Goedemorgen.
Eerste kerstdag, dinsdag. Geen gewone dinsdag. Wonderlijk dat een “gewone” dag opeens ongewoon is/wordt door de extra betekenis die hij heeft gekregen. Een verjaardag, sterfdag, verhuisdag, kerstdag, noem maar op. De kunst voor mij is om de betekenis van zo’n dag niet te laten bepalen door de buitenwereld of door hoe ik denk dat zo’n dag hoort te zijn. Als ik vergelijk met “de ander” kom ik er meestal bekaaid af, dat zit in mij. Ik moet alle zeilen bijzetten om mijn eigen waarde te geven aan bijvoorbeeld vandaag. Geen gezin, geen familiebineenkomst voor mij vandaag, dus minder? Nee, niet per definitie, alleen als ik dat oordeel er zelf op plak.
Vandaag ga ik naar mijn vrijwilligerswerk, omdat het dinsdag is. Ik ben blij dat ik er heen kan. Eerst vond ik mijzelf sneu omdat ik het nodig heb daar vandaag te zijn, omdat ik vandaag niet alleen wil zijn. Ik ben vaak alleen, maar op eerste kerstdag vind ik ikzelf dan toch wat zielig en dat wil ik niet. Dus ik ga kerst vieren in het museum en hoop dat er een paar aardige gasten komen. Die mensen zullen dan vast blij zijn dat ze met een vriendelijk woord worden ontvangen. En kijk, dát kan ik dan doen.
Dus frohe weihnachten, Merry Christmas, Bon Noël, Felix Navidad, bom natal.