petra

quote: Originally posted by: Kohtje ..........maar omdat het zo onwaarschijnlijk klinkt als je leven nog wel in het teken van alcohol staat is het goed dat er hier meermaals, tot vervelens toe misschien, op gewezen wordt. Kohtje. Als íets weergeeft wat mijn boodschap zou moeten zijn is het dit wel........ je snapt eenvoudig niet als je nog drinkt hoe belemmerend het is voor de (rest van) je leven, omdat dat spul nog in je hoofd zit (jaja, chemisch, met die celletjes). Beneveld noemt men dat. en het blijft nog lang zitten ook, dat effect, weken tot maanden. wat precies de reden is dat minderen met drinken niet helpt als je 'verslaafd' bent. voor mensen met een moeizame relatie tot drank kan stoppen alleen maar echt helpen. afstand nemen. tijdelijk, lang, kort, de rest van je leven, maar in elk geval tot er weer helderheid en onafhankelijkheid is. en of ik het ingewikkeld maak? ik denk het niet, het is ingewikkeld en ik probeer het al schrijvend uit te pluizen. als ik er zelf maar chocola van kan maken? en dat lukt nog wel:huh:

quote: Originally posted by: Ben Maar als neurobioloog ben ik genoodzaakt om te melden dat dat wat jij "je hoofd" noemt uit lichaamscellen bestaat Ben en als "ervaringsdeskundige", Ben (en apropos, ik ben óók een drs, je zou het soms niet zeggen, maar toch:D) weet ik, heb ik meegemaakt dat je al die cellen in je hoofd, met al die neurotransmitters en ingewikkelde onderlinge uitlopers kunt sturen. Door andere cellen even aan te vuren of af te schakelen. Een mensengeest bestaat niet uit biologische processen alleen; we hebben gevoel, we hebben wil, we hebben keuzes, we hebben herinnering, geweten, we hebben sturing. niet in alles wel in een paar dingen. laten we dát dan ook proberen, denk ik. en Anna, je beschrijft wel weer goed wat ik dan even niet zie: dat mijn verhaal niet voor iedereen en voor alle omstandigheden hoeft op te gaan. dat ik niet elk moment voor iedereen een OJ_beleving hoef te betekenen. (ik háát germanismes) thnks

Fijne verjaardagen, voor wie dat geldt. Ik was even wat op de achtergrond, stoeiend met vragen als "wat is helpen" , jezelf en anderen, "wat is steunend, wat is verwoestend, wat haal ik er zelf uit als een ander iets aan mij zegt/denkt te hebben" etc. Ik ben er niet uit. Weet wel dat ik erg moet waken over mijn grenzen. Het gedoe met alcohol heeft geen invloed op mijn (niet bestaande) moeite daarmee. Wel het gedoe met meevoelen, invoelen, spiegelen, raad geven. Hier op het forum, maar ook in mijn privésituatie. Mijn ervaring, mijn insteek hoeft niet die van een ander te zijn. Wat ik nodig heb/had kan heel iets anders zijn dan wat een ander nodig heeft/had. Maar je redeneert altijd toch vanuit je zelf, óók of júist als ervaringsdeskundige. Dat spanningsveld is ingewikkeld. Als (ex) medisch-professional ben ik daarin (o.a.) ook stuk gelopen. Als kind van een altijd maar hulpverwachtende moeder idem. Het formuleren wat je nodig hebt is een onderdeel dat pas aan bod komt als je drank en andere verslavingen afschaft. Het dan nog durven zeggen komt daarna. En helemaal aan het einde komt dan wat een ander daar in kan betekenen en wat je prima zelf kunt invullen. Ik heb erg de neiging om de bemoeienis van anderen te willen besturen, ik ben een onmogelijke cliënt/patiënt. En dat komt omdat ik wel weet wat ik nodig heb en die ander niet, per definitie niet! In mijn uitingen hier komt dat misschien ook sterk naar voren: dat ik probeer mensen na te laten denken over wat ze zélf willen in plaats van allerlei adviezen aan te dragen. Over alcohol kun je duidelijk zijn: dat heeft niemand nodig. Daarin ben ik heel kort en krachtig ( en bijzonder vervelend dus). Op een ander forum las ik de bemoediging die gegeven werd aan iemand die na een jaar Refusal gestopt was en weer afzakte in drank.' De een heeft suikerziekte en daar pilletjes voor nodig, de ander reageert niet goed op alcohol en heeft daar pilletjes voor nodig '. BULLSHIT!!!!!!!!!! Je hoeft niet te reageren op alcohol omdat het absoluut geen onderdeel van je leven hoeft te zijn. De behoefte aan alcohol zit in je hoofd, niet in je lichaamscellen en je hoofd kun je deels zelf beïnvloeden. Stoppen met drinken is de eerste stap in een proces. Je leven anders invullen komt dan pas. Wat hier hoort en wat elders uitgevochten kan worden? Beide aspecten kunnen hier een plekje hebben, dat hangt er van af wat je in je nuchterheid allemaal tegenkomt aan afvalresten. Tja, misschien dat AA-ers daarin mee kunnen praten? Ik heb de indruk dat daar wel wat deskundigheid ligt.

Doon, Ik kan me goed voorstellen hoe de dranklevensverhalen op je over komen, met veel herkenning; ik herinner me dat ook nog heel goed van mijn eerste forumervaringen (niet hier, maar bij het Trimbos) ongeveer een jaar geleden. Ziza's verhalen zijn ook mooi en confronterend. Het mijne heeft een iets ander accent: ik wist wel degelijk wat goed voor me was, al die tijd eigenlijk wel, maar ik ontvluchtte de confrontatie daarmee, omdat ik meende dat ik me dat niet kon permitteren, die naakte waarheid. Ik pastte me overal keurig aan. Keurig meisje, gehoorzaam, noest, vlijtig, trouw met heel af en toe een jaartje of wat losgeslagen zijn. Daarna weer terug in het coconnetje, zelfs tot in een nogal indoctrinerende secte-achtige kerk, waar ik ook weer tot het uiterste ging om erbij te horen. Voelde me zo afhankelijk van de waardering van de ander. (dát, mijn beste Ziza, is wat me afkerig maakt van de AA, ik herken die sfeer van "wij geloven" zo sterk, ik wil graag zelf geloven, niet met z'n allen) Doven en blussen met drank, mezelf eronder houdend. En nu? Drank weg, Petra terug! Angst weg, afhankelijkheid weg. Herkenning terug. Heel veel jaren terug zelfs, ik ben mezelf nooit echt kwijtgeraakt en daar ben ik blij om. Alleen maar weggezet op een eenzame drankparkeerplaats. Zelfrespect een beetje terug, kracht helemaal terug, ik hoefde er niet zo heel veel voor te doen, behalve nuchter worden in een paar maanden, al de zogenaamde zekerheden los te laten en in een uiterst helverlichte spiegel te kijken. Een beetje drank, ondanks dat ik geen echte alkie was, gewoon iemand die teveel zoop en om verkeerde redenen, had daarin niet gepast. Dan had ik toch die uitweg voor mezelf vastgehouden waar ik hem nu heb afgesloten. Mensen die mij nu van nabij meemaken zien een enorme omslag, een opluchting en voelen de energie die ik jaren lang in verkeerde dingen stopte, die me zogenaamd maatschappelijk aangepast hielden, maar die mijn persoonlijke identiteit onbereikbaar maakten. Mijn heilige huisjes zijn omgevallen. Nu ben ik bezig met de constructie van mijn eigen profane, maar wel steviger huis. het fundament ligt er nét. het is nog koud en winderig, nog geen stevige muren. het komt wel. je moet eerst afbreken om op te kunnen bouwen. en soms moet dat rigoreus, maar soms kun je de binnenkant renoveren, soms de buitenkant extra isoleren. dat is het persoonlijke verhaal van iedereen apart. en het verhaal van eerst nuchter worden en dan pas beslissingen nemen over de toekomst klopt wel. niets weggooien voordat je zeker weet dat je het wilt missen. sterkte.

Lieve Marion, ik snap je verhaal heel goed hoor. het klopt ook, alleen de volgorde was in mijn beleving anders. ik heb eerst gewoon Gewild om niet te drinken, dat besluit te nemen. daarna, of ook een beetje daardoor, iets van zelfrespect, geloof in mezelf (terug?) gekregen. dat had ik echt helemaal niet toen ik al die glazen liet staan, toen had ik maar 1 aanschouwelijke voorstelling: dat ik eraf wilde. hoe dan ook. als het mezelf niet was gelukt was ik echt wel hulp gaan inschakelen waarschijnlijk. de hele cascade van ineenstortingen drukte me zo zeer op het feit dat ik niet zo goed op mezelf had gepast dat ik die zoektocht naar wie en wat ik was/ben wel moest starten. toen pas iets van een passend zelfbeeld kon toelaten. vanuit de verslaving een correct zelfbeeld opbouwen lijkt me ondoenlijk, eerlijk gezegd. daarvoor is alcohol veel te veel en stof die je denk- en emotioneel vermogen beïnvloedt. dus eerst zelfrespect, zelfvertrouwen en dán stoppen was mij niet gelukt. druk ik me duidelijk uit?

quote: Originally posted by: Ziza 1 ding..als je telkens terugvalt dan werkt het NIET....wees dan bereid om iets anders te doen en niet in een circel te blijven... Sommige van ons staan op het punt te verliezen...begint met baan en familie/partner...en uiteindelijk je leven...ik heb het meerdere malen gezien en zie het nog steeds om me heen... Hoi Ziza, we zijn het denk ik wel eens hoor, dat bedoelde ik ook met de opmerking dat mijn situatie een andere was dan de jouwe: ik ben 1 x gestopt met drinken en dat was afgelopen maart en ik zie geen reden om dat op te geven. Ik ben ook niet labiel of twijfelend daarin. En ik val ook onder jouw "sommigen" maar dan andersom. Ik ben mijn werk juist kwijtgeraakt omdat ik door mijn nuchterheid kon inzien hoe fout en slecht dat voor me was, ziek geworden daarvan en failliet gegaan. Net na een scheiding waar ik financieel ook niet goed uitkwam. Freedom is just another word for nothing left to loose........... En die vrijheid laat ik me niet meer ontzeggen, ik heb geworsteld en ben op eigen kracht boven gekomen. Ofschoon ik elke dag moet knokken, het gaat niet vanzelf, maar het gaat wel. Steeds beter. Ik pleit zeker niet voor mijn manier, want het is de keiharde manier. Als je het niet alleen kunt moet je het ook niet alleen willen, daar heb je gelijk in. Als wilskracht niet werkt moet je elders zoeken. Het generaliserende van "het kan gewoon niet op wilskracht" wilde ik alleen even weerleggen. Het kan heel vaak niet, dat zie ik ook wel. En ik ben niet maatgevend en het is ook niet mijn verdienste. Het is gewoon gelukt, meer niet. Mijn verhaal. Ik ik ben geen marinier geweest, maar misschien heb ik wel zo'n soort mentaliteit

quote: Originally posted by: Sally Ik heb er al 2 op, voudt, maar zonder is nog moeilijker. Sally Zolang je dat geloof, Sally, waar zit dan jouw behoefte en motivatie om te stoppen? Wil je een moeilijker leven dan je nu hebt, dat zou ik persoonlijk namelijk niet willen. Maar goed, ook ik weet als geen ander welke andere denkpatronen een mens ontwikkelt met alcohol op. Schrijven hier met drank op is niet het meest effectief, en ook niet zo heel erg prettig voor al die anderen die zo hard hun best doen om dat nou juist te voorkomen. Probeer in te haken en steun te zoeken, voordat je drinkt. Of bel iemand van de AA, of een andere hulplijn als je het moeilijk hebt. Snap je?

En Ziza weet heel goed dat ik het hier niet mee eens ben. Dat het idee dat je een 'ziekte ' hebt voor sommigen goed werkt, dat het idee dat je 'aanleg' hebt of een bepaald 'gen' kan helpen maar niet voor mij. Dan zou ik het buiten mezelf plaatsen, dan zou ik alleen mijn ziekte maar hoeven erkennen. Ik ben nooit ziek geweest, kon altijd stoppen met drinken. Dat ik het niet deed had wel zeker met (gebrek aan) Wilskracht te maken bij mij wel En ik ken nog wel een paar anderen ook die gewoon hebben gezegd: Ik drink niet omdat ik niet wil drinken die afhankelijkheid wil afleggen mezelf serieus wil kunnen nemen. Daarna begon het helingsproces bij mij. Maar ja, ik denk dat jouw uitgangssituatie een andere was dan die van mij Ziza. Dus: laat iedereen bepalen wat voor hem of haar werkt. Voor mij is dat de kracht in jezelf te zoeken, bij anderen werkt de kracht buiten zichzelf als beeld en houvast beter. Maakt niet uit. Als je er maar uit komt, uit die verslaving. Toch?

Mooi hoor Doon, de eerste stappen, die van het (willen) weten en begrijpen heb je al gezet. je straalt helemaal van de motivatie en dat is je redding. laat het je redding zijn als je hunkert naar je "gif" de drank niet meer willen, ook niet als hij (er zijn ook mannen die drank "zij " noemen, om onnavolgbare redenen;) )jou wel wil......... het is even tandhakken, om met Houtje te spreken, soms wat langer, om met Houtje te spreken, maar uiteindelijk verdient het zichzelf terug. en please, denk nou niet dat alles rozengeur en maneschijn wordt lees nou niet bij mij dat ik zingend en springend door het leven ga ik dompel soms ook nog onder in zelfmedelijden, zie het niet zitten slaap nachten slecht en kort als iemand mij niet ziet zitten, mij veroordeelt. maar ik kijk dan weer in de spiegel die ik mezelf voorhoud, lees een inspirerend stukje, roep even hulp in geef mezelf even krediet. zweet even alles eruit op de fiets of sportschool raap mezelf weer bij elkaar en op naar de volgende hobbel op het levenspad. het leven speelt een goor spelletje af en toe maar het is wel mijn leven!

quote: Originally posted by: Sally @ Petra Wijze woorden, "geen troost zoeken in drank, maar in jezelf".......:-))) Maar hoe moet het dan als je 1) alleen bent 2) soms depri bent 3) van jezelf weet dat je toch een zwakkeling bent 4) je toch weer heil zoekt door die fles te grijpen.......:-)) Steun zoeken doe je met elkaar, met elkaar sta je sterk. Daarom schrijf ik op dit forum. Ook schaamte wordt hier begrepen. Sally 1) hoeveel eenzaamheid is er in 'alleen' zijn? hoeveel eenzaamheid is er in "samen zijn" ? ieder mens is alleen, het gezelschap van anderen zoek je, of zoek je niet, maar je blijft alleen. afhankelijk zijn van een ander voor een goed gevoel over jezelf komt op hetzelfde neer als afhankelijk zijn van drank, je ruilt het ene in tegen het andere. 2) niet vechten tegen het sombere gevoel, het niet veroordelen in jezelf, maar het gewoon ondergaan. net als angst net als verdriet alles ontvluchten maakt de emoties alleen maar groter en onaanvaardbaarder daarmee wordt 4) ook niet meer nodig. ik zei het al eerder, het is flauw maar bijzonder waar: aan gevoelens is nog niemand dood gegaan, aan drank wel. ik ben nadrukkelijk gestopt met bang zijn voor mijn emoties. daarmee verdwenen ze niet, maar ze werden een goede interne richtlijn, daarmee kon ik weer contact maken met wie ik ben. 3) als je maar vaak genoeg zegt dat je zwak bent ga je het geloven als je vaak genoeg zegt dat je sterk bent ga je het ook geloven. lees de Zenverhalen van Mick maar, de echo die je zelf in werking kunt zetten................. Iedereen kan alles begrijpen, schaamte, moeite alles. Het gaat erom dat je het van jezelf begrijpt en toestaat. Daar kan een ander een rol spelen, de spiegel voor te houden, maar je moet er zelf in durven kijken. het zijn geen 'wijze woorden' als in een boek, ik schrijf geen bestseller of chakka-verhalen hoor. als je mij een jaar geleden had gezien had je ook een stumper gezien die vooral zichzelf erg zielig vond, en een slachtoffer van de situatie en iemand die de hele dag wel rond wilde roepen dat ik mezelf zo opofferde en waarom niemand dat nou zag, altijd inwendig verongelijkt. de grap was dat ik mezelf zo veroordeelde, daarin vast zat, rollen speelde die niet bij me pasten en ook rollen die wel bij me pasten, maar ik wist het verschil niet. ik was mezelf ontrouw. en dat gevoel dronk ik lekker weg. het overzicht en de welwillendheid over mezelf dat ik nu af en toe heb zou ik voor geen goud willen missen. en dat had ik niet kunnen krijgen als ik niet de drank als zoethoudertje had afgeschaft. het ontzettend vervelende van dit alles is wel: je komt er alleen achter als je stopt (tijdelijk of voorgoed) met drinken. daarom is niet het doel stoppen met drinken; de weg, de methode is stoppen met drinken. gelukkig en helaas, het is maar hoe je het opvat...................

Welk draadje te nemen? Deze maar. Het wordt druk hier, heel druk. Ik ben huiverig om in herhalingen te vallen met mijn verhaal, ervaring, denkwijze over het LEVEN, zonder drank het liefst. Het lijkt soms net alsof ik het zelf allemaal zo goed weet en ik besef heel goed dat ik alleen voor mij en alleen een paar dingen en dan nog met moeite weet. Ik sta niet in de schoenen van anderen; misschien is dat ook wel de beste insteek; je eigen schoenen op te zoeken en die aan te trekken. Je eigen verantwoordelijkheid te nemen en niet te verschuilen achter wat anderen je allemaal aandoen. Zelf je kracht te ontdekken en te ervaren dat je veel meer kunt dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Drank draagt helemaal niets bij aan je kracht, niets. Houdt je klein en afhankelijk. Als je je kl**** voelt of hondsmoe of in de maling genomen en dan de fles aan te breken: het levert je niets op, behalve dat je het de volgende keer ook weer zo zal willen (niet) oplossen. Moeheid en frustratie ondergaan, doorgaan met ademen, dát is het alternatief. En als er teveel van dat soort ontwikkelingen is in je leven is: nadenken over wat je kunt en wilt veranderen. Niets uitsluiten. Eerlijk zijn naar jezelf. En als het even kan naar anderen. Je kunt maar vanuit 1 positie leven: vanuit jezelf. En dat is iets heel anders dan egoïsme, het is het realisme van ons bestaan. Pas vanuit jezelf kun je iets betekenen voor een ander. Dat is wat ik heb moeten leren vanuit mijn opvoeding door ouders die graag wilden dat ik al aanvoelde wat ze verwachtten voordat of zonder dat ze het uitspraken; ik moest en moet die invoelendheid afschakelen als het tegen mijn aard en behoefte indruist. Ik kan niet eens echt invoelen heb ik gemerkt, ik moet het gewoon maar vragen wat een ander bedoelt of nodig heeft. En wil hij of zij niets nodig hebben: ook goed, dan niet. Dat maakt me niets minder. ALleen het contact tussen ons wat minder. Ik kan het iedereen aanraden: geen troost zoeken in drank, maar in jezelf; op die manier kun je weer troost geven aan die enkele ander, de hele wereld kun je toch niet redden. En Anna: dat is dus wat ik bedoel: je even afmelden omdat de koek op is! Jouw koek komt vanzelf wel weer, je niet schuldig voelen hoor! Braaf meisje..........

quote: Originally posted by: Ziza zeg ook nooit tegen je partner of je kinderen dat je het voor hen doet Eens hoor, helemaal. Wat iets ander is dan je de verantwoordelijkheid voor je kinderen te realiseren te begrijpen dat je niet totaal egoïstisch in de wereld staat, op zoek naar je eigen genoegens en behoeftebevrediging, je eigen zieligheid te koesteren. Te beseffen dat je iets beter voor anderen kunt zorgen als je beter voor jezelf zorgt is juist goed. als je het alleen zegt en niet doet is het gevaarlijk; als je het doet zonder ermee te schermen is het alleen maar extra motivatie! Ik heb achteraf tegen mijn kinderen gezegd dat ik gestopt was met drinken, hun buiten beeld gelaten, maar ze er wel in gekend. Mijn motivatie lag best deels bij hun, maar dat is niet hun zaak. Wat ik vroeger bij mijn schoolvriendin heb meegemaakt, die haar moeder in een inrichting zag opnemen met Korsakov, dat 2 meiden van 11 en 13 het drankgebruik van hun moeder in de gaten hielden, heeft me altijd met afgrijzen vervuld, kinderen die gaan zorgen voor hun ouder............. Zij komt met haar kinderen af en toe bij haar moeder; die herkent noch haar, noch haar kinderen, zit er al 30 jaar op een stoel, niet in staat welke informatie dan ook in zich op te nemen.

Nou, dan wil ik ookn nog wel iets kwijt. Bijvoorbeeld dat ik de wijsheden die Mick aanhaalt zo ongelofelijk mooie voorbeelden vind van hoe het leven in elkaar zit: wie wind zaait zal storm oogsten............. en andersom: wie goed doet goed ontmoet Over ruzie/confrontatie: vroeger was ik dodelijk bang voor ruzie, was het voor mij een voorbode van definitief doorgesneden banden en opgezegde relaties. dat was in mijn omgeving ook vaak zo: mijn ouders zagen hun ouders in boze gekwetstheid soms jaren niet, negeerden elkaar dagen tot weken, heel eng voor een kind. voorwaardelijke affiniteit. mensen hebben grenzen, dat is goed, dat is nodig en dat moet duidelijk zijn. in die grensgebieden leer je het meest, in het warme badje is het alleen maar warm. als je wilt leren moet je eerst beseffen dat je dingen nog niet weet. van niet drinken en mezelf daarmee tegenkomen heb ik erg veel geleerd, daarom is mijn boodschap niet zozeer dat ik anderen wil redden, maar dat ik anderen wil tonen hoe ze zichzelf kunnen redden. of het nu klinisch, AA-gewijs of in je uppie op je flatje is. het kan. dat is misschien mijn enige boodschap. (en Kohtje: persoonlijk denk ik dat het pad hetzelfde is als het doel: zonder alcohol leven, daarmee doe je niets af aan de stappen in de berm of de omweggetjes, het pad blijft het pad)

quote: Originally posted by: Anna Petra, al lezend ontdekte ik dat ik onaangenaam verrast was door het feit dat een zin van mij gequote werd in een verband waarvoor ik hem niet bedoeld had Anna, het was juist buiten elk verband door mij geciteerd, omdat het een algemene waarheid is, voor iedereen van toepassing. Er is niemand hier die ik niet toewens dat hij of zij niet (tijdelijk) los komt van de drank. Laten we proberen niet ten onder te gaan aan interne strijd en daarbij de gemeenschappelijke tegenstander in de kaart spelen dat bedoelde ik met jouw quote

quote: Originally posted by: Anna De brenger van de boodschap mag dan wel met succes hulp van buitenaf gevonden hebben, maar of hij/zij vannacht succesvol was in het de baas zijn van alcohol waag ik te betwijfelen. En in kennelijke staat hier mensen aanvallen, vind ik niet door de beugel kunnen. Dat druist in tegen míjn fatsoensnormen. Anna Waarmee nog maar eens wordt geìllustreerd op welke negatieve manier drank mensenlevens beìnvloedt. Pleidooi te meer om er met alle mogelijke middelen mee te stoppen, toch?

Is waar Kohtje, je reageert vaak het felst op datgene wat je het meest eronder probeert te houden in jezelf. dat toegeven is erg pijnlijk, maar lucht ook erg op. De boodschap van Bonkel: zoek nou toch hulp buiten het forum als je het niet zelf kunt. Dat is lastig om toe te geven, weet jij zelf als geen ander, dunkt me. Het is een goede boodschap. Wat ik lees is dat het hem of haar ook gelukt is. Er overheerst hier vaak een warmbadgevoel; daarop inbreken door erg krap door de bocht te confronteren is bedreigend, verstoort het wij~gevoel. Dan krijg je verschillende kampen, wij en zij of erger nog: wij en de ene ander. Een afspiegeling van de echte wereld; eerst de groepsnorm ontdekken, ermee instemmen en dan mag je meespelen. Ongeacht of je nu echt iets vernieuwends, waars of belangrijks hebt te zeggen. Hiermee veroordeel ik niets, ik zie alleen een patroon.

Anjo, Je hebt gelijk dat voor pubers contact en voorbeeldgedrag van leeftijdgenoten een grote invloed op ze heeft. Ze zullen misschien wel allemaal gaan experimenteren, maar het idee dat je alcohol nodig hebt of dat alcohol 'erbij ' hoort is toch drempelverlagend lijkt mij. Wat Anna beschrijft bij haar zoons is ook wel stimulerend in dit opzicht Onderzoeken in deze richting hebben altijd betrekking op grote groepen, de trend die zich aftekent wordt natuurlijk niet door alle individuele gevallen bepaald. Je hebt het gedrag (en de bevattelijkheid!!!!) van je kinderen niet levenslang in de hand. Gelukkig niet. Wat ik belangrijk vind is dat mijn kinderen voldoende kennis van zaken hebben en in hun eigen tempo op het juiste moment beslissingen durven en kunnen nemen. Wat wel overduidelijk is (en waartegen nu een klein beetje opgetreden wordt) is dat op jonge leeftijd, < 15 jaar, veel drinken (binge-drinken) een zeer grote kans geeft op alcoholafhankelijkheid op latere leeftijd. Dat schijnt een chemisch/biologische achtergrond te hebben. Eens in de 2 weken toeter dronken worden is dan veel erger dan elke dag een glaasje. Terwijl dat niet makkelijk als problematisch gezien wordt is dat het toch!!

quote: Originally posted by: Anna Ik denk dat degenen die zeggen dat ze na enkele maanden, een jaar of maakt niet uit hoe lang niet drinken nooit meer die drang voelen, niet weten hoe het is voor degenen die die dat wél nog steeds voelen. Ik drink niet, maar de gremlins (of TIQ's, maakt mij niet uit) vliegen jankend door mijn huis. En omdat het nog steeds fout kan gaan, is de drank nu buiten mijn bereik. Anna Oei, lieve Anna, nu voel ik me aangesproken. Ik begrijp heel goed hoe die trek aanvoelt hoor, heel goed. Het heeft bij mij ook zeker een half jaar geduurd voor het weg was. Maar dat gevoel echt niet meer zo te hoeven strijden is de moeite waard. Snap je? En ik mag nog wel wat zeggen toch? Zoals je in het begin van de week je voornam om jezelf in acht te nemen, zo ver ben je nu toch weer over je grenzen gegaan. Omdat je zo'n prettige vrijdagcollega hebt. Omdat je donderdag wel kon omdat je woensdag vrij was geweest. Etc etc. Zie je hoe je het tóch jezelf aandoet? En dat mag ik wel zeggen, denk ik, want in die val loop ik ook zo vaak................ Altijd een tandje erbij, nog even doorzetten, kom op, ik kan het wel, blablabla. En dan is er niemand die zegt: goed gedaan meissie. En dan heb je in elk geval je maatje, de fles, nog. Waar of niet waar? Niet drinken nu. Hartstikke knap van je. En je lesje leren, heel goed gezien ja! knuffel voor je, op je zere schouders

quote: Originally posted by: cato39 Tot slot, de laatste paar keer dat ik hier schreef was ik behoorlijk aangeschoten/lazurus. Als ik mensen het gevoel heb gegeven dat ze me gekwetst hebben; dit is niet zo, niemand heeft mij gekwetst. Het zal eerder andersom zijn en als dit zo is dan spijt me dat erg. Cato Is niet erg Cato, ik vermoedde het al aan de wanhoop waarmee je schreef. Het was een gokje natuurlijk,maar ik herinner me nog heel goed hoe ik zielig was (dacht ik) als ik gedronken had. Dat toontje hoorde ik bij jou ook. neem die refusal gewoon als het je helpt. sterkte

Zullen we maar helemaal geen bedwelmende en stemmingsverbeterende middelen gaan propageren? Ik weet wel een goede oppepper trouwens, die je hersencellen helemaal niet aantast: sporten. ( en ik weet nog wel een activiteit, maar daar gaat de moderator toch s*** van maken:D)

quote: Originally posted by: Rebos Ik vind het dan ook heel treurig als mensen drank nodig hebben om 'gezellig' te doen, 'ontspannen' te raken of 'erbij te horen'. Ik ook, dat treurig vinden. Erger nog: ik werd alleen maar ongezelliger met drank onechter, onbegrensder ik ben nu veeeeeeel leuker............. en gelukkig hoor ik nergens bij, alleen bij mensen waar ik echt bij wil horen

Kohtje, uiteraard spreek ik uit mijn eigen drankervaring, net als iedereen. "verslaving" is ook subjectief, als je je vrij voelt terwijl een ander er een andere mening over heeft heb je natuurlijk geen probleem. dan stap je rustig om half twaalf 's avonds in de auto, rijdt iemand aan en betuigt duizendmaal excuses. flauw, maar het moest even.............. het gaat mij om het onderscheid of je alcohol om je (ingewikkelde) leven heen drapeert of dat je je leven om alcohol heen drapeert. in het eerste geval kun je de drank weghalen en de problemen onder ogen zien. in het tweede geval moet je eerst de drank afschaffen en vervolgens een nieuw leven aan zien te leren, daarvoor zijn er lifestyle (gruwelwoord)cursussen, kennelijk, van Jellinek. of je in de ene of andere categorie valt kun je alleen maar zelf beoordelen of met hulp onderzoeken. ik hoorde bij de eerste categorie en ik lees af en toe dat bij iemand die al een jaar droog staat nog steeds die ontzettende trek en herinnering is. dat herken ik totaal niet, ik ga deze vreet- en zuiptijd optimistisch tegemoet. zonder drank en met trots: dit varkentje ga ik ook wel wassen. ik glij niet uit, voor mij is 1 slok of 1 glas ongevaarlijk, ik stop wanneer ik zou willen. bij sommigen lees ik dat die vraag om iets te drinken niet opkomt omdat ze dat al vaker met akelige gevolgen hebben uitgeprobeerd. dan moet je geen risico nemen, lijkt me.

Allen, wat in alle discussies en gedachtenlijnen nogal eens ontbreekt, óók bij Tactus, bij huisartsen etc. is het volgende uitgangspunt: alcoholisme is een ander probleem dan alcoholmisbruik. verslaafd zijn aan drank is iets anders dan teveel drinken. iedereen die een moeizame relatie heeft met drank moet voor zichzelf uitzoeken in welke categorie hij/zij valt. de oplossing van beide problemen kan hetzelfde zijn: niet drinken. de langere termijn is verschillend. mensen met echt het profiel van een verslaving, wiens hele leven rondom het (niet) gebruiken van drank is gedrapeerd kunnen nooit meer onbevangen of gecontroleerd of sociaal drinken. mensen die niet verslaafd zijn kunnen hun drinkgedrag misschien met veel moeite in de hand houden, zie de Teleac cursus, de Trimbos methode, de Tactus-aanbevelingen. Ze hebben een grote kans om weer terug te vallen in oud gedrag bij crises of verwaarlozing. Daarom geldt: niet drinken is voor beide groepen veel handiger. Maar alcoholisten hebben veel minder keuzevrijheid als ze een 'normaal' leven willen. Ziza zei dat ooit eens: dat alkies een ander advies nodig hebben dan probleemdrinkers. dat je weet dat het echt 'nooit meer' is, erop of eronder. Het is jammer dat dit onderscheid niet vaker wordt gemaakt, vind ik. het zou een hoop discussie voorkomen en een hoop juiste adviezen kunnen opleveren.

BB , het is niet een ideaal, of een opgelegde norm. Het is veel simpeler: JIJ bent nl zelf de enige die kan bepalen wat goed is, wat je echt wilt. Dat kan een ander niet, gewoon omdat hij jou niet is. precies de reden dat alle hulp van buiten vaak zo slecht werkt: omdat het nooit dekt wat je zelf nodig hebt. het enige dat vereist is? goed jezelf leren kennen. tevens benadrukt dat je rol als opvoeder: dat je je kinderen leert zichzelf goed te onderzoeken met bovenstaande reden.

Ziza je slaat weer de spijker op zijn kop! waar zit de winst van het wachten op de hulp van anderen? in het feit dat, mocht het misgaan, je die ander de schuld kunt geven. als je verantwoordelijkheid voor jezelf neemt en het gaat niet goed? ben je zelf verantwoordelijk. dat heet volwassen zijn, autonoom durven zijn. de gevolgen zelf dragen. toch wel het mooiste gevoel wat er is misschien, dat zelf doen. want vanuit jezelf kun je weer in contact treden met al die anderen cirkeltje rond.