Kohtje

Dat is wel een aanrader, @Markuana. Ik was, toen ik voor het eerst naar een kliniek ging, zodanig onder de indruk dat ik dacht een soort van voorsprong op m'n herstel te nemen door daar in elk geval een aantal dagen nuchter en daardoor ook met zo min mogelijk afkickverschijnselen aan te komen. Een echte voorsprong op m'n herstel kon ik het echter, achteraf gezien, niet noemen want ik had geen idee wat herstel eigenlijk inhield. Ik dacht dat ik hersteld zou zijn als ik een tijd lang niet dronk, maar ik kwam er gaandeweg de behandeling achter dat er wel het een en ander moest worden omgevormd in m'n hoofd om dat niet-drinken vanzelfsprekender te maken. Toch was een aantal dagen van tevoren niet meer drinken wel verstandig, het maakte voor mij de entree in de wereld van verslavingsbehandeling minder wazig, warrig, beangstigend. De (gezamenlijke) maaltijden smaakten me meteen, wat er om me heen door behandelaars en groepsgenoten gezegd werd kon ik meteen volgen, kortom, vanaf dag één was de behandeling begonnen. Ik zag er regelmatig mensen binnenkomen die, soms zwaar, onder invloed waren en die de eerste dagen eerst nog moesten afkicken. Zo één op één met deze mensen geconfronteerd, zo één op één met het (mentale) spiegelbeeld van 'mezelf onder invloed' geconfronteerd, was ik blij dat ik, in elk geval al een paar dagen (later zelfs weken) niet meer dronk en was ik extra gemotiveerd om er alles voor over te hebben om dit nuchtere leven voort te zetten. Succes.

Ik vind het zo ontzettend onbegrijpelijk en tegelijk boeiend dat er mensen zijn die uit die wirwar van touwen en zeildoek een dusdanige opstelling weten te creëren dat zo'n schip, behalve prachtig om te zien, ook nog snel vooruitbewegend wordt. Ik was ooit een groot fan van de serie 'the Onedin Line'. Nou ja, dat was in de tijd dat ik ook nog naar de zeevaartschool wilde. Dat is er nooit van gekomen, maar die grote (zee)zeilschepen hebben altijd een plekje in m'n hart behouden.

Word ik hier nou als een "geval apart" neergezet? Waarom zo specifiek apart benoemd?

Donderdag waren we, ter viering van de verjaardag van m'n vrouw, vertrokken met het campertje voor enkele (3) dagen 'rondje Friesland'. Als het weer te 'bar en boos' zou worden konden we in een paar uur weer terug zijn. Een beetje kou en regen is niet zo'n ramp, maar gisteren begon het halverwege de ochtend stevig te regenen en het hield niet meer op. Omdat zelfs een klein stukje (toch verplicht) lopen met de hond al een zeiknat en klam interieur opleverde en de gasvoorraad voor het kacheltje ook niet onuitputtelijk is, zijn we gisteravond, in plaats van naar een camperplaats op te zoeken, toch maar naar huis gereden. Dat grauwe, kouwe, donkere, natte Friesland heeft op een bepaalde manier best wel z'n charme, maar m'n algehele momenteel niet zo positieve gemoedstoestand liet het me dit keer niet toe er optimaal van te genieten, dus ik was blij gisteravond weer thuis te zijn. Vandaag schijnt hier weer behoorlijk veel de zon tussen de donkere wolken door. Dan kun je denken, dat is niet eerlijk dat dat gisteren ook niet kon, maar daar doet het weer niet aan, aan eerlijk en oneerlijk. Daar zie ik dan weer als vanouds een hogere macht aan het werk waar ik me maar naar heb te schikken. Dat maakt dat ik niet teleurgesteld ben en dat ik vrede kan hebben met dat het is zoals het is. Over een tijdje trekken we er wel wéér een keer op uit.. PS ik heb wel voor het eerst van m'n leven "het vrouwtje van Stavoren" gezien. Het had een beetje hetzelfde effect op me als toen ik ooit voor het eerst "de kleine zeemeermin" in Kopenhagen zag... Wat klein in het echt.

Hier geniet zij dan weer van.

Voor het eerst dit jaar een hele nacht in m'n eigen bed geslapen. En nog lekker ook. Dat rechtop in een stoel slapen/dommelen begon me behoorlijk de keel uit te hangen. Ik ben behoorlijk blij. Maar om het nou in een t-shirt in de zon voor het open raam te gaan vieren gaat me weer veel te ver. Koukleum die ik ben. Trouwens, een warmkleum ben ik ook. Ik ben zoooooo gemiddeld. Veel gemiddelder dan welk klimaat dan ook..

Vanmiddag weer nieuwe regen zeggen ze. Beter, toch?

Help... Ik ben forumverslaafd. Ik heb niets bemoedigends te zeggen, niets toe te voegen, niets te klagen..., daar voel ik me te lamlendig voor en tóch wil ik hier een berichtje neerzetten. Nou ja, toch een soort van klacht dus. Hoe kom ik van jullie af?.......... ( ??)

Was je 't lang kwijt, Cleo? Heb je 't erg gemist? Ben je blij nu? Goed opletten waar je het de volgende keer laat, hoor. Zou m'n moeder zeggen..

Gat in de markt dus, daar in Frankrijk. Mondhygiënist(e) kende ik 'vroeger' ook niet. Sinds een jaar of, wat zal het zijn, tien, vijftien (??) doken ze ineens op. Na of voor de halfjaarlijkse controle van de tandarts zelf (meestal binnen vijf minuten gepiept) was en is daar ineens een mevrouw/juffrouw die elk kiertje, spleetje, oppervlakje met allerlei minischrob- en -schraapdingetjes te lijf gaat. Meestal met toevoeging van veel water (koud, auw, auw) en zo'n soort afzuigding wat geen water maar wel m'n tong of wang opzuigt, waardoor ik steeds half stik en tenslotte dat water maar doorslik.. De opluchting is groot als ze met een peperemuntig polijstmiddel de boel nog even na rost. Dan weet ik dat het weer bijna voorbij is.

Wij hier ondertussen ook. We hebben het destijds als goeddeels wit gekocht.

Ik ga voort. Kalmpjes aan, heel langzaam vooruit. Het is wel eens slechter gegaan, dat is het goede nieuws.

Lonster, er zijn TWEE soorten vuil. De lichte soort die zich openbaart op donkere ondergronden en de donkere soort die op lichte ondergronden zichtbaar wordt. De kleur van de tafel vrijwaart je dus niet van af en toe moeten schoonmaken.

Hoi, ben ik weer even. Afgelopen nacht voor het eerst dit jaar weer geprobeerd in m'n eigen bed te slapen maar om 3 uur toch weer naar beneden gegaan en in m'n stoel beetje verder gedut. De gedeeltelijke verlamming van m'n middenrif lijkt aan de beterende hand maar als ik lig heb ik het nog steeds snel benauwd. Nog wat geduld dus. Al met al ben ik wel erg moe door slecht slapen. @Roberto, ik heb al jaren last van een droge en jeukende gezichtshuid en allerlei smeerseltjes brachten niet echt uitkomst. Nu doe ik al sinds een paar jaar elke avond 'rijke babyolie' van zwitsal op m'n gezicht. Dat helpt me. M'n handen zijn daardoor ook veel minder ruw, een toevallige maar welkome bijkomstigheid.

@Waldorff, sterkte en kalm aan. Dag voor dag. Voor je het weet is er wéér een jaar voorbij. Maar dat jaar kun je nu nog niet overzien, de dag van morgen wel al min of meer. Ik wens je voor morgen een leerzame dag en/of een gewoon fijne dag. EN/OF. Leerzaam en fijn kan samen in één dag. Maar als een dag niet of minder fijn is, zit er vaak wel een leerzaam aspect aan. Durf het leerzame te ontdekken in zulke dagen. Dan heb je praktisch geen verloren dagen meer. Een groeizaam 2022 gewenst.

Dan heb jij fleurtje zeker op 'negeren' staan?

Zie die maar eens een halsband om te krijgen, of erger nog, een tuigje. Dat wordt huilen, of is het juist lachen, met de pet op.

Dat is een cypertje, toch? Heb je die zelf ingekleurd of was ie al zo?

@Artemis, Quattuor is vier. Octo is acht. Pussy is pussy. (tja.... )

Zo'n octopussy is toch eigenlijk op z'n minst net zo leuk en lief als een quattuorpussy.. Mag je ze als huisdier houden als je belooft dat je ze een eigen (zoutwater)zwembad biedt?

Onze 'vorige' hond was erg stoïcijns, ook in z'n omgaan met harde knallen. Dit in tegenstelling tot onze 'huidige' hond, die erg schrikkerig is. Deze laatste dagen van het jaar doen we hem, als hij z'n nodige rondje moet lopen, z'n tuigje aan, wat hij normaal gesproken alleen om krijgt als hij in de auto mee moet. Maar het zal ons niet nog een keer gebeuren dat hij zich van schrik losfloept uit z'n halsband en als een kleine blinde dolle stier dwars door verkeersstromen naar huis vlucht.

Ik vond en vind juist de periode 1 januari tot, pak 'm beet, 1 april/mei de somberste, zwartste, nietszeggendste tijd van het jaar. Alle (buiten)lampjes verdwijnen weer in de berging en het 'terugkerende' daglicht compenseert dat, vooral in het begin, bij lange na niet. Pas als ik de eerste jonge eendjes en waterhoentjes zie zwemmen veer ik weer een beetje op. Maar ja, aan de andere kant moet je wel eerst kerst en oud en nieuw gehad hebben voordat je die kant van de jonge eendjes weer op gaat. Even de tanden op elkaar dus. (M.u.v. komende maandag, want dan ben ik als een van de eersten 'te gast' bij de tandarts )

Voor mij voelt het zo vanzelfsprekend om niet te drinken, maar ik realiseer me dat er altijd een soort van waakzaamheid als basis onder die vanzelfsprekendheid ligt. Die soort van waakzaamheid houdt me hier al jaren op dit forum. De woorden 'alcohol' en 'ellende' moeten in hun onderlinge samenhang met regelmaat door mijn hoofd blijven spoken om m'n herinnering aan waar ik 'vandaan kom' niet te laten verworden tot iets wat niet bij mij hoort. Die soort van waakzaamheid moet echter ook af en toe opgepord worden want waakzaamheid wordt slaapverwekkend als er niet veel gevaar meer dreigt. En het laatste wat ik wil is in slaap vallen, m'n waakzaamheid totaal verliezen, waardoor ik een makkelijke prooi zal zijn voor het beruchte 'eerste glas'. En daarom, in eerste instantie alleen voor vandaag, toch maar weer eens op het dagpact. Dagpact: Q. Maja Niks Claudius Artemis Reacher ikkanhet Roberto Kohtje

.

Nou, hier in Nederland niet, denk ik. Ik ben ook geen bakker. Alleen meestal aan het eind van het jaar even. Nu ook niet. M'n middenrif doet (weer eens) lastig. Beetje benauwd. Gaat weer voorbij over een weekje of wat.