Jannigje

Dank je. Ik ben nog bij een psychologe, maar bij haar kan ik niet blijven, om verschillende redenen ( financiële en organisatorische). Ik vind het heel erg, want ik heb nu echt het idee dat ik op de goede plek ben, bij een goede therapeute, maar helaas. Dus ik moet weer op zoek naar iemand die verstand heeft van chronische depressies en bij wie ik voor langere tijd kan blijven.

First things first. Je moet eerst door deze fase heen, dan kun je pas verder zien. Eerst een beetje kalmeren, paniek werkt alleen maar verlammend.

Dank je @Lars, ik wil ook wel vaker delen, maar ik ben inderdaad steeds bang dat ik te negatief zal zijn en op een negatieve manier aandacht zal trekken.

Eerlijk antwoord? Op dit moment Niet echt. (Ik aarzel al uren om naar waarheid te reageren omdat het nogal dramatisch of pathetisch over kan komen, dat is niet mijn bedoeling) Maar het is wel zoals het is.

@Sonnetje, je bent inderdaad van het padje af en dat voelt verschrikkelijk! Gelukkig zijn er hulptroepen om je heen die je bij willen en kunnen staan. Eerst enige rust proberen terug te krijgen, met pillen als hulp, en dan verder zien. Sterkte

Herkenbaar, helaas, het uitzichtloze gevoel.

Inderdaad!! Vanmorgen lang blijven liggen, toen heel voorzichtig opgestaan. Vrijwel meteen schoot “ het” er wéér in, ik kan wel janken! Ik heb vanmiddag een afspraak met de fysio.... Ik ben aangekleed, nu er nog zien te komen.

DANK DANK DANK,!

Dank jullie wel . Het valt niet mee om de moed erin te houden, maar knuffels helpen altijd!

Ja @jopie zo voelt het inderdaad.

@Rosee

Ik kan wel huilen, deed ik vanmorgen ook letterlijk, van de pijn. Gisteren schoot het weer in mijn rug, heel vervelend, maar nog te doen. Vanmorgen stond ik in de badkamer en toen ging het weer fout. En daar stond ik, ik kon geen kant op. Hangend aan en steunend op de wastafel. Uiteindelijk kon ik met veel gekreun en gesteun mijn telefoon bereiken en het museum afbellen. Dit wordt weer een lange dag vrees ik.

72

Vreselijk verdrietig en pijnlijk voor haar inderdaad. Ik stel me veel vragen voor (wat was waar? Was alles onecht? Alleen maar berekening? Etc) en veel emoties. En dan jij, jij moet aanzien hoe je kind lijdt en dat lijkt me ook heel moeilijk. En weten wat wel en wat niet te doen, niet eenvoudig. Er zijn voor haar, luisteren, aanhoren,? Geen draaiboek hè voor zo’n situatie.

Ach @jopie, wat akelig! Volg je gevoel maar zou ik zeggen. Sterkte!

Goedemiddag

Dit snap ik niet Jopie

Ja, ongelofelijk! On-geloof-elijk.

@Bor sterkte! @erik, fijn om je even te lezen. Gefeliciteerd Akelig nieuws @Sober

Goedenavond . Net bijgelezen. Onderweg wilde ik een paar keer reageren op berichten, maar dan lees ik weer een volgend bericht en voelt mijn reactie als mosterd ver na de maaltijd. Dus hou ik het maar bij Welterusten

72 kg

Welterusten allen.

Nóg geen Voice gezien ( dat is nu de “schuld” van Napoleon op NPO 2), maar ik leef mee met en door jullie commentaar.

@hub1 en @Lika: twee totaal verschillende situaties voor jullie, maar wat bij me opkomt is dat jullie allebei een gevoel van onmacht moeten verdragen. En dat vind ik zelf moeilijk.