Monster

Wat een mooi draadje is dit toch.......... veel mildheid gewenst. :heart:

Rosa, je mág boos zijn. Wie ben ik om te zeggen: "tut tut, we zullen zien". Je mag er alles van vinden. Ik mag er ook wat van vinden, zoals Sowhat dagelijks en veelvuldig contact had met Kaboutertje, zo had ik dat met Lars. Daarom hoefde ik zelden op het draadje te schrijven. Ik moet jullie bekennen, ik ben geen monster. Ik hoop dat jullie mij nog serieus nemen. Tot nader order sluit ik mij aan bij Mikki en Yogajuf. Het was voor mij ook een leerzame periode. Ik vind het wel jammer dat ik vandaag gemerkt heb dat ik nu even wat wantrouwiger geworden ben. Misschien trekt dat vlot bij, misschien niet. We zullen zien waarom gebeurt wat gebeurt.

Jo, wat heb ik veel geleerd afgelopen periode. Dagelijks. Er gebeurt veel, of er gebeurt eigenlijk helemaal niks. Verhaaltje over waarom gebeurt wat gebeurt............. Een arme boer laat zijn enige kreupele paard vrij. "Wat erg "zeggen de mensen, "nu moet je jonge zoon het zware trekwerk doen" "We zullen zien" zegt de boer. Twee dagen later komt het paard terug met een jong sterk paard. "Wat een geluk" zeggen de mensen. "We zullen zien" zegt de boer. De zoon probeert het jonge paard te temmen, maar breekt onherstelbaar zijn been. "Wat erg" zeggen de mensen. "We zullen zien" zegt de boer. De oorlog breekt uit, alle jonge mannen moeten in het leger. Maar niet de manke zoon. "Wat een geluk" zeggen de mensen. "We zullen zien" zegt de boer. Niemand heeft zóveel helicopterview dat hij of zij kan zien waarom gebeurt wat gebeurt. Misschien heeft alles een reden, misschien is alles leerzaam, en misschien allemaal niet. We hoeven er niks van te vinden. We zullen zien.

Geldt ook voor mannen, en.............. succes in de breedste zin van het woord. Het succes schuilt in het doel, niet in de prestatie.

lieve Blondie, Uit jouw posting begrijp ik dat jij te weinig ondersteuning ervaart voor de mensen die al langer gestopt zijn. Als ik dat goed begrijp, dan vind ik dat heel naar voor jou. Op de eerste meeting dat wij elkaar in het echt zagen, vertelde jij één van jouw kwaliteiten: 'helicopterview'. Als ik het kleine beetje helicopterview dat ik bezit, inzet dan zie ik herstel in grote lijnen als volgt: ik stop ik ontdek de basis waarbij ik begon met ontsporen ik kom mijn verhaal, mijn rugzak onder ogen achter mijn verhaal ontdek ik wie ik geworden ben ik wil mijzelf herontdekken, leren kennen wie ik was 'voor' mijn verhaal ik ontgroei mijn zelfhaat en ontwikkel zelfliefde/eigenwaarde ik leer mezelf liefhebben (werkwoord) ik krijg liefde voor het leven, liefde voor de ander ik wil liefhebben at random ik wil geven (van alles wat ikzelf óók gekregen heb) Blondie, je schrijft dat er weinig oog is voor herstel, maar áls bovenstaande regeltjes de gemene deler zijn voor alle gestopten, dan zie ik dit in meerdere draadjes terug. Misschien is mijn rijtje helemaal niet de gemene deler voor gestopte alcoholisten. Misschien alleen de mijne. Wat gun ik je dat jij ergens de steun krijgt om jouw eigen rijtje in herstel te doorlopen. Je hebt alle kennis die nodig is om te kunnen herstellen, maar kennis is niet hetzelfde als steun. Ik hoop dat jij jouw directheid kunt inzetten om te vragen naar de steun die je zoekt. Soms schrijven mensen héél persoonlijke dingen in een posting, héél helpend of liefdevol bedoeld. En dan worden mensen soms keihard als zeepneus of zweefteef weggezet. Sommigen kunnen daar hartelijk om lachen, anderen zijn gekwetst en zullen het de volgende keer niet durven. Dan is het veiliger om alleen maar over het Stoppen te schrijven. De wil om over herstel te schrijven is er volgens mij wél, maar soms ontbreekt de veiligheid, en soms ontbreekt de noodzaak; want wie wil lezen over mijn groei, wie is erbij gebaat als niemand er een vraag over stelt? Blondie, ik denk eigenlijk dat als jij een hulpvraag stelt in jouw draadje, dat je draadje héél lang wordt. 102 pagina's komt tegenwoordig gewoon voor bij persoonlijke draadjes. Dit bedoel ik niet als kritiek, want jij doet het op jouw manier en die is per definitie góed. Sterkte in deze fase.

Super! We doen met je mee. Je bent niet alleen, en je hoeft het niet alleen te doen. Trots zijn op jou.

Lars wat een ontzettende domper. Je vrouw weet niet wat ze weggooit, want het beste moet nog komen. Ik kan niet luchtig schrijven hier en nu, behalve sterkte. Sterkte met stug doorgaan.

Nadia, jij mag opscheppen. Wij zoeken eigenlijk nog een vrijwilliger voor de keukenploeg voor het volgende 40 dagen pact. Nadia, als Jannigje de reisleiding doet, zou jij dan voor pak em beet 15 man willen koken? De reis gaat naar Zuid Amerika geloof ik. Bolletje zit mee in de organisatie geloof ik. En denk erom: Wij zijn Grote Eters, Wij hebben de Ziekte van Meer.

Inderdaad, dat woordje snel heeft bij Alcohol de Baas niets te zoeken. In herstel zijn 'geduld' en 'langzaam' woorden die stééds weer terugkomen. Leuk of niet. Langzaamaan raakten we verslaafd, langzaamaan herstellen we.

Egomo, het was zéker een goed bericht dus. Je bent aan niemand iets verplicht. Je mág schrijven, je mág steun halen / alleen lezen. Alles wat jou helpt is goed. En de rest is decoratie. Wat fijn dat het je lukt om niet te drinken. Schrijf je als je het forum nodig hebt, zodat je ervaart dat je het niet alleen hoeft te doen? Samen staan we sterker.

MissMoby, welkom. Echt al een hele stap om te erkennen dat drank geen recreatie meer is, en misschien nooit meer zal zijn. Nu in ieder geval niet. Nu was het zelfmedicatie geworden en je hebt het herkend. Heel sterk dat je nu steun haalt op het forum en bij mensen om je heen. Want in ons eentje hebben we een probleem, maar sámen kunnen we het te lijf. Heel veel sterkte nu. Dit zijn niet de leukste dagen, maar wel heel belangrijke om dóór te komen! :rose:

Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er toch aan iedereen gedacht. Als iedereen denkt aan, en zorgt draagt voor één ander, wordt er óók aan iedereen gedacht. Het verschil zit 'm in de gevoelstemperatuur....

Berichten als deze geven het jaarpact bestaansrecht met extra's.... het belonen van pasgestopten was bij mij behoorlijk weggezakt. Jan, dank je wel voor het bijhouden en het belonen van telkens dat maandje.

Geen bericht goed bericht?

Jannigje, een schot voor de boeg: Wat heb je een open, eerlijk en lief stukje geschreven bij het draadje van Lars. Zo open en zo verhelderend. Je hebt ons een stukje van jouzelf gegeven. Je bent een parel.

Jannigje , van ánderen krijg je veel complimentjes voor je schrijfstijl. Ook ik lees je erg graag. Dan lees ik hoe jij over jezelf praat, :angry: lieve Jannigje, ik wil jou NOOIT MEER negatief over jezelf horen. Niet als grap, niet meer sowieso. Je hebt niks te willen Monster. Klopt. Lieve Jannigje, jezelf met de zweep geven doet geeneens meer zeer. We zijn het zo gewend. Maar als iemand wil oefenen in mildheid, zachtheid, teneinde eigenwaarde te kweken, dan is 'afkraken' niet het oefenmateriaal van keuze. Zou je durven om elke dag jezelf een compliment te geven, op het forum? Je hebt zoveel kwaliteiten, je zou máánden vooruit kunnen.....

ow, bij het getal 15 zakte me de moed in de schoenen................ zucht wat een geluk

Lars, trots zijn op jezelf. Je houdt de rug recht. Je bent een voorbeeld. Je staat op mijn dankbaarheidslijstje vanavond

In de detox hing zo'n bord....................... en nóóit ongebruikt

Jannigje wat een móóie lap tekst. Ook ik kan niet bondig schrijven (of zijn). Welkom in de club alvast. Zin in............. uh Wat een herkenning in het deel : zin hebben in iets. Zelden verheug ik me op mijn werk. Zelden verheug ik me op huishouden. Nooit verheug ik me op visite die komt, en als ze er zijn verheug ik me niet op hun vertrek. Ik verheug me niet op uitslapen en niet op de wekker. Blijft er wat over? Ja. Maar dat kwam langzaam. Je weet dat 'geduld' en 'langzaam' 2 woorden zijn die stééds terugkomen en heel belangrijk zijn om te onthouden in herstel. Als een herstellende geen depressie heeft, komt het al langzaam, laat staan dat iemand blijft kampen met een depressie! We houden het maar klein Jannigje. Het zijn vaak de kleine dingen die het doen, en wij moeten het daar nu misschien van hebben. Voor ik stopte moest alles groots en meeslepend. Nu kan de zin komen uit iets kleins. Over zingeving hoef je je al helemaal niet druk te maken. Dat hoef je niet te zoeken, dat vindt jou.

Egomo, welkom. Wat ontzettend goed dat je al 16 dagen niet gedronken hebt. Zomaar in je eentje gestopt. Ik weet niet hoelang je het vol kunt houden op wilskracht in je eentje, maar je hebt een forum gevonden waar mensen steun vinden bij elkaar voor de momenten dat het moeilijk is. Er zijn veel tips of herkenbare onderwerpen, maar het belangrijkste is: Je hoeft het niet alleen te doen. Je bent niet de enige met het probleem Alcoholisme. Het is herkenbaar dat je de drank boven je relatie hebt gesteld in het verleden. Bij mij was dat ook zo. Je bent niet raar, je bent geen loser. Je bent 'alleen maar' verslaafd. Net als wij.

De wereld IS op zijn kop Jannigje! Want wij drinken niet.

Anderhalf jaar , zoals MijnGerrit stelt, is ook mijn ervaring. En mijn conditie was niet slecht toen ik stopte. Bekaf ben ik maandenlang geweest. Maar het was het méér dan waard, al zag ik dat toen niet. Het komt goed Mikki!

oke, we hebben alvast reisleiding Bolletje, ik vrees dat jij en ik in andere corvee-ploegen belanden.

lieve Mikki, Als hardwerkende alcoholist ging ik stoppen, als wrak in de ziektewet was ik een gestopte. Niet blij. Moe, migraine-achtig in de ochtend, 's avonds helemaal leeg. Bekaf begon ik weer met 2 uur werken per dag. Kostte me máánden voordat ik weer fulltime werkte. Ik weet niet of het bij afkicken hoort, of bij overmatig nadenken en werken aan jezelf. Maar moe zijn, en je conditie weer op moeten bouwen, dat kennen véél mensen als ze net gestopt zijn. Ik vermoed dat acceptatie van het feit je verder brengt dan een rigide opbouwschema voor beweging. Maar ik ben jou niet. Ik weet alleen dat er heel veel goed komt mét zorgen maken en zónder zorgen maken. Sterkte ermee.