Kohtje

Even gedag zeggen. Vakantie. Tot later.

Pinkman, ingeval de lappenmand de eerste ingeving is lijkt me dat een goede om te volgen. Het lichaam heeft óók duidelijk wat te vertellen. Ziek? dan ook ziek zijn en niet tegenovergesteld doen of er niets aan de hand is. Beterschap. Rapilos al wat bedacht?

hihi... dank je. En toch zeg ik helemaal niks. Alleen maar dat je elke dag 50% kans hebt wat van je leven te maken en 50% kans om je leven te verstieren. Ik ben er proefondervindelijk achter gekomen dat dát wat ik het minst zie zitten me het verst brengt. Dat maakt dat ik regelmatig met (enige) tegenzin aan iets begin om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat ik blij ben die keuze gemaakt te hebben. Terwijl tegengesteld daaraan vaak de dingen die ik me als ideaal (lees: makkelijkst, meest vertrouwd, minst bewerkelijk) voor ogen heb behoorlijk tegenvallen. De keuze links- of rechtsaf maak ik vaak tegengesteld aan wat m'n eerste ingeving me ingeeft..

Er ligt elke dag een wereld van onmogelijkheden voor je open. Precies in evenwicht daarmee ligt er elke dag een wereld van mogelijkheden voor je open. Het is een kwestie van kiezen: links- of rechtsaf.

Ja, dat valt niet te vermijden... de een z'n "feest" is de ander z'n zere plek... Bedankt allemaal voor de felicitaties. Overmorgen kénnen we elkaar 31 jaar. We wilden ook de 13e trouwen, maar dat viel op een zondag.. dan maar op de vrijdag daarvoor.. hadden we nog een lekker lang weekend vrij ook. We vieren vandaag niks. "Gewone" dag. Vrijdag vertrekken we voor een weekje met de camper naar Frankrijk. Gaan we daar wel een keertje uit eten. Het gebied tussen Dijon en Lyon. In de wijnstreek zónder wijn. Dat kán, hoor...

O, zie nu staan wat ik net schreef... die zeurpiet geldt alleen mij hoor, Yvonne..

Dat is mooi MarQ. Maar waarom dan een "algemene" dagdraad "dagpact" noemen? Ach... niets van aantrekken, MarQ. Ik heb een beetje hetzelfde als Yvonne. Zal een combinatie van leeftijd en zeurpiet zijn..

Goedemorgen. De "dagpacters" grijpen de macht? Ik meld me aan voor dinsdag 11 oktober. Niet voor het zgn. dagpact. De afspraak om niet te drinken hou ik bij mezelf. Ik beloof niemand nooit meer dat ik niet zal drinken. Ik ken mezelf goed genoeg. Té vaak té veel mensen teleurgesteld. Vandaag precies 25 jaar geleden "eeuwige trouw" beloofd. Ook niet vlekkeloos verlopen. Niets en niemand is perfect. Zélfs ik niet... Toch nog bij elkaar. (Ver)Geven en nemen. Heen en weer, over en weer.. En nu domweg gelukkig met elkaar.

Wéér een dag met mogelijkheden.

Ha, hub. Nee, alsjeblieft niet weghalen. Ik vroeg me alleen af waarom je op een draadje komt waar je voor je gevoel niks mee hebt. Maar wat jij aangeeft, dat je met zo'n persoonlijk berichtje hier niet zou "passen" omdat het te "gewoon" of "leuk" zou zijn, tja.... dat is jouw beleving. Ik vind het juist wel leuk als een draadje van alles en nog wat bevat.. in zo'n geval zie ik een draadje niet meer als een draadje, maar als een weefsel, opgebouwd uit verschillend gekleurde draadjes. Zo'n weefsel geeft mij de mogelijkheid om een groter geheel te zien, om het leven in al die belevingen te zien. Nog gefeliciteerd met je (1e) jaar alcoholvrij. Dat is een beste mijlpaal. Ik zie zelf ook elke dag nog als een beloning (om maar even beschouwend te doen) en geniet nog altijd van mijn "los" zijn van de drinkdrang.. en m'n eerste jaar was ook voor mij een van te voren onmogelijk geachte prestatie. PS. Zo beschouwend en filosofisch vind ik dit draadje niet hoor... dat vind ik een veel te mooie vlag voor deze schuit.

Vrijheid is weg kunnen en naar een winkel (?) gaan. Vrijheid staat gelijk aan (mogen/kunnen) drinken. Alles staat in het licht van drank. Ik ben alcoholist. Uitdaging? Die vrijheid heb ik. Ik heb de vrijheid om m'n leven te maken (moeilijk) of te breken (makkelijk). Consequenties??? Ach, wat nou consequenties.. kan mij dat schelen. Stom volwassen gedoe. Ik ben alcoholist. Ik heb het moeilijk. Kan ik er wat aan doen? JA. Maar alleen als ik dat zélf wil. Zélf wil. Zélf wil. Zélf wil. Open sta voor ANDERS. Oude persoonlijke normen en waarden loslaat. Die hebben me gebracht waar ik niet wilde zijn. Alleen als ik me realiseer dat mijn keuze voor een moeilijk leven zonder alcohol mijn EIGEN keuze is. Dan maakt het niet uit waar ik ben, met/bij wie ik ben. Dan ben ik zo vrij als een vogel.

Slecht geslapen, hub? Misschien een idee om dan ipv hier eerst even rond te struinen op bol.com?

Ja, de Holterberg ook...

Bij trek eerst nadenken, Lars. Niet piekeren maar de "ergheid" wegnemen. Alles waar je niet meer achter kunt komen wegstrepen. Alles waar anderen je niet mee willen/kunnen helpen de tijd geven. De puzzelstukjes zullen, indien nodig, op HUN tijd op hun plek vallen. Trek duidt op controle, overzicht willen hebben terwijl het niet de juiste tijd daarvoor is. Onrust, de basis voor trek, wordt alleen rust als je de eenvoud van alles kunt zien. De eenvoud zit 'm in "het is nou eenmaal zoals het is"... niet in verzet hiertegen.

Je mag 't kopiëren, overtypen, wat dan ook, hoor. Er rust geen copyright op. Alles wat ik hier neertyp is voor en van iedereen.

Zwolle? Je zou eens kunnen informeren bij Tactus of er mogelijkheden zijn. In het verleden hebben zij ook wel eens voor ruimte gezorgd. Ik herinner me meetings in Enschede en Deventer. Ook in Amersfoort, geloof ik. Dan kun je zelf hapjes meenemen. In Zwolle zit Tactus ook... Is maar een ideetje, hoor.

Ik zag het net andersom, lady jane. Ik bedoel dat ik stoppen met drinken voor ik het probeerde niet als straf zag maar als een onvervulbare wens. Ik zag mijn drinken, mijn verslaafd zijn juist als straf. Voor wat dan ook.. Ik wilde koste wat kost stoppen met drinken, weer "mens onder de mensen" worden. Ik wilde niet meer wegdraaien daar waar anderen (dapperen in mijn ogen) de werkelijkheid "aangingen". Mijn uiteindelijke verlossing uit de dodelijke klauwen van verslaving zie ik als de ultieme beloning. Die beloning omvat mijn hele nuchtere leven. Niet alleen de fijne dingen die me overkomen, ook de minder fijne. Alleen maar omdat ik het leven nu weer zonder filters, roze nepbrillen, dempers en dat soort schijnbescherming tegemoet durf te treden. Regelmatig met angst in het hart, en nog regelmatig uitvluchten en omwegen zoekend, maar uiteindelijk er achter komend en accepterend dat de waarheid (Waarheid) altijd alles achterhaald en dat diezelfde waarheid meestal niet is wat ik als waarheid denk te kennen.

en géén schoenen, Lars?? Hoe kun je nou kleren voor je kleindochter kopen en dan zónder schoenen thuiskomen...

Daar hebben ze "daar" toch therapeuten voor. Een counselor in de behandeling die ik destijds deed was in z'n vrije tijd bokser. Had ik nooit achter hem gezocht, rustige, bedachtzame jonge vent. Kon je ook helemaal niet aan hem zien.. gaaf uiterlijk. Kwam, zei hij, doordat hij een goeie bokser is.

Ik ervaar, sinds ik weet dat ik aan een progressieve, dodelijke ziekte lijd en aan mijn herstel ben gaan werken elke nieuwe dag als beloning voor het werk van gisteren.

Dat padje is niet weg; jouw weg is nu even niet dat padje. Komt weer goed, Lars.

Ik vergelijk het leven wel eens met een grote legpuzzel. Zónder voorbeeld. Je krijgt alle stukjes en moet daar een plaatje van maken. Net als je denkt dat je het bijna voor elkaar hebt is er iets dat alle, of vele stukjes weer door elkaar husselt. Daar kun je op twee manieren naar kijken: - een onmogelijke opgave om dat plaatje compleet te maken, ik maak er een puinhoop van, ik raak gefrustreerd, of - alle stukjes zijn aanwezig. De volgorde is niet zo belangrijk, ze zijn er. Ik ben compleet. Ik kies voor de tweede optie. Mijn leven is altijd compleet, ook al liggen alle stukjes op een onoverzichtelijke hoop. Soms heb ik een stukje overzicht over wat ik denk dat mijn leven moet zijn. Maar meestal moet ik er gewoon op vertrouwen dat mijn leven compleet is, ook al snap ik er geen biet van. Soms vallen stukjes op hun plaats, maar een ander stukje kan dan weer mijn aandacht afleiden van wat ik dacht te zien. Het is niet zo belangrijk dat mijn puzzel afkomt. Het ermee bezig zijn is beloning op zich. Ik denk wel eens dat mijn voorbeeldplaatje een plaatje is van een puinhoop aan puzzelstukjes. Dat mijn leven zó bedoeld is. Vanuit dit gezichtspunt gezien wens ik je nog een mooie puzzeltijd toe, Lars.

Hou maar op, Lars. Je kunt wel aan de gang blijven...

Een nieuw schetsboek zou voor mij ook alles weer goedmaken..

Lars, jongen, troost je met de gedachte dat ik met kleren kopen ook afhankelijk ben van mijn ega.. niet zozeer omdat ik zelf geen kleren zou kunnen kopen, maar de morele steun.. ik háát kleren kopen.. met haar erbij heb ik tenminste zo af en toe nog wat nieuws. En al kleren-shoppend met haar erbij ga ik het zelfs zo in de diepste diepten nog een beetje leuk vinden ook. Je hebt afhankelijkheid en afhankelijkheid. (toch nog net weer even op pagina 100)