthopedist. First things first, denk ik dan. De drank trekt wel nu. Het wordt met de dag moeilijker om die refusal toch te nemen. Tot hier toe wel gelukt. Ik weet dat drinken op termijn niets oplost. Maar niet drinken heeft me behalve dit forum nog niet veel goeds gebracht. In tegendeel. Zelfs het heldere hoofd waar ik zo blij mee was voelt wazig door de paniek die er in rond spookt. Als ik dit allemaal vooraf had geweten, was ik niet gestopt. Behalve misschien als ik vooraf wist waar blijven drinken me zou gebracht hebben. Of als ik wist welke mooie dingen er ooit misschien nog komen. Maar dat zijn warrige niet helpende gedachten. Zal me dus nu maar even komen focussen op jullie verhalen. Misschien kan dit warrige brein nog iets betekenen.

Hoi Meya, Ik ben de laatste om enige kritiek te hebben over iets wat er is. Maar wil je er wat mee? Voor zover ik weet zijn zowel healing als EMDR therapieën waarbij je zo'n oude emoties een plaats kan geven zonder er helemaal door te moeten. Want bij een therapeut rustig gaan zitten vertellen dat je eigenlijk boos bent, lijkt me niet effectief. En helemaal in dat gevoel gaan en ergens de boel kort en klein slaan lost ook niks op. Veel succes vandaag! ( en verder) Liefs

Fijn dat je geniet!

Hoi Hummer, De dagen rijgen zich weer aaneen! Proficiat! Jammer van Kayla. Heb je geen forum van hondenliefhebbers of zo waar je een oproep kan plaatsen? Fijne dag vandaag!

Weet inhoudelijk even niet wat toe te voegen. Maar als je iemand snel wil laten weten dat je de reactie gelezen hebt en waardeert, kan je de 'vind ik leuk' knop gebruiken. Fijne dag!

Hoi Anette, Ik krijg de tranen in mijn ogen van je tekst. Omdat die zo herkenbaar is. Behalve mezelf had ik nog nooit iemand horen spreken over een gat in het hart. De link die jij legt tussen het focussen op de ander en die daardoor weg duwen, had ik nog niet gelegd. Terwijl mijn partner niet anders doet dan vragen dat ik stop voor hem te zorgen... Jouw thema sluit dus er gaan bij het mijne. Ik kan je geen advies geven. Al lijkt me de tekst van Monster ook wel zinnig ( zonder daarbij afbreuk te willen doen aan de andere reacties) Stoppen met zoeken, stoppen met vechten. Laten zijn... Klinkt bevrijdend. Maar zo moeilijk. Als ik een weg uit de cirkel vind of een stopsel voor dat gat, ik laat het je zeker weten! Dank voor het delen!

Succes vandaag!

Heb gisteren de dag verder doorgebracht met Star Trek. Kende ik alleen van naam. Die oude films zijn best leuk! En inderdaad met een ijspak. Straks toch maar aan de inkom gaan zitten. Elke dag een hele dag op de bank trek ik niet. De autorit zal lastig zijn, maar ik ga gewoon mijn wagen laten parkeren door een ander en als een filmster bij de deur uitstappen :-) Maandag heb ik therapie. Maar dat is in een autovrije zone. Geen idee hoe ik daar moet geraken. Terwijl ik het echt wel kan gebruiken! Misschien toch maar een voorschrift halen voor krukken. Lastige keuzes: therapie is goed voor mij, maar er heen gaan is slecht. Wat doe je dan? Nu ja, Vanmiddag wordt leuk! Ik hoop voor jullie ook! Dank voor alle reacties!

Hoi Meya, Eerst maar een compliment voor je analytische en constructieve brein. Heerlijk om lezen is dat! Verder iets wat even goed totaal naast de kwestie zou kunnen zijn: zou het kunnen dat er ergens in jou een grote boosheid zit over iets totaal anders die getriggerd wordt? Dat een 'kleine' irritatie een lading krijgt die helemaal niet nodig is omdat er iets anders aan gekoppeld zit? Ik vraag het me maar af omdat ik zoiets meegemaakt heb met angst. Ik had vreselijke angstaanvallen om haast niks. Tot ik in een droom terug beleefde wanneer ik die angst voor het eerst had gevoeld. Daarna werd het snel beter. Fijne dag vandaag! Hopelijk zonder trek en met rustige kinderen!

Mij lijkt een ziekenhuis met begeleiding toch een betere optie nu. Maar het is jouw keuze. Ik hoop van harte dat je er wat aan hebt!