Kohtje

Goedevandaag allemaal, Nou nou, weer "even" bijlezen van gisteravond en vandaag levert me tijdens het lezen zoveel momenten op waar ik even zou willen reageren dat ik -nu ik alles doorgelezen heb- helemaal niet meer weet wat ik eigenlijk ook al weer aan wie ook al weer wilde zeggen. Dus zeg ik maar even niets, sluit me weer aan bij het voortmarcherende peloton en zie wel hoe het verder loopt... Gisteren een gezellige avond gehad met onze buurtjes. We wonen nu al ruim twee jaar naast ze maar het was er nog nooit van gekomen ze een keer uit te nodigen. 's Middags wat lekkere dingetjes in huis gehaald, waaronder ook wat bier en wijn... Die lieverds weten van m'n probleem met alcohol en hebben wel honderd keer gevraagd of het geen probleem voor me was als zij wat zouden drinken. Ik heb ze er honderd en één keer van moeten overtuigen dat dat totaal geen probleem was... En dat was het ook werkelijk niet. Ik heb alles zelf ter hand genomen, flessen kopen, 's avonds openen en schenken. Zonder ook maar de minste behoefte er zelf ook maar een te nemen of zonder ook maar een vleugje jaloezie.. ik heb me er geen moment zielig om gevoeld, heb genoten van een voor mij nieuw smaakje Dubbelfris (Wild Berry) en van de avond op zich.. Voor ons doen is het een latertje geworden, pas om half twee lagen we in bed. Mijn vrouw had twee glaasjes wijn gehad en dat rook ik wel maar ik vond het ergens wel schattig... En vanochtend een half uurtje later op, tot groot misnoegen van onze hondjes. De jongste van de twee is vandaag jarig (4 jaar) en heeft een nieuw speeltje gekregen. Een rubberen inktvis. Was ie wel aan toe want z'n oude speeltje (een rubberen draak) was kleurloos geworden in drie jaar tijd en werd aardig dun. Het verdriet om het afscheid van z'n draak was groot, maar de inktvis is met enthousiasme ontvangen.. Zo, nu ga ik door weer wat mee te lezen proberen de draad (jes) weer een beetje op te pakken. En lukt dat niet dan is dat ook goed. Het is per slot van rekening zondag, dus kallumpies an... Liefs, Kohtje.

Lieve mensen, ik ga Zeeman achterna. Wat betreft handeling, niet letterlijk...Ook naar bed... Welterusten en tot morgen....zeker weten..

Zeeman, welterusten. En ik heb bewondering voor de manier waarop jij zo van het ene moment op het andere de omslag hebt weten te maken en weet vol te houden...En dan toch je humor weet te houden. Dat is misschien wel je hulp.....Ga zo door.

Sorry Marieke...Lekker rustig vrijdagavondje? Je voelt je dus wel wat beter...

Ik lig hier helemaal dubbel door de toevalligheid van verschillende vragen en antwoorden die hier tegelijk bij elkaar kwamen te staan....

Zeeman, m'n antwoord was voor Mieke en Joann. Hoewel, misschien toch ook wel voor jou....

ksiedurnixfan...of klopt het plaatje niet?

Huh??? Nou snap ik eventjes iets niet geloof ik..

Leuk zoals jullie telefoneren met de hoorn op de haak...

Sorry Mieke en Anna, was even ergens anders... Ik had het wel willen vertellen hoor..

Ja Katrina, vandaag niet meer maar na vandaag...okee.

Mieke, je weet dan wel veel, maar hier sla je de plank toch wel mis...(helaas)

En Mieke, bedankt voor de roosjes.. Jij weet ook alles, hè? Maar je kon het natuurlijk door je defecte pc niet eerder effe zeggen, dat ik niet weg zou gaan... Had een hoop gedoe gescheeld..

Katrina, jij gefeliciteerd met 1500.

D'r bij of d'r af?

Lieve mensen allemaal, De deur staat wijdopen, nou ja, wijdopen, hij is van het slot af in elk geval. M'n werk in m'n ateliertje pak ik weer serieus op, ik kijk weer verder om me heen dan alleen in het wereldje waar alcohol z'n wanbeleid voert maar kan dat wereldje ook niet aan z'n lot overlaten. Daarvoor ben ik er zelf teveel aan verbonden. Natuurlijk wil ik anderen graag een oppepper geven als ik dat kan en ik realiseer me ook dat als ik het zelf even moeilijk zou hebben met wat dan ook ik hier een prachtig klankbord heb. Ik heb nu definitief besloten (zelf) om toch van deze fijne groep mensen te blijven "genieten". En eerlijk is eerlijk, ik had het zelf ook best moeilijk na m'n berichtje van vanmorgen. Ik voel me nu ook echt niet opgesloten hier, wat ik al zei, de deur is van het slot en ik hoef geen toestemming te vragen als ik naar buiten wil. Dus bij deze kom ik weer binnen. En nestel me weer in m'n "eigen" vertrouwde hoekje. Lekker warm en gezellig. O nee, ik ga meteen al weer even weg. Ik ga koken...

Sh*t!! Dit had ik allemaal niet verwacht en hier kan ik helemaal niet tegen.... Ik dacht een besluit genomen te hebben. Om in de teminologie van Zeeman te spreken: Ik dacht het ruime sop te gaan kiezen, de veilige thuishaven uit te varen om te zien waar ik zou "stranden" en/of aanleggen, maar door de reakties die ik zie, zowel hier op het draadje als in vele Pb-tjes voelt het nu alsof me een geweldig mooie "baan" aan de wal wordt aangeboden... Ik word hier helemaal stil van, ontroerd. Ik wist dat dit forum me lief was, maar dat het zo erg was, dat had ik niet kunnen bevroeden. Noem het valse bescheidenheid, noem het blindheid, ik had niet het idee zoveel reakties los te maken. Over complimenten gesproken. Dit stijgt daar ver boven uit. Ik ga nog eens heel goed na bij mezelf of ik dan toch die "baan" aan de wal zal nemen. Ook dan valt de wereld te verkennen, toch? Met thuis als uitvalsbasis.... Ben ik nou zwak? Niet standvastig? Makkelijk om te praten? Misschien is het alleen dat de olie van het lampje bijna op was en even bijgevuld moest worden... Moest het vuurtje even opgepookt worden.... en is dat vandaag gebeurd. Als ik blijf is het niet dat ik geen besluit kan nemen. Ik heb dan twee besluiten op één dag genomen. Zo kun je het ook zien. Ik ben nog niet weg..... ik sta nog met de deurknop in m'n hand.....

Ik weet niet precies wat er aan de hand is. De inspiratie is weg, naar ik hoop tijdelijk. Ik kan me moeilijk vinden in alle (trieste) verhalen over kinderen, relaties, trekmomenten, noem maar op. Ik besef dat ik een ontzettende bofkont ben dat ik al deze problemen niet (meer) heb en heb de afgelopen tweeeneenhalve maand op verschillende manieren proberen te beschrijven hoe mijn strijd tegen alcohol is verlopen, waar ik in het verleden en heden tegenaan ben gelopen. Maar ik heb het gevoel dat ik in herhalingen ga vervallen en vind mezelf een zeurpiet worden... Ook het voorval van een paar dagen geleden waarin ik werd gewezen op m'n oude gewoonte om vrede te willen bewaren heeft me aan het denken gezet. Ik ben niet meer echt bezig met het probleem "in bedwang houden van het alcoholprobleem" simpel en alleen doordat ik het probleem zelf niet meer als zodanig ervaar. Dat is me de afgelopen maanden alleen maar duidelijker geworden door hier op het forum mee te voelen, mee te schrijven en aanwezig te zijn... Het enige dat me nu nog naar het forum trekt is de gezelligheid. Ik ben er echter ook van doordrongen geraakt dat dit forum niet alleen maar voor de gezelligheid bedoeld is. Het serieuze gedeelte is de hoofdtaak en wat dat betreft, zie boven... Losmaken van jullie kan ik me ook niet zomaar. Ik zal dus nog veel meelezen, maar als ik niet schrijf hoeft niemand bezorgd te zijn. Als het onverhoopt niet goed met me zal gaan zal ik dat hier zeker melden, mits er nog mensen zijn die me dan nog (willen) kennen. Ik ga me nu weer storten op schilderen en tekenen. Communiceren met doek en papier en met mezelf. Dit is geen terugkruipen in m'n cocon, dit is de deur opengooien en naar buiten stappen. Om moed te verzamelen heb je tegenslagen nodig om te overwinnen. Die uitdaging ga ik nu weer aan in de "grote boze buitenwereld". Op een voor mij bekend terrein, het terrein van de beeldende kunst. In woorden schiet ik tekort, in beelden kan ik dat hopelijk compenseren. Afscheid nemen doe ik niet. Ik ga niet weg, ik blijf in de buurt maar ga de wereld om me heen verkennen. Opnieuw ontdekken. En zal als ik daar behoefte aan heb hier verslag doen van m'n bevindingen. Heel veel succes allemaal, en hou het warm in deze woonkamer.... Liefs, Kohtje.

Zo, weer terug van de partner relatiegroep. Was een bijeenkomst vol herkenning, emoties kortom heftig. Onderwerp vanavond was eenzaamheid bij zowel de partner als bij de verslaafde... Er is héél veel eenzaamheid. Maar nu is er vooral vermoeidheid. Ga zo nog even douchen en dan slapen. Voordeel van de douche is dat je hem pas aanzet als je er onder gaat. Is wel wat anders dan een bad. Daar kom je volgens mij pas in als het water al weer koud is...

Goh Katrina, ik zie nu pas wat jij aan het klaarmaken bent....klinkt uitstekend. Helemaal als ik me bedenk dat wij het vanavond zo simpel houden. Witte bonen in tomatensaus met gehakt en (grof gesneden) soepgroenten. Beetje appelmoes erbij, snel klaar, voedzaam en ook wel lekker. Moeten vanavond al weer op pad, de Partner-relatie-groep. Nog drie keer (om de week) en dan weer elke donderdag naar de zelfhulpgroep... Altijd rennen, vliegen op donderdag...Snel eten, hondjes uitlaten en dan wegwezen....Ga dan vroeger eten, zul je zeggen..ja ja, zeggen wij ook, maar elke keer is het toch al weer later dan we denken als we willen gaan koken.

Hoi Monique, Gut, ook al zo origineel. Eerst een kadootje afgeven en je dan voorstellen. Welkom hier. Mooi dat je aan het minderen bent. Hopelijk heb je jezelf zo goed in de hand dat je het bij af en toe een glaasje kunt laten. Voor de meesten hier is dat niet de makkelijkste weg om ADB (Alcohol De Baas) te worden omdat het gevaar van toch maar doordrinken steeds op de loer ligt.. Helemaal stoppen is ook niet makkelijk maar geeft uiteindelijk wel meer rust omdat je je niet steeds hoeft te bedwingen niet over je gestelde grens heen te gaan. Nul is nul. Die eerste niet nemen valt vaak ook niet mee maar zolang je die niet neemt komt het tweede glas niet in zicht. En trek in het eerste glas verdwijnt doorgaans na een tijdje vanzelf... Als je wilt kun je je op het draadje Wie is Wie wat uitgebreider voorstellen. En hier kun je gewoon meepraten over van alles en nog wat. Maar als je al een paar dagen meeleest zul je dat al wel in de gaten hebben.... Veel succes met ADB worden en tot hoors. Groetjes, Kohtje.

He he... eindelijk kan ik weer normaal op het forum komen. Elke keer als ik een pagina wilde verversen kon die niet meer worden weergegeven en na opnieuw opstarten was ik zo weer een kwartier verder...Draadjes werden maar half weergegeven, kortom ik raakte alle draadjes hier een beetje kwijt. Mijn eigen onvolprezen Anna heeft "iets" gedaan met de router of zo iets en nu is alles voor zover ik kan zien okee.. Gisteravond behoorlijk heftige verhalen over (pleeg)kinderen. Dan denk ik bij mezelf: moet ik nou blij zijn of juist niet dat we geen kinderen hebben... Maar ik denk er ook niet te lang over na want we hebben ons er na veel wisselende momenten nog niet zo lang geleden eindelijk bij neergelegd dat we ons met ons tweetjes moeten "vermaken". We geven nu veel aandacht aan twee nichtjes die wel wat extra aandacht kunnen gebruiken. We lenen ze regelmatig om even niet in het keurslijf van "Moeten presteren" te hoeven zitten (die nichtjes bedoel ik dan). Heel prettig om met de oudste van de twee zussen(11 jaar) in m'n ateliertje bezig te zijn met "beeldende kunst" en mijn vrouw met de jongste(9) met muziek, twee liefhebberijen waar ze thuis bij lange na niet genoeg in gestimuleerd worden... Nou, Marieke dat zal een opluchting voor je zijn...En dan ondanks dat gezenuw toch mooi een maand ADB, gefeliciteerd meid. Knap van je... En Joann, jij sterkte met wat er nu weer allemaal op je afkomt. Hou in elk geval je koppie d'r bij. Dat hebben er al wel meer gezegd en terecht... Wees in elk geval maar blij dat dit nu geconstateerd wordt en niet 50 jaar geleden of zo. Er zijn toekomstmogelijkheden genoeg voor kinderen als jouw zoontje. met de juiste zorg en begeleiding.

Hallo Siss, Ik heb je verhaal gelezen en herken veel van je vaders gedrag in mezelf. Ik wil je wel antwoorden maar vanavond lukt me dat niet meer. Morgen wil ik wel een poging wagen. In elk geval veel sterkte met de situatie. O ja, even heel kort, het lijkt me wel dat je vader een serieus alcoholprobleem heeft. Jullie moeten hem in elk geval niet de hand boven het hoofd houden, daarin kan hij alleen maar bevestiging zien dat het allemaal nog wel meevalt, maar dat doet het mijns inziens niet.... Wellicht tot morgen.

Hier begint de tweedeling dus al... Natuurlijk zijn we nieuwsgierig naar de mensen met wie we hier onze diepste zieleroerselen kunnen delen, maar dat kan in de veiligheid van de anonimiteit van dit forum. Deze anonimiteit is in een keer weg en niet meer terug te krijgen als we elkaar een keer daadwerkelijk ontmoeten. Ik ben huiverig voor groepsvorming, zij die elkaar ontmoet hebben en zij die hier niet bij geweest zijn. In feite gebeurt dat hier al een beetje als Ziza Katrina min of meer ter verantwoording roept voor haar keuze om niet mee te doen aan zo'n meeting. Wat in het verleden gebeurd is is natuurlijk geen garantie voor hoe het nu zal gaan, maar ik vind het vleugje mystiek dat rond al de anonieme vrienden hier hangt ook zeer bijzonder en inspirerend...

Ik laat nog even mijn gedachten over dit idee gaan. Aan de ene kant ben ik ook reuze nieuwsgierig, maar aan de andere kant ben ik ook wel wat huiverig. De mogelijkheid dat er dan echt een kliekje van ons kent ons ontstaat binnen de deelnemers aan dit forum vind ik een schaduwzijde aan dit initiatief. Maar nogmaals, ik denk er nog even over na, wacht even af wat anderen hiervan vinden...