Oskar

Gaaf dat je nog zulke momenten hebt met zo'n opgeschoten knul van 17, Rosie. Toffe moeder.

Veel meer dan 'leren omgaan met stress' probeer ik liever mijn leven zo in te richten dat het tamelijk stressvrij is. Ja dat klinkt wel heel simpel, want het kan natuurlijk niet bij alles. Maar ik heb wel eens de indruk dat deze aanpak over het hoofd wordt gezien. Er zijn vaak best een hoop stressfactoren te elimineren of minimaliseren.

Mijn oudste ging enkele dagen geleden ook als geraamte langs de deuren om snoep binnen te harken. Met een vriend als Pikachu omdat zijn monsterpak niet op tijd was gearriveerd. Toen we in dat kader in de feestwinkel waren om spullen te kopen, en ik de oude fascinatie voor allerlei verkleedkleren uit mijn jeugd voelde terugkeren, begon mijn jongste ineens te huilen. 'Ik wil naar buiten. Ik vind deze winkel eng.'

Lastige dingen. De balans tussen vasthouden en loslaten inderdaad. Onze oudste kruipt inmiddels ook de puberteit binnen, dus ook hier actueel. Betrokkenheid reduceert langzaam tot een simpelweg: er voor ze zijn. En zelfs dat lukt of moet niet altijd. Het vlindertje laten fladderen in het vertrouwen (of in ieder geval de hoop) dat ze uiteindelijk wel op de juiste bloem terecht komen.

Dat gevoel bekroop me inderdaad. En het hield me ook meer bezig dan ik doorgaans bereid ben toe te geven aan mijzelf. Maar ik wil niet de gehele fruitschaal beoordelen op een enkele rotte peer. Lastig is dat ik normaal gesproken zulk fruit kan wegwerpen. Hier blijft alles altijd op de schaal liggen. Sterker nog: de peer kan ook praten. Toch overheerst dat ik het fijn om hier weer even (?) terug te zijn. Ik heb veel mensen best gemist namelijk.

@Remi1, Remi, waarom toch zo zuur de hele tijd?

Zet ‘m op @Prana. Op naar de Nul maar weer. En hey, waarom niet gewoon morgen meteen?

Je hebt er eigenlijk niet zo gek veel aan, die virtuele hapjes. Maar ik leg toch maar drie chocoladesoezen hier neer: één voor Quinn, één voor Jannigje en één voor Reacher. Je weet het niet.

Er rijzen hier wel mooie beelden van die yoga *zwaait vrolijk naar Rosie*

De stemming zit er meteen weer lekker in. Ik ben amper binnen of word alweer doorverwezen naar de hoeren. Remi verteld mij eerst precies hoe ik mijn entree anders had moeten maken, maar word vervolgens zelf opstandig 'van dingen van mij verwachten.' Ze zegt mij dat ik nieuwelingen niet moet ondersneeuwen, en trakteert ons zelf vervolgens zonder aanleiding of noodzaak op haar eigen negatieve meningen. Maar geen zorgen Remi. Ik wilde je niet echt een kusje geven hoor. Dat was spottend bedoeld. Iemand nog koffie?

Hallo @Renee80, pleased to meet you. En hey @ikkanhet, jij gaat goed de laatste tijd he?

Hallo nieuwe mensen. Ik ben Oskar. Ik praat wel veel, maar sneeuw eigenlijk nooit. *geeft Remi een kusje* Heb ik het zo goed gedaan schat?

Ha die Nikzie! Hoe gaat het met de kleine nikzelientjes?

Ja, goed joh. Ik geloof dat ik me nooit eerder zo op mijn plek heb gevoeld in de maatschappij. En ik kom dankbaar en tevreden thuis in plaats van kniezend en somber. Ik was daar zo aan gewend dat ik vergeten was dat het niet normaal is.

Onee, een zwijn tegenwoordig. Nou ja.

Het eerste natuurlijk. Ik ben een ezel, geen rund he?

Leuk om jullie weer te zien hoor @Likaen @Yvonne Wel een mooie mix van oudgedienden en nieuwe aanwas hier.

Maar erg veel met yoga heb ik niet. Als ik het contact met mijn innerlijke zelf dreig te verliezen ga ik altijd maar een eindje kuieren in de velden. Of een film over pinguïns kijken.

Niet alles moet ook naar wens gaan. Dan raken we eraan gewend en worden hebberig. Maar met mij gaat het best goed.

Hallo bigjes. Hoe is het hier intussen? Alles naar wens?