Monster

zie je verschil met de huidige profielfoto ietje?

he, ik zie ietje ietje viel het gesprek van je dochter vanmiddag een beetje mee? Volgens mij had ze het vorige week niet erg gevonden maar zag ze er nu toch een beetje tegenop. Is dat correct onthouden?

Voor iemand die niet zo nodig iets hoeft te zijn, praat ik érg veel vanavond. Kinderbedtijd voor mij. truste voor later

Het is geen rocket science. Als ik niet ondertussen ontdekt had dat ik de moeite waard ben, alle moeite, dan had ik mijn prestaties nooit losgelaten. Ik 'was' iemand. Dacht ik. Hoe dom kon ik zijn.

Wayne Dyer wees mij erop dat het slim is om een motive check te doen: Ga je voor je doel of ga je voor je prestatie leven? Doel: ik ga mijn best doen. Ongeacht de uitkomst zal ik mijn doel altijd kunnen behalen. Prestatie: als het niet lukt dan heb ik gefaald. Ik zal mijn prestatie niet altijd kunnen halen, dus leef ik makkelijk in een kramp. Als manager moet je targets halen. Dan kun je niet volstaan met 'je best doen'. Dat snapt een kind. Maar geeft het voldoening als het onlosmakelijk een kramp geeft?

Iedereen van ons kent de wijziging in functie van alcohol; het begint als recreatie, dan wordt het ontspanning, dan kalmeringsmiddel, dan zelfmedicatie oftewel slaapmiddel, en tenslotte zul je niet meer functioneren zónder het middel.......... Het bewijzen herken ik sterk. Ik wás mijn prestaties. Eén op één. Dat is er nu niet meer. De consequenties vind ik natuurlijk terug in mijn portemonnee. Maar die vind ik niet meer zo belangrijk.

Jet, heb je al een uitgever voor het boek dat zéker komen gaat? Je schrijft zó wervend.....

:D het kan zijn dat Yogajuf jou wakker schudt; dat je op een dag beseft dat een dergelijk drukke baan niet meer bij jou past. Dat herstel belangrijker wordt dan Iemand Zijn, of belangrijker dan je prestaties. Het kán he.

Welkom in de huiskamer Jet! Onze kachel doet het gewoon, niet te heet en niet te koud. Vind jij zeker maar gewoontjes?

ow Dan heb ik het helemaal verkeerd gedaan. Ik deed ooit een korte kuur, en daar stond op: Pas op. Met alcohol. Dus nam ik de pillen in met port. :lol: En gráppig dat ik mezelf vond! :blush:

Hulde Smart. Dank je wel.

ik word niet rustig als ik lees: Waar is Blekje eigenlijk? Geslikt. :blink: Denkt hier dan NIEMAND in beelden?

och, rood................HELEMAAL mijn kleur

Ja slaap lekker allen. Dank voor het 'gehoord worden'. Tobben kan ook een hobby worden. Maar niet nu. Nu slapen.

vagaal , is dat vakjargon? Als je de nervus vagus prikkelt, dan word je vagaal. Dan word je duizelig, misselijk, bradycard. Erik kan dat soort dingen altijd zo mooi uitleggen. Laat maar zitten. Hou het maar bij duizelig.

Mikki wat heb je toch gelijk. Altijd in balans zal niet gebeuren hier. Ja. De onmatigheid was er altijd al. Nu is de onmatigheid er in het feit dat ik sinds herstel wil veranderen, verbeteren, en dus veel lees. Mijn manier is geen ontspannen manier van 'es wat dingetjes omgooien' nee, ik lees me suf en ben me bijna de hele dag bewust van het feit dat ik me moet ontspannen en alles en iedereen moet accepteren en dat ik alléén mezelf kan veranderen en en en blablabla. Het luchtige is er af bij mij. Ik ben zwaar op de hand geworden. En ik kan het niet meer stoppen.

Smart, dat is lief van je. Geniet van je bezoek.

Met navelstaren kom ik niet ver. Zelfreflectie is een mooi middel, maar niet een doel op zich. Zo is stoppen met drinken mooi, maar geen doel op zich. Het is een mooi begin. Een voorwaarde om überhaupt te beginnen met weer gaan leven, dat wél. Ik heb erg veel gekregen van het leven zonder drank, zoveel om dankbaar voor te zijn. Tóch blijf ik denken en handelen zoals verslaafden dat doen. Onmatig. Ik ben nu niet in 'the mood' om mezelf glimlachend en goedkeurend te bezien. Ik voel de innerlijke criticus over mijn schouder meelezen. "Het kan beter. Het móet beter. Het moet anders. Dán zal je gelukkig zijn!" duh Morgen wordt vast een betere dag. Dan krijgt de baas die betere dag, en blijft mijn man wéér met lege handen. Zucht. Zien we dán wel weer.

Vóór ik stopte, was ik de gangmaker. Altijd in voor iets nieuws, iets leuks, iets spannends. Altijd onderweg naar het volgende pretnummer. Ik was een thrillseeker, ik wou ervaren dat ik lééf. Nu ben ik beschouwelijk geworden. Een denker was ik altijd al, maar kennelijk sla ik dóór. Ik sla door in alles. Ik geef me leeg en dan ben ik leeg, ik heb geen balans. MijnGerrit heeft meerdere keren geschreven hoe belangrijk de balans is. Ik wéét het, maar het lukt me niet. Ik stop altijd te laat. Drank ligt achter me (natuurlijk stopte ik altijd te laat), maar het verslavingsgedrag is er nog.

even inbreken Vanochtend kreeg ik van mijn man een bak kritiek over me heen. Gisteravond kwam ik gefrustreerd uit mijn werk. Oke, moe en ontdaan, maar óók bozig. Hongerig. Niet dankbaar. En zéker niet blij. Oke. Vanochtend dus. Man had bedacht dat hij mij niet leuk vond zo. Hij wilde mij opgewekt zien. Blij. En nog een heleboel. Ik zei: "Wacht. Dit kan ik niet bijhouden. Ik pak een A4. Gaan we puntsgewijs opschrijven wat ik allemaal moet veranderen." Afijn. Hij ging helemaal los. Ik zat gedwee te schrijven maar ik werd een beetje vagaal. Ik vroeg me af in wat voor absurd toneelstuk ik nú weer meespeelde. Toen hij klaar was vroeg hij of we nu de lijst voor hem op moesten stellen. Ik werd een beetje misselijk. Ik zei dat hij niet hoeft te veranderen. Maar ik dácht: "Jij leeft niet jouw eigen leven, jij probeert mijn leven. En dat is zwaar op de hand. Dat is niet luchtig en vrolijk, niet meer. Leef je eigen leven." Ik was er stil van. Nu nog. Ik ben het pamflet van King Baby maar weer eens gaan lezen. En natuurlijk kom ik 85 verbeterpunten tegen die mijn man nog niet genoemd heeft. Zit ik dadelijk met drie A4-tjes aan verbeterpunten. Enerzijds denk ik: Laat me met rust. Ik doe het ook nóóit goed. Maar dat voelt niet goed. Anderzijds denk ik: Zo voelt kritiek dus en dat vind ik niet leuk. Het is een les in Omgaan met Kritiek. Daar is nog héél wat groei mogelijk. Of mijn man mij leuk vindt, dat is zijn zaak. Of ik er voor wil kiezen om mij leuker, aangenamer te gedragen, dát is mijn zaak. Daar heb ik wél invloed op. Aan mij de keus..... Leuker kan ik het nu niet maken, wel makkelijker.

Hut is me vóór. Ook ik wou schrijven: pijn vergelijken heeft geen zin. Als kind dacht ik: ach, de oorlog meemaken, dát is pas erg! Pas toen ik volwassen was hoorde ik bij Trauma Verwerking dat niet het leed bepaalt of iets ergs blijvende schade berokkent, maar de eenzaamheid die daarop volgt. In de eenzaamheid die jaren duurt, vervormt een mens. Misvormt een mens. Mensen die samen een oorlog meemaakten en dat samen deelden, hadden véél meer kans om zonder trauma achter te blijven dan mensen die terug kwamen uit concentratiekampen. Die laatste groep mensen konden hun verhaal nergens kwijt. Ze moesten dankbaar zijn! Ze hadden het 'beter getroffen' dan de mensen die in het kamp waren overleden dus 'mochten ze niet zeuren'. Indigo, als jij vindt dat je niet mag praten over jouw pijn, kijk je dan uit dat je jezelf niet klem zet in die eenzaamheid? Pijn moet er toch uit. Indigo, dank je wel voor jouw draadje. Je schrijft mooi en herkenbaar. Je strooit bloemen op mijn pad.

ik ga ook naar de NA

ietje wat een pak van je schouders dat je dochter enthousiast was he?

:D sorry Nadia

och Joy wat lief dat je dit schrijft voor Lars