Kohtje

Doe dat, Mick. En zoals een buurmeisje van me vroeger altijd zei (misschien familie van de moeder van Sneeuwwitje???) Jij doet je best en God doet de rest...

Mick, ik wil je heel veel sterkte voor morgen wensen en ook voor vanavond en vannacht uiteraard. Ik hoop dat je snel weer terug zult zijn, hier. Dan heb je het inderdaad maar weer gehad.

Dag Stientje. Ik heb het allemaal de laatste dagen niet zo gevolgd hier en dus vraag ik je maar: ga je op vakantie?? In elk geval goed dat je hier je gremlins ter overname aanbiedt. Ik denk alleen niet dat er hier iemand zich zal aan bieden zich over die ondingen te ontfermen. Maar mep ze hier maar heen, ik zal ze doormeppen, en een volgende misschien ook weer. Misschien kunnen we ze tot aan Brazilië aan toe meppen en dan mag Ariel ze de oceaan in meppen.... Komen ze misschien door een ander soort verdrinking toch aan hun gerief.

Zo, voor vanavond laat ik het hier weer bij. Bericht 2400 bewaar ik voor een volgende keer... Voor straks welterusten allemaal alvast en ik blijf meelezen hoor. Tot die volgende keer. Nogmaals allemaal

Zo was het ook bedoelt, Fer.. ik geloof dat het bedoeld met een d moet zijn, maar soms weet ik het allemaal niet meer zo zeker...

He, ja Bammie. Da's al weer lang geleden met al die veren.....

Ik ben nu toch op het forum, kan ik net zo goed m'n berichtenaantal weer even opvijzelen...

En de rest ook allemaal een

Bammie, jij ook

Nou Ferry, ik heb de indruk dat jij steeds nieuwer wordt. Je veranderd met de dag. Wel in je voordeel, hoor. (tot nu toe tenminste)

PS, drank is niet in mijn gedachten. Dat moest ik nog wel even zeggen op dit ADB forum. Nu ruim 11 maanden abstinent en dat jaar ga ik ook wel halen....

Dag lieve mensen allemaal, In de eerste plaats wil ik zeggen dat ik jullie 'belevenissen' dagelijks even meelees en dat ik jullie erg betrokken bij elkaar vind. Jullie zijn een genot om te lezen, echt waar. Verder wil ik even een kleine verklaring geven voor mijn huidige afwezigheid hier. Ik zit momenteel met behoorlijke problemen in m'n huwelijk. Jarenlang zijn veel onderhuidse probleempjes onderhuids gebleven en tot gezwellen verworden. Voor, tijdens en na mijn behandeling hebben we samen veel gesprekken gehad met hulpverleners en de problemen werden zichtbaar voor ons beiden en we konden ze aanpakken. Nu staan we weer op eigen benen en langzamerhand werd duidelijk voor ons alletwee dat er nog steeds problemen niet besproken bleken en dat we nog altijd moeite hebben om onze diepste onrust- en onlustgevoelens met elkaar te bespreken. Donkere wolken stapelden zich zoetjesaan weer op boven onze hoofden en enkele weken geleden begonnen de eerste buien te vallen... Ik werd daar zozeer door in beslag genomen dat ik me met de mensen hier op het forum even niet zo kon bezighouden. Momenteel zitten we ook nog midden in de hoosbuien maar er is weer enig licht aan de horizon. Het heeft even geduurd, maar de eerste hoge woorden zijn er uit en van het een komt nu het ander. Niet altijd even leuk, of liever gezegd, nooit leuk, maar wel verhelderend wat betreft het inzicht in elkaars knooppunten.. Om niet te veel uit te wijden komt het er op neer dat de storm nog niet voorbij is maar dat er verandering van weer (beter) op komst is. Nou, ik vertel eigenlijk meer dan ik aanvankelijk kwijt wilde, maar ik vind het bij nader inzien ook niet zo moeilijk om jullie dit te vertellen. Ik heb hier vaker behoorlijk persoonlijke dingen verteld, maar dat waren dingen/gebeurtenissen die geweest waren, die ik verwerkt had, nu dan iets waar ik nog midden in zit. Dit is ook een nieuwe stap voor me. Niet alleen me niet meer schamen voor het verleden, maar ook me niet meer schamen voor het heden. Ik volg m'n hart en daar kan ik niets in zien waar ik me voor zou moeten schamen. Wat een ander er ook van vindt..... Ik hoop over enige tijd weer wat meer mee te kunnen doen met de dagdraadjes hier, maar nu beperk ik me nog even om mezelf en mijn vrouw even alle aandacht te (kunnen) geven.. Tot later allemaal. Liefs, Koh.

hai Bibelle, als je na 14 weken niet terug zou willen vallen zou je dat misschien na 50 dagen ook wel niet willen.. Ik hoop het voor je want dat maakt je besluit tegen die tijd weer een stuk makkelijker. Toch?

Goedenavond, Ik laat me ook maar weer even horen. Aanleiding is het feit dat Ziza zo'n mooie mijlpaal heeft bereikt. Ziza, ik weet dat het op zich helemaal niet uitmaakt of je nu een week, een maand, achtien maanden, tien jaar of wat dan ook bereikt hebt, zolang je niet gebruikt duurt dat zolang het duurt, het begrip tijd heeft daar in feite geen enkele binding mee. Ziza, ik wil je ook erg bedanken voor je duidelijke (niet altijd even gemakkelijke) berichtjes. Ze zijn me -ondanks dat ik een tijdje terug dacht ze niet nodig te hebben- toch tot steun gebleken. Tijdens mijn behandeling heb ik geleerd goed naar mezelf te kijken en te bekritiseren, corrigeren en vooral ook te accepteren. Met deze manier van kijken probeer ik ook te zien vanuit anderen. Dus niet meer meteen anderen beoordelen op de eerste indruk die ik van iemand krijg maar proberen in te voelen, angsten, boze buien, verdriet bij een ander te herkennen en plaatsen. Ik zit zelf momenteel behoorlijk in de knoop (zal wel in de lucht zitten) met mezelf en m'n omgeving. Ik probeer het geleerde toe te passen maar kom er niet zomaar uit. Door de stukjes van Ziza komt er wel af en toe even rust in de wirwar van gedachten en emoties die in me omgaan. En dan kan ik weer even verder met de puzzel. Het heeft inderdaad geen zin om met geweld een verkeerd puzzelstukje op de lege plek proberen te leggen. Beter wat tijd besteden aan het vinden van het goede stukje. En daar helpen de 'nuchtere' stukjes van Ziza (trouwens niet alleen Ziza hoor, er zijn er hier velen die het zo helder weten te verwoorden, maar dit stukje schrijf ik nou eenmaal n.a.v. de 18 maanden van Ziza) me mee, met de tijd nemen die nodig is. Door het zo "rustig" te bekijken en ondergaan heb ik overigens nog geen moment trek in een slokje van het een of ander gehad. Niet dat de zenuwen me af en toe niet door de keel, maag en alles gieren maar ik weet dat ik er, door m'n nuchtere verstand en ook nuchtere gevoel te gebruiken wel uit zal komen. Hoe, dat is nog maar de vraag, maar het zal gaan lukken...

Kom dan eens boven kijken, Water. Wie weet hoe aangenaam je het daar vindt.

welterusten Bibelle.

Als ik niet tegen mezelf had gezegd dat ik nooit meer zou mogen drinken had ik me misschien elke dag dat ik niet dronk afgevraagd of ik het misschien morgen wel weer eens zou kunnen proberen. Dat zou me zo onrustig gemaakt hebben dat ik van pure onrustgevoelens wel weer zou zijn gaan drinken. En dan noemde ik het een experiment, kijken of het kon.... Maar op het moment dat ik zei: ik zal nooit meer kunnen drinken, was die onrust weg. Nul is nul, en je kunt daar nog een komma achter zetten maar dan verder weer allemaal nullen. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te zien dat elke afwijking in die rij nullen een fout is, teveel... Nul geeft rust. Bij mij.

Drink jij fris? Ja, ik drink fris.. Niet een biertje of zo?? Nee dank je.. Hoezo dat dan?????? Ik word de laatste tijd knap beroerd van een biertje of zo... O??? Ja. Dus drink ik liever fris... Nou ja, ik vraag maar...... Ja, is okee...

Hoi Mickey, het gaat. Zit momenteel ook al met een heleboel vragen voor mezelf. Vragen omtrent situaties waar ik in het verleden ook wel eens in zat en toen verdronk maar nu nuchter uit moet zien te komen. Het gaat me niet makkelijk af, maar het leven is niet altijd makkelijk. Daar kan ik me nu in vinden. Ik zoek het in elk geval niet meer in de drank. Aan de ene kant geeft het een soort kick om deze situaties nuchter te lijf te gaan, aan de andere kant is het doodeng. Maar ik heb nu tenminste goede hoop dat ik er wel uit kom, in tegenstelling tot 'vroeger' toen ik bij voorbaat al dacht dat het onoplosbaar was omdat de hele wereld tegen me was... Ik hoop dat jij ook weer een beetje de zonzijde kunt gaan zien..

Kom ik ook nog even langskleppen. Eenmaal terug van het modeltekenen eerst alles even bijgelezen en dan nu als spuit elf ook nog even m'n gelukwensen neertypen voor Mieke en Knuffie. Wat een heerlijke ontlading van een lange zenuwslopende periode moet dat zijn. Ik kan in elk geval weer een beetje opgelucht ademhalen. En nu naar bed... welterusten allemaal en tot een volgende keer. O ja, Rosie, laat je niet kisten meid. Je hebt veel moois en goeds te vertellen.

Mieke en Knuffie, Ik ziet me hier ziek te duimen... heel veel sterkte en een goede uitslag gewenst..

Zo is dat, Water. Dank je.

Om te laten weten dat het forum me niet koud laat wil ik hier iedereen welterusten wensen en een rustige nacht. Ik kan me er momenteel niet zo goed toe zetten om te reageren op berichtjes. Ik weet niet hoe het komt, woorden schieten me soms gewoon niet te binnen. Ik heb af en toe het idee, als ik de discussies zo lees, dat ik nergens wat van af weet, dat ik gewoon niet snap hoe jullie bepaalde dingen weten te verwoorden. De berichtjes van jullie komen soms op me over als pure proza. Misschien zijn m'n hersens aan het verschrompelen of zo. Ach, ik denk dat het wel weer over gaat, dat ik straks weer zin krijg om te schrijven en te reageren op anderen. Als het zover is zullen jullie dat vanzelf wel merken. Ik moet eerst mezelf weer even helder zien te krijgen want er heerst wat troebelheid in m'n brein.

Goedevandaag allemaal, De laatste dagen ben ik niet op het forum geweest. Bot gezegd komt het er op neer dat ik er totaal geen zin in had. Ik heb min of meer het isolement weer eens een beetje opgezocht, geheel vrijwillig overigens en met een goed gevoel. Af en toe heb ik het nodig om mezelf een beetje te pijnigen om weer tot aktie te komen. De laatste tijd ging alles me zo voor de wind dat ik een beetje op mijn lauweren dreigde te gaan rusten. Waardoor er niet veel meer uit m'n handen kwam, creatief gezien. Door me nu weer even wat op te sluiten in mezelf, zonder de buitenwereld uit het zicht te verliezen overigens, kom ik weer tot dingen. Het zit een beetje aan tegen de buien van zelfmedelijden die tot drankgebruik zouden (kunnen) leiden maar nu voelt het prettig aan doordat er geen drank in het geding is. Ik kan mezelf nu weer positieve energie toestoppen waardoor de weg 'omhoog' bewust en daardoor produktief afgelegd wordt. In feite speel ik een toneelspel met mezelf, ik hou mezelf voor een groot gedeelte voor de gek, maar een goed toneelspel heeft ook z'n waarde. In een goed toneelspel kun je gedurende de voorstelling ook volop geloven, en dat is wat ik momenteel een beetje aan het doen ben. Nicotine ben ik nog steeds niet de baas. Af en toe weet ik het eerste sigaretje een halve dag uit te stellen, maar het heeft momenteel geen prioriteit. Zonder er bij na te denken steek ik er na verloop van tijd weer eentje op zonder dat ik me daar schuldig of wat ook bij voel. Ik zie het nog steeds maar als de aanloop naar het echte stoppen. Hoewel ik ook daar niet zo mee bezig ben, met die aanloop bedoel ik. Goed, ik heb weer even van me laten horen. Ik zal wel wat vaker even meekijken hier, want ik zie dat ik de afgelopen dagen toch wel behoorlijk wat gemist heb. Gelukkig hebben jullie mij niet nodig om de draadjes op het forum te vullen. Er zijn hier behoorlijk wat goede sprekers (schrijvers) aanwezig. Mooi om te lezen allemaal. Tot hoors.

Nou, daar ben ik dan ook weer. We konden hier de hele middag geen gebruik maken van Internet. Bijkomend voordeel was dat ik behoorlijk door heb kunnen werken vanmiddag:D. Mieke, wat een verrassing om je hier weer terug te zien. En hoe. Helemaal stralend. Prachtig hoor. Ik wens je veel geluk met je nieuwe vriend/kennis. Het is je van harte gegund. Het is alweer etenstijd dus ga ik nu eerst maar weer even wat in elkaar flansen... Tot later misschien.