Jannigje

Goedemiddag , ik zit er een beetje doorheen. Nee, niet waar, niet een beetje. Weer door mijn rug gegaan, dat is pijnlijk en vervelend, maar gaat wel weer over. Maar psychisch is het allemaal een beetje teveel op dit moment.

@Rosee, ik sluit me bij je aan. En hallo, ik “ken”je nog niet.

Vandaag voorbespreking Nancy, over twee weken volgt de opname. Woensdag 21 febr. De operatie. Ik ben ook bang.

Natuurlijk ben je hartstikke bang, kan ik me heel goed voorstellen. Het is ook doodeng lijkt me. En makkelijk is het niet en wordt het ook voorlopig niet, maar toch...... Je hebt de stap gezet, op weg naar verbetering. Maar om daar te komen is moed nodig. Ik hoop echt dat je volhoudt en wens je nogmaals sterkte.

Goedemorgen @zeilbootbewoner, ik ben eerlijk gezegd een beetje opgelucht na het lezen van je bericht. Je krijgt hulp., ik hoop dat het goede hulp is. Sterkte Ik ga zo naar het ziekenhuis, anesthesiologie, mooi woord. Maar oh oh

Dank jullie wel Gisteren was ik op een natuurbegraafplaats. Als je het niet wist, zou je zomaar kunnen denken dat je op een terrein van natuurmonumenten was. Totdat we een vers graf zagen met bloemen erop. We liepen over het terrein, in het begin wat onwennig, maar dat veranderde snel. Op een dergelijke begraafplaats staan geen stenen op het graf, hooguit een simpele kei, of een houten boomschijf met een naam, een paar data. Verder niets, geen plantjes, knuffels, foto’s. Bloemen die na de begrafenis worden neergelegd, worden na een tijdje weggehaald. En dan gaat de natuur zijn gang. We zagen heuvels van verschillende hoogte, afhankelijk van hoelang iemand er al lag. Na een aantal jaren is de grond weer vlak en zie je op het eerste gezicht niets meer. Afijn, we hadden een plattegrond gekregen en gingen op pad. Maar je gelooft het niet, we verdwaalden! Geen meer te vinden, geen oude spoordijk. Ik kan aardig kaart lezen, maar niks hoor. We liepen door de modder, over een nieuw aangeplant stuk op zoek naar het water. Want dat moest daar liggen. Ik dacht nog, nou dit wordt niks, hier wil ik niet liggen hoor. Ik wil onder een mooie boom, bij het water. Maar ja, niet te vinden dat water...... Afijn, na een hele tijd, moe wordend én koud vonden we het water. We waren veel te ver gelopen, naar een nieuw stuk dat nog helemaal niet op de kaart stond. Maar dat water en de omgeving daarvan maakten het weer allemaal goed. Ik zag een prachtige boom! Daar wil ik wel. Maar ja, dat had een ander ook al bedacht, een aantal jaren eerder. Het was heel onwerkelijk, niet verdrietig of angstig, maar onwerkelijk. Toen we eindelijk terug waren, was er een heel aardige meneer die ons te woord stond en die van alles uitlegde. Er was een prachtige ruimte van waaruit je begraven kunt worden, mét die vijver en bomen die ik bedacht had. Natuurlijk anders, maar mooi. Pas in de auto op de terugweg kreeg ik het te kwaad. Niet om waar we geweest waren of wat we hadden besproken. Dat was goed. Maar dat is voor als ik er niet meer ben. Maar ik ben er nog wél, ik moet het allemaal nog aangaan en ondergaan. En me overgeven en proberen vertrouwen te hebben. En dat is veel moeilijker. Het wordt 21 februari. Het komt dichtbij. Voor het doodgaan heb ik alles zo ongeveer geregeld, dus nu weer vooral aan de gang met (over)leven. En dat vind ik veel moeilijker. Get busy living.

Nog even @Antoinnette welkom heten. Ik snap je naamsverandering nu.

Gelukkig lees ik weer even bij “wie is wie”. Ik kwam je tegen op de dagdraad, maar had je verhaal hier gemist, dus ik begreep het niet. Ik vind het ongelofelijk moedig van je dat je je ware zelf in de openbaarheid brengt. Ik heb van alles meegemaakt en gevoeld in mijn leven, maar nooit iets wat maar in de buurt komt van wat jij blijkbaar al heel lang voelt. Ik gun je een mooi bestaan als vrouw Én ik wens je heel veel sterkte met het traject dat je nu ingaat.

@Lars, mooi gezegd, ik ben het helemaal met je eens. Hoe gaat het met je arm? Gaat het bewegen weer beter?

Ach @Bor, hartverscheurend hè! En heel moeilijk om deze situatie je eigen grenzen aan te geven. Komt mij allemaal heel bekend voor, ook al was het verhaal met mijn heit totaal anders, het principe is hetzelfde. Toch hoop ik dat je ook probeert aan jezelf te denken, er is ook maar één Bor namelijk. En die is o.a. de mem van een jarige zoon, en tweeling? Heb ik dat goed gelezen? Gefeliciteerd

@Reacher

76 kg

Nee hoor @Bor, niets geks aan, heit is heit. Ik snap en voel het helemaal. Houden zo. Bij ons hadden de kinderen van mijn broers een opa en oma en een pake en beppe, niet twee oma’s en opa’s.

Ach Ietje, ik wist ook niet dat je ziek bent. Wat veel allemaal voor je. Het lijkt mij vreselijk zwaar. Ik vind mijn eigen operatie al doodeng, en dan hoef ik nog niets eens aan de chemo........ Ik wens je heel veel sterkte en liefde.

IETJE Hoe is het?

Goedemorgen @rapilos, van harte gefeliciteerd!

Goedemorgen.

Welterusten Smart

Ik was vanavond uit eten met een paar ex collega’s. Zij aan de wijn, ik aan de spa. Toen we af gingen rekenen kwam de serveersters met een blaadje met drie glaasjes likeur, we waren met zijn vieren. Ik keek even op en toen zei ze: u drinkt toch niet mevrouw? Dat klopt zei ik, ik drink niet. Leuk toch? Vond ik zo attent!

Ah Bor dat valt niet mee! Sterkte hoor! En ook een onder de riem voor jou Lars. Gedoe , die griep. Ik hoop dat je arm gauw weer goed mobiel is. En Lika, helaas heel herkenbaar wat je schrijft. Het is rouwen he? Ook al wil je niet meer wat je deed, niet meer kunnen kan heel pijnlijk zijn. Dus ook jij een van mij.

Goedemorgen @Bor

Te laat

Mogguh

@fleurtje, het lachen is mij inmiddels vergaan. @Reacher, ja die rotbeesten zijn weer niet te stuiten. Dat ze er zijn, is tot daaraan toe, maar dat konstante geluid, ik ben er helemaal allergisch voor geworden. @Yvonne, ik heb bordjes staan met richtingaanwijzers naar het noorden, maar ze willen niet . Stomme beesten. Nou @bolletje, ik heb al van alles laten knallen en wapperen, zonder resultaat. HARDNEKKIG zijn ze. “Mijn” eksters en kraaien zijn er ook, maar daar heb ik geen last van.

Goedemorgen