Jannigje

Rob de Nijs en Ernst Daniël Smit waren eens samen te gast bij Jeroen Pauw om te praten over Parkinson, om het onderwerp meer bespreekbaar te maken.

Ik had een heel bericht geschreven maar dat is verdwenen. Ik ben te moe om het opnieuw te doen. Maar oh, wat herken ik dit!

@Cleo66: mooie tekst! In het kort wordt gezegd wat zo waar is. Ik zou willen dat veel mensen dit lezen en vooral ter harte nemen.

Ik herken dit zo goed! Niet steeds hetzelfde willen zeggen terwijl het wel hetzelfde is. Misschien lukt het deze keer beter/wel met de therapie. Ik gun je zo dat je iemand treft die jou begrijpt en de goede dingen kan zeggen en aanreiken. Maar oh wat moet je een lange adem hebben hè?

Ach @niks wat leuk! Schrijven ze elke dag voor ieder kindje een stukje in hun mapje? Dat lijkt me nogal een klus.

Studeren en zwemmen, wat wil je nog meer! Ooooohhh help! Het is weer zover! Ik weet niet of je wel zóveel zin hebt @nancy

Uitstellen van klusjes doe ik nooit zei zij schijnheilig maar zij viel meteen door de mand want haar neus begon opeens te groeien als een malle.

Amsterdam?

“Heen en weer” had ik lang niet meer gehoord, die drs. P was echt een taalvirtuoos met een bijzondere fantasie, dat bewijst hij ook weer met het lied “Trojka hier, Trojka daar” dat ik ook met plezier heb bekeken op YouTube

Deze vraag vind ik moeilijk te beantwoorden. Er zijn duidelijke oorzaken en verbanden met mijn jeugd te leggen. Maar Ik had als kind al sombere buien, vanaf de kleuterschool. Kwamen die uit mijzelf of waren ze gevolg van? Of een combinatie? Dat weet ik niet. Ik denk dat ik mijn leven lang geleefd heb met angst, alleen werd dat niet herkend/benoemd, niet door mijzelf, niet door mijn omgeving. Mijn gebrek aan zelfvertrouwen werd voor het eerst benoemd op de dag dat ik mijn diploma van de middelbare school moest tekenen. Ik hoor het de leraar nog zeggen: “ Jan” tekent niet, want zij gelooft het niet”. Ik voelde me op een wonderlijke manier betrapt. Maar hoe bang ik was wist niemand. De paar keer dat ik om hulp vroeg (op de middelbare school) werd er totaal niet adequaat op gereageerd. Ik moet zeggen dat ik zelf niet kon benoemen wat mijn hulpvraag eigenlijk was. Ik kwam niet verder dan “ik kan het niet”. Omdat er alleen naar mijn cijfers werd gekeken zei men dat dat onzin was, want mijn cijfers waren goed tot zeer goed, dus waar klaagde ik over.

Fijn voor je.

Nu ik het teruglees snap ik dat wel ja. Ik heb het me niet gerealiseerd, dat moge duidelijk zijn. Tjonge. Onbedoeld grappig, of niet. @Asterix, het was inderdaad serieus bedoeld hoor.

Hé @Asterix, goed om je weer even te zien. Gaat het met je? En je vrouw? Ik hoop van harte dat er wat meer licht en lucht is gekomen.

Goedemiddag

Bijzonder dat het jou op deze manier is gelukt. Boosheid is voor mij nog heel lastig. Althans boos zijn op een ander, openlijk boos zijn bedoel ik dan. Tot een doorbraak is het bij mij niet gekomen, ik probeer wel kleine kleine stapjes met ander gedrag, maar mijn angsten blijken zeer hardnekkig. Toch is ook voor mij het blijven proberen de enige manier. En als mensen afhaken is het voor mij belangrijk om dat niet (teveel) te zien als een tekortkoming van mijzelf, het kan heel goed zijn dat de ander op een heel ander spoor is gekomen en dat het niet meer past. Dat het niet gaat om schuld of geen schuld. De kunst is denk ik om dat uit de communicatie te houden. Het lijkt/is makkelijker om de ander de schuld te geven Ik ben al beter geworden in niet alle verantwoordelijkheid bij mijzelf te leggen, maar dat blijft lastig. Ook dat blijft voor mij oefenen, oefenen, oefenen.

Met een pont ben ik al lang niet meer geweest, de laatste keer was er een waarop je jezelf naar de overkant moet trekken met een touw.

Nou ja, niet te geloven. Ik was deze keer keurig op tijd om het door te geven , maar heb niet op plaatsen gedrukt, dus… Wederom excuus @Yvonne, dit begint een slechte gewoonte te worden. 68 opnieuw

Fijn voor jou en ook voor jou @nancy, ik kan me jullie opluchting voorstellen.

Galg en rad stonden vroeger op de Volewijk, dat ligt, voor het grootste deel vergeten denk ik, in Amsterdam Noord.

Daar heb je helemaal gelijk in @Musashi, het zit in onszelf. Goed om dit voor jezelf nu zo helder te hebben, dan heb je meer keuze en dat is fijn.

Dank je voor je bericht @Bert1953, ik ben er al dagen op aan het kauwen, erover aan het nadenken. Ik reageer nog op een ander moment, ik heb de rust nu niet.

Mijn oudste broer is voor het eerst in ruim 30 jaar bij mij op de koffie geweest, ik was er nerveus van. Vreemde gewaarwording om na zoveel tijd weer eens de gastvrouw te zijn. En ik blijf toch het jonge zusje dat graag de goedkeuring van haar grote broer wil hebben/krijgen. Dat blijkt/is niet leeftijd gebonden , voor mij niet in ieder geval.

Wat fijn voor je!! Ik gun het je zo na alle ellende die je hebt moeten doorstaan. @lady jane: voorlopig goede berichten , ik hoop voor je dat het zo blijft. @Kohtje, veel plezier vandaag, als behalve het week je lijf ook mee wil werken wordt het echt een geweldige dag. @niks,vakantie met bonus ook nog, mogelijke vriendschap, mooi hoor. Ha @Quinn, koffie gevonden? @Claudius, nogmaals beterschap. Ben ik nog iemand vergeten?

Op zich niet, zeker als je je er niet van bewust bent. Ik was me er terdege van bewust en heb het toch in mijn voordeel weten te gebruiken. Tijdens die reizen heb ik spectaculaire natuur gezien, mooie mensen gezien en ontmoet, bijzondere architectuur etc. Het heeft mij wel degelijk iets gebracht.

Oh ja @Claudius, beterschap en sterkte!