Kohtje

Een "vruchtbare" tijd gewenst, AlbertRemmo.

Gossiemijne zeg... overal zit aardappelpuree. Of d'r een aardappel ontploft is, of zo...

Pipo is al jaren dood, Popov nu ook, Bassie is niet meer wat ie was, de horrorclown is al weer uit... waar ben je bang voor?

Als we op een forum allemaal alleen nog zouden luisteren zouden we misschien alleen nog vogelgeluidjes en kabbelende beekjes en zo lezen... Love & Peace :sun:

Lars, mijn like bij jouw laatste bericht betreft je hele bericht, behalve je opmerking over je intelligentie.

Koudwatervrees.. ja, die vind ik erg doeltreffend. Onderdompelen in koud water IS ook vreselijk, en dat wéét je van tevoren. Maar eenmaal ondergedompeld valt het allemaal reuze mee. En dat weten we meestal ook wel. Maar dat moment dat je dat water ingaat in het vooruitzicht... letterlijk en figuurlijk: BRRRRRR......... Quinn, warmte gewenst.

Ha, Smart.. begon ineens ook te twijfelen. Maar ik kom er niet onderuit dat ik me best bewust ben dat ik anderen af en toe pijn doe. Niet met het doel om ze te kwetsen, meer met het idee: ik heb zelf veel geleerd van "medogenloze" spiegels. En dan probeer ik op mijn beurt die spiegel wel wat minder medogenloos te maken. Misschien af en toe een niet zo prettige mededogende spiegel.. Klinkt mooier dan ik in werkelijkheid vaak waar kan maken, hoor...

O, wacht even... was deze vraag aan Roberto of aan mij gesteld? Nou ja, mijn antwoord heb je alvast..

Ja hoor. 't Is altijd wikken en wegen.

Met masochisme dan? Een "milde" vorm? Denk dat ik zelf ook best leer van pijnlijke (zelf uitgelokte) reacties.

.

Mooie meeting gehad. Over stilte in je leven creëren, stilte in je gedachten. Stap 11. De rookpauze van 10 minuten gebruik ik altijd om mijn behoefte aan een sigaret te onderzoeken... wat een belachelijke behoefte. Maar na de meeting sta ik buiten meteen weer met een peuk. Ik doe iets niet goed, maar heb er voor dit moment vrede mee. Wel weer droog vandaag. Daar heb ik ook vrede mee. PS. Geen last van de diepvriesroerbakmaaltijd met onbekende houdbaarheidsdatum. M'n vrouw ook niet. En 't was best lekker. Nu hebben we alleen nog bladerdeeg en cornetto's liggen.. O ja, en een totaal verdroogde kippenpoot... Kweenie...

Hier moet de diepvries leeg want moet ontdooiien. Ik bik van alles uit het ijs, gooi het in de hapjespan en roerbakken maar. Kijk niet naar houdbaarheidsdata. Ben benieuwd wat we eten. Toetje gewoon uit de koelkast: helft blanke vla, helft luchtige perzikvla, nog wél binnen houdbaarheidsdatum. Daarna meeting. Op hoop van zegen: tot morgen.

.......

Hmmmmmm......

A3xniks dus. Ok?

Ga d'r voor, AlbertRemmo. Ik zag dat JellinekMinesota de 12 stappen toepast zonder god en zo.. Lekker toegankelijk voor iedereen, ook voor de "tegen-god-aanlopers". In twaalf stappen naar een alcoholvrij leven heeft mij meer opgeleverd dan het meermalen in één stap proberen.

Een beetje begrip, warmte en een knuffel kun je misschien wel gebruiken. Gebruiken, ja. Om je eigen waanideeën tegen af te zetten. Dat je het zo zwaar hebt en geen recht op geluk.. Je eigent jezelf het hele "calvinistische riedeltje" toe... hoogmoedig en on-calvinistisch. Jij verheft lijden tot een soort kunst, houdt je eigen "lijden" in stand door er alles aan te doen om het niet goed te laten gaan. Calvinisme houdt ook in: nederigheid en ingetogenheid. Daarin valt je niets toe wat je niet verdient. Daarin verdien je naar wat je inlegt. Als je de juiste insteek hebt verdien je een goed leven. I hurt myself today, to see if I still feel... Door dat hier op te schrijven is het meer to see if you still feel. Ja, auw... ik voel het. Hou daar nou eens mee op, met die zelfpijniging. Werk eens aan je geluk, ipv aan je pijn.

Hoe jij uit die cirkel stapt kan ik niet voor je bepalen, Lars. Ik kan jou niet in jezelf doen geloven, dat kun je alleen zelf. Dat dwarse joch kan ik me wél goed voorstellen, ben zelf ook (nog steeds min of meer) behoorlijk dwars... eigenwijs, zeg maar. Ik kan je wel vertellen hoe dat uit die cirkel stappen voor mij ging. Ik heb maar één ding hoeven doen, en dat ging uit wanhoop min of meer vanzelf. Ik heb mijn eigenwijsheid om mijn behandeling (12-stappen) een kans te geven in elk geval een tijdje aan de kant gezet. Dat was een noodzakelijke stap naar de sleutel tot "succes"... Ik leerde over nederigheid en vatte dat in eerste instantie op als onderdanigheid. Maar omdat ik die behandeling een kans wilde geven was ik zélfs bereid onderdanig te worden, zó graag wilde ik dat m'n leven anders zou worden. Gaandeweg het werken aan mezelf in die behandeling en tijdens deelname aan meetings van NA-Anonieme Verslaafden werd me duidelijk dat nederigheid niet onderdanig zijn aan iemand betekende, maar overgave aan het feit dat ik mijn leven niet in eigen hand heb. Ik begon langzaam in te zien dat ik niets, maar dan ook werkelijk niets in mijn eigen leven precies zo kon arrangeren en garanderen zoals ik het graag zou zien. In eerste instantie leek me dat wel beangstigend, maar om dat te compenseren ging ik eens goed naar anderen luisteren, vooral naar succesverhalen van herstellende verslaafden. Zoveel mensen, zoveel verhalen. En ik kreeg mogelijkheden, uitprobeersels, kansen, inzichten aangeboden die ik zelf niet had kunnen of durven bedenken. Aan de hand van deze ervaringen heb ik, nog steeds met aan de kant gezette eigenwijsheid, een soort van herstelroute voor mezelf uitgestippeld. Niet te ver vooruit, slechts voor zover ik het op dat moment kan overzien. Meestal is dat alleen maar voor vandaag. Toen ik na een tijdje merkte dat m'n leven een veel minder krampachtig karakter kreeg door mijn eigen eisen aan dat leven los te laten, durfde ik weer een beetje eigenwijsheid toe te laten. Zonder afwijzend te worden naar wat me aangeboden werd, meer om te relativeren. Ik hield de deur naar herstel met daarachter een wereld van onmogelijk gedachte mogelijkheden open. Door erop te leren vertrouwen dat ik nooit méér op m'n bordje krijg dan ik aankan (dat kan best nog wel heel veel zijn, maar nooit teveel), verdween te behoefte om te verdoven, om te vergeten, om te vluchten. Als ik leer de consequenties van mijn doen en laten te accepteren is er geen reden meer om te drinken. En daarmee logischerwijs ook de angst voor drinken.. Zonder de counselors van de 12-stappen behandeling en de bezoekers van de meetings waar ik heen ging, had ik dit nooit bereikt. Ik kreeg van deze mensen een schat aan ervaringen in de schoot geworpen. Ervaringen die ik nooit zou hebben meegemaakt als ik mijn verslaving aan alcohol als enige oplossing had blijven zien. Een schat aan ervaringen die ik nu eens niet als "daar geloof ik niet in" bestempelde maar als "misschien wel de sleutel naar succes".. zoiets...

Goed dat je je hier dan nu in de etalage zet. Kom op, joh.. meer dan duizend dagen kan best nog een dagje verlengd worden.

Zo onbewust is die onbewuste ik niet, zo te zien. Die fles moet leeg, da's zeker. Maar niet de oplossing zoeken in drinken. Iemand wilde hier ooit (jaren geleden) schrijven: ik wil die fles niet legen door m'n strot, maar vertikte zich en schreef: ik wil die fles niet legen door m'n stort... ja, dan loopt het "fout"... Wél door de stort... Verdoven, verdoven. Ik zou haast zeggen: alleen watjes verdoven zich. Maar ja, ik weet hoe watjes zijn, was er vele jaren lang zélf één. Werd je wakker uit die verdoving, moest de operatie nog beginnen...

Zal voor je duimen, nancy. :sun:

Loog liegt niet, loog bijt.

AlbertRemmo, bij JellinekMinesota krijgt u hoop op een ander leven. Ik hoop met je mee. Mij heeft een Minesota-behandeling in elk geval wel een ander leven gegeven. Probeer het.

Lars, je bent nu, als ik het goed gelezen heb, vier maanden van de alcohol af. Toch denk je bij elke -al dan niet grote- stap of tegenslag nog aan je angst voor drinken. Ik denk dat je ergens (???) iets niet goed doet. Je ziet alcohol nog te vaak en makkelijk als de oplossing voor als je iets niet ziet zitten. Je zegt vaak: drinken is geen optie, maar toch ben je er nog bang voor. In hoeverre geloof je jezelf wanneer je zegt dat drinken geen optie is? Je komt dingen tegen in het leven die (met veel gevoel voor understatement) niet leuk zijn. Dat zal altijd zo zijn, dat geldt voor (bijna) iedereen. Mijn ervaring is dat toen ik eenmaal echt voor mezelf geloofde dat drinken géén optie is, drinken niet meer aan de orde was. Toen ik eenmaal had geaccepteerd dat rotdingen net zo goed bij het leven horen als leuke dingen. Niet meer bij elke tegenslag, hoe groot ook, denken dat drinken het makkelijker zou maken. Uit de cirkel stappen die verslaving in stand houdt. Met dat ik besloot dat drinken geen optie meer was was ook de angst om het op een drinken te zetten weg. Maar ik moest er wel zélf voor de volle honderd procent in geloven. Dat konden geen honderd hulpverleners er bij me instampen zolang ik die deur van dat "geloof" niet zélf open had gezet.