Kohtje

Het laatste jaar dat ik dronk (vanaf het opstaan tot 's avonds) stopte ik na een week of twee elke keer weer. Ik werd dan zo griezelig ziek dat ik dacht dat ik doodging... Dit nooit weer, dacht ik dan. Maar een week later begon het hele circus weer opnieuw... wetende wat me te wachten stond maar er van uitgaand dat het dit keer niet zover zou komen..

Ik krijg dat ook wel Katrina, zo'n gevoel van plaatsvervangende schaamte als ik (erg) dronken mensen zie, maar ook een gevoel van medelijden overvalt me omdat ik weet hoe makkelijk je zover kunt komen en dat dat vaak niet zomaar voor de lol is....dat er vaak een hoop narigheid achter zit.

Lief Sneeuwwitje, ik vind er niks an, maar moet toch lachen door de manier waarop je 'm brengt . Is lief bedoeld hoor...

Gut, hebben wij gisteren al gehad, Chinees. Maar vandaag ook niet te ingewikkeld, wel lekker. Daarna ook DVD tje. En hiero blijft op de achtergrond standby... Ga nu maar even koken. Tot straks of zo....

Oei Anna, wat zijn wij lekker tegenstrijdig bezig hè?

Joann, daar heb je gelijk in, ik bedoelde eigenlijk dat een mens soms te oud is om het geleerde nog om te kunnen zetten in daden.. Je hebt volkomen gelijk...

Huil maar Bammetje, huil en schreeuw, zet de muziek hard en zing het eruit, dans, spring....maar krop het niet op en drink het niet weg....Lief Bammetje.

Ja Katrina, soms, heel soms is een mens te oud om te leren.....

Lieve Marion, Al lijkt het voor nu wel mee te vallen met je vader, normaal is het toch ook niet. Het lijkt mij ook, zoals Anna al aangeeft, dat daar wel een dokter bij mag komen..al is het maar om iets tegen de pijn voor te schrijven. Zo'n moeder lijkt me ook geen lolletje. Mijn moeder loog gelukkig nooit, maar in haar ogen deed ik het ook nooit goed. Vriendjes, school, later vriendinnen, werk, noem maar op..Ik voldeed niet aan het ideaalplaatje dat ze voor ogen had en daarom deugde ik nooit, en hoewel we elkaar nu wat los hebben gelaten -tegen haar zin overigens- doe ik het nog steeds niet goed in haar ogen. Ook al ziet ze dat ik me prima red. Ik zal er altijd voor haar zijn als ze me nodig heeft, maar praten over wat ik allemaal uit het verleden heb meegekregen (wat tijdens de behandeling veelvuldig aan bod kwam) is aan haar niet besteed. Dat ziet ze als een aanval terwijl het geen aanval meer is maar niets meer en niets minder dan een constatering van feiten. Ze weet het altijd zo te draaien dat zij slachtoffer was en ik onwillig en daardoor mede oorzaak van m'n eigen "falen" in de maatschappij, dat ik dus in feite m'n eigen schuld ben...?? Als ik er nu over begin zou het er op neer komen dat zij ongelukkig is geworden door mij en niet ik door haar. Wie was er nou de opvoeder, wie was er verantwoordelijk? Ach ja, ik denk dat meerderen hier wel een of meer boek(en) over dit soort dingen zouden kunnen volschrijven.... Het ouderschap zelf kan ik niets over zeggen. Vaak denk ik 'helaas' soms ook wel eens 'gelukkig maar'. Maar meestal denk ik helemaal niets want het is nou eenmaal zo...Dat zijn de gelukkigste momenten. Ik wens je in ieder geval sterkte met je vader en ook met je moeder. Laat je niet hoteldebotel maken, probeer je te ontspannen, meid. En hou je koppie lekker helder. Liefs, Kohtje.

Marion, In de allereerste plaats sterkte omtrent de berichten rond je vader. Hoop dat het allemaal nog meevalt.. Ik wil even doorgaan op wat je gelezen hebt, dat geloof in jezelf voor wilskracht komt. Daar ben ik het mee eens..Je kunt iets nog zo graag willen, als je er zelf niet in gelooft gaat het een keer mis. Maar je kunt ook ergens in geloven en door recalcitrant gedrag de wil missen. Dan ga je in verzet tegen je eigen geloof om anderen op je kromme (alcoholisten eigen) manier te laten zien dat je je eigen weg wel kunt gaan...Dat is dus jezelf en anderen voor de gek houden. Dat bedoel ik met willen is de insteek tot ontspanning. Willen in jezelf te geloven. En met middelen bedoel ik in dit geval inderdaad alcohol. Hetzelfde geldt uiteraard ook voor andere verslavende middelen. Campral zie ik als hulpmiddel. Zonder klimgerei is het moeilijk de berg te beklimmen, want een comfortabel wandelpad is het in de meeste gevallen niet. Lieve Katrina, Je wordt geaccepteerd en gerespecteerd om WIE je bent, niet altijd om HOE je bent. Hoe je bent kan veroorzaakt worden door invloeden van buiten af. Hoe je bent kan in conflict zijn met wie je bent. Wie je bent zit onaantastbaar diep in jezelf...kan omgeven worden door "hoe je bent"schillen...

Goedevandaag, Ik heb vannacht nogal onrustig geslapen. Steeds had ik de neiging om op te staan om dingen op het forum te zetten, heldere ingevingen die (bij mij in ellk geval) vaak in de stikdonkere nacht opwellen. Maar het was me te koud om onder de dekens uit te komen dus ik dacht het maar te moeten onthouden tot overdag. En ja hoor, zoals gebruikelijk, met het terugkeren van het daglicht vervaagden de lumineuze ideeën als maanlicht voor de zon. En nu weet ik nog maar flardjes van wat vannacht zo'n logisch helder verhaal leek. Een paar van die flardjes kan ik hier nog wel met jullie delen, maar het totale verhaal zal wel weer tot vannacht of een andere nacht op zich laten wachten... -Moeten is funest, willen is de insteek tot ontspanning -Niet kijken naar wat je niet (meer) kunt maar naar wat je (nog) wel kunt -Je bent wie je bent, in de puurste vorm, dus zonder toevoeging van middelen -Je wordt geaccepteerd en gerespecteerd om wie je bent (in die puurste vorm dus) -Niet mogen komt van buiten, niet doen komt van binnen -enz. enz. Dit klinkt als een uit het hoofd geleerd rijtje van dooddoeners, maar zoals ik al zei, het was een compleet en duidelijk verhaal, volkomen logisch op dat moment, geen speld tussen te krijgen, maar ik heb alleen deze brokjes mee kunnen nemen naar vanochtend. Wie het kan mag er iets van bouwen eventueel met wat toevoegingen aan het rijtje. Dat is de pest bij mij, ik weet het ergens in m'n onderbewustzijn allemaal zo mooi te verbeelden, maar als ik het dan wil delen komt het zo rottig en verwrongen naar buiten. Ik wil hiermee eigenlijk alleen maar zeggen dat ik dan niet de oplossing voor een ieder kan aanreiken maar dat ik wel degelijk met jullie allemaal bezig ben. Gelukkig is niet elke nacht zo onrustig, ik kom wel aan m'n rust toe, dus niet bezorgd worden, zo erg is het allemaal niet. Ik blijf gewoon net zo lang op het forum m'n losse flodders afvuren tot er misschien eens een allesomvattend antwoord staat. Kan wel tot in de oneindigheid duren, waarmee ik m'n forumverslaving meteen een doel heb gegeven. Ik schrijf hier niet omdat ik het mag of moet maar omdat ik hier schrijf...vanwege de liefde voor het forum... Liefs, Kohtje.

Lieve lieve mensen allemaal. Ook van deze verslaving tuimel ik om als ik er lang genoeg aan toegeef. Gelukkig kan ik nu wel gewoon naar boven gaan en val niet ter plekke bewusteloos neer. Welterusten allemaal, morgen zal ik er weer een touw aan vast proberen te knopen... Tot morgen, liefs, Kohtje.

Ja hoor Joann, ga je maar lekker schuldig voelen, malle griet die je d'r bent. We leren hier toch van elkaar? Anna is nu toch ook weer aan het leren? Waar moet je je nou schuldig om voelen... Ik leer hier ook allemaal van, ik ben echt niet zo'n lichtpuntje...

Oh Fran, had je het daarover... Ik had gezegd dat ik even alleen meekeek en toen werd het zo stil op het forum. Vandaar m'n vraag...

Anna, je bent er al dichtbij. Je doet het, maar je doet het nog omdat je het moet. De spanning is weg als je het doet omdat je het doet. Ik heb dat al eens eerder gezegd: ik drink niet. Niet omdat het niet mag en niet omdat ik niet wil, maar ik drink niet omdat ik niet drink.

Ellie, gekkie....

Nee Fran, maar ineens ben ik een bijna dood ervaring en een Patser....die dan weer geen boem mag zeggen.... Is het zo erg dan???

Nou zeg, wat hebben jullie ineens allemaal?

Ho ho ho, kalm aan Ellie. Je zegt het nu of ik een bijna dood ervaring ben...Licht aan het eind van een tunnel

Hebben jullie liever dat ik niet kijk?

't Forum wordt mij een beetje te Flitsieflatsie op dit moment. Ik haak even af, kijk even mee. Als ik ga slapen laat ik dat nog wel even weten....

Weet ik toch Joann.

Nee Ellie, dat was niet bewust, het was zelfs heel lief bedoeld, om mij te beschermen. Maar ik moest wel even kwaad op ze worden anders blijven ze me beschermen en dat is helemaal niet (meer) nodig. Ik kan goed op mezelf passen....ik ben nu een grote jongen geworden eindelijk....

Joann, jij ook geen schaamte hoor.. Op dit forum sowieso niet maar daarbuiten ook niet. Je bent nog steeds een actief strijdster....

Ellie, ik ken dat ook. Kennissen van ons nodigden mijn vrouw en mij laatst voor het eten uit. Die kennissen lusten wel een flink glas wijn normaal gesproken, en mijn vrouw mag ook wel eens wat drinken, maar toen we daar waren dronken ze alleen fris en mijn vrouw kreeg ook geen wijntje aangeboden. Nee, wij drinken niet zoveel, heel af en toe....Was nieuw voor me en heb gezegd als ze dat een volgende keer weer flikten dat ik dan niet meer zou komen...Zijn ze nou helemaal gek? Niet drinken omdat ik erbij ben...terwijl ik ze al wel honderd keer verteld had dat ik er totaal geen moeite mee heb. Ze vertrouwen me gewoon niet...