Oskar

Mogge mensen. Als ik 10 miljard had zou ik zo snel mogelijk een leger formeren om op brute wijze de volken te onderwerpen en wereldheerschappij gaan vestigen.

Als het bijeenbrengen van bepaalde groepen keer op keer leidt tot dezelfde irritaties of frustraties; als mensen er onderling niet meer in slagen om op een vriendelijke en prettige manier bijeen te zijn, dan vind ik persoonlijk dat je beter thuis kunt blijven en wat anders kunt gaan doen. Het gaat mij trouwens er helemaal niet om te blijven hangen in je eigen ego. Ik vier Kerst dit jaar met een groep zwervers. Juist omdat ik het een mooi feest vind waarop je wat voor je medemens kunt betekenen vind ik het jammer als het zo vaak beperkt blijft tot een plichtsmatig kniezen omdat het anders zo sneu is voor oma. Ik bedoel: máák er iets van met elkaar. Of doe het dit jaar eens een keer anders.

Nou, ik spreek vooral geen dingen af waar ik geen zin in heb. Ik snap ook nooit zo goed waarom zo ontzettend veel mensen zo ontzettend vaak afspraken zeggen te hebben waar ze helemaal geen zin in hebben. Ga dan niet, denk ik dan. Zoals nu het jaarlijkse terugkerende gemekker over de feestdagen weer is begonnen. Ik voel mij volstrekt vrij om de feestdagen door te brengen op de manier die ik aangenaam vind. Dat kan ook gewoon zonder volk erbij zijn. Het lijkt soms alsof half Nederland zich verplicht voelt om de kerstdagen tandenknarsend bij de familie door te brengen. Waarom is dat toch?

Ik lees net dat mijn pastoor afgelopen week hier een nieuwe kroeg heeft ingezegend, compleet met wijwaterkwast en al Mooie dingen vind ik dat. Je kunt in ieder geval niet zeggen dat katholieken geen gevoel voor humor hebben.

Volhouden @Houtje59, het is nu al een mooie ketting vind ik, en dan te bedenken dat er nog zoveel bontgekleurde kralen bijkomen ook Wat doe je nu eigenlijk met die stressdingen, nu je ze niet meer onder een laag drank zet?

Mogge mensen. Ik heb nooit verplicht bezoek eigenlijk. Ik bezoek omdat ik het leuk vind, of desnoods dat ik het leuk vind voor een ander. Maar nooit tegen mijn zin. De Sint komt aan vandaag. Ik zit me nu meteen af te vragen of daar kijken zou kunnen vallen onder verplicht bezoek, maar ik denk het niet.

De Sparta-Mars! Uit volle borst @Spirit

Ik ga vanavond met mijn zoon naar Sparta! Sinds dit jaar een seizoenkaart. Ik vind dat wel zoiets leuks om samen met je zoon naar de voetbal te gaan

Een mooie dag om jarig te zijn, de 11e van de 11e. Veel gekker wordt het niet. En Sint Martinus ook nog eens. Dat was die gozer die zijn mantel deelde met een arme sloeber. Eigenlijk bedoeld als inspiratie om wat voor je minder bedeelde medemens over te hebben. Maar nu gaan de rijke kinderen langs de deur om snoep binnen te harken. Gefeliciteerd Mini & Valco. En alle andere kinderen en dieren die misschien nog jarig zijn.

Hoi Blackbird, welkom. Bij jouw naam moet ik meteen aan dat prachtige kleine liedje van The Beatles denken: Blackbird singing in the dead of night Take these broken wings and learn to fly All your life You were only waiting for this moment to arise Ik vind de tekst ook wel bij jouw situatie passen. Succes!

Welkom hier Thor, Een verslaving bestaat soms voor een belangrijk deel uit een diep ingesleten gewoonte die - als je ervan af wilt - moet worden afgeleerd. Het meest efficiënt is inderdaad: een periode gewoon niks, en niet een beetje of alleen in het weekend. Probleem met wortel en tak uitroeien, als je de wortel laat zitten gaat het toch op den duur woekeren. Verder: nieuwe gewoontes er voor in de plaats laten inslijten. Anders zit je elke avond toch vooral die vier wijn te missen. Dus kies een andere drank of ontplooi andere activiteiten op de momenten dat je voorheen dronk

Grappig, ik drink mijn thee gedurende dag meestal in toenemende sterkte, net omgekeerd als @Musashi dus. In de ochtend groen, 's middags oolong ofzo, in de avond zwart, en als het echt herfstig iets een gerookte thee als lapsang om de dag mee af te sluiten. Ik zie daarin overigens duidelijk de parallellen met mijn vroegere drankgedrag waarin de wijn van wit naar rood ging, en de islay whisky in de herfst kwam. Maar echt een keurslijf is het niet. Nu zit ik aan Côte Jardin van het Paleis: groene thee, met appel, pruim en kweepeer. De thee 'nodigt uit tot een wandeling in de Tuilerieën' staat op het blikje. Hetzelfde domme gelul als vroeger bij de wijn

Omdat een vogel meer is dan een vogel.

Welkom hier Marianne. Dit forum heeft al velen geholpen hun drankprobleem effectief aan te pakken. Veel lezen, veel schrijven. Het wemelt hier van mensen die allemaal hebben en hadden te kampen met dezelfde sores. Succesvol en duurzaam minderen lukt over het algemeen niet veel mensen. Stoppen is eenvoudiger, het scheelt een boel discussie met jezelf en geeft daardoor rust. Succes!

Het kan best, er is niemand die het je verbiedt. En je hoeft het jezelf ook niet te verbieden, althans bij mij werkt dat averechts. Ik herken het gevoel trouwens maar al te goed. Mij hielp destijds het maken van een simpele slotsom: die aanvankelijke gezelligheid leidde vroeg of laat altijd tot allerlei narigheid & ellende. En die wil ik niet meer. En hey, daarbij: de gezelligheid komt niet uit het flesje, maar van de mensen met wie je bent.

Ja, dat piekeren. Jarenlang was dat een soort levenshouding. Omdat ik meende dat alsmaar nadenken over alles een deugd was. Nou is het ook wel praktisch om soms goed na te denken. Maar vaak wordt je er ook nauwelijks wijzer van, en eigenlijk nooit gelukkiger. Het hoofd uit, en het leven in. Maar echt een duidelijke gebruiksaanwijzing daarvoor is bij apotheek noch boekhandel verkrijgbaar. Je neerleggen bij wat je niet en je richten op wat je wel kunt veranderen, zoiets zal het wel wezen.

Dat zou wel zo moeten, maar het is soms een hele toer om in die hele rimram van mogelijkheden en beperkingen iets te vinden wat bij je past. En daarvoor nog: uitvogelen wat je zelf echt wilt. En daarna: je ontworstelen aan het woud van verwachtingen en gewoontes, en de moed bijeen rapen om het roer om te gooien. Mij is dat nu pas na vijftig jaar gelukt.

Mogge mensen. Na zes dagen achtereen werken weer eens een dag vrij. Ik blijf me verbazen dat werk ook gewoon leuk kan zijn en niet langer meer een vervelende onderbreking van twee vakanties.

Volgens mij verandert alles wat Palais des Thés aanraakt in goud. Ik ben inmiddels ook een groot fan van de groene blikjes. Eerst ook alleen pure thee zonder malle fratsen omdat ik een voorliefde heb voor zuivere smaken. Maar ook de kruideninfusies zijn geweldig. Ik drink nu vaak Nuit Ëgyptienne, een groene thee met vlierbes, bosbes en pepermunt: echt geweldig. Wel jammer dat Palais in Nederland zo slecht is te krijgen, er is geloof ik maar één winkel hier die het verkoopt. Maar uit het Buitenland neem ik altijd weer een paar blikjes mee.

In één opzicht is de ontdekking van de thee is voor mij echt een redding geweest in de strijd tegen de alcohol. De ontdekking dat het zoveel meer is dan alleen dat slappe bakje dat ik eerst was gewend. Dat er een heel smaakparadijs achter schuil blijkt te gaan. Dat is voor mij de plaatsvervanger van de wijn geworden die ik vroeger graag dronk. Omdat ik de Bourgondiër in mij te vriend wilde houden greep ik vroeger vaak naar een mooie fles wijn. En in het kielzog van de Genieter sloop dan altijd de Zuiper mee, om vroeg of laat altijd weer de overhand te nemen. Domweg nul houden, zonder discussie of ruimte voor meer, is voor mij een stuk eenvoudiger. En de Bourgondiër hou ik nog steeds te vriend door telkens opnieuw allerlei soorten thee te ontdekken.

Over die negativiteit in de wereld: ik verbaas me er vooral veel over de massale aantrekkingskracht die het op veel mensen uitoefent. Als ik er niks aan kan veranderen laat ik het liever rusten. Ik neem de toestand in de wereld heel serieus maar maak me er eigenlijk nooit echt kopzorg over. Op wat binnen mijn grenzen ligt probeer ik in het klein mijn steentje bij te dragen. Dat lost de oorlog en de klimaatcrisis niet op, maar het geeft mij wel een dermate goed gevoel dat ik eigenlijk best positief in het leven sta. Ik vind het leven helemaal zo gek nog niet.

Sinds enkele weken sinds mijn 4-jarige zoon vol met existentialistische vragen. Gisteren voor het slapen gaan: 'Als jij doodgaat, heb ik alleen mama nog. En als mama dan ook doodgaat, heb ik niemand meer. En ik kan niet eens pannenkoeken bakken. Misschien dat Meike het me kan leren.'

Als zwijn hang ik altijd de beest uit Ik vind 'goesting' eigenlijk een mooier woord voor trek of craving. Dat heeft bij mij in elk geval een gevoelswaarde van bijna onstuitbaar ergens naar verlangen. De Vlaming zal er weer anders over denken. Maar daar is dan ook poepen weer iets geheel anders.

Lukt het om Oom Bier buiten de deur te houden op deze vrijdagmiddag, @Houtje59, @Freekie en @genoeg? Trek. Raar woord. Als ik vroeger zin had om wat te drinken noemde ik dat dorst. Zin in eten was trek.