Jannigje

@Asterix, hoe gaat het? Is er al iets van een oplossing voor je vrouw gevonden?

@nancy, knap hoe jij je geduld en humeur bewaard na al deze keukenperikelen.

Is wat mij betreft een heel aannemelijke gedachte.

Alles wat ik nodig heb, is hier. Een bed, eten en drinken, en als het nodig is verzorging (nog voor de wond). Dus wat wil ik nog meer? Ik krijg zelfs bezoek vanuit Amsterdam. Ik heb het erg zwaar gehad, erg veel pijn geleden en ik ben er nog lang niet, maar voor mij overheerst nu de dankbaarheid. (én een blaasontsteking, snap wat je bedoelt @Bor, maar daar krijg ik ook medicatie voor)

Ik plaats zo nu en dan maar even tussendoor, ik heb hiet ongeveer 2x per dag 15 min. WiFi, dus ik kan m’n tablet weinig gebruiken. Dat is jammer, maar blijkt totaal onbelangrijk. Zoals veel onbelangrijk blijkt. Wat wel belangrijk is, is dat de operatie geslaagd is en dat ik op een plek ben waar ik rustig kan herstellen. Ik ben daar zo dankbaar voor!

Goedemiddag. Met mij gaat het naar omstandigheden goed Jopie, de gladiolen behoren nog steeds tot de mogelijkheden

Oef, gelukt! Sterkte Sportdrankje, ik gun het je dat je het durft en kunt én mag van en voor jezelf

Ik heb slecht bereik hier, dus mijn bericht aan jou is al 2x verdwenen. Waarom is het te pril voor jou? Je hoeft toch niet alles uit de doeken te doen als je dat nog niet wilt? Maar hoe kun jij aan jezelf werken als je “gezellig” met hem mee “moet” blijven drinken? Ben je bang dat hij je afwijst? Als jij het serieus met hem ziet zitten, is het dan niet juist heel goed voor jezelf en voor hem om het wel te bespreken?

Goedemorgen

Goedenavond vanuit Deventer. Ik ben sinds vrijdagmiddag uit het zh en verblijf nu in een woonzorgcentrum . Om aan te sterken voor ik weer naar huis ga. Heerlijk rustig hier.

@Lars, mooi. Heb je van de week een goed gesprek gehad met je huisarts?

Goedenavond lieve mensen; ik groet jullie vanuit Deventer! Voor mij is dat niet naast de deur, maar dat maakt mij niet uit. Ik heb een kamer en dat is het allerbelangrijkste. @Bor, dank je wel dat je de moeite hebt gedaan om voor mij te informeren. @kruidenthee67, jij ook bedankt. Bij mij liep het allemaal anders, volgens de artsen uit het ziekenhuis kan ik volledig zelfstandig functioneren, daarom krijg ik geen thuiszorgindicatie. Ik heb me afgelopen do zelf gedoucht en aangekleed, deed daar 45 min over maar dat maakt niet uit. Zelfstandig is zelfstandig . Geen indicatie dus en daarom geen hulp vanuit het ziekenhuis bij het zoeken en of regelen. Ik kan zonder papegaai en in hoogte verstelbaar bed niet in of uit bed komen, maar daarvoor moet ik zelf de gemeente inschakelen. (Hulpmiddelen)Toen ik probeerde de deur naar mijn gallerij te openen, lukte me dat niet. Gelukkig was mijn vriendin bij me. Maar goed, het maakt allemaal niet meer uit. Ik ben onder de pannen en daar ben ik erg blij mee. Ik hoef hier niets te doen, alleen maar opknappen. Voor eten en drinken wordt gezorgd, ik ben betalende gast. Ik heb nog erg veel pijn, kan nog heel weinig, maar voel me hier veilig. Indien nodig kan ik hulp krijgen, zoals vanmorgen met het verschonen van de wond., dat lukt me echt niet alleen. Ik heb uitzicht op een mooie boom en het is hier rustig , ik ben heel opgelucht. Het was heel zwaar, maar de operatie is zonder complicaties verlopen. Daarna ging het niet goed met mijn bloeddruk (gevaarlijk laag) waardoor ik 2 dagen langer op de HC unit moest blijven en ik over moest op andere pijnmedicatie, dat was heftig! Na de operatie heb ik de cbirurg een aantal keer gesproken, die man keek elke keer zo opgelucht!!!! Ja zei hij, maar het was ook erg spannend. Hij heeft een tumor van 2,5 kilo uit mijn buik gehaald. Ik snap (nu) wel dat u daar last van had zei hij.

Dank je @Lars. Wat goed dat je naar de Ha gaat om die regels te bespreken. Dan kun je er rustig over na denken en je wensen kenbaar maken.

@Lika, ik moest eigenlijk vandaag al weg, maar ik kreeg nog niets geregeld. Morgen moet ik echt weg. Ik ga óf naar huis, óf naar een zorghotel in Deventer (als daar plek is en ik er zonder indicatie op eigen kosten terecht kan) óf naar vriendinnen in Drenthe. Dus ik kom wel ergens terecht.

Het is niet zo dat ik niet naar huis wil, natuurlijk niet. Maar ik ben nog erg zwak en ik woon alleen en zie er erg tegenop om nu al alleen thuis te zijn. Ik kom nu bv nog met heel veel moeite mijn bed uit en dat is in hoogte verstelbaar en heeft een papegaai. Dat heb ik thuis niet. Ik wilde graag ter overbrugging naar een zorghotel om nog een aantal dagen te hebben om extra aan te sterken, wil dat ook zelf betalen. Mij was verteld dat dat geregeld zou kunnen worden door een verpleegkundige vanuit het ziekenhuis, nu blijkt dat helemaal niet zo te zijn. Zelf regelen dus. Is ook nog te doen, maar nu blijk ik te laat te zijn en is alles vol. Ik kan nergens terecht. Ik heb Van tevoren vaak gevraagd hoe ik e.e.a. Moest/kon regelen omdat ik altijd gewend ben om dat zelf te doen. Nu had ik me na al die mensen die zeiden dat het niet nodig was ( (huisarts, chirurg, opnamevepleegkundige ed) overgegeven en het losgelaten. Geen controle gehouden. En nu blijkt het niet te kunnen. Ik schrok en raakte in paniek. Ik zie er tegenop om nu alweer alleen thuis te zijn, ik ben gewoon bang. Het is veilig hier.

Het is niet zo dat ik niet naar huis wil, natuurlijk niet. Maar ik ben nog erg zwak en ik woon alleen en zie er erg tegenop om nu al alleen thuis te zijn. Ik kom nu bv nog met heel veel moeite mijn bed uit en dat is in hoogte verstelbaar en heeft een papegaai. Dat heb ik thuis niet. Ik wilde graag ter overbrugging naar een zorghotel om nog een aantal dagen te hebben om extra aan te sterken, wil dat ook zelf betalen. Mij was verteld dat dat geregeld zou kunnen worden door een verpleegkundige vanuit het ziekenhuis, nu blijkt dat helemaal niet zo te zijn. Zelf regelen dus. Is ook nog te doen, maar nu blijk ik te laat te zijn en is alles vol. Ik kan nergens terecht. Ik heb Van tevoren vaak gevraagd hoe ik e.e.a. Moest/kon regelen omdat ik altijd gewend ben om dat zelf te doen. Nu had ik me na al die mensen die zeiden dat het niet nodig was ( (huisarts, chirurg, opnamevepleegkundige ed) overgegeven en het losgelaten. Geen controle gehouden. En nu blijkt het niet te kunnen. Ik schrok en raakte in paniek.

De operatie is achter de rug Spirit, er zijn op dit moment geen complicaties die behandeld moeten worden. Mijn bloeddruk is nog er erg laag, de bloedwaarden nog niet helemaal goed, ik heb mogelijk een blaasontsteking, maar daarvoor “hoef” ik niet hier te blijven. Er zijn blijkbaar veel wachtenden achter mij. En van de zorgverzekeraars mag een ziekenhuis maar een beperkt aantal dagen een patiënt opnemen. Daarna krijgen zij er geen geld meer voor, dus ik kost nu blijkbaar geld, als ik blijf

Goedemiddag allemaal. Ik moet hier weg, ben blijkbaar uitbehandeld. Én ik hou de plaats van een ander bezet.

Tsjonge,! Ik moet weg hier, ik,ben uitbehandeld volgens het ziekenhuis. Ook geen indicatie voor thuiszorg of een herstellingsoord. U KUNT NAAR HUIS! Nee, u MOET naar huis, u houdt een plaats bezet van een ander. Hoezo druk uitoefenen?

Lieve, lieve mensen, wat hartverwarmend om al jullie berichten te lezen. Ik kende het niet, vroeger, het “me gedragen voelen”, maar dit doet me zo goed! Dit hele proces is groot, heftig, eenzaam, pijnlijk (dat laatste nu vooral lichamelijk) en nog veel meer, maar er is nu ook dit! Jullie hier, mensen die liefdevolle dingen doen voor mij, die even aan mij denken en de moeite doen om een iets hier op mijn draadje te zetten. Denken aan, bidden voor, een kaarsje, een kaartje: ik begrijp het steeds beter en waardeer het steeds meer. Het meest bijzondere voor mij is dat ik nu steeds vaker kan voelen dat het ook voor mij is. Dank jullie wel Straks zal ik iets vertellen over mijn wederwaardigheden tot nu toe, maar dat past hier niet bij.

Dag lieve mensen. Ik meld me weer. De dood is het niet geworden, bij de gladiolen ben ik nog niet, maar ik ben onderweg

Dank je Jopie. Welterusten allemaal. Ik ben vanmorgen opgenomen in het ziekenhuis, morgen word ik geopereerd. Geen idee wanneer ik me weer hier kan melden. Daag

Dank jullie wel. Ik bevind mij in een voor mij (tot nu toe gelukkig) vreemde wereld. Vandaag allemaal gesprekken ter voorbereiding, morgen is de dag. Ik durf er niet aan te denken, hoeft ook niet, het komt vanzelf. Ik sta stijf van de spanning, het voelt heel vervreemdend. Ik loop nu nog rond, in gewone kleren. Morgen is het een heel ander verhaal, dan is wat nu nog min of meer vanzelfsprekend is, lopen, sokken aantrekken, zelf naar de wc gaan, dat niet meer. wat kan een mens bang en gespannen zijn.!! Maar zoals de chirurg vanavond zei: we hebben alle andere mogelijkheden geprobeerd, dit is wat ons nog rest. Dus op naar de gladiolen. Daag.

Het is zover, de tas (bijna) gepakt. Voor het laatst mijn eigen, nu nog ongeschonden, lijf in de spiegel bekeken en ingesmeerd. Het grote avontuur begint. Het is erop of eronder, de dood of de gladiolen?

Sterkte @bolletje . Ik vind het bewonderenswaardig dat jij, ondanks alle gedoe en tegenslag, zo optimistisch blijft