Jannigje

76,5 kg

Ik heb hier geen weegschaal, maar ik ben niet aangekomen. Denk ik, hoop ik.

Precies 100 jaar geleden werd mijn heit geboren. Precies 4 jaar geleden stierf de echtgenoot van mijn vriendin. Hij stierf op 53 jarige leeftijd op mijn vader zijn 96e verjaardag.

Goedemorgen

@Francoise, wat erg toch die reacties. Durfden mensen ook aan je te vragen hoe het voor jou/jullie was om een kindje met Down te krijgen? Waren er mensen die het gesprek aandurfden? Dat is blijkbaar moeilijk. Vind ik zelf ook vaak hoor. Hoewel, ik vind het het lastigst om te weten of iemand wel of niet wil praten over iets. Maar dat probeer ik tegenwoordig dan maar te vragen. Dinsdagochtend kreeg ik bericht dat de operatie is uitgesteld. Dat kon ik op dat moment nauwelijks verdragen, nog langer wachten! Reden? Niet bekend. Doet er eigenlijk ook niet toe. Ik heb er wel rekening mee gehouden omdat mijntumor niet kwaadaardig is. Als Ik een levensbedreigende ziekte zou hebben, zou ik waarschijnlijk ook zo gauw mogelijk geholpen willen worden, dus ik snap wel dat die mensen voorgaan. En een operatie van een uur of zeven plan je niet zomaar ergens tussen, snap ik allemaal wel. Maar leuk vinden doe ik het niet. Nog langer wachten. Het lukte die dag ook niet om het van me af te zetten. Een lange wandeling van 2,5 uur door en in de sneeuw kon me zelfs niet opbeuren. Gisteren in Maastricht ging het beter, maar vannacht........ Het wordt nu 27-2, maar dat kan nog veranderen zei de jongeman van het planbureau. Ik kreeg van een vriendin een Apple als “troost”, ik zal het hier niet herhalen. Ze sloeg voor mij de troost-plank volledig mis, maar ze bedoelt het goed. Dat weet ik. Maar toch"........ De zon schijnt, wandelen in de sneeuw straks. Proberen te genieten. Daag

Nu echt weg!

Voor mij ook @Antoinnette, dank je

Goedemorgen. Ik ga zo weg voor een week zd Limburg. We hebben geloof ik geen WiFi, dus ik probeer zo nu en dan via mijn mobiel. Daag

''Angst maakt dat je alles wilt controleren. Daarmee knijp je de natuurlijke stroom van het leven af, terwijl je juist daarop zou moeten vertrouwen.'' Louise Hay Deze spreuk kreeg ik vanochtend. Het feit dat ik me over moet geven en geen enkele controle heb, vind ik inderdaad heel beangstigend. Ik moet erop vertrouwen dat anderen hun werk goed zullen doen. Ik moet erop vertrouwen dat “het” goed zal gaan. Maar er is zoveel fout gegaan dat ik bijna niet meer durf te vertrouwen! Alsof “goed gaan” iets is voor anderen, maar niet meer voor mij. Controle Overgave Vertrouwen Moeilijk, moeilijk.

@bumperjim , jaaaaaaa,dank je!!!! Whatever Will be Will be........

Staan de sneeuwklokjes opeens alweer in bloei!

Ik bemerk een dubbel gevoel bij mijzelf, wel schrijven, niet schrijven...... Er gebeurt van alles in mij en met mij wat ik graag wil delen, maar waar ik ook een beetje huiverig voor ben. Ik heb me vaak alleen en eenzaam gevoeld, ook als ik bij mensen was. Dat merk ik nu weer. Dit hele gebeuren is een eenzame bezigheid, zelfs met mensen in mijn omgeving die het goed met mij voorhebben. Dit hele werkstuk (ik weet geen goed woord) is iets wat ik zelf moet doen. Ik krijg alllerlei advies en goede raad, waar ik vaak helemaal niets mee kan. Je moet moed houden hoor! Het komt goed! Je moet vertrouwen hebben! Ja het zal allemaal wel, maar dat moet ik nog maar zien, dat het goed komt. En moed houden? Ja, moed heb ik, de moed der wanhoop. Want oooohhhh, wat ben ik bang en wat wil ik graag weglopen of mezelf wegdrinken, maar dat doe ik niet. Maar die angst is iets wat ik helemaal alleen moet doen, logisch ook, daar kan niemand in mee. Dat kun je niet voelen voor een ander. Je kunt het allebei koud hebben, maar dit is anders. Ik merk dat ik regelmatig voel dat ik bijna de ander moet geruststellen omdat hij of zij zich geen raad weet met zijn of haar eigen machteloosheid. Dat kan ik me dan ook weer voorstellen, want wat moet je zeggen? Maar ik heb eigenlijk daarvoor de energie helemaal niet. Één vriendin zei: ik zal voor je bidden. Dat vind ik fijn, ook al weet ik helemaal niet of God wel bestaat. Maar zij gelooft van wel en zij bidt voor mij tot haar God. Dat vind ik heel ontroerend. Mijn aarzeling om te schrijven zit hem er o.a. In dat ik niet ondankbaar wil lijken, mensen bedoelen het goed, dat weet ik. En het is moeilijk om te horen dat iemand bang is, dat weet ik ook. En toch, laat mij bang zijn. Laat mij mogen zeggen dat ik bang ben. Ik ga heus wel, ik zal heus mijn stinkende best doen, maar laat mij in ieder geval mogen zeggen dat ik bang ben. Verdragen van eigen pijn is moeilijk, maar verdragen van de pijn van iemand anders ook. Morgen ga ik een weekje weg, naar zd Limburg, met een vriendin. Ik hoop dat ik de angst binnen de perken kan houden en kan genieten van een andere omgeving.

77 kg

Ik heb de indruk dat allerlei mensen met verschillende dingen zitten en dat we elkaar toch ergens vinden,. Dat. VIND ik mooi en ook belangrijk.

Idem! Probeer vol te houden ZZB, je staat daar in ieder geval droog, dar is al een goed begin..

Gefeliciteerd @Amethist: 0 x 5 voor jou en @Kohtje, voor jouw vrouw 0 x 6 lang zullen ze leven etc.........

@Bor, weet je inmiddels hoe het met jou gaat?

Goedemorgen

Welterusten allemaal, ik wens ons allen een goede nachtrust

Gggggggrrrrrrrr, wat een sukkels! Kun je hetbij hen laten? Lijkt me moeilijk, maar ikhoop dat je het kunt.

Ik Ga vandaag op stap met een vriendin, ik hoop dat mijn rug het aankan. Daag

Hoe gaat het met je heit @Bor, en met jou?

Goedemorgen

Ik val nog even binnen. Ik was vandaag in een andere plaats. Na mijn afspraak Even een boodschap doen bij de Deen. Bij de kassa hoorde ik dat het alarm afging. Vervelend geluid. Zegt de caissière tegen mij: hebt u net een boodschap gedaan? Ik, nee, ik ben nog nergens geweest. Bleek dat ik “piepte” Ik had het niet in de gaten gehad, me letterlijk van geen kwaad bewust. Het gekke deed zich daarna voor dat ik me toch heel ongemakkelijk voelde, alsof ik toch Iets verkeerd had gedaan. Iedereen keek naar me. Afijn, ik nog even naar de AH, en was het al weer bijna vergeten. Toen begon het alarm al te piepen toen ik de winkel inging! Ik voelde me weer “betrapt”. Zal wel een labeltje in uw jas zijn mevrouw. Maar ik heb die jas al maanden, hij heeft nog niet eerder gepiept. Uiteindelijk dus ook weer piepend de winkel uit gegaan. Vreemde krachten daar blijkbaar. En gek om me “betrapt en schuldig” te voelen terwijl ik niets verkeerd had gedaan.

Voor iedereen die het nodig heeft en wil (en kan) ontvangen.