Kohtje

is het nu de bedoeling om met 'is het' verder te gaan of met 'skittles', vraag ik me af

Dank voor je opbeurende en motiverende bericht, @Ververder. Gefeliciteerd met (die eerste) drie jaar alcoholvrij. Ik ben ruim tien jaar geleden gestopt en ervaar ook veel voordelen daarvan. Je laat me echter twijfelen of het mijn beste besluit was. Om dat te kunnen beoordelen zal ik dan ook eerst nog met je vrouw moeten trouwen. Mag dat, kan dat, zonder mijn eigen vrouw tekort te doen? *Toevoeging: gefeliciteerd met (die eerste) vier jaar alcoholvrij inmiddels... Ik zit een beetje berichten door elkaar te halen...

Bedankt wederom voor jullie lieve berichtjes. Ze helpen, ook wederom, echt om het verdriet iets te verlichten. Voor zover verdriet te verlichten valt. We zijn begonnen met het 'wennen aan' maar dat zet nog niet echt zoden aan de dijk. Ons hondje (wel wat raar om nu in enkelvoud te schrijven) begint nu ook echt een beetje van slag te raken... snuffelen, snuffelen, snuffelen. Je kunt gewoon het spoor van ons ouwetje (Bihan) volgen door zíjn snuffeltraject te volgen. En tussendoor stopt hij (Phelan) en kijkt dan met een scheef vragend koppie naar één van ons. Om vervolgens door te speuren. De manden beneden in de woonkamer en boven laten we nog even staan. De hondjes wisselden vaak onderling van mandje. Volgens mij een beetje het principe: het gras bij de buren is altijd groener. Ze hadden dat alletwee, dat ze graag in het mandje van de ander lagen. En als ze dat dan met veel gedoe voor elkaar hadden, dan was het na korte tijd weer vice versa... Die kleine kan nu ongestoord kiezen en nog even snuffelen. Over een paar dagen zullen we wat gaan opruimen, een beetje afhankelijk van hoe de kleine reageert. Maar nu is ons lieve ouwetje nog veel te aanwezig om maar aan opruimen te denken. Een 'nieuw' hondje komt er vooralsnog niet. Bihan is onvervangbaar. Zijn ontbreken is wel opvulbaar maar niet op stel en sprong. Alle tijd. Niet m'n gewoonte om te doen, maar op deze rare.nare, emotionele dag meld ik me voor de duidelijkheid droog af van het dagpact.

Even tussen alle andere 'situaties' door een op-de-hoogte-houdertje.. Ons hondje is niet meer. De bloedtest gaf aan dat z'n nieren en lever hem behoorlijk in de steek hadden gelaten. Hij was op. Hij is in een mum van tijd in m'n armen overleden. Nu enorme opluchting, berusting en ruimte voor verdriet door de onomkeerbaarheid. Hij was goed. Het is goed. We namen hem mee naar huis en de jonge hond heeft gesnuffeld, hem uitgedaagd met een balletje, nog een paar keer gesnuffeld, en toonde toen geen belangstelling meer. We hebben hem daarna naar het crematorium gebracht en daar definitief afscheid genomen. Volgende week halen we z'n as op. Wat we daarmee gaan doen weten we nog niet. We zullen nu bezig gaan met wennen aan 'met z'n drietjes'... Alle tijd.

Ach ja, vóór ik op vakantie ging meldde ik me elke dag even op het dagpact. Tijdens de vakantie was ik al blij dat ik met het gepiel op m'n telefoontje af en toe een berichtje kon typen maar was het dagpact nét even teveel gedoe. Maar nu thuis kan ik die regelmaat wel weer oppakken. Al is het maar om anderen een beetje méé te motiveren om het drinken voor vandaag op z'n minst uit te stellen tot misschien morgen.. Dagpact Vol Smaragd Quinn Nadia Pelle  Morgon Lika Jane Spirit Yvonne  Myle Catoo Kohtje

Weet je 't al, @Bor?

't Hondje maakt het ons wel erg moeilijk. Vanmorgen stond hij me naast m'n bed aan te kijken toen ik m'n ogen opendeed, van "schiet op baasje, ik heb hoge noodjes.." En inderdaad, eenmaal buiten keurige drolletjes gelegd ondanks het door ons niet geschikt geachte voer en zowaar voor het eerst sinds een week weer 's morgens wat gegeten. Nou ja, we hebben om één uur een afspraak voor dat bloedtestje dus dan kan ze hem meteen nog eens onderzoeken.. We zitten zelf ook van alles te verzinnen nu. Het kunnen z'n nieren zijn, het kan z'n slechte gebit zijn, het kan zelfs diabetes zijn... Maar het kan ook 'wishful looking' zijn, dat we dingen zien die we graag zouden willen zien. Eén uur. Brrrrrr....

Ik vind het een prachtwens die laat zien waar we hier allemaal uiteindelijk voor terechtgekomen zijn. 'Het vanaf nu anders doen'... omdat het het waard is. Dat daar een kater en net voldoende schaamte voor nodig zijn is niet bewezen maar wel realistisch en effectief in veel gevallen.

Hallo @Fiet. Jouw rugnummer is mij ook even ontschoten. Maar welkom terug en succes met je streven. Helemaal mee eens, Sowhat. Ik zie niets hards in wat je zegt, @Myle. Welterusten allemaal. Hier waakzaam slapen vannacht.

Dank voor jullie lieve berichtjes. Ze helpen echt om de zorgen en het verdriet wat te verlichten. Tja, deze is ook zestien jaar en acht maanden. Ik zei soms zelfs al dat hij 17 was. Een beetje voorschot nemen op m'n wens. Maar zoals hij nu is heb ik die wens laten vallen. Ik ben al lang blij dat hij zo oud geworden is. Toen hij 12 was hadden we al momenten dat we het niet lang meer zagen duren... Toch hebben we hem nog meegenomen op vakantie. Zuid Zweden was een bewuste keuze. In geval van doodgaan zouden we, om de beurt rijdend, binnen één dag thuis kunnen zijn. Nooit van m'n leven zou ik hem ergens onderweg achter willen laten. Wij nemen hem, als hij is ingeslapen, ook mee naar huis om de andere hond te laten snuffelen. Daarna brengen we hem naar een crematorium hier in de buurt. Niet die in onze eigen stad, daar hoorden we wat 'kille' verhalen over. Of we dan de as in een urn meenemen zijn we nog niet over uit. Onze vorige hond hebben we door en bij het crematorium laten uitstrooien. Daar hadden we toen, in 2006, vrede mee. Maar nu twijfel ik een beetje. Toch wel luguber om over dit soort dingen te schrijven terwijl het beestje hier, vrijwel aan m'n voeten, in z'n mandje ligt te snurken. Wat betreft die laatste strohalm.. tja, hoop doet een hoop, maar realiteit onder ogen zien is wat me ook o.a. van de drank afhoudt. Nu is hij weer even rustig. Heeft wat gegeten ook. Maar op de hele 24 uur zijn er maar 2 of 3 zoals je graag zou willen. De rest is zorgelijk. Alleen een wonder zou nog wat tijd kunnen toevoegen. Ik geloof wel in wonderen, maar ik reken er niet op.

Hallo Puk. Al 6 halve liters op, ik neem aan dat het om bier gaat, en nog 10 gehaald. Als dat op is heb je 8 liter bier op.. Buiten de vraag 'waar láát je het allemaal' ook de vraag of je voor de ontwenning niet beter nog eens een kliniek in kan gaan om onder medisch toezicht af te kicken? Helemaal omdat je bang bent voor epileptische aanvallen.. Is je huisarts op de hoogte van je grote alcoholgebruik? Diazepam voorschrijven aan iemand die minstens 5 liter bier per dag drinkt lijkt me niet echt verantwoord. Wees alsjeblieft eerlijk naar je huisarts toe. In je eigen belang.

Rond het middaguur naar de dierenarts geweest, zónder hond om 'm de stress van dierenartsbezoek te besparen, mét het hele verhaal van z'n recente gedrag. Om wat informatie in te winnen over hoe en wat met euthanaseren, dit ook in verband met het afscheid kunnen nemen door z'n jonge hondgenootje hier in huis. Ze (de arts) wil morgen nog een bloedtestje doen om te kijken of z'n nieren nog iets van een behandelbare afwijking vertonen en om me/ons het gevoel te geven dat we alles hebben gedaan voor hem, maar we zijn voorbereid op het onvermijdelijke einde. Vandaag het beestje in elk geval nog erg verwennen en ik hou 'm goed in de gaten. Zo ga ik, zodra hij iets te kennen geeft (soms na een kwartiertje al, soms na een paar uur, meteen met hem naar beneden om hem te laten plassen en soms een 'grote boodschap' te laten doen. Moet hem daarvoor elke keer de trap af- en opdragen, maar dat is mijn plicht naar m'n huisdier. Vanmorgen heeft hij een beetje gegeten en hij wil vaak, heel vaak, een paar lebbertjes water. Z'n koekjes gaan er nog steeds in als koek... Eigenlijk is het 'gedaan' met hem, maar de dierenarts gaf me/ons vanmiddag nog even een piepklein strohalmpje waarvan ik eigenlijk al weet dat het geen houvast gaat bieden. Vandaag mag en kan, móet ik in elk geval nog even voor hem zorgen. Ik heb in dit berichtje twee keer 'me/ons' getypt en de rest in de ik/mij vorm.. We hebben twee honden en ze zijn allebei van óns, maar de oudste is een beetje míjn hond geworden nadat de tweede er zo'n drie jaar geleden bij kwam. M'n vrouw loopt meestal met de jongste en ik met de oudste. Met die 'ouwe' heb ik ook een hechte band gekregen toen we samen met ons tweetjes in 2012 vier maanden in een caravannetje woonden toen we in Bretagne een zomer lang een campinkje beheerden voor 'kennissen'. Dat was een slechte kampeerzomer wat weer betreft (zeer veel wind en regen) en we waren erg op elkaar aangewezen wat gezelschap betreft.. elke avond voor het slapen gaan wens ik hem sinds die tijd dan ook een "welterusten hondgenootje, bondgenootje" want ik heb hem erg nodig gehad toen én in mijn eerste jaren van herstel. Hij was m'n grote voorbeeld voor wat nederigheid en onbaatzuchtigheid inhield.. Nog steeds heeft hij dat beter door dan ik.

Voor wat betreft in het echt: ik ben weer thuis. Van vakantie. Alcoholloze vakantie. Fijne vakantie. Niet voor het eerst een alcoholloze vakantie maar voor de zoveelste keer. De ene vakantie is leuker dan de andere, maar dat was altijd al zo, ook toen ik nog dronk. Alcohol is niet bepalend of m'n vakantie leuk is of niet. Dus angst voor een alcoholloze vakantie is echt niet nodig. Het proberen en herhalen, veel herhalen waard. Voor wat betreft in het virtuele, dus hier op het forum: ik ben er uit. Echt er helemaal uit. Kan er geen touw meer aan vastknopen. Van de week eens kijken of ik daar wat aan kan doen. Maar morgen vroeg eerst de dierenarts bellen. Onze oudste hond wil alleen nog wat zachte brokjes eten die 'niet goed' voor hem zijn i.p.v. z'n seniorbrokjes. En hij wil heel vaak (kleine beetjes) water drinken en heel vaak plasjes doen... soms spuugt ie het water ook meteen weer uit. Dit begon 2 dagen geleden ineens. Toch geeft hij niet de indruk dat ie pijn heeft, maakt met grote regelmaat zelfs een vrolijke indruk. Maar steeds vaker is hij ook niet vooruit te branden en loopt ie als een ouwe vent. Nou ja, dat is ie ook. Hij is z'n hele leven al wat kwakkelig met eten, met z'n darmen. We zijn wel wát gewend. Maar nu wordt ie in vrij korte tijd toch wel erg broos en kwetsbaar.. Ik weet even niet meer wat ik móet geloven en/of wat ik wíl, of niét wil geloven.. zorgjes dus. Maar goed, ik ga proberen om van de laatstelijk meest voorkomende mensen met hun problemen iets van het hoe en waarom te achterhalen.

Ben ik weer even met zo'n flauw bericht zonder narigheid, niet de moeite van het lezen waard eigenlijk, maar toch.. We zijn Hamburg godzijdank weer voorbij en zitten er nu net onder in Jork bij een jachthaventje, zelfde als vorig jaar. Morgen nog één keer tanken en nog één keer op zoek naar lekker vers brood en dan naar huis. Eenmaal thuis zal ik eens proberen weer een beetje lijn in de verschillende verhalen van jullie te ontdekken. Door het fragmentarisch lezen snap ik van de meesten van jullie geen ene jota meer. Ik zie een hoop problemen en rotzooi maar wat bij wie en hoe van wat is me niet meer duidelijk. Ik wens mezelf maar 'Luck' daarmee, daar wil ik jullie niet mee belasten. Sterkte allemaal.

Echt een goed plan. Zo begon ik elke abstinentieperiode na me flink ziek te hebben gedronken. En het werkte elke keer weer voor een tijdje. Soms een hele dag, ook wel eens een week of zelfs één keer een paar maanden. Ook m'n huidige "droogtijd" begon met het plan om nooit meer te drinken. Maar er kwam weer een dag dat ik vond dat "nooit" wel heel erg lang zou kunnen duren. Dan begon ik weer te wiebelen. Door het stappenprogramma van NA werd me de suggestie gedaan om het per dag te bekijken. Daardoor kon ik "nooit meer wel" of eigenlijk "altijd niet" in overzichtelijke behapbare stukjes hakken. Mede door het 'omdenken' van "niet meer mogen" naar "niet meer hoeven" is het (voor mij) zo goed als een peulenschilletje om droog te staan, nu al jarenlang. Maar het begon idd met het plan, zelfs voornemen om NOOIT meer te drinken.

Schuddend in de storm in ons busje net ten zuiden van Malmö met de kop in de wind en uitzicht op zee. Helemaal alleen. Prachtige buienluchten trekken voorbij en soms over ons. Morgen Denemarken weer in en langzaam maar zeker terug naar huis. Hopelijk mogen we de brug over ivm de wind. Fijne vakantie zo.. kleine stukjes en daardoor happy hondjes. Morgen wel een servicepunt zoeken om toilet en grijs water te legen/lozen.. water hebben we genoeg aan boord. Net als kladdkakka (kleine brosse kleffe chocoladekoekjes) Oud hondje is hier in Zweden overgestapt van seniorbrokken (geweekt in water) op frollic wat van zichzelf vrij zacht is. Hij bliefde het oudemannenvoer ineens niet meer.. op zijn zeer oude dag mag hij wat niet al te onredelijke eisen stellen. Wat ongezonder eten is beter dan niets eten. Niet zo'n reisverslag als van @Bob, maar wel een heel klein beetje op de hoogte houden. Foto's plaatsen begin ik niet aan. Kan ik niet. Groetjes.

Hoi IJsvogeltje. Lees het nu net pas, m'n stopdatumgenootje, 13 december, gestruikeld... niks gebroken hoop ik, misschien wat verstuikt? 13 december is geen heilige dag, misschien voor ons een beetje schijn heilig, maar elke dag, elke datum is perfect als stopdag. Voor mij werkt het jaarpact wat beklemmend juist. Beloven om een jaar niet te drinken gaat m'n vermogen om mezelf voor 100% te vertrouwen te boven. Een dag vind ik nog te verhapstukken maar veel langer moet het niet worden. Daar ben ik te wispelturig voor, voor waar het m'n verslaafdenbrein betreft. Dag voor dag weet ik me tot nu toe redelijk moeiteloos te overtuigen om niet te drinken. Het dagpact past mij als verslaafde beter, is voor mij en m'n omgeving geloofwaardiger dan de belofte om een jaar of zelfs voor altijd niet meer te drinken. Ik houd het liever klein en overzichtelijk. Een 'verloren' (lees gedronken) dag is dan maar een verloren dag en ik kukel niet meteen van een torenhoge 'erelijst'. Misschien een detail, maar ik lees hier vaak hoe jammerlijk zo'n van onderaf opnieuw moeten beginnen ervaren wordt. Zelfs na ruim tien jaar blijf ik voorzichtig. Niet omdat ik niet in mezelf geloof maar omdat ik mezelf niet moet gaan overschatten, ook niet na tien jaar... júist niet na tien jaar. Want o, o... wat zou ik mezelf er gemakkelijk van kunnen overtuigen dat ik er best ééntje of hooguit twee, drie, och.. zelfs wel vier of vijf zou kunnen drinken om even 'uit het leven te stappen' en daarna gewoon weer verder te gaan. Na tien jaar móet dat toch kunnen... Maar vandáág drink ik niet. Dat durf ik beloven en kan ik zo goed als zeker waarmaken. Ik wens je een droge dag toe.

Ik heb hier zowaar redelijke internetverbinding en hier en daar terug gelezen. Voor mij teveel om te onthouden. Ik kom hier na de vakantie dan ook terug als nieuwkomer, stel ik me zo voor. Onbezoedeld door (recente) verkwikkelijkheden en onverkwikkelijkheden. (Als dát toch werkelijk eens zou kunnen...)

Kan ik nu weer rustig uitloggen en verder vakantie vieren. Groetjes.

O, opgelost alweer.

Mijn schuld.. zit @Sandroop dinsdag te schrijven omdat ik daar zo nodig nog wat meende te moeten zeggen..

@Sandro je zit op dinsdag, gisteren..

Hoebedoelu?

@niks, het klinkt allemaal alsof je leven nu net pas begint, alsof je nu net pas geboren bent. Je hebt het voordeel dat je meteen al volwassen bent dus niet meer hoeft te experimenteren met alcohol. Laat dat dan maar mooi achterwege en ga een uitdagend en kansrijk leven aan. @Bob, (maar iedereen mag het lezen) het weer is best lekker, beetje lichte regen heel af en toe, best veel zon en rond de 22ºC. Weinig muggen tot nu toe. Van welke pizza? Groetjes.

Dat moet ze eigenlijk wel want ik ben ouder maar zij is, toegegeven, veel volwassener. En lady jane, groter ben ik altijd wél.. zij is verreweg de kleinste van het hele stel.. Hier prima naar de zin. Wéér vrij kamperen aan een meer. Oudste hond gaat heel goed. Díe houdt wel van vakantie vieren.. Tot later.