Monster

Tomtom 118 km ........... is dat met de fiets? Dat kan, maar raakte je niet onderkoeld 's ochtends?

Beetje laat? Zal ik het hek dan maar dicht doen? Ik heb mezelf op dit lijstje erbij gepropt. Volgens mij zijn er nog mensen onderweg, want het lijstje is bij lange niet compleet. Bolletje, dank je wel voor de reisleiding. Wat deed je het weer fantastisch! Gaan we deze zomer nog ergens heen? Sign me in.

Jannigje, wat fijn dat je niet weg te slaan bent. Daarom bleef ik ook wat langer. Plakkerd!

Is longkanker een ziekte? Is het nog steeds een ziekte als de patiënt 20 jaar gerookt heeft? Is longkanker een gevolg van morele zwakte? Is het gen voor longkanker aangeboren en getriggerd door roken? Bestaat er een gen voor longkanker? Of een gen voor gevoeligheid voor carcinogene mutaties? Bovenstaande lijken idiote vragen. Maar in feite is longkanker vaak een gevolg van misbruik en verslaving, en opeens lijken de vragen minder idioot. Want bij geboorte kun je de kans op kanker en verslaving al in de genen aflezen. Wat maakt dat verslaving net zo goed een ziekte genoemd kan worden als kanker. Huttula, in die hoek lijk jij een oorzaak te zoeken voor het feit dat jij verslaafd geraakt bent. Dat lijk ik te lezen althans. Het bestaan van het gen voor verslavingsgevoeligheid is erkend en opgenomen in de DSM IV in 2013 zoals je weet. Je weet óók al dat 10 % van de bevolking er mee behept is. De vraag: Nature / nurture ? is zo oud als de weg naar Rome en 'de waarheid' wijzigt steeds. Heeft het zin het te weten? Had het voorkomen móeten worden? Was je ooit zo mooi aan jezelf gaan werken als je niet verslaafd geraakt was? Heeft de reis naar binnen dan géén fantastisch mooi uitzicht gegeven, een uitzicht op jezelf, een uitzicht waar je eindelijk van genieten kunt? Ander perspectief; je bént nu eenmaal verslaafd, zoals ik nu eenmaal 1.68 m lang ben. Is er een andere optie dan accepteren van het feit? Moet het weg? Moet het anders? Waarom anders? Wij zijn toch móói met onze verslaving omdat we eindelijk bewust met het leven gingen omspringen? Als ik hetzelfde verleden had overleefd maar dan zonder verslaving, was ik niet half zover geweest, denk ik. Voor mij heeft verwerking een vlucht genomen sinds ik herstel van de alcoholverslaving. Daar ben ik mijn alcoholverslaving dankbaar voor. Maar misschien heb ik makkelijk praten.

Lars, wat kun jij veel vertellen in een paar regels. Je bent goed genoeg zoals je bent. Mét je paniekaanvallen en een koppie dat het denken niet kan bolwerken. Je bent niet raar. Je bent geen loser. We zijn gelijk. We zijn clean en alleen al dáárom is het sowieso een goede vrijdag.

och Mikki, Máánden lang had ik de onrust, en zag ik mezelf tig keer per dag bij de Senseo staan; denkend: "Wat zóek ik toch? Wat wil ik toch? Waar wil ik bij vandaan? Wat wil ik hébben?" Ik wilde geen drank en had geen zucht of trek............. ook ik had die leegte. Die leegte ben ik kwijt gelukkig. Maar het kwam inderdaad niet aanwaaien. Geef niet op. Misschien word je dit weekend al wat meer blij. Misschien nog niet. 'Geduld' en 'langzaam' zijn repeterende woorden in herstel. Bij mij althans.

In antwoord op Agnieta's vraag aan Lars, ik wist, eenmaal gestopt, absoluut niet meer wie en hoe ik was. Ik kreeg eindelijk weer visie en daarbij ambities, maar de basis was drijfzand. Lars, ik lees schitterende dingen. Je bent geïnteresseerd. Je wilt veranderingen proberen te oefenen. Je praat erover. Je vraagt en erkent professionals in hun expertise. En je waait niet met alle winden mee. Je bent onderweg!

Over wie heb je het Joy?

harde werker, midweek bosje voor jou :rose: :rose: :rose:

quote 'In de verleiding gekomen om weer te gaan drinken, want ................ Allemaal redenen , vul maar in Alleen, dit heb ik in de hand, veel andere dingen niet, althans zo voelt het nu. Dus, drink ik niet, het zou helemaal niets oplossen, ik zou me er alleen nog maar rotter door voelen. Afijn, nog steeds adb dus.' Jannigje, wat vind ik dit toch sterk. Petje af. Afgelopen week had een maatje een terugval. Of een uitglijder, maar dan wel een échte. Ik kwam net thuis, het was etenstijd, toen ze me belde en vroeg te komen. Ik had geen tekst; het was de zóveelste uitglijder en ik kon geen positiviteit meer opbrengen. "Mijn aanstaande ex, zo erg dit en dat, hij gaat me in mekaar beuken dit en dat................. Iedereen geeft mij de schuld, het is áltijd maar weer de schuld van de verslaafde dit en dat.......... Mijn familie denkt dat het allemaal wel meevalt met mijn ex, en ze bieden óók al niet aan dat ik bij hén kom wonen............ Bij jou zou ik wel clean blijven, jij bent zo strak in de leer dit en dat.......... Als iemand in mijn omgeving slaapplaats zou vragen, dan zou ik opschuiven, ik wéét hoe oneerlijk het leven kan zijn dit en dat......." Ik moest haar zeggen dat, hoewel ik groot genoeg woon, haar er niet bij kan hebben. Ik ben zelf mijn innerlijke rust kwijt door wat toestanden, ik ben letterlijk het noorden kwijt. Maar wat voelde ik me verplicht om wél plek te maken in mijn huis. Ik voelde me gemanipuleerd. De volgende dag had ik een tijdelijke woning voor haar geregeld. 'Was niet nodig, hij zou haar vast niet in elkaar slaan, dat had hij beloofd. Ze hadden alweer bijna het bed gedeeld.' :wacko: Nog een volle dag heb ik rondgelopen met héél véél boosheid. Gefrustreerd om de manipulatie. Onbegrip van haar, van mij, en op zoek naar toch die innerlijke rust. Onvoorwaardelijke acceptatie. Acceptatie dat andere mensen doen zoals ze doen, en dat dat niet goed of fout of dom is. Acceptatie dat ik heb gedaan zoals ik deed, en dat dat niet goed of fout of dom is. Het kon kennelijk niet anders. En dan lees ik Jannigje, die precies schrijft wat ze wel en wat ze niet in eigen hand heeft................... wat fijn! Wat leerzaam!

Meya, vraagje: Elke werkdag fiets ik 2 keer 50 minuten. Gewoon woonwerkverkeer. Is het zinvol om te melden, net als het refusaldraadje? Met min 10 , of 10 cm sneeuw vind ik dat zelf wél een beetje stoer, maar ik help er toch geen ander mee?

Dank je voor het vragen, speciaal voor Fruitvlieg die misschien nog wel meeleest: Lorenzo heeft de eerste plaats verdiend, maar Dovisioso heeft Ducati eindelijk weer fatsoenlijk op de kaart gezet. Dat was na Stoner (nee, Casey) niet meer zo vanzelfsprekend. Dank je voor het luisteren. Weer es wat anders dan macaronischotel. uh, hier was het roggebrood (dit was de eerste en de laatste keer dat ik het meld )

Waarom de haast? Jij bent nog maanden onder de pannen, letterlijk. De omslag om het nu toch voor jezelf te doen is ook haastig gekomen. Weet je het zeker Lars? Doe je het al voor jezelf? Ik gun het je vreselijk hoor, daar niet van.

. Als je minder over je eigen kleine rotleventje nadenkt, is het nóg minder moeilijk.

Trots zijn!!! Je eerste trofee is in de pocket.

Meya, wat heb ik een respect voor je eerlijke, open analyse. Je durft je kwetsbaar op te stellen en wat gééf jij veel aan anderen. Ik kan zoveel van je leren. Ik hoop dat jullie als gezin ondersteuning krijgen. Sterkte deze periode.

Prijs je inderdaad gelukkig met de huisarts, welke jou serieus neemt en heel kordaat doorpakt. Bugno, jijzelf klinkt óók kordaat. Daar ga je nog veel voordeel van hebben. Hoe is vandaag verlopen; is het gelukt om de lunch te overleven zonder alcohol?

Mikki je maakt je nu zorgen voor later. Weet je wat de oorspronkelijke betekenis van het woord voor-barig is? Oké. Mijn dochter was 6 jaar. Ze 'hielp' me met koken. Ze stond op een laag krukje bij het aanrecht. Ze vroeg: "Mama, hoe moet dat nou toch later? Ik kan nú bij het aanrecht, maar later dan moet ik he-le-maal in de pan roeren. Die is toch veel te hoog?" I rest my case.

Wil je een uur gelukkig zijn? Eet een ijsje. Wil je een dag gelukkig zijn? Ga naar een wellness centre. Wil je een week gelukkig zijn? Koop een auto. Wil je een maand gelukkig zijn? Verhuis naar een mooie omgeving. Wil je een jaar gelukkig zijn? Ga trouwen Wil je een leven lang gelukkig zijn? Geef om de anderen. Als je nederigheid gestalte wilt geven door om anderen te geven, en je wordt een leven lang gelukkig, dan lijkt me dat winwin.

Ego en nederigheid........... zoveel mensen zoveel meningen. Is het nodig of zinvol om jezelf klein te maken? Om aan je ego te werken in nederigheid? Zou het kunnen zijn dat Lao Tse het mooi verwoord heeft in: in wijsheid ben ik niets, in liefde ben ik alles. Waarom zou je je kleiner maken? Jij en ik zijn, hoewel uniek, verder niets speciaals. Niets meer en niets minder dan ieder ander. Wat zou je daar kleiner aan maken? Is het zo dat als je je richt op je ego, dat het ego dan dus belangrijker voor je wordt en de andere mensen minder belangrijk............ en als je je richt op de andere mensen, dat je ego dan minder belangrijk wordt? Waarmee je nederigheid op die wijze gestalte geeft? In die hoek zoek ik het, maar wéten doe ik het niet.

quote 'Mezelf waarderen en accepteren is juist een proces van zekerder zijn over mezelf.' Misschien wordt dit proces ergens op deze manier uitgelegd, maar ik heb het andersom ervaren destijds. Ik heb heel veel aandacht besteed aan zelfacceptatie. Toen kwam de waardering zonder dat ik moeite deed. Daarna bleek, terugkijkend, dat ik zekerder geworden was van mezelf. Waarom vang ik woorden? Omdat het bij mij begon met zelfacceptatie. Heel eerlijk zijn tegen mezelf en heel eerlijk zijn over mezelf. Dat was een actief proces. Dat proces , zo blijkt, ligt nog niet achter me. Soms verval ik in oud gedrag, dan vind ik dat ik iets moet kunnen of iets aan moet kunnen, blablabla.

In heel Nairobi geen Kruidvat of Etos te bekennen, maar Jannigje moet weer zo nodig alle factor 50 die we bij ons hebben op haar ténen smeren. Vond je het nodig meid? Bolletje, MijnGerrit en Lars hebben een pet, maar ik niet. Moet ik soms met mijn helm op gaan lopen in deze hitte?

't wordt weer lente, wat een mooi plaatje

lieve lieve Erik, Je bent een denker. Een graver, een harde werker. Daar heb ik zó veel respect voor, en jouw analytische benadering gecombineerd met een prettig leesbare schrijfstijl maakt dat ik aan je lippen hang. Ik heb géén kritiek, wel een zorg: Ik meen te lezen bij de postings die aan jou gericht zijn: "Moet het allemaal zo moeilijk?" (dat schrijven ze niet, dat lees ik erin omdat dit heel vaak tegen mij gezegd wordt). En ik lees in jouw antwoord: "Moet het allemaal zo makkelijk en oppervlakkig dan?" (dat schrijf je niet, maar dat lees ik omdat ik dat vaak antwoord). Mijn zorg is dat je niet het gevoel hebt te mogen zijn zoals je bent, terwijl je júist éindelijk zelf besloten hebt dat je dat wel mag. Ik heb geen ongevraagd advies. Ik heb alleen tekst: ERIK BLIJF ALSJEBLIEFT ZOALS JE BENT. Je hebt fans!

kunnen we in Nairobi dan eerst even langs de Stadsdrogist?