knakker

Ik vind het wel leuk dat als Reacher terug is, ze ook meteen heel erg terug is 😀

Present. Zorro wil niet mee. Die vindt dat eng.

Ik ben niet erg dol op bucketlisten. Onrustig gedoe. Hoewel het zien van de Matterhorn wel een wens in vervulling was deze zomer. Wat een schitterende berg is dat. Er bovenop klimmen vind ik dan weer teveel gedoe. Ik zoek mijn vreugde meestal op microniveau. Cortado drinken na de lunch. Een sorbet met mijn zoon bij Venezia. Dat werk.

Wat een mooie ochtend zomaar ineens op ons forum. Ik ga er ook bijna van kwispelstaarten. Maar dat vind ik ongepast.

Ach, Socrates. Vijf is niet veel voor een Rietsj. Dat is nog maar twee meer dan ik. (Dat wij een derde hebben wist je? Zo een pikzwarte, die ongeluk brengt) Mij gaat het goed. Na mijn laatste strapatsen verander ik in een levensblij persoon. Nou ja, meer Jekyll, minder Hyde. En ik luister elke dag naar Abba.

Nou ja zeg, daar is warempel @Reacher weer! Zo komt er niks van die boodschappen. Goed u weer te zien mevrouw 🙂 Natuurlijk willen de poezen dat je in het fort komt. Maar vooralsnog ben ik blij dat toen wij verwachtingsvol keken je weer in ons fort kwam 🥳 Maar hoe is het? Als die vraag meteen wat te direct is mag je ook zeggen hoe het met de poezen is. Leeft Socrates nog? Hoeveel poezen heb je intussen? Tien?

Dat is denk ik ook een duidelijke verklaring van de huidige rust hier. Gek wel eigenlijk: dat vertrekken als het niet lukt. Juist samen worstelen en daarover schrijven is heilzaam. Nu heb je een forum met vooral veel lang gestopten en enkele worstelaars. Dat geeft een andere dynamiek. En och, @Reacher en @Quinn mis ik ook 🙁

Ja, ik wist het nog 😊 Ze hebben gelukkig die naam wel wat gemoderniseerd. Zo’n wichelroede als eerste letter vind ik beter bij jou passen.

Het feit dat de meeste mensen die weer gaan drinken meteen van het forum verdwijnen vertekent deze statistiek echter wel een beetje 🙂

Ik vind jou eigenlijk helemaal geen type om veel waarschuwingen te krijgen @Yvonne 🙃 De moderators zijn niet echt terug geloof ik. Volgens mij werken ze al jaren erg onregelmatig. Soms kun je ongestraft poep en neuken zeggen, en dan krijg je weer een * of een waarschuwing. Ik vind jullie trouwens heel lief hoor @moderator, en waardeer oprecht jullie toegewijde inzet, maar van mij hoeft het dus niet.

De moderator vervangt soms bepaalde woorden door sterretjes. Als je bijvoorbeeld het woord klootzak gebruikt of teringlijer. Dit omdat in de spelregels staat dat er geen schuttingtaal mag worden gebruikt. Ik heb al eens gemaild met de @moderator dat wij geen schoolklas zijn, over het algemeen ons zoet gedragen en ook al helemaal zelf onze probleempjes kunnen oplossen. Maar de enige reactie is dan dat de regel de regel is. Ik ben daar niet dol op.

Maar eerst nog Jaantje een knuffel geven. Je kunt ook gewoon tegen hem praten. Hij zegt niet echt veel terug, maar Konijn begrijpt alles.

Zo eenvoudig is het inderdaad. Maar ik vrees dat bij de meeste de behoefte er niet meer is aan een actief forum. Of men is domweg te druk. Op dagen dat ik zelf aan het werk ben schrijf ik ook niks. Zodoende doet men hier nog af en toe een drukje en loopt dan weer snel verder. Dat de dagdraad zo ongeveer de enig actieve draad is maakt het er ook niet florissanter op. Want dat is voor koetjes en kalfjes. Alleen die worden niet echt meer een samenhangende kudde. Want na een dag zakt het eventuele gesprek weg. Themadraden zou in dat opzicht beter zijn. Dan zou je ook dagen later gewoon door kunnen reageren in een discussie. Maar daar wordt nooit veel gekeken meen ik. Eerdere pogingen strandden ook steeds snel. Nou ja, spijtig spijtig, maar het is niet anders. Intussen is de regenbui voorbij. Op de fiets dan maar.

Dat getut met die sterretjes van de @moderator word ik trouwens heel erg moe van. Ik voel me dan altijd zo als een kleuter behandeld. En ik heb er een hekel aan dat als ik mijn best doe op een bericht een ander daar zomaar in gaat snijden. Gisteren kreeg ik een * vanwege het woord ‘kloterij’ in een verder geheel menslievend bericht.

Nja, het forum heeft voor mij ook enorm veel betekend, nog steeds, maar veel leven zit er niet meer in. Ik mis de discussie, de interactie die er ooit echt was, maar het is nu meer geworden tot een platform voor de losse individuele mededeling. In dat kader: het regent buiten, maar als de bui voorbij is ga ik boodschappen doen.

Dingen Die Ik Mooi Vind: De vriendelijke lach van de conductrice, het grapje, haar groet bij het uitstappen. Alle mensen die nog niet verzuurd hun werk uitoefenen, ondanks de * die ook hun leven kent. Het geeft de droeve burger weer moed.

Ach, lieve help… 🤍

Mogge. Midden in de week heb ik zomaar een weekend van drie dagen. Wat een luxe. Ik ben er ook wel aan toe geloof ik. Gisteren sukkelde ik tijdens een vergadering in slaap. Hilariteit alom. Maar het was ook wel een erg saaie vergadering. Ik heb nooit goed begrepen waarom zoveel bedrijven menen dat het echt nodig is om vaak met het voltallig personeel te vergaderen. De beste lopende organisaties waar ik heb gewerkt gaven veel vertrouwen en vrijheid aan hun werknemers en hadden een minimum aan vergaderingen.

Ik lees helemaal geen zelfmedelijden maar een kwetsbaar verslag van een mooie avond. De frustratie dat er niet over jullie toekomst werd gesproken snap ik, maar ik denk dat jullie in deze fase nu meer baat hebben bij een kalm en vriendelijk samenzijn. Zulke gesprekken overschaduwen een mooie avond vaak terstond met verdriet, verwijten of ruzie. Rustig aan. Geniet van wat er nu weer is. De rest komt later. En focus nu gewoon op je eigen leven. Tevredenheid is volgens mij zo ongeveer het hoogst haalbare waar je zelf nog een beetje invloed op hebt. Daarbij is het een prachtige voedingsbodem voor meer. Geluk is een incident. Daarnaar streven pakt doorgaans averechts uit.

Kan het ook zijn dat je vermoeden er misschien naast zit? Ik zou gewoon het gesprek aan proberen te gaan. Niet met een houding van het moet nou potdorie afgelopen zijn, maar gewoon vriendelijk informerend, liefdevol, begripvol. Misschien valt het mee. Misschien ook niet en komt er een aap uit de mouw. Maar ook dan: begripvol en behulpzaam. Boven alles niet vergeten: hulp werkt alleen als hij het zelf wil. En waarom die geheimzinnigheid? Naar je moeder snap ik het, dat kan natuurlijk te gevoelig zijn. Maar waarom niet gewoon open erover praten met je vriendin. Een probleem is beter op te lossen als het uit de taboesfeer is.

92,0 oei, ik groei

Alleen twee achterwaarts gerichte krachten lijkt mij ook geen pretje. Ik bedoelde meer de weemoed als bewustwording van wat ooit was of nooit heeft mogen zijn. Voor de verdieping, de wijsheid. En het verlangen juist als passie voor wat komen zal. De nieuwsgierigheid, de motivatie. Beiden krachten heb ik nodig. En ook hier weer zaak om de juiste balans erin te vinden.

Mooie beelden weer. Een mevrouw uit Overijssel heeft een minuut gratis winkelen gewonnen. In plaats van inhalig als een wilde tekeer te gaan loopt ze rustig rond en zet alleen in haar karretje wat ze nodig heeft. Veelzeggend is ook de reactie van de supermarktmanager die steeds de tijd stop zet. Die is niet meer voorbereid op bescheidenheid.

Koffie en thee zijn bij mij enorm in waardering gestegen na de drooglegging. Toen ik zes jaar geleden voor het eerst serieus stopte kocht ik zo’n veel te dure koffiemachine. Dat verdient zichzelf wel terug dacht ik. Nu ook razend enthousiast over mijn moka potje die perfecte koffie geeft. Nog mooier vind ik het ritueel. Thee van losse blaadjes is in de plaats gekomen van mijn liefde voor wijn. Eindeloze variatie, heerlijk. En ik ben ook blij dat er alcoholvrij bier is. Brand Weizener en Jever.

Mogge Hé, je psychiater figureert nu op meer vriendelijke wijze in je mantra Renaldo. En ook nog een hondje erbij. Leuk. En dan zeggen sommigen dat jij altijd hetzelfde schrijft! Vandaag de kampioenswedstrijd van het team van mijn oudste zoon. Ik vind dat mooi. Ook wel omdat mij dat vroeger als kind zelf zo geweldig leek. Maar nooit kwam het zo ver. Ik merk dat je als ouder moet oppassen dat je je kinderen niet persé het leven wilt laten leiden dat je eigenlijk zelf ooit wilde. Zo hoop ik nu weer dat hij ooit geneeskunde gaat studeren in Coimbra. Maar nee. Doe maar voort jongen, ontdek je eigen pad. Een ontroerend moment op mijn werk gisteren. Een 81-jarige man, enkele dagen geleden halfdood meegenomen uit zijn vervuild huis, vierde nu bij ons zijn verjaardag. Compleet met taart en een oranje slingertje om zijn magere nek. Er zijn soms best dingen die het leven de moeite waard maken. Laten we eten en drinken mensen, want morgen sterven wij.