Jannigje

Ik bemerk een dubbel gevoel bij mijzelf, wel schrijven, niet schrijven...... Er gebeurt van alles in mij en met mij wat ik graag wil delen, maar waar ik ook een beetje huiverig voor ben. Ik heb me vaak alleen en eenzaam gevoeld, ook als ik bij mensen was. Dat merk ik nu weer. Dit hele gebeuren is een eenzame bezigheid, zelfs met mensen in mijn omgeving die het goed met mij voorhebben. Dit hele werkstuk (ik weet geen goed woord) is iets wat ik zelf moet doen. Ik krijg alllerlei advies en goede raad, waar ik vaak helemaal niets mee kan. Je moet moed houden hoor! Het komt goed! Je moet vertrouwen hebben! Ja het zal allemaal wel, maar dat moet ik nog maar zien, dat het goed komt. En moed houden? Ja, moed heb ik, de moed der wanhoop. Want oooohhhh, wat ben ik bang en wat wil ik graag weglopen of mezelf wegdrinken, maar dat doe ik niet. Maar die angst is iets wat ik helemaal alleen moet doen, logisch ook, daar kan niemand in mee. Dat kun je niet voelen voor een ander. Je kunt het allebei koud hebben, maar dit is anders. Ik merk dat ik regelmatig voel dat ik bijna de ander moet geruststellen omdat hij of zij zich geen raad weet met zijn of haar eigen machteloosheid. Dat kan ik me dan ook weer voorstellen, want wat moet je zeggen? Maar ik heb eigenlijk daarvoor de energie helemaal niet. Één vriendin zei: ik zal voor je bidden. Dat vind ik fijn, ook al weet ik helemaal niet of God wel bestaat. Maar zij gelooft van wel en zij bidt voor mij tot haar God. Dat vind ik heel ontroerend. Mijn aarzeling om te schrijven zit hem er o.a. In dat ik niet ondankbaar wil lijken, mensen bedoelen het goed, dat weet ik. En het is moeilijk om te horen dat iemand bang is, dat weet ik ook. En toch, laat mij bang zijn. Laat mij mogen zeggen dat ik bang ben. Ik ga heus wel, ik zal heus mijn stinkende best doen, maar laat mij in ieder geval mogen zeggen dat ik bang ben. Verdragen van eigen pijn is moeilijk, maar verdragen van de pijn van iemand anders ook. Morgen ga ik een weekje weg, naar zd Limburg, met een vriendin. Ik hoop dat ik de angst binnen de perken kan houden en kan genieten van een andere omgeving.

77 kg

Ik heb de indruk dat allerlei mensen met verschillende dingen zitten en dat we elkaar toch ergens vinden,. Dat. VIND ik mooi en ook belangrijk.

Idem! Probeer vol te houden ZZB, je staat daar in ieder geval droog, dar is al een goed begin..

Gefeliciteerd @Amethist: 0 x 5 voor jou en @Kohtje, voor jouw vrouw 0 x 6 lang zullen ze leven etc.........

@Bor, weet je inmiddels hoe het met jou gaat?

Goedemorgen

Welterusten allemaal, ik wens ons allen een goede nachtrust

Gggggggrrrrrrrr, wat een sukkels! Kun je hetbij hen laten? Lijkt me moeilijk, maar ikhoop dat je het kunt.

Ik Ga vandaag op stap met een vriendin, ik hoop dat mijn rug het aankan. Daag

Hoe gaat het met je heit @Bor, en met jou?

Goedemorgen

Ik val nog even binnen. Ik was vandaag in een andere plaats. Na mijn afspraak Even een boodschap doen bij de Deen. Bij de kassa hoorde ik dat het alarm afging. Vervelend geluid. Zegt de caissière tegen mij: hebt u net een boodschap gedaan? Ik, nee, ik ben nog nergens geweest. Bleek dat ik “piepte” Ik had het niet in de gaten gehad, me letterlijk van geen kwaad bewust. Het gekke deed zich daarna voor dat ik me toch heel ongemakkelijk voelde, alsof ik toch Iets verkeerd had gedaan. Iedereen keek naar me. Afijn, ik nog even naar de AH, en was het al weer bijna vergeten. Toen begon het alarm al te piepen toen ik de winkel inging! Ik voelde me weer “betrapt”. Zal wel een labeltje in uw jas zijn mevrouw. Maar ik heb die jas al maanden, hij heeft nog niet eerder gepiept. Uiteindelijk dus ook weer piepend de winkel uit gegaan. Vreemde krachten daar blijkbaar. En gek om me “betrapt en schuldig” te voelen terwijl ik niets verkeerd had gedaan.

Voor iedereen die het nodig heeft en wil (en kan) ontvangen.

Goedemiddag , ik zit er een beetje doorheen. Nee, niet waar, niet een beetje. Weer door mijn rug gegaan, dat is pijnlijk en vervelend, maar gaat wel weer over. Maar psychisch is het allemaal een beetje teveel op dit moment.

@Rosee, ik sluit me bij je aan. En hallo, ik “ken”je nog niet.

Vandaag voorbespreking Nancy, over twee weken volgt de opname. Woensdag 21 febr. De operatie. Ik ben ook bang.

Natuurlijk ben je hartstikke bang, kan ik me heel goed voorstellen. Het is ook doodeng lijkt me. En makkelijk is het niet en wordt het ook voorlopig niet, maar toch...... Je hebt de stap gezet, op weg naar verbetering. Maar om daar te komen is moed nodig. Ik hoop echt dat je volhoudt en wens je nogmaals sterkte.

Goedemorgen @zeilbootbewoner, ik ben eerlijk gezegd een beetje opgelucht na het lezen van je bericht. Je krijgt hulp., ik hoop dat het goede hulp is. Sterkte Ik ga zo naar het ziekenhuis, anesthesiologie, mooi woord. Maar oh oh

Dank jullie wel Gisteren was ik op een natuurbegraafplaats. Als je het niet wist, zou je zomaar kunnen denken dat je op een terrein van natuurmonumenten was. Totdat we een vers graf zagen met bloemen erop. We liepen over het terrein, in het begin wat onwennig, maar dat veranderde snel. Op een dergelijke begraafplaats staan geen stenen op het graf, hooguit een simpele kei, of een houten boomschijf met een naam, een paar data. Verder niets, geen plantjes, knuffels, foto’s. Bloemen die na de begrafenis worden neergelegd, worden na een tijdje weggehaald. En dan gaat de natuur zijn gang. We zagen heuvels van verschillende hoogte, afhankelijk van hoelang iemand er al lag. Na een aantal jaren is de grond weer vlak en zie je op het eerste gezicht niets meer. Afijn, we hadden een plattegrond gekregen en gingen op pad. Maar je gelooft het niet, we verdwaalden! Geen meer te vinden, geen oude spoordijk. Ik kan aardig kaart lezen, maar niks hoor. We liepen door de modder, over een nieuw aangeplant stuk op zoek naar het water. Want dat moest daar liggen. Ik dacht nog, nou dit wordt niks, hier wil ik niet liggen hoor. Ik wil onder een mooie boom, bij het water. Maar ja, niet te vinden dat water...... Afijn, na een hele tijd, moe wordend én koud vonden we het water. We waren veel te ver gelopen, naar een nieuw stuk dat nog helemaal niet op de kaart stond. Maar dat water en de omgeving daarvan maakten het weer allemaal goed. Ik zag een prachtige boom! Daar wil ik wel. Maar ja, dat had een ander ook al bedacht, een aantal jaren eerder. Het was heel onwerkelijk, niet verdrietig of angstig, maar onwerkelijk. Toen we eindelijk terug waren, was er een heel aardige meneer die ons te woord stond en die van alles uitlegde. Er was een prachtige ruimte van waaruit je begraven kunt worden, mét die vijver en bomen die ik bedacht had. Natuurlijk anders, maar mooi. Pas in de auto op de terugweg kreeg ik het te kwaad. Niet om waar we geweest waren of wat we hadden besproken. Dat was goed. Maar dat is voor als ik er niet meer ben. Maar ik ben er nog wél, ik moet het allemaal nog aangaan en ondergaan. En me overgeven en proberen vertrouwen te hebben. En dat is veel moeilijker. Het wordt 21 februari. Het komt dichtbij. Voor het doodgaan heb ik alles zo ongeveer geregeld, dus nu weer vooral aan de gang met (over)leven. En dat vind ik veel moeilijker. Get busy living.

Nog even @Antoinnette welkom heten. Ik snap je naamsverandering nu.

Gelukkig lees ik weer even bij “wie is wie”. Ik kwam je tegen op de dagdraad, maar had je verhaal hier gemist, dus ik begreep het niet. Ik vind het ongelofelijk moedig van je dat je je ware zelf in de openbaarheid brengt. Ik heb van alles meegemaakt en gevoeld in mijn leven, maar nooit iets wat maar in de buurt komt van wat jij blijkbaar al heel lang voelt. Ik gun je een mooi bestaan als vrouw Én ik wens je heel veel sterkte met het traject dat je nu ingaat.

@Lars, mooi gezegd, ik ben het helemaal met je eens. Hoe gaat het met je arm? Gaat het bewegen weer beter?

Ach @Bor, hartverscheurend hè! En heel moeilijk om deze situatie je eigen grenzen aan te geven. Komt mij allemaal heel bekend voor, ook al was het verhaal met mijn heit totaal anders, het principe is hetzelfde. Toch hoop ik dat je ook probeert aan jezelf te denken, er is ook maar één Bor namelijk. En die is o.a. de mem van een jarige zoon, en tweeling? Heb ik dat goed gelezen? Gefeliciteerd

@Reacher