Jannigje

Goed gebruik van onze taal is erg belangrijk voor me, hun hebben is voor mij een doorn in het oog.

Dank je Monster, hier ben ik stil van

Yep!Voor vandaag heb je hem verslagen

Dank je wel voor de aanbeveling Smart

Nee hoor, ga vooral door!

Vandaag moest ik boodschappen doen. Ik ben heel bewust het drankpad ingegaan om te voelen wat het met me zou doen. Tot mijn verbazing kon ik "er" gewoon naar kijken en voelde ik geen trek of spijt. Ik kon het zien zonder problemen. Het gekke is dat ik daarna wijn in de aanbieding zag en toen voelde ik even een prikje: het was in de aanbieding. Wat een rare gewaarwording. Ik ben me wel te buiten gegaan aan planten voor mijn balkon

Rosa, van harte gefeliciteerd

Ongevoelige kul? Nou nee. Kort door de bocht, ja dat was je wel. Maar: Excuses aanvaard Lars http://www.animaatjes.nl/pasen-plaatjes/pasen/vogels/pasen_vogel_animaatjes-6.gif

Neeltje is de naam van een vroeger buurmeisje van me.

Lars, sorry, maar dat heb ik absoluut niet gezegd. Dit klinkt heel sarcastisch en eerlijk gezegd vind ik dat heel vervelend. Ik vind dat ik dat niet verdien. Ik heb iets heel persoonlijks met je/jullie gedeeld, iets waar ik jaren mee heb geworsteld. Het leven met mijn vader is nooit simpel geweest, ook daarna niet.

Nog heel even: haar portemonnee wilde ook iets schrijven, want het kost wat hoor zo'n verslaving!

Ik wil u graag een verhaal vertellen. Bijna had ik "een kort verhaal geschreven", maar dat zal niet lukken denk ik, ook ik ben nogal lang van stof. Als u nog andere bezigheden hebt, zou ik dit maar overslaan. Maar, ai, wat onbeleefd van mij, ik heb mij nog helemaal niet aan u voorgesteld, ik ben het balkon van Jannigje. Het is niet netjes om achter iemands rug om te schrijven, maar die vrouw is soms zoooo vermoeiend! Zij is weer eens thee gaan zetten, dus ik grijp even mijn kans. Zij heeft mij gehuurd, dus formeel is zij de baas, maar dat betekent niet dat ík geen rechten heb, toch? Het zit zo: vanmiddag kwam ze een beetje bedremmeld op me staan, ik wist het meteen! Hoeveel, vroeg ik? Ja, je kunt maar beter meteen duidelijkheid hebben. Maar daar trapte ze niet in, zij moest het mij "allemaal" vertellen, daar heb ik zo'n hekel aan, maar ja, ik kan nergens heen dus....... Zij had vandaag een afspraak met een therapeut, dat had ze erg nodig zei ze. Persoonlijk snap ik daar niets van, maar ja, zij had het nodig. Bleek die therapeut er niet te zijn! En dan komt het : allemaal gevoelens krijgt zij dan en daar moet ze vervolgens over nadenken en analyseren. Tsss. Wat een gedoe. Nou heeft zij blijkbaar deze week met jullie gesproken over het feit dat je altijd een keuze hebt. Dat wist ik allang, maar voor haar is dat blijkbaar niet zo vanzelfsprekend. Afijn, zij wilde niet bij de pakken neer gaan zitten. Dus moest er een stap gezet worden, schijnt ze ook met jullie over gehad te hebben. Persoonlijk heb ik daar wel moeite mee, logisch denk ik. Én ze dacht ook : elk nadeel heeft zijn voordeel. Dat heeft ze níet zelf bedacht hoor, echt niet. Dus, kiezen, een stap zetten... Omdenken, ook zo'n term. Maar nu komt het, wat heeft ze gedaan? Ze wilde zichzelf verwennen, niets mis mee, maar wel met de manier waarop. Jullie weten het misschien niet, maar die vrouw is verslaafd, ja dat had ze jullie zelf moeten vertellen, maar ja, dat schijnt lastig te zijn. Zij kan niet gecontroleerd bezig zijn, ze moet het gewoon helemaal niet doen. Ze had een afspraak met zichzelf gemaakt: ik koop er 2, als ik het echt niet kan laten 3, de uiterste grens is 4 Kijk dat zijn natuurlijk afspraken van niets! Dan weet je bij voorbaat al dat het 4 wordt. Vandaar mijn eerste vraag: hoeveel? Mompel de mompeldemompel, ontwijken hè Ik zal het laten zien, zegt ze. Ik denk nog, 4 is veel, maar dat is te doen. Komt ze met 15! U bent de draad kwijt, dit is haar draad. O, dat bedoelt u niet, u bedoelt, over welke verslaving heeft u het. INTRATUIN beste mensen, plantjes! Ook zo iets, die verkleinwoordjes: plantje, biertje, wijntje, peukje. Dan lijkt het minder erg blijkbaar Het zijn geen plantjes, nou ja een paar De rest zijn planten! Dus ik riep: ik ben vol, er kan niets meer bij. Stuur ze maar terug naar waar ze vandaan komen, of een ander veilig gebied, maar niet hier! Schijnt in dit land ook een thema te zijn? Maar ja, koppig he, niet luisteren. Mede-plantelijkheid en dat soort onzin. Dus wij maar weer inschikken. Dus nu is het overvol. Maar ze is wel blij met dat omdenken, die stap en het resultaat ervan. Dat is dan toch wel weer mooi. Ach het is ook wel een best mens. Maar moeilijk soms! En toegegeven, een beetje meer kleur misstaat hier niet. Maar ja, ik ben niet zo goed met veranderingen. Oh, ze komt terug. Dank u wel hoor dat ik even mijn hart mocht luchten.

Lars, ik wil je graag iets vertellen als dochter van..... Ik kom uit een gezin waar niet werd gepraat, waar ik altijd moest raden, waar de latten hoog lagen....ik hed nooit geweten of mijn ouders van mij hielden. Ik sprak er een keer met een schoonzus over en die zei: natuurlijk houden ze van je, het zijn je ouders, jij bent hun kind. Ja, nou en? Houdt dat automatisch in dat ze dan van me houden, omdat ik hun dochter ben? Mijn hele leven heb ik gestreefd naar de goedkeuring van hen, vooral van mijn vader. Ik ben een vaderskind. Ik naderde de 60 en ik wist het nog steeds niet. Mijn vader werd ouder en naderde onherroepelijk zijn dood, hij was toen al boven de 90. Ik had hem één keer gezegd dat ik van hem hield, en toen zei hij "ik ook van jullie". Niet genoeg voor mij. Ik vulde het in als ja, natuurlijk houdt u van de anderen, maar niet van mij, dat voel ik niet. Er was maar één manier om er achter te komen. Ik wilde niet later, na zijn dood, het gevoel hebben dat ik mijn kans (weer) had gemist omdat IK BANG WAS. tijdens een bezoek aan hem heb ik tegen hem gezegd dat ik de behoefte voelde om tegen hem te zeggen dat ik van hem hield, nu het nog kon, tegen hemzelf. Hij zei weer van : ik hou van jullie. Nu had ik de moed te vragen: ook van mij heit? Houdt u ook van mij? Ja, ook van jou zei hij Ik kon het vaak niet voelen, maar ik geloofde hem, hij was een eerlijke man. Nu is hij gestorven, ik mis hem, maar ik weet wel: hij hield van me. Ik moest erom vragen Lars, hij zou het nooit hebben gezegd. Misschien durven je dochters het ook niet. En geforceerd of niet: jij kunt het nog tegen hen zeggen. Al voelt dat misschien geforceerd. Wat zij er mee doen, heb jij niet in de hand Maar jij kunt het wel tegen hen zeggen Ik heb geluk gehad dat mijn vader oud werd en ik de tijd kreeg om mijn moed te verzamelen, maar ik had graag eerder die moed gehad. Ik gun het je en hen.

Nog even om het hoekje: Goede nacht

Oké ik zie het al, iedereen is weg. Goed, ik doe het licht uit

https://www.google.nl/search?q=sixtijnse+kapel&client=safari&hl=nl-nl&prmd=imvn&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi9t8CXiOfLAhXBYw8KHXW6BdUQ_AUIBygB&biw=1024&bih=681&dpr=2#imgrc=cKqSsg3XE3L9vM%3A Lars, als je weer eens naar het plafond ligt te staren en niets nieuws meer ontdekt, dan heb ik een ander uitzicht voor je. Slaap zacht.

Jowan is uitgelogd Smart, alleen Zootje en ik zijn nog over, Zal ik de deur maar vast op een kiertje zetten Zootje? A,s jij dan het licht uitdoet en. De deur achter je dicht trekt als je gaat Dan is de huiskamer weer veilig. Ik ga nu ook uitloggen en proberen te slapen. Welterusten.

Dank je Mikki.Deze woorden herken ik helemaal. Het laatste stukje vind ik erg mooi, ik vind het vaak nog wel lastig om mijzelf dan toestemming te geven om "het rot te vinden voor mijzelf". Die mildheid ontbreekt er nog wel eens aan, ik ben zo gewend aan mijzelf neerhalen en mijzelf veroordelen! Ook zo'n oud spoor. Maar ik verander daar wel in. In ieder geval begin ik het al veel beter te herkennen en dat is al heel belangrijk.

Ietje hoe is het met je?

"O Mensch" uit de Matthäus Passion heb ik de afgelopen dagen weer vaak beluisterd, ongelofelijk die J.S. Bach

Dank je wel Smart, misschien ben ik mijn roeping misgelopen?

Dank voor jullie reacties. Iedereen kijkt, voelt, ervaart op eigen wijze en dat geeft mij altijd weer stof tot nadenken. Dan kom ik weer een beetje uit mijn eigen groef. En nadenken is veel beter dan piekeren. Net als verdriet hebben (voor mij) veel "beter" is dan onbestemde angst. Verdriet is voelen, daar kan ik iets mee, ook al is het niet fijn om het te ondergaan. Nu ik jullie reacties lees, merk ik dat ik niet de enige ben die regelmatig "zin moet maken". Soms moet je inderdaad iets gaan doen, zin of niet. Ik realiseer me dat ik een zekere boosheid voel bij mezelf. Ik wíl niet altijd zin moeten maken. Een beetje Calimerootje geloof ik.

Agnieta, wat een ontroerend mooi bericht!

Bolletje, ik wens je heel veel sterkte! Ik hoop dat de medicatie aanslaat en dat de zon weer van binnen gaat schijnen. Voor nu

Ha Nadia, ik kan me heel goed voorstellen dat je er verdrietig van bent en dat je baalt!! De drank-, rook, eetduivel is gretig en hardnekkig, altijd op de loer om zijn slag te slaan (sorry mannen, voor mij is hij een "hij")