Kohtje

Proberen jullie Delarope nu verbaal weg te bombarderen? Ik denk dat het allemaal te groot gemaakt wordt, terwijl onderhand wel duidelijk is dat Delarope tegelijkertijd van gewapend beton is, dus niet kapot te krijgen, als dat ie van water is, en dus overal wel een kiertje vindt om (weer) doorheen te sijpelen. Door z'n naamsverwisselingen te accepteren (al kost het me altijd even voor ik dat in de gaten heb), te accepteren dat hij tijdens dronkenschap van vervelend tot grof tot beledigend wordt (dan negeer ik z'n berichten), kan ik het regellmatig wel met z'n nuchtere berichten eens zijn. Niet dat ik de manier waarop nou altijd even fraai vind, maar wel scherp. Erg ego-doorprikkend. En dat is pijnlijk, erg pijnlijk meestal. Ik ben hier in het verleden meerdere keren behoorlijk in m'n kuif gepikt, op m'n tenen getrapt, voor gek gezet, beledigd en noem maar op. Tenminste, zo kwam dat op me over. Dat had verschillende oorzaken. Maar het kwam altijd neer op denken dat ik gelijk had, vinden dat er tegen me samengespannen werd,vinden dat ik medelijden verdiende en vooral vinden dat ik niet serieus genomen werd. Dan nam ik een tijdje afstand van het forum, vol wrokgevoelens, zelfs met vurige haat naar meerdere forumleden, ervan overtuigd dat ik hier nooit meer zou terugkeren voordat die bepaalde personen hier verdwenen zouden zijn. Onderwijl wel overdenkend hoe zoiets nou kon gebeuren en proberen verder te kijken dan m'n neus lang is. En meestal kwam ik tot de conclusie dat m'n trots, m'n 'teergevoeligheid', m'n ego me ervan weerhield 'de knetterharde waarheid' te onderkennen, met weer als gevolg: schaamte om m'n gedrag, een rood hoofd (dat niemand kon zien), en moeite om toe te geven dat ik iets te leren had. Maar hoe pijnlijk (op het kwetsende af) de boodschap dan ook bij me binnenkwam, door hem zo open en eerlijk mogelijk bij me door te laten dringen, hoe meer me duidelijk werd wat me zo raakte en kwetste, en hoe meer me duidelijk werd wat ik anders zou kunnen proberen te doen. Eén van de balangrijkste (voor mij) dingen die ik me ter harte heb genomen is dat ik met medelijden krijgen nog nooit een steek ben opgeschoten maar door keiharde schoppen onder m'n kont en klappen in m'n gezicht (figuurlijk allemaal) pogingen bij mezelf ondernam om zulke klappen en schoppen niet meer, of in elk geval minder te krijgen. Sinds we hier like's, thanks', sad's en confused's kunnen plaatsen is mijn gevoel van 'samenspannen' in sommige gevallen toegenomen. Onenigheden worden niet meer zozeer uitgesproken alswel door één of enkele goedgebekt(e) perso(o)n(en) verwoord, en een enorme sliert like's geeft één zo'n persoonlijke mening dan een enorme ongenuanceerde (want niet meer éénpersoons) waarde. In geval van een eenvoudig (leuk) berichtje vind ik daar niets mis mee, maar in geval van een meningsverschil (met iemand) komt het erg massaal en groot (mastodonterig) en dus dreigend op me over. Nou ja, ik plaats dit bericht op het gevaar af een 'heuler met de vijand' te worden gevonden, maar zo zie ik mezelf niet. Ik zie mezelf echter ook liever niet als 'heuler met de grote meerderheid'.

Goedegisteren allemaal.

Die wolk daar links.... is dat een cumulus vliegtuigus of een cumulus zeemeeuwus? Wat kan de natuur toch soms kitscherig aandoen, niet? O, en natuurlijk allemaal weer goedemorgen.

Ik voldoe daar zeker wel aan, dus zal hij wel voor mij bedoeld zijn.

Ja, ik vind dat ook bewonderenswaardig. Ik voelde zelf de nood, toen ik hem zo heen en weer zag springen.. gun mezelf dan nauwelijks de tijd om me een beetje aan te kleden. Door de haast kreeg ik de veters van m'n schoenen niet eens goed dicht. Met losse veters naar dat grasperkje gebeend en pas daar kon ik m'n veters een beetje vastknopen. Had er, al met al, zelf een beetje buikkrampen van.

@Jannigje, was je gisteren jarig of ben je dat vandaag? De verjaardagskalender van dit forum krijg ik niet meer actief. Maar hoe dan ook, het steekt allemaal niet op een dagje... van harte gefeliciteerd met je verjaardag, meis.

Vandaag een wat langzame opstart. Maar alsnog een goedemorgen allen. Vannacht om een uur of twee werd ik wakker omdat het hondje steeds zo heen en weer aan het trippelen was. Die pootjes (nagels) op laminaat, dat klinkt wel. Gelukkig voor hem want toen ik dus even keek wat ie nou allemaal aan het doen was, kwam ie meteen naar me toe en met een wanhopige blik in z'n ogen liep ie meteen de gang op naar de trap en weer terug... Duidelijk. Hoge nood. Dus als de wiedeweerga wat kleren en schoenen aan en hup naar buiten. Die malloot móet gras onder zich hebben, dus hij trok me de nacht door naar de IJssel, alwaar het dichtstbijzijnde strookje gras ligt. En ja, de nood was érg, érg hoog, een beetje aan de dunne. Lastig opruimen ook. Heb zowat een hele pol gras uit dat perkje getrokken.. Ik heb hem nog nooit zo blij gezien als toen we daarna weer richting huis 'huppelden'.. Vandaag lijkt ie trouwens weer helemaal in orde. De kennelhoest is ook over, dus ik hoop dat het nu allemaal weer een beetje rustig gaat.

Ja ooit.. toen ik nog jong was. Nu ben ik daar gewoon te oud voor.

"Familieprobleem" opgelost. M'n moeder voelt zich écht nog kiplekker. Ze wil haar verjaardag gewoon in het voorjaar vieren. Over zelfvertrouwen gesproken..

Is ikkanhet dan al zo oud??

Voor de erfenis hoef ik niet aardig te doen, haha. Er is één schilderij wat ik wil 'erven', maar verder wordt het voornamelijk opruimen. Veel opruimen. Tja, mijn moeder zat/zit ook altijd erg over haar verstand in, vanaf dat ze rond de 65 was. Maar ze heeft ze nog altijd allemaal goed op een rijtje. Zonder aarzelen noemt ze ons nog allemaal bij naam, inclusief aanhang en kleinkinderen en ze weet alle 'roddels' nog goed bij te houden. En het tv aanbod wordt elke keer tot in detail aan me verteld, en daar heeft ze me, want dan heb ik meestal geen idee waar het over gaat omdat ik 'haar programma's' niet zie en dus niet ken. Zelfs van de familie is ze beter op de hoogte dan ik, want ze leest mee op facebook, en dat doe ik ook niet... Ik denk serieus dat ze mij nog wel eens kan overleven. Behalve oogdruppeltjes gebruikt ze totaal geen medicatie en ze heeft wel eens een kwakkeldagje maar ze voelt zich doorgaans fitter dan dat ik me voel. Alleen het lopen en horen gaat wat moeizaam, ondanks een rollator en hoorapparaatjes. (En dan gebruikt ze ook nog eens altijd volle melk en gezouten roomboter... )

Nou nee, ik wil niet met iedereen ruzie. We hebben elkaar soms ook wel nodig. En de tijd dat ik me door algehele dronkenschap aan het hele familiegebeuren onttrok heb ik achter me gelaten, daar ben ik erg blij mee. Dus ik hou m'n kammetje paraat om na de storm het haar weer een beetje uit m'n ogen te kammen. (Dat laatste figuurlijk, want m'n 'kapsel' bestaat in het najaar en de winter uit uit de kluiten gewasse stekkeltjes..)

Gedoe in de familie over hoe of wat met de 91e verjaardag van moedertjelief. De één wil dit, de ander dat.. moeders zelf wil de ene keer groots, de andere keer helemaal niets, dat hangt van haar dagelijkse bui af. M'n zus is zo'n echte 'regeltante'. Vaak is dat wel makkelijk, maar soms ook regelrecht bloedirritant. Als m'n (3) broers zich er dan ook nog allemaal mee gaan bemoeien dan 'groeit' zij uit tot een soort van schooljuf (nou ja, dat wás ze ook altijd) die ons allemaal de les leest.. en ik... ik zit de storm uit, maar m'n haar raakt er wel erg van in de war.

Ja, dat gevaar ligt op de loer als je achteruit slaapt.

Okee, de arrenslee is hier weer van stal gehaald, zie ik. Ik heb vandaag in stukjes bij beetjes ook de winterbanden weer onder de auto gezet. Misschien van de week ook maar weer eens snert.

Ik dacht eerst dat het wonder was dat je om half elf in slaap viel en twee en een half uur éérder, om acht uur dus, weer wakker werd. Dat je dus achteruit geslapen had.

Dan heb je ruimschoots de tijd om alsnog te preppen voordat je zover bent. Dat is nou juist de essentie van preppen: noodsituaties vóór zijn. En in jouw geval extra makkelijk, omdat je eigenlijk al lijkt te weten wanneer die noodsituatie zich (ongeveer) gaat voordoen. Preppen gaat in dit geval niet eens zozeer over boodschappen in huis halen, maar belangrijker nog, over bedenken hoe je de kans op een noodsituatie kunt verkleinen of zelfs wegnemen en daarin actie te ondernemen. Je hebt vast wel een idee van wat je de laatste keer heeft doen drinken. Doe daar wat mee, wapen je, leer van jezelf, doe dingen eens anders dan je altijd deed. Dat je alcoholist bent, verslaafde, wil niet zeggen dat je altijd maar alcohol moet drinken als het even moeilijk gaat. Er zijn ook alcoholisten, net als jij met de neus van voren, twee ogen, een mond en twee oren, die niet meer drinken. Door jezelf zo uitgesproken niet te vertrouwen sta je meteen al met twee-nul achter. Laat het woord vertrouwen eens helemaal weg en verwonder jezelf eens door niet naar drank te grijpen als het je tegen zit. Je zal de eerste en enige niet zijn die dat voor elkaar krijgt.

Toch vind ik (ook dat enorm doorgeslagen) preppen best wel iets hebben.. het zet me af en toe wel aan het denken. Hoe makkelijk we denken over de vanzelfsprekendheid van de verkrijgbaarheid van veel essentiële dingen.

Aan de andere kant, als je je weer sterk genoeg voelt, is 'even' boodschappen doen ook weer 'er even uit'...

D'r was hier laatst iemand (?) die zei: 'ik lijk wel een prepper/propper'. Dat hele preppergebeuren lijkt in sommige gevallen een beetje overdreven en sommigen slaan daar inderdaad enorm in door, maar gewoon een voorraadje houdbare artikelen in huis, ook bijv. houdbare melk en wat flessen (bron)water, (en natuurlijk een gigantische hoeveelheid toiletpapier ) is helemaal zo gek toch nog niet? Wij hebben hier ook een kast waar zo'n voorraadje in staat, overigens met maar 1 pak (4 rollen) toiletpapier. Niet zozeer voor extreme noodsituaties maar ook voor de minder urgente nood. Zodat als je bijvoorbeeld (actueel!) in quarantaine moet door een coronabesmetting, maar ook als je in een situatie komt zoals jij laatst, echt voor helemaal niets niemendal de deur uit hoeft. En wat betreft de verse spullen, daar kun je, als je echt de deur niet uit kunt of wilt, best een tijdje zónder. Hoewel veel fruit best een tijdje houdbaar is, ipv. brood zijn er beschuit, crackers, noem maar op..., daar hoef je niet iedere dag voor naar de winkel.

Ik ga de auto wassen (wasstraat). Morgen maar eens weer de winterbanden er op zetten. (Het iets kapot willen maken is gelukkig weer over.. nu maar hopen dat ik vandaag niets kapot maak.)

O, maar ik hou erg van synthesizermuziek, hoor. Is trouwens 'house of the rising sun' nu niet meer verplicht? Tja, dat kende iedereen wel. Vind er daardoor niet veel meer aan.

Nou ja, er zijn genoeg woonkamers waar een piano puur meubelstuk staat te wezen. Ik heb zelf jarenlang een akoestische gitaar aan de muur gehad maar kon er niet meer mee dan 'm stemmen en het begin van "house of the rising sun" op plingelen. Dat kwam door een jaar op de pedagogische academie waar één van de 'keuzevakken' EHBO was. Na drie keer van m'n stokje te zijn gegaan werd me een ander keuzevak aangeraden. Dat werd gitaarles. Goedkoop gitaartje aangeschaft en op naar de 1e gitaarles. Ook de 2e les nog gevolgd, toen werd de leraar ziek. Tegen dat hij weer terugkwam had ik me al afgemeld van de P.A. en was ik voor het volgende jaar toegelaten tot de kunstacademie.. nooit meer wat met muziek gedaan, maar die gitaar vond ik te mooi om zomaar weg te doen. Vandaar.

Toch wel een ouderwets romantisch plaatje, zo'n piano in huis.

nee, dan ga ik nog kapotter dan ik me al voel..