knakker

Allebei Renaldo. Ik had wel drank in huis, maar ik ben naar de winkel gegaan om te kopen.

Dagpact: renaldo61 MaryArt knakker

Ook wel omdat ik ezels leuk vind hoor. Ik schreef onder de naam van mijn zoon. En dat begon een beetje als bezoedelen van zijn naam te voelen

Ziezo. Een passende gelegenheid om weer als ezel door het leven te gaan. Het is geweldig in de mode hier geloof ik om je naam te wijzigen.

Na toestand gisteren koe maar meteen bij hoorns: mag ik weer op het jaarpact @Bob? Startdatum 6 september. Of moet ik eerst een proeve van bekwaamheid afleggen?

Het was meer dat er ruimte er was. Kinderen op school, vrouw op kantoor. Dat vind ik nogal kinderachtig, maar zo werkt het vaak wel bij mij. Als er niemand op mij let is de neiging om los te gaan soms groot. En het dwangmatige idee dat ik op dezelfde dag moet stoppen met roken en drinken. Het roken had wederom een aardige vlucht genomen, en daar moet ik vanaf. Maar in het kielzog komt dan vaak de drank ook mee. Het begon met een bescheiden beetje (klein flesje wijn, blikje bier) na maanden niks. Maar na de ontremming gingen daarna meerdere flessen die in huis waren ook open. Ik ben een gluiperd die alles steeds verborgen probeert te houden. Zodoende is het net of het probleem niet echt bestaat. In dat opzicht is het goed dat ik gisteren zover doorschoot dat er geen ontkennen meer aan was. Billen bloot. Maar goed. Van nood deugd maken. Hier eindigt het. Of liever gezegd: begint het.

Mogge Gisteren behoorlijk uit de bocht gevlogen met drank. Zomaar. Ineens. Kat van huis, muis danst. Ofzo.

De verleiding snap ik heel goed. En van de de vrije wil heb ik ook geen heel overdreven verwachtingen. Maar evenmin denk ik dat je de vrije wil moet onderschatten of reduceren tot chemische processen. Mijn eigen ervaring - met daarbij de kanttekening dat elke alcoholist zijn eigen pad wandelt - is dat je zelf, alle schade en schande overziend, een besluit moet nemen en je daaraan domweg houden. De knop om. Daarna valt het best mee. Vind ik dus. Dat is wat mij ook tegenstaat aan de heersende mentaliteit bij menig AA-club. Dat het per definitie en tot in der eeuwigheid een moeizame strijd zou moeten zijn. Een ziekte die nooit overgaat. En maar vechten en maar vechten. Mijn ervaring is eenvoudiger: je drinkt niet meer, want dat is het beste. Ja kut, dat moet je ineens die al vrijkomende emoties nuchter ondergaan. Dat is nogal wat. Maar soms ook best te doen. En zo niet: dan daarmee maar aan de slag.

Succes thuis weer kerel. Mooi dat het je daar zo goed is bevallen. Een prachtig fundament gelegd om op voort te bouwen. Maar ook: het echte werk begint nu pas, etc. Maar dat weet je allemaal wel. Moed & vertrouwen.

Pfoe, drank & geldzorgen, dat roep slechte herinneringen boven. Jarenlang stond ik bevend bij de pinautomaat: zou het deze keer lukken? Of het afsluiten van steeds grotere kredietlimieten of leningen. God tering, wat heeft dat lang geduurd voordat dat weer op orde was. En wat een kopzorg leverde dat op. Ik word er nu nog weer onrustig van. Alles nu veel beter. Kopje kukicha thee, straks zwemmen of fietsen. Laatste dagen dat het buitenbad open is. Binnen zwemmen vind ik eigenlijk niks aan. Ik kan niet zo goed tegen die zompige atsmosfeer vol echoënde geluiden.

Oeh ja, emoticons. Eigenlijk vind ik dat een teken van taalarmoede. Maar ik ben er in geringe mate ook aan mee gaan doen uit zwakte en vanwege de tijdsgeest. Maar wat mij betreft zouden ze per direct mogen worden afgeschaft.

Dat is wel een overwinning en een compliment waard. Maar ik heb ook wel het omgekeerde gemerkt. Zoals voor zovelen was drank voor mij ook wel iets om 'makkelijker mee te kunnen doen'. Lange tijd heb ik me daar ook wel achter verschuild. Alsof het een noodzaak was. Toen ik niet meer dronk dacht ik dat ik me eerst soms tamelijk ongemakkelijk zou voelen in bepaalde gezelschappen of situaties. Maar ik merkte ook dat juist doordat het gangbare pepmiddel ontbrak ik zelf intussen ook best wel sociale vaardigheden had ontwikkeld om met bepaalde ongemakken om te kunnen gaan.

Dat is inderdaad wel jammer, dat de dagdraad al geruime tijd niet echt meer van de grond komt. Enerzijds merk ik dat ik minder hier schrijf omdat er alcoholisch gezien minder noodzaak is, maar ook omdat er minder berichten zijn om op aan te sluiten. Minder mededelingen om een gesprek over aan te gaan, meer losse individuele mededelingen over wat men gaat doen enzo. Ik geloof dat nu meer mensen een bericht plaatsen en dan weer verder gaan met hun leven, wat prima is, maar waardoor minder interactie op gang komt.

Vanavond maar weer eens langs de AA. Dat is door vakantie en werk alweer 7 weken geleden. Ze zullen wel denken dat ik het weer op een zuipen heb gezet.

Mogge Renaldo. Behalve je naam is ook je psychiater weer terug in je welkomstgroet zie ik. Ik vroeg me al een tijdje af of die mededeling met een knipoog of serieus was bedoeld. Hier beginnen de scholen weer vandaag. De jongste heeft meteen de hele dag les, de oudste begint met twee dagen vrij. Het aloude verschil tussen basisschool en middelbare school. Wel wat meer rust in huis straks. Maar ook minder ruimte voor ludieke plannen van pa.

Soms stuit je op juwelen als je onderuitgezakt op de bank voor de tv zit. Het roept ook nog op tot eendracht en solidariteit. En de Blind Boys of Alabama als achtergrondkoortje!

Dat is op zich mooi en lief. Ik denk alleen dat ik als gastheer mij een beetje gefnuikt zou voelen dan. En ik vind drank ook niet zo relevant eigenlijk.

Ik vind het ook wel jammer dat ik geen maat kan houden. Maar ook geen ramp. Staar je er niet op blind, er is zoveel meer te genieten. Overigens zie ik wel heel veel mensen om me heen die maat houden of het de normaalste zaak is. Knap wel. Maar vergelijken met anderen brengt je zelden vooruit.

Zo zie je maar. Maar waarom eigen drankjes meenemen naar een feest? Er zal toch op zijn minst altijd wel water zijn?

Dingen Die Ik Mooi Vind (deel 12): het vriendelijk pruttelende geluid van mijn Bialetti voor de after dinner koffie. Deze zomer heb ik uit Italië zo”n moka pot meegenomen. Elke avond is het nu even feest. Ik kan enorm genieten van een goede bak koffie. Sinds de alcohol met de vuilnisman is meegegeven heeft mijn waardering van koffie en thee een vlucht genomen. Calvados is allang niet meer nodig. Hebben jullie ook specifieke dingen die zijn opgekomen na het afscheid van de drank?

Mogge mensen. Balen van de terugval Mormel. Ik snap de verleiding van het comfortably numb. Maar het is nu wel zaak om je niet zonder weerstand je over te geven omdat het kwaad toch al geschied is. Verantwoordelijkheid nemen voor hond en vrouw. En hey, ook voor jezelf. Raap u bijeen!

Ook hier geen bezwaar. Het zou anders zijn als een ziekenhuis waar je alleen mag komen als je niets mankeert.

Herkenbaar. Maar op gegeven moment heeft die malle hoogmoed zoveel butsen en krassen dat je het niet meer voor elkaar krijgt om opnieuw jezelf met een serieus gezicht wijs te maken dat het deze keer anders zal zijn. En dan hou je er maar gewoon definitief mee op 🙃 Kuieren. Mijn kinderen tot vervelens toe de bloemen en vogels aanwijzen. En na afloop ijs eten.

Goed gedaan, eerste zes dagen op koers. Ik vond het omzetten van het roer altijd het zwaarste deel. Ja, er zijn bij de AA vast ook mensen die na hun eerste meeting nooit meer een druppel dronken. Maar de overgrote meerderheid van alle alcoholisten legt dat moedeloze pad af van stoppen, op je smoel gaan, opnieuw stoppen, weer onderuit, zuchtend overeind klauteren, enzovoort. DC al Fine. Ik denk niet dat dat bij de AA heel anders is.

Dank. Treintje weer een beetje op de rails Mormel?