Jannigje

Nu ik jou lees Rosa, merk ik dat ik mijn eerdere bericht wil nuanceren.Ik ben het inderdaad eens met dit deel van je bericht jowan. Ik heb een jarenlange eetverslaving gehad, en die heb ik uitstekend verborgen weten te houden. Zelfs mijn echtgenoot was niet op de hoogte. Wat de alcohol betreft: ik dronk vooral thuis, alleen. Met eten en drank kon ik me in allerlei situaties inhouden, maar eenmaal thuis! Dr. Jekyll and mss Hyde zal ik maar zeggen.

@ jowan: ik denk dat je gelijk hebt jowan, ik durfde het alleen niet. Ik had een collega die rookte, hij wilde stoppen en schreeuwde het van de daken. Iedereen leefde mee en steunde hem. Toen ik stopte, deed ik dat in stilte, zonder iets te zeggen. Pas toen het opviel dat ik niet meer rookte zei ik er iets over. Ik was/ ben altijd zo streng geweest voor mijzelf of misschien wel bang voor wat mensen zouden zeggen als ik "faalde" Dus ook hierin ging ik "op alleen". Eerst zien te slagen en het dan pas zeggen

Eentje die niet alleen kletst, hij is nog koppig ook.

Dat kan ik me heel goed voorstellen Rosa. Wat jowan schrijft respecteer ik, maar ik durf(de) dat zelf niet. Mijn ouders bv hebben, voor zover ik weet, nooit iets geweten van mijn verslavingen, nou ja van het roken. Wij zijn dus blijkbaar de schaamte nog niet voorbij.

Met mij gaat het op en neer. Nog niet stabiel, maar wel beter dan aan het begin van het jaar. Ik ben nu 10 dagen met nieuwe antidepressiva bezig en ik hoop zo dat deze aanslaan. Zo langzamerhand begin ik een beetje moedeloos te worden, maar ik moet nog wel een poosje doorzetten. De bijwerkingen nemen gelukkig al iets af, maar het is geen feest. Las ik vanmorgen dat je na een paar maanden gewichtstoename kunt krijgen doordat je eetlust vergroot. Behoorlijke paniek! Dat niet! Herkenbaar denk ik? Ik schommel al heel lang met mijn gewicht, en dan heb ik het niet over een paar kilo. Vervelend vind ik dat. Broeken in verschillende maten........ Als ik niet goed in mijn vel zit, kom ik aan. Dan eet ik ongezond, zorg ik niet goed voor mijzelf. Dat is de laatste paar maanden ook zo geweest: vroeger tijdens mijn eetbuien at ik vooral hartig, gefrituurd ed., nu vooral zoet. Allebei ongezond. Ik probeer weer op het padje te komen. Tot de volgende keer

Rosa

Oei, oei, help.

Mag ik bij je op les?

Jaaaaaaaa, een AAI en een KNUFFEL. Dank je

Zeg jongeman, wil je me niet meer zo laten schrikken?! Ik dacht dat ik 1 april heelhuids overleefd had, er zonder kleerscheuren van af was gekomen, weer veilig van onder mijn steen kon kruipen.... Kortom, de aandacht was verslapt. En toen las ik jou. Tsjonge"............

Lekker vond mijn moeder ze ook, ze kreeg ze van onze buurvrouw, gelukkig niet zo vaak, want ze stonken zo, althans dat vond ik als kind.

Oh Koekie, dit is zo herkenbaar! Als ik je zo lees, word ik er weer verdrietig van, voor jou en voor mijzelf. Het is akelig! Dat maar dooreten terwijl je al misselijk bent! Ik begrijp dat jij nu niet meer overgeeft, dat vind ik heel moedig. Toen ik er nog midden in zat, durfde ik dat niet. Mijn zelfbeeld was ook compleet verstoord en ik dacht dat ik heel dik was. Als kind was ik wel dik, daar werd ik ook mee gepest. Ik weet niet hoe oud je bent, dus misschien is het van voor je tijd, maar je had Billy Turf en zijn zusje Bessie. Ze waren allebei heel dik. Mij noemden de andere kinderen Bessie. Ik was dus zo bang om dik te zijn, om aan te komen, dat ik lang heb overgegeven. En dan weer doorgaan. En dat rationele, tja, je weet het wel, ik weet het ook wel. Alle mensen die hier op de verschillende fora zijn "weten" het wel. Het is een begin, maar er is meer nodig he. Ik moest vanmiddag nog aan een therapeut denken: hij was de eerste die ik met het schaamrood op de kaken vertelde over mijn boulimia. Hij was geschokt en reageerde met een soort afschuw (mijn interpretatie) en zei: daar moet je onmiddellijk mee ophouden. Elk beetje zelfrespect dat je hier probeert op te bouwen kots jij weer uit. Dat kwam hard aan. We hebben het er nooit meer over gehad, ik had niet de moed...... Die opmerking ben ik nooit vergeten, het was heel moeilijk om daar in mijn eentje mee aan de slag te gaan. Dus lieve Koekie, deel het hier als je wilt en durft. Ik kan je misschien niet helpen in de zin van zeggen wat je moet doen, maar ik kan wel met je meedenken en voelen. Succes

Ach Lars, wat ontzettend pijnlijk. Nu is je hoop echt vervlogen. Knuffel op afstand, van mij

Ja Lars, dat gevoel ken ik, dat is verschrikkelijk.

Mag ik ? Ja? Oké: VIJF KEER OP EEN RIJ (En dan de stem van mevrouw-Kruitvat-reclame erbij denken) Doei

Ik ZAG zon

Ja Bolletje, de winter is moeilijk. Als het vriest en de zon schijnt, gaat het wel. Maar zodra de wintertijd ingaat, wordt het voor mij extra moeilijk. Gebrek aan licht, donkere dagen, vreselijk.Er zijn mensen die genieten van de winter, lekker gezellig in huis met kaarsjes ed. Ze vinden het knus en gezellig. Ik niet. Ik tel de dagen tot 21 december, daarna zijn de donkere dagen nog lang niet over, maar de kortste dag is in ieder geval weer voorbij. Ik slik nu sinds kort Trazodon (Trazodon verbetert de stemming. Het helpt ook tegen onrust en prikkelbaarheid/agressie bij dementie (?

Ha Wijfie, een administratiemiddag en dan aan een stralende emicon

Amen, helemaal mee eens.Of het voldoende voor je is, weet ik niet, maar ik hoop ook dat je je meldt en aandacht durft te vragen. Ben ik zelf eeeerrrrrg goed in

Goedemorgen. Ik weet niet of ik een controlefreak ben, ik weet wel dat bij mij paniek te maken kan hebben met het gevoel dat ik het overzicht kwijt ben. Het geeft voor mij ook te maken met "alle ballen in de lucht proberen te houden" en dat niet voor elkaar krijgen. Richt ik me op het ene, dan valt een andere bal, of twee, op de grond. Controle of overzicht kwijt? Verder heb ik veel paniek 's nachts en vooral in de ochtend: blinde paniek, onverklaarbaar. Ik ben bang voor spinnen, dus als ik een spin in mijn slaapkamer heb, ergens boven mijn hoofd, ja dan ben ik bang. Paniek is als een opvlieger (sorry Lars, vrouwenvoorbeeld), het komt, ik heb er geen controle over, het grijpt me naar de strot, het is angstig. Het staat niet in verhouding tot mijn angst voor een spin, die kan ik suf vinden, maar die snap ik wel. Die paniek is angst in het kwadraat, die buiten al mijn proporties gaat. Waardeloos Lars, dat je dat nu ook al in de nacht hebt ervaren. Ik wou dat ik wist wat en hoe en waarom en vooral hoe het te verhelpen, te voorkomen. Hoe gaat het nu?

De intuitie is een Godsgeschenk, de ratio een dienaar; ergens in de tijd zijn we de dienaar gaan aanbidden en zijn we het geschenk vergeten. Albert Einstein Goedemorgen. Ik dacht: laat ik eens filosofisch binnenkomen op deze niet zonnige en best kille dag

Ha, al uitgelogd.

Het wordt tijd om te proberen de slaap te vatten. Erik en de 2 ook nog aanwezige gasten: welterusten.

Bolletje, ik heb het altijd, maar in de herfst begint het erger te worden en in de winter is het het zwaarst. Dat herken jij nu helaas ben ik,bang.Ik merk dat het de laatste jaren erger is geworden. En ja, dat serotonine tekort heeft (veel) invloed, vandaar dat ik nu extra medicatie heb om dat probleem extra aan te pakken.