Kohtje

Op een kleinje jee moet een puntje anders ziet niemand um.

Drie is niet niks en misschien gevaarlijk, maar wél lekker op z'n tijd.

Zal ik morgen (of wanneer dan ook) ook even bij je op bezoek komen Jannigje? Je bent hier in de stad, notabene.. Zo ja, dan maar even per pb en als het met je wifi vandaag niet meer lukt, dan morgen maar. Maar hoeft niet hoor, als je dat te eng vindt..

Denkt u niet dat niets lusten een nog groter gevaar is?

Nou ja, wel eens...? Best vaak eigenlijk..

Waarom gebruik je dan ook maar 2 handen? Hoe lang ik toen niet bezig ben geweest om een manier te bedenken om een tv met 'gewone' 12 volt stekker in een DIN 12 volt stopcontact te krijgen... Kan me daar dagenlang helemaal blind op staren en de meest omslachtige oplossingen bedenken terwijl de uiteindelijke oplossing toch zo simpel is. (verloopstekkertje...) Ik kán heel logisch denken maar logica neemt ook wel eens een loopje met me.

Zo'n mindere dag wil nog wel eens tot gevolg hebben dat je dat kleine plantje vergeet water te geven waardoor je zomaar in een mindere periode terecht komt. Compassie is inderdaad wel een belangrijk ingrediënt voor acceptatie. Liefdeloze acceptatie heeft meer van een mopperig 'vooruit dan maar, omdat het moet en niet anders kan' tegenover een liefdevolle, vertrouwensvolle acceptatie die niet alleen de situatie accepteert maar zich ook overgeeft aan het principe: 'het is goed zoals het is' zonder daar al dan niet onbewust een -voor je weet maar nooit- eigen 'plan van aanpak' voor achter de hand te houden en zonder er de kwalificatie goed of fout aan vast te plakken.

Lars en bolletje, jullie sterkte met je 'strijd' om te accepteren dat niet alles (meer) gaat zoals het ging. Accepteren, éénmaal gedaan, is nog geen garantie dat acceptatie blijvend is. Ik heb zelf ook regelmatig van die periodes dat ik ineens weer moeite heb met mijn beperkingen. Vaak komt dat voort (bij mij dan) uit tóch weer een soort van wens of toekomstbeeld uit het verleden te willen realiseren.. Het ene moment heb ik me neergelegd dat bepaalde dingen écht niet meer gaan, denk ik er zelfs niet meer aan, het volgende moment is er ineens weer opstand... en voordat die weer neergeslagen is, pffffff.... Opstandigheid kan veel bederven. Acceptatie is daar erg gevoelig voor.

Jipieeee..... ik heb er een kilo bij. Nog maar een stuk of negen 'te gaan'....

Goedemorgen. Sterkte nancy. Als ze eenmaal zo langs elkaar aan het heen werken zijn is het een heel gedoe om alles weer in het gareel te krijgen. Het volgende bericht moeten de 'Kilokillers' maar even scrollen, dat zullen ze niet fijn vinden om te lezen.

Nou, ik let er eigenlijk niet meer zo op. Ik weet onderhand wel waar mogelijk alcohol in zit en dat zijn de producten die ik nooit neem. Ook in het buitenland let ik er niet meer zo op, alleen als we eens iets heel aparts kopen wat we totaal niet kennen en waarvan ik het vermoeden heb dat er wel eens alcohol in zou kunnen zitten... Ik vertrouw er op dat ik het wel ruik en/of proef als ergens alcohol in verwerkt zit en dan laat ik het staan, maar als er misschien eens iets is waar wel alcohol in zit en ik het niet ruik en/of proef dan weet ik dat niet. En ik ben nu niet meer bang dat een zo per ongeluk minieme hoeveelheid alcohol die ik naar binnen krijg me van m'n stuk zal brengen. Het extreme is er bij mij wel af. Ook hierin wil ik me niet bekneld voelen. Dat is voor mij de beloning van een langdurig nuchter bestaan. Als ik al die tijd echter refusal/antabus had gebruikt dan was dat een heel ander verhaal geweest. Maar ik voel me nu echt bevrijd van mijn alcoholprobleem.

Je haalt, denk ik, dingen door elkaar.. Ik denk dat dát dat (?3x) spul is waar Bor het over heeft. Campral zou de trek moeten verminderen, waardoor je niet eens aan drinken zou beginnen. Dat is tenminste het verhaal dat er bij hoort. Bovendien, zoals jij het nu stelt, zou het juist méér drinken in de hand werken... om dan tóch maar die roes te voelen. Doorgaan tot het gaatje, zeg maar..

Het is vandaag niet m'n meest soepel dag in het buitenleven.. vanmorgen vroeg al de hond ternauwernood kunnen redden door hem net op tijd voor een aanstormende auto weg te trekken, en eind van de ochtend ging ik lopend boodschappen doen en werd ik van achteren aangereden door een fietster die op haar telefoon aan het koekeloeren was en me niet gezien had.. ik haar ook niet. Het is een straat die tot het voetgangers- gebied van de binnenstad behoort maar waar je sinds begin dit jaar ook weer mag fietsen.. trottoirs zijn er dus niet, alles fietst en loopt door elkaar heen. Gelukkig valt de schade mee, een schaafwond op m'n kuit en een wat pijnlijke rug, maar die had ik toch al.. Zij had niks, alleen wat schrik. Tja, die telefoons... ben ook al eens tegen een tegemoetkomende voetganger met zo'n ding aangebotst omdat ie niet keek en vlak voor me langs ineens linksaf sloeg.. werd ie nog kwaad ook. Maar dat was niet vandaag, dus dat hoort hier niet bij.. Gelukkig hoef ik vandaag niet met de auto weg.. begin ineens weer een beetje iets van bijgeloof te geloven.

Bij mij werkte destijds campral helemaal niet. Mijn rem was kapot, een externe rem kon me ook niet meer tot stilstand brengen. Een op hol geslagen trein was ik... kon alleen tot stilstand gebracht worden door op een ander spoor gezet te worden, qua manier van denken en leven. Voor mij was de 'wisselwachter' het 12-stappen programma, voor een ander kan dat iets of iemand anders zijn. Maar verandering begint in jezelf. Ik denk niet dat een chemisch middel mij op andere gedachten kan brengen als het gaat om de reden om te drinken weg te nemen.

Goedemorgen iedereen. Goedemorgen Jannigje. Fijn dat je tijdelijk onderdak hebt gevonden om aan te sterken. Hier vanmorgen al de schrik van m'n leven gehad. Tijdens m'n ochtendrondje met de hondjes bleef de oudste tijdens het oversteken van de drukke weg langs de IJssel ineens midden op de weg aan iets heel lekkers staan ruiken. Ik had het eerst niet in de gaten omdat ik met twee honden loop en de jongste op dat moment m'n aandacht trok door heel fanatiek ergens op af te springen aan de overkant van de weg... Luid getoeter, en kon nog net op tijd het ouwetje naar me toe trekken... pfffff... Ik weet dat ie oud is en elk moment kan 'gaan', maar op deze manier toch liever niet... De jongste sprong trouwens zo fanatiek naar een steenmarter toe die ik even later vanachter een boom weg zag schieten, ook die weg over, en dat ging óók maar net goed. Nóg een keer schrikken. Je zou denken dat ik nu klaarwakker zou moeten zijn, maar nee.. het is zo'n ochtend van langzaam bij m'n positieven komen. Daar ben ik nu nog mee bezig, maar gaat goed. En de hondjes? Die liggen nu heerlijk naast elkaar, elk in hun eigen mandje, te slapen.. te 'wachten' op het koekje dat ze zo krijgen bij m'n eerste kop koffie. Ga ik nú doen...

Hoi. Kijk, nu zit ik mezelf al te citeren. Niet omdat ik mezelf zo geweldig vind, integendeel zelfs. Ik lees dit nu net terug en zoals het er staat ziet het eruit of ik me gepasseerd voel door lady jane en ik kom over als een verongelijkt kind... Dat was niet de insteek. Ik heb lady jane hoog zitten, ook al ben ik het in sommige opzichten niet helemaal met haar eens. Ik had echter niet gezien wat zij schreef in de berichtjes boven die van mij.. ik zag jouw berichtje nr. 4 op deze bladzij en begon meteen met mijn reaktie. Met in de gaten houden van lady jane bedoel ik ook niks negatiefs al komt het zo misschien wel een beetje over. Ze is scherp en weet dingen mooi en trefzeker te verwoorden. Ik ben wel een beetje jaloers op haar fluweelzachte bokshandschoen aanpak. De plaatjes die ze hier overal op het forum plaatst vind ik daarentegen vaak foeilelijk en veel te groot en kitscherig.... Maar goed, je hoeft voor mij niet te zweren dat wat je zegt waar is, het gaat niet om mijn gelijk. Als je voor jezélf maar weet dat het waar is. Eerlijkheid naar je zelf is veruit het belangrijkste en is de basis van vertrouwen naar en van anderen en natuurlijk het vertrouwen in jezelf. Zo, dat moest ik echt even kwijt.. ik kreeg een beetje het schaamrood op de kaken toen ik m'n eigen berichtje las..

Maar neem je dan je issue met alcohol nog wel serieus? Of heb je er helemaal geen probleem meer mee en is het klaar en helder voor je en je leertraject voltooid? Ik wil helemaal niet onaardig tegen je doen bumperjim, maar ik ben zo bang dat je misschien onbewust de feiten een beetje verdraait om het allemaal minder ernstig en serieus te laten lijken. Terwijl ik natuurlijk gewoon hoop dat dat niet zo is. Verder zie ik nu net eigenlijk pas dat lady jane je al in de gaten houdt. Die is veel beter en ik zal je verder niet met mijn allertheid op "sjoemelgedrag" vermoeien. Excuus voor m'n 'gebemoei'. En succes op je verdere pad.

Dat je je leertraject hier deelt is fijn, bewonderenswaardig zelfs, maar je beantwoordt m'n vraag niet. Die ging over de volgorde.. eerst bestellen en bedenken dat er een goed observatiemoment is, en er dán pas achter komen dat je (oe) een biertje hebt besteld.. Het gaat me er om of je echt 'voor de aardigheid' en/of onbewust (macht der gewoonte) een biertje bestelde bij je eten, of dat je dat biertje bewust bestelde om er eens mee te gaan experimenteren...

Ik heb veel aan NA gehad, net als aan dit forum. Ik kan echter het aanwezig zijn bij meetings of dit forum niet zien als een verslaving maar als een 'ergens bij horen'. De eerste en meeste herkenning van mezelf in mensen die óók een verslavingsprobleem hebben en daar op de een of andere manier iets aan en mee willen doen. Nu ben ik echter geen meetingbezoeker meer, maar heb geen spijt van al die tijd die ik daar in gestoken heb, het is onderdeel van de weg naar waar ik nu ben. Om het voorgaande, wat betreft obsessiviteit, compuliviteit en mateloosheid voor mezelf nog even onder de loep te nemen: daar kan ik me heel goed vinden in wat Adri schrijft. Ik heb mezelf leren accepteren zoals ik ben, inclusief al die zgn. zwaktes. Drank speelt geen rol meer maar pinda's des te meer. En rozijnen. En crackertjes met roompaté van Kips... Met sigaretten ben ik nog steeds aan het 'worstelen'.. daar ben ik nu 231 dagen vanaf maar sluit niet uit dat ik toch weer eens een sigaret opsteek. Daar maak ik voor mezelf niet zo'n punt van. Ik heb 'zwaktes' en ben er niet op uit superman te worden. Ik zal de 12 stappenprogramma's nooit (meer) afvallen (dat deed ik wel nogal eens toen ik er zelf nog nooit direct iets mee te maken had gehad), ik heb er mijn huidige manier van leven aan te danken. Maar ik heb me er ook weer min of meer los van gemaakt, omdat ik ook zonder NA-vocabulaire weer door het leven wilde kunnen. Het gedachtegoed neem ik mee en ik kan er altijd op terugvallen of het tegen het licht houden. Maar ook in het leven met meetings, sponsor en fellows voelde ik meer en meer de 'muren' van een ideologie gaan knellen, waar weer angst uit voortkwam. Angst om niet mezelf te kunnen zijn.

Ik blijf dit vreemd vinden. Dat je, terwijl je hier op het forum actief bent en dus, naar ik aanneem, met je aloholgebruik bezig bent, eerst je eten besteld, er een biertje bij doet, bedenkt dat er een goed moment is om te observeren wat er gaat gebeuren, en dán pas jezelf 'betrapt' op: "Oe, een biertje." Het doet mij meer denken aan een vooropgezet plannetje... toch niet een beetje een: 'misschien kan ik dit wel in de hand houden'-gokje??

Ja jowan, nee jowan, weet ik... ik zie m'n cleantijd ook niet als prestatie maar als gevolg van vandaag niet drinken, maar het ging mij om dat je zei dat je al een paar dagen niet meer drinkt. Dat je je cleantijd daarmee verkleint en dat men dat hier over het algemeen niet zo kan waarderen. 't Was meer als kwinkslagje bedoeld. Niet te zwaar opvatten, hoor. En ik weet ook van terugvallen na lange cleantijd. Mijn eerste sponsor in NA wás voor mij zo'n beetje NA. Amerikaan, al dertig jaar met stappenwerk bezig, actief bezig geweest met het opstarten van NA in Nederland, wandelende encyclopedie voor wat betreft NA- literatuur en programma, toen ik hem leerde kennen bijna 20 jaar clean. En toch in ene klap teruggevallen en ruim een jaar 'uit de running' geweest voor hij zichzelf weer een beetje bij elkaar kon rapen. Maar ook zélf na bijna een jaar cleantijd teruggevallen omdat ik dacht dat mij dat niet meer kon overkomen, dat ik het nu wel in de hand kon houden. Ik ben een gewaarschuwd mens, maar tel absoluut niet voor twee.

Oe jowan, toen ik een tijdje terug op het jaarpactdraadje zei dat een paar maanden droog een leuk tijdje was, kreeg ik op m'n kop omdat het geen leuk tijdje was maar al een héle tijd.. En nu zeg jij dat je al een paar dagen niet drinkt... je drinkt al járen niet... pas op hoor, dat je niet doet of 't niks is...

Goedemorgen.

Zou het kunnen zijn dat je je in dit bericht groter/sterker/vergevingsgezinder doet voorkomen dan werkelijk het geval is? Ik hoop dat je werkelijk vrede kunt leren hebben met je schoonfamilie. Je blijft er toch mee te maken hebben. Ik zou het knap vinden als je de realiteit als feit kunt gaan leren zien waarmee je sowieso moet leven en niet meer als vijand waartegen je in verzet moet of, in het ergste geval, voor moet vluchten (in drank)..

En uitjes van de groenteboer?