Monster

Moe en hoofdpijn zijn heel gewoon in deze fase Ragnar. Kan weken duren, niet opgeven. Ik denk dat het ook komt omdat je nu over alles wat je doet en denkt, nadenkt. Veel gedrag is nieuw, er kan onzekerheid komen omdat je buiten je comfortzone bent. Maar het gaat voorbij. Je gaat fantastisch!

wat een mooi cadeau aan jezelf, je lééft weer

goed idee ik scoor een bak koffie en ga óók hiernaast. Gil maar als de afwas klaar is.

Jannigje, een jáááááaaar. Da's lekker. Wat een mijlpaal, GEFELICITEERD. Hopelijk kom je veel op het forum, ik lees je graag. Daarom zit ik graag naast je in de slee.

Pfff, 5 jaar Nancy! Wat een doorzettingsvermogen moet jij hebben. Vraagje: bij EMDR pakken ze toch wel degelijk díe gebeurtenis bij de kop waar herbeleving van is, of wat je erg negatieve emoties bezorgt? Het klopt dat niet de ergste dingen behandeld werden, pas wanneer ik daar zelf naar toe wilde. De gebeurtenissen die vóóraan lagen in het geheugen, die voor de voeten liepen in het werkgeheugen, die werden als eerste gekozen en tot de bodem leeg 'bekeken'. Maar uiteindelijk kwam ik toch wel degelijk uit bij de meest traumatische gebeurtenissen. Bij mij duurde Trauma Verwerking drie kwart jaar. Er was ook een 'vereiste' dat ik eerst meer dan een half jaar clean moest zijn omdat het natuurlijk onwenselijk is dat iemand terugvalt vanwege de heftigheid van de therapie.

Wie gaat er mee in de open lucht slapen? Scheelt tenten opzetten, en de lucht is zó mooi.

Ik weet nog dat ik vlak voor kerst de kliniek in ging, er de eerste nuchtere oud en nieuw beleefde die de moeite waard was. Doe wat je wilt, iedereen kan snappen dat je naar huis wilt. Ik vond het heel pijnlijk want herkenbaar om van je te lezen dat je muur staat tussen de wereld en jezelf. Dat je jezelf echt niet wilt laten zien, omdat de ware Quinn zo tegen zou vallen. Dit was jarenlang exact mijn tekst. Maar dat rotgevoel daar kom je vanaf. Want het is bij mij ook gebeurd en ik ben niet speciaal. Jij ook niet.

Smart, heel lief dat je een poging doet om jouw ervaring te veralgemeniseren waardoor EMDR meer acceptabel wordt, of minder eng of zo. Mijn ervaring is eerder het tegenovergestelde. De therapeut zei letterlijk iedere sessie, soms zelfs aan het begin en aan het eind nóg es: "Het was niet jouw schuld." Zelfs toen ik Stockholm neigingen vertoonde zei de therapeut: "Wacht es even, we hebben het hier over strafbare feiten. 10 jaar cel wordt niet gegeven voor winkeldiefstal. Je bent niet zielig, het is wél ernstig. Onthoudt, het is niet jouw schuld wanneer hij nu kapot gaat. Juist in de EMDR ben ik EINDELIJK boos geworden. Het werkte helemaal niet verzachtend dat de agressor een beetje mens was geworden. Hij was altijd mens geweest; IK was juist dom en vaag en al vol zelfhaat. Hij niet. De EMDR werkte niet verzachtend maar hield (als het dus werkt) opruiming en grote schoonmaak omdat de walging, de vernedering en andere erg belastende emoties ervan weggingen. Quinn, die woede gaat niet weg vóórdat je er klaar mee bent. Dat kan ik me tenminste niet voorstellen.

De laatste tijd hoor ik weer links en rechts om me heen dat mensen zich wenden tot EMDR. Heel vaak is mij gevraagd of het nou werkt, en wát er dan werkt. Ik weet het nog stééds niet. Maar ik kan voor mijzelf wel stellen dat mijn verleden eindelijk gereduceerd is tot een verhaal. De eerste keer dat ik na EMDR naar huis reed, reed ik ong. 210 km per uur. WEG VAN HIER. BAH BAH EN NOG ES BAH. Ik moest onderweg stoppen omdat ik moest overgeven in mijn helm. De volgende keer kon ik doorrijden, ik vloog nog steeds. Vluchten, daar leek het eigenlijk wel op. De keren daarna reed ik nog steeds erg hard, maar niet meer zo achterlijk. Het was al verworden tot Wegwezen. Terwijl ik op de heenweg nooit harder had gereden dan 140. Geen haast, er zelfs tegenop zien. Ooit zei de traumatherapeut dat er een dag zou komen dat ik zou worden ingehaald door auto's, op de terugweg wel te verstaan. Dat de haast er af zou zijn. Ik glimlachte maar wat. ("Tuurlijk schat. Je hebt geen idee.") Maar hij kreeg zelfs gelijk! Toen ik zelfs door een lelijke eend...............geintje, zó erg werd het nou ook weer niet....... Waarom meld ik dit nou? Wie PTSS gaat aanpakken en er wordt EMDR geadviseerd; ik zeg doen. Het wordt niet echt lachen nee. Maar het is ongelofelijk hoe mijn verleden, waar ik zó vreselijk voor wegliep, nu verworden is tot feiten-zonder-verterende-emoties. Geen walging meer, geen vernedering meer, en dankzij andere veranderingsprocessen geen haat meer. Ik kan het niet verklaren, maar voor mij is mijn rugzak licht, terwijl het ooit ondraaglijk leek. Nou weet ik dus nog steeds niet of EMDR werkt. Alles bij elkaar sta ik nu heel anders in het leven dan toen ik nog aan Trauma Verwerking moest beginnen.

ow oké Quinn, ik krijg net door in mijn rechteroortje dat we vanavond frisorsalon eten en morgen snert! Sorry voor de betutteling. (pff voorbereiding............. reisplanner uploaden..............welk woord snap je niet Monster? En koop een wekker btw) Bob dank je wel! Blij toe, thermo-ondergoed trekt echt geen volle zalen....

LJ je bent weer vreselijk. Ik heb niks met monsters en ik heb niks met kaarten en ik heb niks met feestjes. Maar wél met een bos rozen. Dit weekdier wil wel iedere week rozen, maar zoals gezegd 'het blijft geen feest'.

Dat dacht je maar! IRL misschien, maar hier in de arrenslee houden we elkaar een beetje warm 's nachts. Dus wie snert wil krijgt een snertnacht, die tiefen we in het vooronder.

en ik van jou SBS........... cleantijd heeft NIETS met wijsheid te maken

ook ik schaar mij achter Erik; Het eerste jaar in herstel 'mocht' ik van de bedrijfsarts liever geen onregelmatige diensten doen. Regelmaat, structuur was het beste wat een baan mij kon bieden in herstel volgens de arts.

Dat fastfood., moet dat er echt zo gezond uit zien? Kapsalon, wie weet wat kapsalon in deens is?

Deens ondertiteld, gelukkig. Sign me in!

SBS, dan heb je toch de essentie gemist. "Er was geen schrik of angst, maar wel degelijk opperste verbazing dat er in mijn onderbewustzijn dus tóch nog iets is" ....... dit schreef ik. Het is geen gevecht. Ik heb vannacht, na de late dienst gewoon moeten erkennen dat trek kan komen en weer weggaat ook, dat ik niet kan zeggen: "och, ik ben al een paar jaar clean; drank is geen issue meer" Wakker willen zijn heeft niets met een gevecht te maken. Wakker zijn is precies zo simpel als jij al schrijft: je neemt de eerste niet, wélke gedachte er ook over je hoofd vliegt.

dus... Naast zo'n stille genieter wil ik wel zitten. Stug doorgaan, geen gemiep, geen ruimte-innemend proces wat we hier een koffer noemen. Dat. Daar trek ik me nu even aan op.

Dank je Bob! Ik zei het verkeerd, ik bedoelde tussen Anette en Jannigje. oeps....

Gisteren was het een soort verjaardag qua cleantijd. Terwijl ik afgelopen paar jaar dagelijks mij niet voor kon stellen dat ik ooit nog zou talen naar drank, ben ik gisteren toch weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Op het werk was de jaarlijkse kerstborrel, ikzelf had late dienst. Het onderwerp drank met al zijn feestelijke en smakelijke blablabla kwam bij de dienstploeg voorbij. Ik was me nog van geen kwaad bewust, tot het uitgebreid over mijn drank van keuze ging. Onderweg naar huis had ik hartkloppingen, ik merkte dat mijn lichaam zich opmaakte voor inname. Er was geen schrik of angst, maar wel degelijk opperste verbazing dat er in mijn onderbewustzijn dus tóch nog iets is wat ik al een paar jaar ontken. Ik merkte dat ik het 'gezeur' over verslaving, waar ik dagelijks aandacht aan besteed, even zat was. Ik wilde óók het gesprek kunnen voeren, zorgeloos, over alles wat in onze cultuur bij feest hoort. Ik wéét dat het maar een gedachte was die voorbij kwam, maar ik weet dus ook dat ik uitgerekend déze gedachte uitpikte en in mijn hoofd liet groeien. Het lukte me wel om mild te zijn; "Monster, meissie, dit kwam maar dit gaat weer weg. Slapen doen we 's nachts. Gewoon opletten, erger wordt het niet." Vanochtend kreeg ik een bos rozen. Ik dacht dat mijn echtgenoot het wéér vergeten was, en dat vond ik niet erg. Maar nu ik rozen kreeg, heb ik toch wel gelijk maar verteld dat drank mij helaas nog steeds wat doet. Ik had hem gráág verteld dat mijn aandacht qua verslaving meer over obsessiviteit gaat dan 'eerder, toen het nog hoofdzakelijk om drank ging'. Mijn oma zei vroeger: "Je kan het niet helpen als er een vogel over je hoofd vliegt, je kan het wél helpen als hij een nestje in je haar bouwt." En zo is het maar net.

uh, geloof het of niet, ik ben in de verkeerde slee gaan zitten en vroeg me vanochtend af waarom we dit jaar zo laat vertrekken Zonder wake up call verslaap ik me en ik was zelf niet bijdehand genoeg om in DE arrenslee naar het noorden te gaan zitten, dom dom dom. Ik heb geen koffer ofzo, een pinpas en een goed humeur moeten volstaan toch? Anette, kan je wat opschuiven, ik wil graag tussen jou en Annigje zitten als dat mag.

"Ergens wil ik gewoon dat er iemand komt die zegt dat het allemaal wel goed komt." uh, Ik wou even komen zeggen dat het allemaal wel goed komt. En dit bedoel ik niet grappig of goedkoop, doch vastberaden. Er lopen op dit forum wel meer mensen die met PTSS hebben moeten dealen; de meesten leven nog en zijn clean en, belangrijker, minder ongelukkig dan toen ze begonnen. Er is zelfs een draadje aan gewijd. Fijn dat je zo'n slimme psych hebt!

wat fijn Bob, dat je al wat mensen verzameld hebt Dit jaar ga ik graag weer mee. Vorig jaar was het rete-gezellig vond ik.