knakker

Oh donder. Drie maand alweer. Alleen zit ik nu weer eenzaam in het wagonnetje te koekeloeren. Gelukkig komt @Tine over vier dagen bij me zitten. Maar 4 stoppers slechts in de laatste 9 maanden: dat is wel weinig toch?

92,6 Gaat lekker. In drie maand tijd nog geen fluit opgeschoten. Vooral door gebrek aan duurzame actie. Na een aantal dagen braaf en matig doen toch elke keer die zak tijgernoten weer leegeten. Zelfde moeizame start als stoppen met drank. Of tabak. Dus nu maar eens een werkzaam plan maken en me daar blijvend aan houden. Hort sik.

Ik ben gezwicht. Gisteravond hebben wij een plastieken kerstboom gekocht. Tot dusver ben ik altijd zwaar tegen namaak geweest. Kunstbloemen, vloeren met houtlook, kerstbomen. Maar ze worden wel steeds beter in de imitatie. Dus vooruit maar. Boom optuigen dus vandaag. En een bos echte bloemen kopen voor mijn dame. Zodat er nog nog iets levends staat te sterven op tafel. Gezellig.

😄

Wat een gedoe Rosie. Maar ja, de alcoholische strapatsen van de jeugd. Boos worden mag best trouwens vind ik op zo'n moment. Maar meer hoofdschuddend, niet helemaal door het lint. Toch maak ik mij wel degelijk soms zorgen over hoe mijn zoon (14 nu) straks met alcohol en dergelijke zal omgaan. Ik vrees soms dat hij zoveel op mij lijkt dat hij dit er gratis bij krijgt. Gelukkig lijkt er vooralsnog wel een open sfeer te zijn waarin ook zulke dingen best bespreekbaar zijn. Soms. Op het juiste moment, met geduld. Bij ons thuis werd vroeger doorgaans gezwegen of weggekeken bij alles wat niet wenselijk was. Praten over emoties leerde ik pas heel veel later. Nu kan ik er tot vervelens toe over door kwekken, maar op de cruciale momenten trek ik mij nog steeds terug. Dat krijg ik er niet meer uit.

Die entrecote kan wel gebakken zonder vacuüm, en dat vieze aanrecht vies is ook best naar. Maar het zijn inderdaad smoesjes die jezelf genereert om naar de drank te grijpen. Zo vind ik het grauwe weer van vandaag ergens een prima excuus om weer eens een keer flink door te zakken in de kroeg. Maar ook dat is natuurlijk gelul. Niet aan toegeven. Beetje om jezelf kunnen grinneken werkt mij altijd goed. Verder: doekje over het aanrecht, lampje aandoen en gewoon rechtdoor blijven fietsen. Dan maar even met tegenzin. Dom verdan.

Wat blijft dat goed zeg. Ik moest er als student enorm om lachen, maar pas naarmate ik ouder word zie ik die typetjes steeds meer om mij heen verschijnen.

Haha, leuk Edgar

Zojuist was ik op zoek naar een gedicht van Rutger Kopland, waar ik fan van ben. ‘Jonge sla’, vind ik zo mooi, je kent het vast wel. Maar ik stuitte op het volgende. De Raggende Manne is die punkband met Bob Fosko trouwens. Er valt altijd wel iets te grinniken bedoek ik maar.

De vaste gewoontes van de zondagochtend: krosanten, jus en zachtgekookte eieren. Ik kan daar erg van genieten. Ook van repeterende gebruiken. Man van gewoontes. Daarom kostte het ook zoveel moeite los te komen van alcohol en tabak. Nieuwe, vriendelijke gewoontes ervoor in de plaats zetten en in laten slijten: dat is voor mij het eieren eten.

Ik ook goedemorgen. De advent begint vandaag. Op weg naar kerst. Meer aards gezien: op weg naar de zonnewende, de terugkeer van het licht. God, wat zijn de dagen soms donker. In alle opzichten. Maar het gaat langzaam de goede kant weer op. Gij bedroefden: laat de hoop niet varen!

Goed gedaan kers. Welkom in de wereld waarin het weer veranderlijk is, de seizoenen wisselen en ook onze stemmingen schommelen. Alles heel normaal. Alleen wij moeten eraan wennen er niet langer meteen een plens drank over te gieten.

92,5

Haha. Sjaan weet de Kerstsfeer meteen tot een nieuw hoogtepunt te brengen. Maar rare jongens, die Duitsers. Ook met dat 'geil' overal voor te gebruiken. Ik ben trouwens dol op Duitsland en zijn volk. Nu al aan het kijken voor de zomervakantie volgend jaar. De Harz wellicht, daar was ik nog nooit. Rot geslapen. Sinds half drie wakker terwijl ik niet eens iets had om me zorgen over te maken. Toen maar wat lopen kibbelen met de vrouw. Als alcoholist in ruste moet je je bescheiden opstellen na alle sores die je hebt veroorzaakt, maar ik word ook wel eens moe van die argwaan die me blijft achtervolgen. Ja, te paard en te voet enzo, ik weet het.

Wat een leuk draadje. Leuk om zomaar twee dingen meer van jullie te weten 🙂

Wat is mijn bouwjaar en waar staat mijn woning... Mormel: 1982, nabij Leuven renaldo61: 1961, nabij Tienen woman: 1968, nabij Leeuwarden zbb: 1977, op het water (Haringvliet) Maja: 1968, nabij Wassenaar/Den Haag Yvonne: 1955, nabij Duitse grens, Oost Groningen Smaragdie: 1973. Haarlem Mariposa: 1966, nabij Terneuzen (provincie Zeeland) Spirit: 1961 nabij Rotterdam Bob: 1951, nabij Utrecht Niks: 1985, Overijssel JamesM: 1979, nabij Harderwijk Kohtje: 1957, nabij de IJssel, Zuidwest-Overijssel Bumperjim: 1971, nabij het zuiden van Frankrijk Wendy: 1975, nabij Haarlem Prana: 1971, Italië MaryArt 1957 nabij Alkmaar Fonny🌞 nabij Zierikzee Freekie 1986 nabij Assen 🏍️ Sanity 1968 nabij Amsterdam XXX Kers 1983 Flevoland knakker: 1971, Dordrecht

Café Studio aan de Grote Markt. Ik vind Haarlem echt een geweldige stad. Daar zou ik zo willen wonen.

Deze week zat ik in een bruine kroeg in Haarlem. Gewoon met koffie. Dat vind ik nog steeds wel een mooie wereld hoor. Natuurlijk zijn er veel herinneringen met liters bier, dronken gelal en lonkende vrouwen. Dat is voorbij. Maar ook gewoon een kroeg als plek waar mensen samenkomen vind ik prachtig. Het gedempte licht, de houten vloeren. Het heeft iets wonderlijk romantisch.

Eén duim is een mooie tussenfase die ik wel bij je vind passen Rosie. Hier ook een flinterdun laagje poedersuiker buiten dat mij ontroert. Verder begint de dag hier wederom met Bach (de Lutherse mis, die met het verrukkelijke huppeltje). En met een kop echt lekkere sencha. Geen slecht begin van de dag.

Ach Yana. Verdrietig om te lezen dat het nog steeds niet gaat. En het voelt zo machteloos dat je dan, voor iemand waar je in dat malle digitale wereldje toch echt om bent gaan geven, dan niks kunt doen. Ja, een foto hier plaatsen van vogel of bloem. Toverkracht zou ik willen hebben. Dan speelde ik in de nacht op mijn zilveren fluit een melodie, teder en lieflijk, die door het open raam de wereld in kringelde totdat jij haar zou horen bij precies net zo’n raam. En dat dan zomaar alle krachten terugvloeiden in je lichaam en er geen pijn en moeite meer was. Maar dat kan niet.

Goed gedaan, signora. Wat deed je wankelen?

Mogge. Vandaag nul afspraken: lekker. Soms vind ik mij een ouwe lul als ik zoiets zeg, en dat is ook wel zo, maar vroeger was het eigenlijk exact hetzelfde. Onlangs ben ik voor het eerst ‘boomer’ genoemd 🙂🤔Omdat ik berichtjes op mijn telefoon met één wijsvinger typte in plaats van met twee duimen. Hoe doen jullie dat? Heel erg vind ik het niet om oud te worden. Ik denk dat altijd te compenseren omdat ik nog zo enorm jong van geest ben. Maar de mensen die echt jong van geest zijn vinden mij allang niet meer een soortgenoot. Dat vind ik wel confronterend.

92,9