Kohtje

Ik hoop, jowan, dat je met 'iedere dag een ietsiepietsie beter mens worden' bedoelt dat je iedere dag een ietsiepietsie verandert. Je bent al goed zoals je bent.

Bedankt, ook namens mijn vrouw, voor alle felicitaties. Etentje is geslaagd. Was lang geleden dat we samen uit eten zijn geweest. Lekker 'volks' restaurantje hier vlak bij, geen poespas en 'normale' porties. Dáár hou ik van. (Zij ook). 't Is trouwens haar eerste vaste werkcontract.. O nee, haar tweede. Het eerste was toen ze een jaar of vijfentwintig was, als administratief medewerkster op een scholengemeenschap. Maar door een fusie van die school viel ze 'buiten de boot'.. toen was ze achtentwintig.. Haar hele leven los-vast dienstverbandjes gehad, het laatste vóór deze baan was hangen en wurgen, van jaar tot jaar, soms van maand tot maand, alles bij elkaar toch twintig jaar volgehouden. Met de ervaring die ze daar heeft opgedaan is ze twee jaar geleden direct voor de baan die ze nu heeft aangenomen, eerst met een jaarcontractje en nu dus vast.. ondertussen is ze zestig. En ze heeft het er ontzettend naar haar zin, lekker dichtbij (tien minuten loopafstand) wat ze een verademing vind na die laatste twintig jaar dagelijks 80 kilometer heen en weer rijden.. En wat ze helemaal geweldig vindt is dat ze veel collega's heeft, na de laatste acht jaar in haar eentje gewerkt te hebben... Ik ben ontzettend blij voor haar en indirekt ook voor mezelf. Een gelukkige vrouw die ook nog eens voor regelmaat in ons leven zorgt. Iets waar ik zelf ontzettende behoefte aan heb en voor mezelf maar niet voor elkaar lijk te kunnen krijgen.. Ik noemde haar gisteren mijn lotje uit de loterij, maar voor de volledigheid moet ik zeggen: ze is mijn winnende lotje uit de loterij.

Goede morgen. Allemaal.

Ga zo met m'n vrouw even uit eten.. ze heeft vandaag een vast contract aangeboden gekregen van haar werk.

Woh.. nancy. Nog iets te vroeg om te feliciteren, maar spannend wel natuurlijk. Geniet maar van de spanning, zo met je kleindochter...

Andere invalshoek dan, Pytje.. Waarom nu pas? Nee, je hoeft niet te antwoorden. Ben je nu echt voor het eerst op de dagdraad? In dat geval: welkom (in onze huiskamer). En nu ga ik wat doen. Géén tukje in de stoel. Jammer voor de hond, maar die ligt nu in z'n mand en maakt z'n slaapuren sowieso.

Probeer het een beetje los te laten, Francoise. Blijkbaar heeft niemand van dit forum zo direct contact met Jannigje anders was er hier op één of andere manier wel een berichtje verschenen. Hoogstwaarschijnlijk is ze zelf nog niet toe aan het lezen en/of inloggen op dit forum. Naar het hoe en waarom kunnen we alleen maar gissen, maar ze heeft nogal een zware ingreep gehad, begreep ik. Dus is het goed verklaarbaar dat ze hier nog niet is verschenen. Natuurlijk maken we (degenen die van haar omstandigheden op de hoogte zijn) ons allemaal zorgen om haar. Maar méér dan afwachten op een berichtje kunnen we niet.

Ik laat m'n beoordeling van of ik goed of slecht geslapen heb maar afhangen van het humeur waarmee ik 's morgens opsta. Redelijk tot goed humeur: goed geslapen, minder redelijk tot ronduit slecht humeur: slecht geslapen. Ononderbroken nachten weet ik me eigenlijk alleen nog vaag te 'herinneren' uit de tijd dat ik ergens eind van de dag bewusteloos neer'zeeg' door het alcoholpercentage in m'n bloed en de volgende dag weer een keer 'bij m'n positieven kwam'. Sinds ik niet meer drink gebeurt dat niet meer, ga ik 's avonds met grote regelmaat vrij vroeg naar bed en sta 's morgens vrij vroeg weer op. In die tussentijd moet ik er ook meestal 's nachts wel minstens één, soms twee en heel soms wel drie keer uit voor een plasje, lig ik de ene keer daarna wat langer wakker dan de andere keer. Die regelmaat van naar bed gaan en weer opstaan heb ik te danken aan m'n vrouw die doordeweeks op tijd naar haar werk moet en in de weekeinden en op vrije dagen op tijd moet ontbijten (diabetes). Ik ben, sinds ik weer nuchter door het leven ga, wel zo loyaal aan m'n lotje uit de loterij geworden dat ik haar niet alléén alles laat doen, zo 's morgens vroeg, zoals ontbijt maken, honden uitlaten etc.. Er zijn dagen dat ik best wat langer zou willen blijven liggen 's morgens (de dagen van het mindere humeur), maar over het algemeen ben ik wel blij met die min of meer gedwongen regelmaat. En net als jowan pik ik er, als het zo uitkomt, een half uurtje in de stoel bij. Met de jongste hond op schoot, die verheugt zich daar op als ie me rond een uur of één 's middags in die stoel ziet gaan zitten.

Wéét waar je aan begint, Pytje..

Goedemorgen.

'Ons Bolleke' is een hete tante. Vroeg deze winter ook al naar airco-ervaringen en -tips..

Ik ook... Maar moeilijk is het wel. Het leven is niet maakbaar, maar meestal willen we er tóch iets van maken. Of het juist ontvluchten.

Misschien dáárom eigenlijk maar het beste om het leven zoals je vindt dat het zou moeten zijn gelijk te stellen aan het leven zoals het is...

Dat is dan ook precies wat ik je toewens, kruidenthee: kalmte, moed en wijsheid.

jowan Is me net voor.. Je blijft toch wel met je herstel bezig, zeilbootbewoner? Stabiel genoeg voelen om op eigen benen te staan is een mooie basis, maar d'r moet nog wel een stabiel leven op gebouwd worden, toch?

Okee, succes dan, Antoinnette. Ook met het vervoer.

Antoinnette, sterkte, succes.. (?) met je afspraak. Reuzespannend wel. (Veel plezier wensen lijkt me niet passend hier, maar misschien ook wel een heel klein beetje?)

Je redt je er anders aardig mee, jowan. En het kan zomaar blijken dat je na ineens een nacht van 8 uur goede slaap zó uit je 'ritme' bent dat je er chagrijnig van zou worden... Gelukkig weet jij als geen ander dat de wereld verbeteren bij je zelf begint. En daar ben je nu, met minder lange nachten, al druk doende mee.

Goedemorgen. Poeh.. slecht slapen.. slopend. Kun je nóg zo goed weten hoe je 'vrienden maakt' (met een glimlach), na een slechte nacht wordt dat toch een stuk moeilijker..

Wie dóet er nou zo iets?

Nee, 'veren-in-de-reetjes-in-de-wei''.

Sorry, ik werd 'even' opgehouden/afgeleid door een hypo van m'n vrouw.. De 'kreet' die even bij me op kwam was: 'veren-in-de-reet-jes-in-de-wei'.

Goedemorgen allen. Ik zag en zie ook altijd enorme drempels voor me. Alcoholgerelateerde drempels waren o.a. -Besluiten te stoppen met drinken, -Naar de huisarts gaan om m'n probleem voor te leggen, -Eerste keer opname in een verslavingskliniek, -De eerste keer naar een zelfhulpgroep gaan, -Tweede keer opname in een verslavingskliniek, -Derde keer opname in een verslavingskliniek, -Overstap van de ene naar een andere behandeling in een verslavingskliniek, -Hier als deelnemer aan dit forum aanmelden, -Na een terugval na een lange tijd droogstaan wéér aanmelden voor een behandeling, -De eerste keer naar AA, -De eerste keer naar NA, -De eerste keer naar CA, -Niet te vergeten de eerste keer het woord nemen in elk van die zelfhulpgroepen.... en zo zullen er nog wel veel meer zijn die ik nu even over het hoofd zie. Ik leef feitelijk steeds naar drempels toe om ze dan tóch maar 'te nemen' omdat ik anders nooit nergens ooit zal komen. M.a.w. ik ben best een 'skietert' als het er op aankomt om 'gewoon' leven. Het vreemde is echter dat ik wel héél vaak drempels, soms zelfs bergen, vóór me zie die ik dan met ogen, oren en neus dicht over ga en als ik dan even later terugkijk, dan zie ik een vlak landschap. Geen hobbeltje te zien dus... Waar zijn al die drempels, die overwinningen, die angsten? Tja, ik zou willen dat ik er lering uit kon trekken. In zoverre dat ik door ervaring nu eens kon zeggen dat ik géén drempels voor me zie, dat ik het me verbeeld. Helaas werkt dat niet zo bij mij. Ik ben nog steeds een 'skietert'. Het enige dat de ervaring me meegeeft is dat ik die enorme drempels het best maar altijd moet nemen omdat ze meestal waarschijnlijk het voor mij juiste pad markeren. Als ik terugkijk is er weinig méér dat ik overwonnen heb dan alleen mijn angsten. Géén heroïsche daden of records verbroken, geen 'vijanden' verslagen, niet de wereld verbeterd of zelfs gered, alleen mijn angsten opzij geschoven en er langs gegaan.. Alleen zo kom ik verder en ga ik m'n vrijheid tegemoet. En nu moet ik nog even terug naar de dagdraad van gisteren om iets af te maken.

Er komt ineens weer een op dit forum veelvoudig gebruikte kreet van een jaar of elf geleden bij me bovendrijven...