petra

Cato? Wat schrijf je nu? Over je opleiding die je plaats laat maken voor je alcoholisme? Waar zit je nu met je drankgebruik, dat "zij" iets anders moeten denken? Je toon is alsof je er doorheen zit. Even pas op de plaats maken is niet erg, drinken is voor jou wel erg, snap je het verschil? Dan neem je misschien niet van die goede beslissingen. Als je niet drinkt is het een kwestie van goed afwegen. Ik sla maar even een slag, als je wilt spuien moet je het maar gewoon doen denk ik. Je klinkt zo wanhopig, maar het is moeilijk raden..................... Ok, klinkt al wat beter, niet zo erg hoor, even afremmen voor je de bocht uitvliegt.

Hoi Jessica, Ik ken de literatuur over dit soort onderwerpen een beetje, er is duidelijk een relatie tussen drinkgedrag van ouders en van hun kinderen. Drinkende ouders (kinderen hebben dat zonder meer door hoor, ook als je probeert dingen stiekem te doen) vinden het normaler of minder problematisch dat hun kinderen op jonge leeftijd gaan drinken. En die jonge leeftijd is nou juist zo bepalend voor de hersenschade die het aanricht. Eigenlijk zouden kinderen pas tegen hun 18e voorzichtig kennis moeten maken met drank, dan zijn hun hersenen en hun emoties uitgerijpt. Dan kunnen ze makkelijker besluiten nemen over willen drinken. Drank is er nou eenmaal in onze maatschappij, daar moet iedereen een keuze in maken. Ik zelf heb tegenover mijn kinderen, bijna 13 en 14, open kaart gespeeld over mijn drinkstop. Toen mijn dochter hoorde dat ik hiermee bezig was heeft ze een tijdje stilletjes gedacht: mijn moeder, een alcoholprobleem? Wat heb ik dan gemist, hoeveel wist ik niet? In haar omgeving wordt door veel anderen nl meer gedronken dan destijds door mij! Ik heb hun mijn gevoel van afhankelijkheid uit kunnen leggen, en het gevaar van drank voor sommigen. In elk geval zijn mijn kinderen, sinds ik gescheiden ben, een grote motivatie om mijn volle verantwoordelijkheid te nemen in drankgebruik. Dat voelt als extra steuntje in de rug. Toch is mijn eigen streven naar onafhankelijkheid van middelen het allerbelangrijkste. De extra stimulans die ik mijn kinderen kan geven als voorbeeld van een genuanceerde (niet)drinker werkt positief. Het alleen maar voor hun doen werkt niet, denk ik, dan maak je je weer afhankelijk van iets/iemand anders, de kracht en de motivatie moet je in jezelf zoeken. Zelfrespect.

Weet je Rob, wat ik nu zo ontzettend verfrissend vind? Dat je zelf al gestopt bent, en dat anderen een begeleidingstraject voor je uitzetten kan helpen, uiteraard. Maar de grootste hulp ben je zelf. Hartstikke knap. Het wordt alleen maar makkelijker, die dagen doorkomen zonder je drankje. Chapeau!

Wat ik alleen nog maar even wilde toevoegen aan wat ik al gezegd heb is dit: door het stoppen met drinken heb ik een vrijheid ontdekt om te kunnen kiezen. die ongebondenheid, het niet hoeven, maar wel mogen is mij veel waard. ook op andere terreinen in mijn leven zijn keuzemogelijkheden me heel duidelijk geworden. dat is het rechtstreekse gevolg van niet-drinken, niet vluchten in drank. wat de een ervaart als : ik wil niet elke dag hoeven beslissen of ik drink-- en dat vrijheid noemt ervaar ik: ik wil elke dag opnieuw kunnen kiezen of ik drink-- dat is voor mij vrijheid. en de door mij ervaren trots, nog steeds, dat het antwoord "nee, vandaag niet" is gun ik iedereen.

Kohtje, dat klopt dan toch? als jij het geen verrijking vindt om te drinken dan is jouw keuze prima voor jou. Dat zei Rebos toch ook ? ik toch ook? Maar voor een ander kan het erg lekker zijn, gewoon erg lekker, zelfs zonder een licht hoofd of praten met dubbele tong. Als enige in gezelschap niet drinken is voor mij geen echt probleem meer, ik voel me net zo happy, maar als ik wel onbekommerd zou kunnen en durven drinken zou ik dat toch doen. Verantwoord weliswaar. Want we hoeven nu ook weer niet de hele wereld om ons heen die wel drinkt als bizar te gaan beschouwen, als gestoorde mensen die zich in groot gevaar begeven. De onmatigheid en verslaving is onprettig, onhandig. Ik vind het vertoeven in een kroeg prima, doe het nog steeds graag. Ik kan er erg van genieten, niet van aperte dronkelappen, maar de grens in het sociale gebeuren iets verschuiven heeft wel iets grappigs. Beperkt en verantwoord drinken is niets mis mee. Verslaafd zijn wel. En Ben: als je hier niet mag schrijven dat je wil drinken omdat je anderen in de verleiding brengt, hoe moeten die anderen zich dan in de maatschappij handhaven? Waar nog veel meer gedronken wordt dan hier, zonder kritische noot? Iedereen die zichzelf in verleiding wil laten brengen zal dit als excuus aangrijpen. Trouwens, kijk maar eens bij de aanbevelingen van Tactus: je wordt als ' normaal ' beschouwd als je maximaal 14 tot 21 glazen per week drinkt, bij Tactus hoor: die deze website exploiteert. Dus het glaasje in de toekomst ooit voor mij, voor Rebos of voor jou moet je helemaal zelf weten. ALs het jouw voornemen is om niet te drinken kan niemand jou daarvan af brengen. Je kunt ook als genezingsproces een tijd niet drinken.

De gedachtenlijnen spinnen zich voort. Mooi, want alleen door er zelf goed over na te denken kom je er voor jezelf uit. Het is voor de ene persoon een prima oplossing om te kiezen voor : nooit meer. Voor een ander kan die deur open blijven, misschien ooit wel, maar nu niet. (voor mij bijvoorbeeld). Het gaat erom dat het in alle vrijheid kan gebeuren, dat kiezen. Dus dat je geen ' alcoholic mind' meer hebt, zo nodig jezelf moet belonen of verdoven. Ik dacht een paar weken geleden heel optimistisch dat ik al zover was, dat ik af en toe drank kon toestaan. Maar het was nog te vroeg kennelijk. Ik verlangde bij de derde keer toch nog steeds naar dat roesje in plaats van dat lekkere glaasje. Vorige week heb ik 1 slokje port gedronken, dat was wel erg lekker, maar het hoefde niet (zie het verschil met Anna en haar slok whisky uit de fles) en het leverde me behalve ' lekker' ook niets op. Als ik nu 4 maanden niets drink is het me om het even. Ik mis echt helemaal niets en koester de rust van niet te hoeven kiezen. Ik kan nog wel iets zeggen over mensen met een kunstgebit die terugverlangen naar hun tanden en kiezen: een prothese is vaak uitermate onbevredigend, een schijncomfortabele oplosssing. Er is een tussenweg tussen elke keer geboord worden en alles eruit. Maar dan trek ik de metafoor in het concrete................

quote: Originally posted by: Ziza Er wordt op dit forum veel gepraat over de eventuele keuze om wel of niet te drinken vandaag.... Maar is er wel een keuze als je keer op keer terugvalt ?........... ............. Om echt vrij te zijn moet de obsessie verdwijnen..ander zat ik nu nog steeds vast.... En hoe verdwijnt die obsessie? Redelijk simpel is mijn overtuiging; door het drinken in elke denkbare situatie af te schaffen, uit te schakelen, al doende leert men elke situatie zonder drank tegemoet te treden. de zucht dooft uit. je hoeft niet meer alert te zijn. zo simpel is het echt na een tijdje. maar je moet wel anders omgaan met je leven, uit de afhankelijke slachtofferrol stappen en heel veel opnieuw leren ondergaan met nieuw elan.

Kohtje, ik dacht toch dat jij geen kinderen had? Dat bedoelde ik. De ernstige verantwoordelijkheid die je zomaar aan je partner overlaat als je jezelf toestaat om te drinken. Terwijl je wel het fatsoen op kunt brengen om nuchter op je werk te zitten. Dat verwekte bij mij nogal wat schaamte, die ik lekker wegdronk en nú de motivatie om ook niet weer terug te vallen. Ik ben niet voor niets gestopt met drinken toen ik opeens geheel alleen voor de opvoeding van mijn kinderen stond.

Dank je Rebos, ik reageer niet teleurgesteld, want ik bén ook niet teleurgesteld bij het uitblijven van reacties. ik schrijf vanuit mijn ervaring, die blijkbaar wel gedeeld wordt door mensen die ook onder het drankjuk zijn uitgekropen (Anna, BamBam, jij), maar die best wel confronterend kan zijn voor zwoegers en zweters die er nog onder lopen. met alcohol is het mooie engelse spreekwoord van toepassing: the proof of the pudding is in the eating; als je stopt kom je er vanzelf achter waarom je beter kunt stoppen. vandaar mijn pleidooi om dat maar gewoon te doen en wie niet wil of er niet aan toe is: even goeie vrienden. het enige waar ik echt ontzettend veel moeite mee heb, maar daar heeft Kohtje gelukkig al (heel lief en mild) op gereageerd, is dat er zoveel gedronken wordt in gezinssituaties met kinderen. maar ik heb ook een beetje boter op mijn hoofd gehad in het verleden (en Kohtje niet) dus ik hoed me maar voor teveel kritiek.........

Even ten overvloede: Er is nog nooit iemand dood gegaan aan het ervaren van gevoelens wel aan alcohol...................... als ervaringsdeskundige mag ik dit wel zeggen, ik was de kampioen in het omzeilen van mezelf; een tip: probeer te scheiden wat er nú met je gebeurt en wat bij voorbije situaties hoort; je zult je verbazen hoeveel oud zeer en hoe weinig nieuw zeer er is!

quote: Originally posted by: BamBam Tuurlijk worden er ook kritische vragen gesteld, teveel standjes of negatieve reacties hebben nog nooit iemand doen stoppen met drinken. . BB, het gaat denk ik nog véél verder: geen enkele opmerking van wie dan ook positief of negatief kunnen iemand laten stoppen met drinken Alleen zelf kun je stoppen met drinken voor jezelf met jezelf zó eenzaam is die strijd, en je kunt wel wat delen met mensen in vergelijkbare omstandigheden maar, dat is mijn persoonlijke ervaring en dat ben ik volkomen met je eens BB: je moet hulp vragen voordat je drinkt als je eenmaal over die grens bent is het leed al geleden ik vind dat hier te veel leed wordt weggekust en daardoor niet als 'leed' wordt ervaren, hooguit als iets wat je gewoon kan overkomen. dat bestrijd ik, want je bent altijd zelf de persoon die de verantwoordelijkheid neemt voor het glas dat je zelf opdrinkt. Zoals Ziza wel eens schrijft ervaar ik het ook: wegstappen uit die slachtofferrol het niet-drinken is een proces, veel meer dan een doel! en het niet-drinken is alleen maar de 1e stap in een nieuwe richting, geen wondermiddel. (ik lijk nu even keihard, maar zachte heelmeesters, hè?) (eigenlijk ben ik best heel lief en aardig, maar ik geloof nu eenmaal niet in doodknuffelen)

Mensen, ik wil wel even inspringen. Jullie kennen me nu al wel als iemand die pal wil staan voor het niet-drinken als oplossing voor het probleem dat wij allen hebben/hadden met wel drinken! Af en toe drinken helpt echt niet en het goedpraten ook niet. Veroordelen is iets anders dan er kritisch over zijn. Niemand moet zich door anderen afgewezen voelen, maar het knuffelt dood door maar te blijven kussen en huggen als iemand zijn zelf verzonnen afspraken schendt; als iemand roept : " ik wil niet drinken" en het toch doet mag je dan niet zeggen :"doe nou niet"? Iedereen is hier toch vrijwillig? Is het niet veel te makkelijk en kort door de bocht om te zeggen : "Uitglijders horen erbij" ? Ik heb zelf keihard geknokt, maar ik heb nooit mezelf een uitglijder toegestaan en daardoor heb ik het nu veel makkelijker dan veel anderen. Dat moest me toch even van het hart. Een beetje flink blijven. En ja, schrik maar van die confrontatie, misschien helpt dat meer dan drinken............ Wie niet wil die niet zal

Anna, je schrijft: quote: Originally posted by: Anna Waarschijnlijk heeft het feit dat ik nog steeds werk, en op het oog behoorlijk functioneer, er ook iets mee te maken dat ik geen medicatie krijg. Ik weet heel goed de schijn op te houden dat ik het allemaal wel aankan, terwijl ik van binnen een grote hoop ellende ben. Anna Dat zou kunnen, er gaan alarmbellen rinkelen als iemand zich ziek meldt, dan pas. Daarvóór moet je zelf aan dat belletje rinkelen, maar de grens van 'normaal' functioneren bepaal je in principe zelf. Er is zeker wel iets voor te zeggen als je je werk redelijk kunt verrichten om toch voor je zelfrespect en je dagritme te blijven doorwerken. Thuis zitten niksen is zeker niet bevorderlijk voor je eigendunk. In mijn geval was ik net met een veel te ambitieus plan gestart, waarin echt heel veel kleine en grote logistieke tegenvallers en onmogelijkheden tezamen optraden. Enorme bergen energie en weerstand had ik nodig en daar schoot het net te kort, met 3 uur slaap per nacht, een andere baan ernaast en een gezin. Dat kon deze mevrouw, niet voor een kleintje vervaard in het algemeen, niet meer trekken. Thuis zitten is niet altijd prettig. Maar het noopt wel tot bezinning op nieuwe of oude kansen. Nieuw elan. Deze maand ga ik weer opbouwen in uren, volgende maand in dagen werken. Met het stokje achter de deur van 20% korting op je uitkering als je lang ziek bent. Maar vooral omdat ik weer wat energie heb en enigszins normaal slaap. Nu zonder pillen!

Topi, Veel beter dan psychotherapie om uit te vinden waar je je zo van af wilt keren is: Niet Drinken als je zo graag wilt. Eerlijk en moedig ondergaan wat je ondergaat, zonder je bekende escape. Met aandacht. Ik denk dat je na 2 van dat soort gebeurtenissen meer over jezelf te weten komt dan in 2 jaar therapie. En niet minderen, dat helpt geen zier, is een schijnoplossing bij jouw drankgebruik. Dat kan iets opleveren als je dagelijks matig of veel drinkt. Niet als je 'binge'drinkt (wat je zelf beschrijft). Succes.

Goede reactie Ziza, Ofschoon iedereen zijn eigen verhaal heeft m.b.t. drank en geen drank, ben ik het in grote lijnen met je eens. Somberheid, angst, moedeloosheid zijn stemmingen die bij het normale leven horen, die je niet kunt ontvluchten. Een paar dagen onder een deken op de bank en uitzweten kan best normaal zijn, vervelend, of ongewoon heftig, maar het is verenigbaar met het leven. Net zo goed als stemmingswisselingen in vrouwelijke cycli. Als je een tijd gedronken hebt ben je niet in een goed contact met je gedachten, gevoel, stemmingen, het is allemaal onecht en onduidelijk. Wie herinnert zich niet dat hij / zij zich heel anders voelde, heel anders dacht op een feestje, uitbundig was en de volgende dag zie je alles heel anders, in de kater. Wat was nou echt? Wat echt is, bij je hoort kun je alleen ontdekken als je niet drinkt. NIET DRINKT. dus ook niet af en toe een dagje wel, of nou ja, een uitglijder. Zonder alco pas kom je jezelf tegen en dat kan een opluchting zijn (bij mij af en toe!) of een teleurstelling (ook bij mij af en toe), maar het is wel écht. Niet zo makkelijk omgaan voor jezelf met "af en toe een drankdag". Gewoon besluiten dat er geen drank meer bij je hoort. Het klinkt simpel. Maar het is ook simpel als je echt wilt. Die moeilijke dagen zijn er alleen in het begin heel heftig, daarna komen er allerlei authentieke stukjes van jezelf boven. Daar doe je het toch voor? Een integer leven zonder drank, met jezelf zoals je bent? Zonder pilletjes van de dokter, want die weet ook niets anders te verzinnen. (niet hij wordt er rijk van , dat zijn vooral de grote multinationals in de farmaceutische hoek, met hun Bolkesteins etc) Anders blijf je gewoon doordrinken, dat is altijd een optie voor iedereen......................

Misschien was dit een storm in een glas bier? en ja, ik ben het eens met de opvatting dat alcohol een harddrug is. maar niet voor iedereen, net zo goed als niet iedereen een verstokte junk is na een snuifje coke. elke blower een heroïnetoekomst heeft. het lastige met drank is dat de drempel om het te nemen nogal laag is inderdaad omdat het sociaal geaccepteerd is, zie mijn constatering bij de verkiezingsuitslag: "en nu heb ik zin in een glas wijn" zegt Femke................ wie zijn wij dan om te zeggen: domme junk! want zij kan het beheersen, kennelijk. prettig voor haar

Allen, Tot 4 uur geslapen, goh, ruim een half jaar geleden voor het laatst zoiets gehad. Heftig gedroomd over mensen die mijn huis binnendrongen, angstig maar vast erg symbolisch. verder gaat het goed met me, opgelucht dat ik niet meer hoef te overwegen of en wanneer ik wil drinken. ook daarbuiten gaat het best wel. nog even dit, wat me opviel, niet om te katten maar zo veelzeggend: quote: Originally posted by: visje Ondanks het feit dat ik wist dat ik moest rijden ging de prioriteit naar de drank, dus manlief (wat een lieverd) kinderen thuisgebracht en terug naar zijn vergadering. hierachter volgt weliswaar de schaamte, maar toch............ goed om over na te denken dat ook de omgeving van mensen bijdraagt aan het al dan niet in stand houden van de verslaving. het lijkt lief om iemand te ontzien, maar in feite is dat het niet, als iemand strijden wil tegen de drank. Degene die de verantwoordelijkheid even overneemt (voor kinderen, best wel te begrijpen) zou ook wel eens grenzen mogen aangeven, denk ik. Goede dag voor iedereen. Drank draagt daar niet aan bij, aan de goedheid van dagen............... oh, bedacht ik: wie zich aangesproken voelt door mijn droom: niet doen, had een heel andere inslag! later........

Het is vast niet zo bedoeld, Ellie maar dit: quote: Originally posted by: Ellie Denk maar zo daar zijn dokters voor om je probleem op te lossen...je betaald er tenslotte genoeg voor! Niet te veel over na denken! roept wel heel veel verzet bij mij op, dát is nou precies de houding die mensen in de Zorg doet afbranden, tenzij ze bijzonder in staat zijn zich te begrenzen. Ik geloof dat iedereen zijn eigen problemen op moet lossen, met voldoende betrouwbare informatie. Daar is de dokter misschien goed voor, jou kennis over te dragen waarmee je zelf beslissingen kunt nemen............ (het is maar goed dat iemand die mij goed kent niet meeleest hier, hij zou ongetwijfeld mij in 1 klap herkennen, aan mijn onbedwingbare hang naar autonomie ) Serieus hoor, iemand anders kan nooit voor jou bepalen wat goed is, echt niet. Maar het is heel goed van Anna dat ze hulp inroept, heel goed dat ze kan laten zien hoe het teveel is om in d'r eentje op te lossen.

Wow, dat klinkt gecompliceerd, eetstoornis en teveel drinken en dan nog met elkaar verbonden ook, knuffie. Rustig aan aanpakken zou ik zeggen. Hier lezen en schrijven is al heel wat, daarmee geef je het voor jezelf bloot de eerste stap naar helderheid. Niet bang zijn, als je hier schrijft kent niemand je en ben je veilig genoeg. Wij zijn nergens verbaasd over hoor! Mijn advies aan jou: eerst maar eens het eerste glas, pintje laten staan, voorlopig. Duidelijk voor jezelf krijgen waar je zo driftig de controle over probeert te houden. Waarom je vlucht in niet-eten/eten en drinken. Alcohol kun je laten staan, daar mis je niets aan, met eten is het helaas iets ingewikkelder. Hulp elder lijkt me op termijn ook niet helemaal overbodig. Dus, wees welkom en rustig aan.

hoi iedereen, wat een rustige dag, het lijkt wel op nasudderen van gisteren klopt ook wel voor Marieke en Anna en het heeft ook een functie daarin klopt ook een beetje voor mij gisteren zo'n slechte dag met afzakken, ziekzijn, somberheid en onmacht en toch heb ik weer de energie gevonden om mezelf niet uit te leveren aan de leegte, het donkere gat, de diepe put ergens op weg naar dat vage gebied heb ik een houvast gevonden, een soort zelfopgelegde ommekeer in denken, ik kan het nog niet helemaal benoemen, maar het werkt wel het heeft te maken met zelfrespect met grenzen stellen aan negativiteit aan open staan voor een andere manier van kijken als ik het beschouw kan het het best vergeleken worden met watanderen ook beschrijven, het anders gaan staan in je leven niet alleen maar ophouden met drinken, maar ophouden met leven alsof je drank nodig hebt ophouden met leven alsof je iets mist het voelt wel als opluchting dat ik tóch heb uitgezocht of en hoe ik weinig drank wil toelaten stijf en stram en spastisch niet-drinken even heb verlaten even proeven nu kan ik relaxt en overtuigd blijven doorgaan met niet-drinken Alcohol de Baas in de zin van heersen over weinig is misschien voor velen hier tóch niet de beste oplossing, wel even, als tussenoplossing, als uitglijder, dan is het niet erg nou, laat ik het maar dichter bij huis houden: het is voor míj geen goede oplossing.

............... en wat me toch even van het hart moet, richting Tactus en de Moderator: kijk eens naar wat er vandaag gebeurt; misschien 'zware' verhalen, geen luchtige lolletjes en zweverige niemandalletjes gewoon ruimte, voor even je verhaal kwijt van de verjaardag van je zus die net weduwe is en een riem onder het hart; allerlei insteekjes over hoe nu verder zonder alcohol en waarom wij alcohol kozen en vanavond misschien weer iemand die er doorheen zit, misschien IK wel en die zich kan laven hier, zonder op zijn hoede te moeten zijn zo moet het toch? zonder steken onder water?

quote: Originally posted by: Kohtje Ik hoop dat die vluchtreflex slijt. Als ik het verhaal van Rudy lees is dat zo, maar het zal tijd nodig hebben. Kohtje, ik kan wel zeggen dat ik dat ook hoop, maar ik heb mijn twijfels. Het is niet voor niets dat mensen die hun toevlucht hebben genomen tot drank. Ik geloof dat (ik zeg met de nodige voorzichtigheid, want generaliseren is gevaarlijk) "wij" wel een aantal dingen gemeenschappelijk hebben, al is het maar dat dingen wat harder binnen komen bij ons dan bij anderen. Luister maar naar alle verhalen uit de jeugdafdeling die regelmatig opduiken. Gewonde, gevoelige, invoelbare relaasje, stuk voor stuk. En als je zou kijken naar mensen in vergelijkbare situaties die anders in elkaar steken blijken ze heel andere interpretaties te hebben, veel luchtiger met dingen om te gaan............. Wat ik eigenlijk wil zeggen is: duik maar gewoon in al die emoties die vluchtreflexen opwekken, andere uitwegen zoeken kan ook, maar geven dan toch weer aanleiding om die reflex in stand te houden. De term "verslavingsgevoelig" duikt ook nogal eens op, als je de ene schijnoplossing gaat vervangen door een andere. Misschien ook in lijn met wat Ziza schreef: de alcholist die wel stopt met drinken, maar verder niet 'geneest' ...........

quote: Originally posted by: rvanth 1)Ik raak op mijn 60ste al aardig uit de pubertijd. 2)Geen weerstand bieden maar accepteren wat ik niet kan veranderen zijn sleutelwoorden geworden in zo'n proces. GroetRudy.. Mooi Rudy, mooi bij 1) wat denk je? zou ik op mijn 47e nog een kansje maken? Trouwens, er is helemaal niets op tegen om te blijven veranderen, aanpassen, nieuwe uitdagingen én nieuwe teleurstellingen te ondergaan; stilstand is achteruitgang bij 2) helemaal mee eens, hoe paradoxaal ook. niemand zit te wachten op onrust, ongemak, angst, verlies of andere vervelende, bedreigende gevoelens, maar gewoon eraan toegeven maakt ze minder zwaar. Je merkt door toe te geven, mee te veren in plaats van verzetten dat er niets raars gebeurt: je ben alleen maar bang. heel bang. of verdrietig, heel verdrietig. en intussen gaat het leven door. oude angsten, oud verdriet moet je erbuiten proberen te laten, die waren van toen. het is heel lastig en je hebt er heel veel moed voor nodig in het begin, zeker als je gewend bent aan vluchten (in drank). maar het is zo opluchtend.

quote: Originally posted by: tactus Beste Forumleden, Helaas was de toon van de afgelopen dag niet zoals wij dat willen op het Forum, namelijk positief en ondersteunend. We zagen persoonlijke aanvallen in plaats van uitwisseling van ervaringen en gesprekken over hoe je de alcohol de baas kunt worden. De Moderator Geachte Moderator, In mijn beleving was de afgelopen dag niet anders dan alle andere dagen. Persoonlijk opgevatte of persoonlijk bedoelde aanvallen en steken onder water zijn aan de orde van elke dag hier en ik heb de gewoonte ontwikkeld om er langs te lezen. Op zoek naar de positieve en steunende "alchohol"opmerkingen. Het went want het kan niet anders, kennelijk. Mij is ontgaan welke passende maatregelen u genomen hebt, dus of ze passend zijn kan ik niet beoordelen. Selectief lezen en af en toe gapen lijkt mij voorlopig een goede tactiek. Ook leer ik dat ik me bewust kan afzijdig houden van gekissebis, een goede levensles voor mij. Al wie ik aan mijn persoonlijke boezem wil drukken hoort dat wel van mij, via een pb (die meestal aardig van toon is) of buiten het forum om. Steun en positiviteit kunt u helaas ook niet afdwingen, meneer de Moderator. Dat zit in mensen en dat willen ze uit zichzelf halen of niet. Hulp vragen en hulp krijgen zijn lastige dingen, hier en in de grote mensenwereld hierbuiten evenzeer. Nadenken over wat je nodig hebt en erom vragen helpt al zeer. De gever kan dan zijn gaven onderzoeken en ter beschikking stellen, dat kan uitmonden in het principe van "voor elk wat wils" Met vr. gr

Cato, je hebt volgens mij de spijker op de kop geslagen, ook de reden waarom ik me op grooooote afstand houd: het gaat amper nog over drank en alle problemen of tips en trucs. meligheid, msn-achtigheid, het kán helpen om iemand even over de streep te trekken op een lastig moment. maar als vaste waarde, 200 berichtjes over helemaal niets............... Cato, ik vind het fijn om te lezen over het verminderen van je pieken en dalen en het schijnbare veranderen van je gedrag (schijnbaar hoor, je was wie je was); daar heb ik iets aan, als mensen iets spiegelen. ik ben niet bang voor ruzie, ik haat ruzie, het verstoort mijn balans, maar ik ben er niet bang voor als het een functie heeft, als het een ingewikkelde kluwen uit elkaar rafelt. Wat hier af en toe gebeurt is geprovoceerd gekissebis en ik neem daar nadrukkelijk afstand van. Ik moet ook wel lachen om anderen die zwijgend negeren als het weer eens nergens over gaat, althans niet over drank. nou, genoeg weer. succes, houd vol, het gaat echt lukken en wordt kwa drank steeds makkelijker.