Kohtje

Goedemorgen.
Ja, tussenleven.. dat zou een goede omschrijving zijn van het leven dat ik nu "doe". Fladderen, zwabberen, van hot naar haar, ervarinkje zus,
ervarinkje zo, twijfelen, wijfelen, alles goed proberen te 'onthouden' en dan in het volgende leven volop 'bewapend' van start gaan voor een perfect 
gelukkig en nuttig leven...
Maar ik geloof niet in reïncarnatie. Dat deed ik in m'n vorige leven ook al niet.

@Jopie, het doet me deugd te lezen dat ik niet de enige ben met die 'afwijking' van dat 'voorbereiden' wat jij hier beschrijft.
Ik weet niet hoe vaak ik nieuwe bestemmingen van tevoren 'verkend' heb. Tot in het absurde toe, 100 km heen en 100 km terug om
te kijken waar een meeting of vergadering zou gaan plaatsvinden... bijvoorbeeld.

Goedemorgen.
Ja, tussenleven.. dat zou een goede omschrijving zijn van het leven dat ik nu "doe". Fladderen, zwabberen, van hot naar haar, ervarinkje zus,
ervarinkje zo, twijfelen, wijfelen, alles goed proberen te 'onthouden' en dan in het volgende leven volop 'bewapend' van start gaan voor een perfect 
gelukkig en nuttig leven...
Maar ik geloof niet in reïncarnatie. Dat deed ik in m'n vorige leven ook al niet.

Je zou er ook niet veel van gezien hebben dan, als het in Schotland altijd zo zou zijn. Gelukkig regent het er ook wel eens gewoon.

Goedemorgen.
Ja, tussenleven.. dat zou een goede omschrijving zijn van het leven dat ik nu "doe". Fladderen, zwabberen, van hot naar haar, ervarinkje zus,
ervarinkje zo, twijfelen, wijfelen, alles goed proberen te 'onthouden' en dan in het volgende leven volop 'bewapend' van start gaan voor een perfect 
gelukkig en nuttig leven...
Maar ik geloof niet in reïncarnatie. Dat deed ik in m'n vorige leven ook al niet.

Ik zou zeggen dat m'n partner een lintje verdient omdat ze me los liet. Het huis uit. Zoek het zelf maar uit. Dát heeft me wakker geschud
en zelf hulp laten zoeken. Ze liet me los en ging met háár herstel aan de gang. We waren beiden in de ban van mijn verslaving maar zijn er
ieder op onze eigen manier uit gekomen. Pas toen konden we weer samen verder. Niet de een op sleeptouw bij de ander maar naast elkaar.

Ik zou zeggen dat m'n partner een lintje verdient omdat ze me los liet. Het huis uit. Zoek het zelf maar uit. Dát heeft me wakker geschud
en zelf hulp laten zoeken. Ze liet me los en ging met háár herstel aan de gang. We waren beiden in de ban van mijn verslaving maar zijn er
ieder op onze eigen manier uit gekomen. Pas toen konden we weer samen verder. Niet de een op sleeptouw bij de ander maar naast elkaar.

Goedemorgen.
Ja, tussenleven.. dat zou een goede omschrijving zijn van het leven dat ik nu "doe". Fladderen, zwabberen, van hot naar haar, ervarinkje zus,
ervarinkje zo, twijfelen, wijfelen, alles goed proberen te 'onthouden' en dan in het volgende leven volop 'bewapend' van start gaan voor een perfect 
gelukkig en nuttig leven...
Maar ik geloof niet in reïncarnatie. Dat deed ik in m'n vorige leven ook al niet.

@Kohtje Ik vond die van jou van niet de bestuurder zijn maar de passagier van je leven mooi,staat in mijn agenda!

Goedemorgen frummers. 
Mistig hier. 
Als ik de auto niet in hoef vind ik dat heerlijk weer: 
de wereld wordt heel klein en alle geluiden komen gedempt tot je, mooi! 
Gisteren had ik het geluk dat ik in het kleine stukje Nederland woon waar de zon scheen, 
heerlijk, heb zelfs nog even in de tuin gewerkt... 
Nu eerst een bakje... 
 
          
                                    

SMILEY!!
Je kunt hier iedereen 'liken' maar niet de mod. Dan maar zo. Want mod. of niet, ik neem aan dat er iemand met gevoel voor humor achter zit.

Precies dit heeft me jarenlang gevangen gehouden in m'n gebruik. Door het heft in eigen (eigenwijze) hand te willen houden kwam ik steeds weer uit
bij de meest bruikbare 'oplossing': drank, vergetelheid.
Me overgeven aan wat ik zelf niet kon bedenken met m'n kleine geestje, door dingen te laten gebeuren die ik altijd probeerde te stoppen voordat ze konden
gebeuren door in een roes te vluchten, kwam ik er langzaam achter dat ik meer (aan)kon dan ik zelf voor mogelijk hield of durfde.
Daar begon ik buiten de lijntjes te kleuren, door niet op mezelf te 'vertrouwen', maar me over te geven en mee te laten voeren aan/door de Grote Stroom Der Dingen.
Om dat te kunnen blijven doen heb ik die Grote Stroom Der Dingen samengevat in het begrip hogere macht(en). Het kwam er op neer dat ik mezelf voor
ogen moest houden dat het makkelijker en logischer is om me aan te passen aan de omstandigheden dan te proberen de omstandigheden te veranderen
naar wat ik graag zou willen. Ik heb me overgegeven aan het feit dat ik het leven niet leid als een bestuurder maar beleef als een passagier.

Dat valt inderdaad nog wel mee. In ons "eendje" naar Portugal, twee jaar geleden, ging het soms in de één naar boven in de Pyreneeën.
Die zogenaamde langzame vrachtwagens hadden we dan regelmatig beeldvullend in de achteruitkijkspiegel. Dat was wel even billen knijpen.
Toch heb ik daar toen ook wel van genoten.. je komt bepaald niet iedere dag langs zulke uitzichten.

Ik heb ook regelmatig moeite met onderscheid maken tussen trollen en dronken mensen of anderszins onder invloed zijnden.
Vooral als die schrijvers nog niet zo bekend zijn hier. Dat komt vooral doordat mensen onder invloed soms nogal trollig gedrag vertonen.
En dat komt bij mij ook mallotig over. In de loop der jaren is er echter wel een soort van olielaagje ontstaan waardoor bepaalde dingen
makkelijker afglijden. Anderzijds is er ook een soort van plaklaagje ontstaan waardoor sommige dingen weer erg blijven plakken, zoals
bijvoorbeeld dit hele forum.
Geschikt voor een forum kan ik mezelf niet noemen, net zo min als dat ik een forum kan benoemen dat geschikt is voor mij.
't Blijft altijd een beetje schikken en plooien.

Aangekomen in ardennen en nu, bij vorst, vol in de zon, in mijn deur met koffie. Ik had niet dirven hopen vanochtend dat het ook echtzo zou zijn. Het is in weken niet zo lekker geweest.
Ik hoor vogels kwetteren... 
Ontspannen rit, tweede keer dus alle ruimte om te kijken en genieten tijdens t rijden. Niets "engs" meer aan. In de drie omhoog tuffen achter de andere langzame vrachtwagens... 
En god wat was het mooi: de limburgse heuvels wit berijpt, iets mistig, en de zon die daar recht op mij af fel doorheen probeerde te schijnen. Parelmoer. Zuiver parelmoer. Met slechts pikzwarte, haarscherpe silhouetten van kale bomen, kerkjes, huisjes voor me. 
De Maas, vlak naast me, spiegelglad en door de tegenzon ook één zilveren lint.. 
De eerste "bergen" , in de verte alleen in verschillende tinten zwart door het tegenlicht.... Contouren... Een ets... 
Ik moest t even delen. 

Goedemorgen.
Redelijk goed geslapen in bed... lekker wel weer. Zittend slapen wordt wel te doen op den duur, maar zo zijn we niet geschapen, geloof ik.
Het lijkt wat beter te gaan met ademhalen. En m'n arm begint ook weer wat te tintelen, wat vooruitgang is.
 

Goedemorgen.
Redelijk goed geslapen in bed... lekker wel weer. Zittend slapen wordt wel te doen op den duur, maar zo zijn we niet geschapen, geloof ik.
Het lijkt wat beter te gaan met ademhalen. En m'n arm begint ook weer wat te tintelen, wat vooruitgang is.
 

Goedemorgen.
Redelijk goed geslapen in bed... lekker wel weer. Zittend slapen wordt wel te doen op den duur, maar zo zijn we niet geschapen, geloof ik.
Het lijkt wat beter te gaan met ademhalen. En m'n arm begint ook weer wat te tintelen, wat vooruitgang is.
 

... ruitensproeiervloeistof en.........   
 
koffie voor in de deur!!!
(na de middagdut)
Goede reis en een goede tijd.

Andere schermnaam. Deze is blijvend.
Jullie weten zelf wel wie ik ben. Sprankling was achteraf niet zo'n fijne naam.
Heb weer wat meer rust in mijn lijf godzijdank. 
Heb alles weer een beetje op een rijtje kunnen zetten. 
De koffiekar bleek toch niet zo geschikt te zijn voor mij. Werd er vreselijk zenuwachtig van.
Wil wat anders gaan doen binnen het ziekenhuis. Functies genoeg die wat minder stress geven en waarbij ik toch mensen kan helpen.
Vanavond bij de yoga kijken. 
Vanmiddag terug naar de kapper. Ik zal ze eerst even bellen. Mijn pony is scheef geknipt en het zit eigenlijk helemaal niet naar mijn zin.
Geen wereldprobleem, maar niet fijn. Je betaald er wel voor.
Woensdag naar mijn psycholoog en ze heeft wel gelijk, dat ik het overzicht moet houden. Niet teveel tegelijk doen en willen.
Dat werkt niet bij mij. Dan raak ik in paniek met alle gevolgen van dien. 
Ik wil wel graag trekremmers voorlopig. De discussies moeten over zijn in mijn hoofd, want zo kan ik niet genieten van de leuke dingen die ik doen.
Het leid voor mij ontzettend af en mijn muziek is mijn alles. Dit wil ik niet kwijtraken hierdoor.
Overal is drank en dat maakt het wel eens lastig.
Voor nu: take it easy..

Ooit werd gekscherend gezegd dat mijn naam onderaan weleens kon lijken op ; de lijst is vol
dus, de puntjes geven aan dat de inschrijving nog geopend is !

Die puntjes onderaan... . Niet Vol genoeg?

Je vraagt het niet per se aan mij, maar ik ga ook gewoon maar door. Maar mijlpalen lijken alleen maar op te vallen als er zo groot mogelijke
en liefst 'ronde' getallen bij staan, maar in feite is elke dag 'niet gedronken' een mijlpaal. Door al die kleine mijlpaaltjes op te tellen komen we
dan vanzelf bij die grotere getallen, maar het kan geen kwaad om - in elk geval voor jezelf - dankbaar te zijn, en misschien altijd toch nog een
tikkeltje trots, als we weer een dag droog hebben afgesloten. We zijn in principe allemaal toch alcoholist, of iets wat daar op z'n minst
sterk in de buurt komt. Dus is een droge dag best wel tegennatuurlijk voor ons..

Niks bijzonders. Er viel me een tegenwoordig heel veel voorkomende fout op in het stukje in de Volkskrant die later weer verdwenen bleek.
En als laatste had ik een flauw berichtje geplaatst.. vond het achteraf allemaal te vervuilend voor dit draadje. Niet ter zake doend.
Overigens maak ik me nog altijd wel druk om taalfouten. Zelf maak ik ze ook altijd nog met regelmaat en word ik nog wel eens verbeterd. Juist
dat verbeterd worden heeft er altijd bij me ingehakt. M'n vader sprak behoorlijk slecht Nederlands als buitenlander zijnde. Op school kreeg ik dan ook
altijd te horen dat mijn fouten logisch waren, met zo'n vader. Kon er niets aan doen. En ik wilde altijd het tegendeel bewijzen. Ben extra gevoelig geworden
voor eigen en andermans taalfouten en doe mijn best om er zo min mogelijk te maken, zoek woorden op als ik het niet zeker weet en probeer eenmaal
gemaakte en gecorrigeerde fouten niet nogmaals te maken. Daarom kan ik ook erg slecht tegen de taalverloedering van tegenwoordig.
Maar probeer me toch wel zo veel mogelijk ook weer in te houden om een ander niet met mijn (jeugd)trauma te confronteren... etc.

Ik hou ook van goed gebruik van de taal, daar hoef je geen trauma voor te hebben hoor @Kohtje. Ik doe ook mijn best en zoek woorden op, gewoon als hobby. En natuurlijk blijven we fouten maken, daarom is het ook leuk, omdat je nooit uitgeleerd raakt. Soms ben ik bang dat ik zelf ga vergeten hoe het moet omdat je het zo vaak verkeerd geschreven ziet. Hun hebben, doe is gek, ik irriteer me, ik besef me... het gaat vaker fout als goed.
Maar ik denk niet dat ik me ooit zal gaan vergissen in 'me moeder' of 'mijn moeder' . Het is inderdaad vaak tenenkrommend, dat kan ik moeilijk loslaten, maar ik zeg er nooit wat van  tenzij ik erom (we schrijven erom aan elkaar als de combinatie een voornaamwoordelijk bijwoord is. Dat is het geval als u de combinatie kunt vervangen door het oorspronkelijke voorzetsel en een naamwoord) gevraagd word.