Monster

Jannigje wat ben je toch een mooi mens.

Kohtje schreef vandaag een mooi antwoord aan Lars. Waarom is de gedachte aan drank of drinken niet automatisch weg? Ook ik heb volgens mij geen knop die ik om kan zetten waardoor ik vanzelf nooit meer zal drinken omdat ik 'genezen' ben. Ik drink nu niet, en ben al een poosje droog, niet omdat ik zo sterk ben of zo slim..... ik begin nu niet omdat ik denk dat ik weer slaaf zal worden. Als ik niet drink uit angst, ben ik dan wel vrij? Ja en nee. Ja. Ik ben vrij om wel of niet te drinken. Ik ben geen slaaf meer, ik móet niet zo nodig drinken. Maar. Nee. Ik ben niet vrij om een glas te drinken. Of een keer tig glazen. Want dat kan ik niet. Toen ik meer dan 3 jaar clean was, gaf mijn wederhelft te kennen dat het mogelijk moet zijn om weer alcohol in huis te hebben. Ik heb moeten aangeven dat ik dat de ander gun maar dat ik dat niet kan. Nu niet. Dus, zet het achter slot en uit het zicht. En zo geschiede, er is drank in huis maar ik word er niet aan herinnerd. Is dat een beetje dubbel? Dat zij dan maar zo. Het maakt niet uit wat dat is. Het is mild bedoeld naar de ander en mild naar mijzelf. Ik heb gewoon niet die knop dat ik vanzelf niet meer drink. Dus Lars, je bent echt niet alleen.

Smaragd, dat kan ik mij nog herinneren! Ongelofelijk hoe het leven kan lopen. Nu kun jij er voor haar zijn, toen kon zij er niet voor jou zijn. Ze was blind. Hopelijk kun je geduld en mildheid vinden om te geven waar je tóen zo'n behoefte aan had. Petje af voor jou Smaragd.

welkom Nana Wat knap dat je al zo lang niet meer drinkt! Je mag trots zijn op jezelf. In de tijd dat je nog dronk heb je misschien je emoties wat verdoofd waardoor je alles minder erg vond. Minder boeiend, niet de moeite van een ruzie waard. Nu dat filter van verdoven er niet meer is, kan het dus scherper binnen komen. Logisch dat er meer ergernis en soms boosheid is. Moeilijker is het feit dat je nu niet meer jouw instant-oplossing hebt voor situaties die je ergerlijk vindt. Boos? Een glas doet wonderen............. Dat wonder moet nu uit jouzelf komen en nu moet je iets met je boosheid. Klopt dat? Is het een idee om je man niet meer te controleren? Is het een idee om te doen wat jij moet doen en de rest te laten gebeuren? Precies zoals je een puber zou behandelen, omdat je de discussie niet steeds wilt en ook niet zou winnen? Ow, ik herken het wel hoor. Ik heb mijn ruzies gemaakt en amper overleefd. Ik heb, nuchter, minimaal evenveel onhandige discussies gehad of nog meer dan toen ik nog dronk. Ik werd scherp, soms onaardig, soms keihard. Tot ik door die beginfase heen was en toen maakte ik weer ándere onhandigheden................. Niet saai hoor, dat niet - drinken

lieve Jannigje, Vanavond heb ik je draadje es helemaal doorgelezen. Schokkend nieuws kreeg je. Schokkend! Zelfs als buitenstaander; het benam de adem............... Maar. Maar, héél gek, zo krachtig jij ermee omging, zo krachtig had ik je nog niet meegemaakt. En zo assertief en blablabla afijn, er was een dodelijke ziekte nodig om jou in herstel te krijgen, zo leek het. Toen bleek je niet onmiddellijk dood te gaan. Wat ben ik vreselijk blij voor je! Je bent wakker geschopt, maakte grote stappen in herstel................................................................................................................................................................................................................................................................ ................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. ................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. .....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................maar gaat nu weer verder waar je hiervoor al was. Schokkend. Toch ook veelzeggend: toen je kanker dacht te hebben was je meer in verbinding dan toen je een depressie dacht te hebben. Keur jij jouw depressie af? Keur jij jouw karakter af? Keur jij Jannigje en hoe ze is, af? lieve Jannigje, heb je gelezen hoe oprecht bezorgd de lezers waren? Heb je gemerkt hoe virtuele vrienden jou waarderen en om jou geven? Ikzelf geef om jou hoe je hier bent. Hoe je schrijft. Ongekunsteld geef jij jouw onzekerheden en twijfels prijs. Niks schone schijn of mooipraterij. Dat vind ik zo geweldig fijn aan jou! Ik ben toch zo verschrikkelijk blij dat je niet al heel snel zal komen te overlijden aan een vreselijke ziekte. Ik ben toch zo blij dat jij er bent. Dank je wel dat je schrijft.

ow Erik wat ben ik blij voor je

Je bent een TOPPER

Poe poeh, al vier maanden. Ja dús? Is dat lang? Dat je na 4 maanden de telefoon alweer beantwoordt, feestjes geeft, schóónouders ontvangt (topsport).................... ben je eigenlijk wel ziek? (niet aangevallen voelen lieve Lika) Dat hoeft een zieke nl. misschien nog niet te kunnen na 4 maand. Wat geweldig dat je het al dacht te kunnen, wat zou het geweldig zijn geweest als je het al kon. Maar het ging nog niet. Eis het toch niet van jezelf! Het komt wel weer, hoe moeilijk dit ook te geloven is nu. Is het een idee om éérst weer mens te worden, een liefhebbend mens, vóórdat je weer productiemedewerker wordt?

Fantastisch Pelle! Denk dat je gelijk hebt. Komt nog wat bij kijken hè, een paar glazen te veel?

lieve Lika je bent sowieso goed genoeg. Mensen vinden je mooi om wie je bent, niet om hoe je doet. Mensen houden van Lika, ook zonder haar prestaties. Al deed je niks, dan nóg was je goed genoeg. (een keer was ik ziek, ik lag voor pampus op bed, mijn dochtertje kroop bij me en zei: "mama als je ziek bent vind ik je veel liever" Tóen had ik mogen inzien dat prestaties niet echt helpen voor een liefdevol leven, maar ik was te blind)

Lika, volg niet mijn pad maar de jouwe. Voor mij werkte: mild worden over mezelf en tegen mezelf. Streng zijn voor jezelf lijkt zo stoer en opbouwend, want zachte heelmeesters en stinkende wonden en zo................. Wilskrachtig zijn is iets anders dan de lat te hoog leggen. Je kunt leren om die kritische stem die in je hoofd zit, te horen (want zwijgen opleggen zal nooit lukken) maar die stem ontslaan uit zijn plicht. De criticus wil beschermen tegen domme fouten, tegen luiheid enz. maar de criticus heeft beperkte tools. Zijn tools zijn ratio, geheugen en angst. (denk ik) Maarrrrr... ik ben méér dan een machine die 'het goed moet doen'. Ik ben mens. Ik mág. Ik mag spelen, niksen, leren, fouten maken, liefhebben, werken, hobbiën (is dat goed ABN, afijn ik mocht fouten maken), uitrusten. Oké, ik mag ook belastingaangifte doen, de wc schoonmaken enz. maar ik mag kiezen of ik dat nu wil doen of later. Niets moet, tenzij de wereld vergaat bij gebrek aan actie. Niets moet. Veel kan. (voel je hem al aankomen? Hier spreekt niet de machine, niet de ratio, niet de opvoeder............................................................. hier spreekt het hart. Mijn hart heeft óók beperkte tools. De tools zijn intuïtie, geweten, onderbuiksgevoel en dat alles in een rustig tempo met een rustige stem. Terwijl mijn ratio razendsnel is met een schreeuwerige stem. De kunst is voor mij om dwars door het geschreeuw de rustige stem van de intuïtie te horen én serieus te nemen. Mezelf serieus te nemen. Zoiets.) Lika. Ik wil geen college geven in herstel. Wie ben ik nou helemaal? Een sufferdje. Ik schrijf het omdat je ernaar vraagt, maar het is voor jou eigenlijk niet belangrijk. Het is voor mij wél belangrijk geweest. Maar onthoudt dat ik gewend ben om moeilijk te doen ook als het makkelijk kan....

lieve lieve Lika Zou ik er over durven schrijven, wat, kunnen schrijven als ik zelf die innerlijke criticus niet kende? Als ik op de motor zat, er ik zag wielrenners.......................dacht ik: "Zit je lekker met je luie reet?" Als ik op de racefiets zat en ik zag motoren.......................dacht ik: "Zij weten tenminste hoe dat moet, dat genieten." Als ik aan het hardlopen was dacht ik: "De wasmachine is nu klaar. Geen pauzes meer, in één streep naar huis. Er is werk te doen." Als AAAAAARRRRGGGH Nooit was het goed. Nooit was het genoeg. Ik was slaaf van mijn eigen innerlijke criticus en de lat lag zó hoog, daar kon geen mens aan voldoen. Ik in ieder geval niet. Ik had nog nooit van innerlijke rust gehoord. Oprecht niet.

Smart, wat doodjammer dat R zelf een beetje afstand neemt. Ik gun je dat het wat lichter gaat allemaal... Ik kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Maar.... lieve Smart, je werd van minderaar stopper omdat dat minder vermoeiend voor je was dan minderen. Nu heeft het er de schijn van dat je gestopt bent met 'jezelf geven wat je nodig hebt'. Zeg, woordenkunstenares, jij begrijpt dit. Jij bent wijs. Lieve Smart waar ga jij heen? Wie zal er voor Smart zorgen als ze het zelf niet meer doet?

Lieve Lika, Veel mensen doen dingen, en zijn zich bewust van het feit dat ze het doen. Ze zien het zichzelf doen. Ze zijn bewust (bij bewustzijn ook) Dat jouw innerlijke criticus er wat van vindt... overal wel wat van vindt waardoor je lijdt onder je eigen regime (meer dan een ander mens je aan zou kunnen doen); wil je daar iets mee? Zou het te maken kunnen hebben met een gebrek aan zelf-liefde? Zou het kunnen dat je onrust hebt in je lijf als je aan jezelf 'overgeleverd' bent? Zou het kunnen dat je bent gaan drinken omdat je 'het fijn wilt hebben', bij gebrek aan gelukkig zijn met jezelf? Zo maar wat vragen hoor. Je hoeft er niks mee.

Alicia, vanavond heb ik je hele draadje gelezen. Hoeveel positiviteit krijg jij terug zeg! Soms klonk je wat teleurgesteld, dat vond ik wel jammer. Een beetje laat misschien, maar ik wil alsnog mijn waardering uitspreken voor die avond in februari dat je die tweede liter wijn niet hebt gedronken. Wat moet dat moeilijk geweest zijn, maar wat zal je trots op jezelf geweest zijn. Daar heb je laten zien dat je beschikt over veel wilskracht. 20 jaar geleden zat ik es te zappen langs de kanalen, geen zak te beleven natuurlijk. Stuit ik op een documentaire waarin mensen vertelden wat ze met hun leven deden nadat ze de tv 'uit het raam hadden gesmeten': de één ging schilderen, de ander een cursus doen en weer een ander bezocht zijn vrienden weer regelmatig. In de kroeg, dat dan weer wel, maar hij kwam weer es ergens. Toen dacht ik: "Het is uit met dit zinloze gezap. Ik beperk mij tot het acht uur journaal en zodra ik merk dat ik weer eindeloos, zinloos wil zappen om niet te hoeven nadenken, dan gaat de tv écht het huis uit." Afijn. Ik kijk nu af en toe. Zelfs af en toe een film, of het héle journaal........... maar de avonden zijn weer van mij. Zo zie ik ook jouw manier van omgaan met middelen. Je wilt geen slaaf meer zijn, je wilt de baas zijn en de keuze hebben. Heel veel succes op je pad en dank je wel voor je openheid. Wat gun ik het je dat je ontdekt dat je weer keuzevrijheid hebt, dat je alcohol de baas bent. Hopelijk schrijf je hier van je af waar je steun voor wilt krijgen. Gewoon, om te ervaren dat je het niet alleen hoeft te doen. Samen staan we sterker.

Smart, wat ben je toch een fantastische vrouw. Jij ziet de mens achter de depressie, achter de ziekte en achter de asperger. Jij ziet het hart in R, je ziet het met je hart. Het lijkt wel of je dankzij dat kijken weer weet waar je voor wilt gaan. Je gezondheid en je helderheid. Klopt dat? Goed gezien? Sowieso heb ik je hoog. Dank je wel dat je schrijft. Je hebt geen idee hoe jij mensen weet te raken met je geschrijf....

Inderdaad. Alicia is me vóór, ik onderschrijf haar bericht. Lika, jij laat al steeds zien dat jij een wijze vrouw bént. Je mag dat een energielevel hebben van een wrak, nou, welkom in de club der gestopte drinkers. Velen hebben dit pad gelopen. Maar het komt goed. Het kost/neemt gewoon héél véél tijd. Ik neem aan dat geduld niet in jouw woordenboek stond? Je schrijft dat je maar matig kunt omgaan met onzekerheden. Sterkte voor de komende periode Lisa. Je doet het echt heel goed. Respect. (had ik al gezegd dat het erg prettig is om jou te lezen? Nee? Nou, het is erg prettig om jou te lezen.)

Net als andere forumdeelnemers, heb ook ik de gewoonte om beschouwelijk te reageren..... In een poging om het luchtig te houden: de fysieke beloningen ontving ik op NA meetings in de vorm van sleutelhangers. Een stom stukje plastic, zo ziet het er uit. Maar er staat wél op dat ik een maand, daarna 3 maanden, 6 maanden, een jaar, anderhalf, 2 of meerdere jaren clean was. Behalve beloning was het voor mij ook bewijs en erkenning. (Die stomme stukjes plastic hebben mij wel es geholpen op momenten dat ik zwak stond. Ik geef toch zeker mijn cleantijd niet op! Ik ga toch vast niet weer overnieuw die stomme stukjes plastic ophalen...... met applaus en al. Nee. Hebbe is houwe doch Krijgen is de kunst!) Afgelopen winter heb ik een mooie trui voor mijzelf gekocht. Ik was 4 jaar clean van alcohol, hoewel niet bepaald 4 jaar van verslavingsgedrag in zijn algemeenheid. Ik had dus niets te vieren. Maar gewoon omdat het kan. Gewoon omdat ik het waard ben. Gewoon omdat ik zin had om mijzelf te verwennen. Dit is voor mij HELEMAAL NIET GEWOON. Het is héél speciaal om niet de verstandige, berekenende, strenge vrouw te zijn die blablabla Hoezeer ik ook onderschrijf dat geluk niet van buiten naar binnen gaat, maar van binnen naar buiten.......... dat elke dag clean een succesvolle dag is, dat de mooiste momenten van eenvoud zijn...... onderschrijf ik óók dat het fijn is om 'nuchter zijn' te vieren. Met een ijsje, een tui of een horloge. Toch winnen de flitsen. De flitsen waarin ik opeens denk: "Tjonge! Tjonge wat ben ik blij dat ik nu niet onder invloed ben! Ik ben geen slaaf meer. Ik heb een keuze. Wát een (keuze)mogelijkheden heb ik toch." (tóch weer beschouwelijk hmm)

Verantwoording Verantwoording is een begrip dat in zijn algemeenheid verwijst naar het uitleggen of verklaren van iets tegenover derden, waarbij specifiek gedacht moet worden aan een door degene die verantwoordt verrichte prestatie of handeling. Men spreekt in dit verband veelal van het "afleggen van [de] verantwoording [over iets]". Er is een duidelijke relatie tussen de verantwoordelijke persoon of instantie en degene aan wie de verantwoording wordt afgelegd. Verantwoording wordt vaak verward met verantwoordelijkheid. Dit laatste verwijst echter naar de verplichting om iets tot een goed einde te brengen, of het aansprakelijk voor iets zijn. bron: Wikipedia voor wat 't waard is. Speciaal voor Bor. Bor, ik denk dat je in de war bent door mijn woordkeuze. Sorry daarvoor. Weer even on-topic: Afgelopen jaren, sinds ik clean ben, heb ik al honderden keren mensen horen zeggen: Ik dronk alleen, niemand had er last van...............mijn kinderen zagen het niet dus ze konden het niet weten..................enz. Iedereen die meer dan 2 boeken heeft gelezen van de 300 die gaan over verslavingsgedrag, heeft gelezen dat een verslaafd brein een egocentrisch brein is en dat de verslaafde maar één rol speelt: De Slachtofferrol. Wij, verslaafden werden niet echt de fijnste en meest empathische ouders die ook nog eens uitblonken in acceptatie of geduld. Dus om nou te zeggen dat 'de kinderen niks dóór hadden'...........mwoah, lijkt mij enigzins kortzichtig. De kinderen wisten misschien niet beter, maar hadden wél beter verdiend. Dit is absoluut niet persoonlijk bedoeld tegen één bepaald iemand. Sterker nog; ook ik was die mening toegedaan tijdens mijn drankcarrière.

Cathy, die vrouw was vast geen aanwinst, zo op het eerste gezicht. Toch had zij misschien wel een waardevolle bijdrage. Dit Nooit Meer. zoiets toch?

uh, mijn kind is eigenlijk al volwassen. En tóch.............. een half jaar geleden belde mijn dochter ( woonde net op kamers) : "Mam, ik moet naar de spoedeisende hulp. En wel NU. Wil je me brengen?" "Als het gillende spoed is moet je 112 bellen. Zo niet, dan kom ik er NU aan." Wat, als ik lam was geweest? De telefoon niet had gehoord of niet in staat om auto te rijden? Dit zijn de dagen en nachten dat ik het heerlijk vind dat ik helder ben. Aanspreekbaar en in staat om handelend op te treden. Of je kind nou 2 is of 20........ ik denk dat ik maar aan één mens verantwoording hoef af te leggen en dat is mijn kind. Iedereen kan mij inruilen voor een leuker exemplaar, echtgenoot, vriendin, maar mijn kind heeft maar één moeder. En het voegt werkelijk toe wanneer die moeder in haar vrije tijd /op onverwachte momenten aanspreekbaar is. Denk ik.

Ducati maakt mooie motoren. Monsters zijn het. Ze hebben één type naar mij vernoemd.....

Smart, ik lees je. Ik hoor je. Wat zeg je veel, maar geen woord té veel. Je bent niet langdradig. Je bent precies goed. Wat gun ik je dat je genoeg respect, liefde, waardering bij jezelf kunt vinden. Het is er, dat weet jij ook. Och, wat zou ik hier toch een berg waardering over je uit kunnen storten. Het zou niet verdwijnen in een bodemloze put. Het zou niet verdwijnen via een gat in je ziel of zo. De vraag is of het áán zou komen; of er geen deksel op zit. Ik weet het niet. Jij bent slim genoeg, en je past genoeg zelfreflectie toe om het te weten. Smart ik gun je geluk. Diep geluk. Ik vind je zo'n mooi mens...