Etty

Goedemorgen, Mooie berichten hier.

Voortgedreven door weemoed, als in heimwee naar het verleden, en verlangen naar iets dat er nu niet is? Dat lijkt me niet fijn. Meer geleefd worden dan leven. Interessant gezichtspunt, intensiteit. Intens genieten maar ook intens lijden misschien? En met dat laatste goed kunnen omgaan is een levenskunst waarin we helaas niet bedreven zijn. Ik las laatst dat ons denkvermogen er niet is om ons gelukkig te maken, maar om ons voor gevaar te behoeden, en daarom zijn we geneigd veel meer belang te hechten aan de ellende. Daar vond ik wel wat inzitten.

Goedemorgen, Wat een heerlijk seizoen is dit!

Goedemorgen, Beetje bijgelezen, jee @Yana blij dat je je weer van het buitenzijn kon genieten❤️ @Musashiweer in town, leuk! Niet drinken bevalt weer goed, slaap beter, kan ook van het frissere weer komen. Heb het idee dat ik overdag weer blijer wordt van de dagelijkse dingen. Duurde zo'n drie weken voordat dat echt weer op gang kwam. Ik geniet ervan.

Ik vind het ook een mooie uitspraak van @lady jane. Het glas voor 95 % vol zien in plaats van de andere 5 % je leven te belangrijk maken en mijn hele leven laten overschaduwen, waar ik zelf nogal eens een handje van heb. Toen ik het vanochtend las gaf het me een fijne zet in de goede richting voor vandaag.

Goedemorgen, Ja heerlijk om het huis weer voor jezelf te hebben na bezoek van logees. Dag 10 zonder wijn maar belangrijker: zonder de vraag of ik het wel of niet zal doen en wanneer en hoeveel. Ik kan er van op aan dat mijn energielevel morgen ongeveer gelijk is aan dat van vandaag en krijg direct meer zin in het aanpakken van dingen die wat langer duren dan vandaag. De dopamineaanmaak is zo te merken ook weer op orde bij de gewone dagelijkse dingen, waardoor mijn leven meer kleur krijgt zonder dat er bijzondere dingen hoeven te gebeuren. Ik vond het mooi wat @Kohtje gisteren tegen @knakker zei: 'Feitelijk heb ik mezelf bevrijd door te zijn wie en wat ik ben.' Dat is het eigenlijk, meer niet. Het klinkt simpel, maar is voor mij altijd heel ingewikkeld geweest omdat ik mijn focus altijd heb gehad op wat ik denk te moeten zijn om me veilig te voelen. En dat geeft het leven een beknellende, soms loodzware ondertoon. Ik kan niet zeggen dat ik mezelf heb bevrijd, maar wel dat ik op de goede weg ben.

Het kan goed vallen als iemand je eens stevig toespreekt, misschien afhankelijk van hoe je je voelt op het moment dat het wordt gezegd. En wie het zegt. Je kunt je kop even niet meer in het zand stoppen en denken dat het wel mee valt, met het lijden dat je bij de ander veroorzaakt. Op zo'n moment zit het boetekleed comfortabel. De dankbaarheid dat ze er nog willen zijn is groot. Maar als het de voornaamste stok achter de deur is om niet terug te vallen en je blijkt toch wel vaker terug te vallen, wat dan? Dan is er toch ook iets anders nodig om van de drank af te blijven, meer dan alleen de angst voor verlating of de angst voor schaamte. Natuurlijk wil je niet de mensen van wie je houdt verliezen, en weet je diep van binnen echt wel dat ze niet onvoorwaardelijk bij je zullen blijven. Je moet ergens ook de motivatie vinden om het voor jezelf te doen, omdat je voelt en vindt dat je de moeite waard bent, onafhankelijk van je omgeving.

Goedemorgen, Dagpact: renaldo61 MaryArt knakker Noelle Etty

Orenwasserij (van iemand die geen lotgenoot is en die geen idee heeft waar ik doorheen ga ook nog) of dreigen met verlating kan de drempel hoger maken, net als de schaamte dat kan doen na een uit de hand gelopen zuippartij, maar na verloop van tijd kan het juist de andere kant op gaan werken. Als het weer gaat knellen en de bom weer moet barsten.

Goedemorgen, Dat kan vreselijk stinken, hoop voor je dat je 'm snel vindt. Dagpact: renaldo61 knakker Mormel MaryArt Noelle Etty

Misschien zijn het ook geen grote trauma's of spanningen, maar puur de gewoonte om ongemak niet te ervaren maar weg te wuiven. Ongemakkelijke gevoelens horen bij het leven en als het goed is hebben we er elke dag wel enkele. We komen uit een generatie waar het niet de bedoeling is dat we er even bij stilstaan. Dan blijf je er maar in hangen, maak je het te groot, maak je jezelf verdrietig. Zolang dat wegwuiven werkt is het nog oké, maar na verloop van tijd gaat zich dat toch wreken, althans, bij mij is dat zo.

Goedemorgen, Aan de slag na een paar dagen wandelen. Er komt een nieuwe film uit van Jim Jarmusch las ik. Verheug ik me op! Dagpact: knakker renaldo61 MaryArt Freekie Etty

Je vraagt je hierboven af of je bent losgezongen van je gevoelens. Dat zou best eens kunnen. We hebben allemaal een jarenlange training achter de rug om vooral niet te voelen, of alleen de prettige gevoelens toch? Mannen nog meer dan vrouwen is de concensus geloof ik. Als je je niet bewust bent van je gevoelens, dan ben je er vaak een speelbal van. Het verhaal dat gaat ontstaan in je hoofd om die onbewuste gevoelens niet te voelen gaat dan de dienst uitmaken. En dat gaat vaak fout. Het zou je misschien kunnen helpen om een professional te zoeken die je eventueel kan helpen met leren voelen. Kunnen voelen kan je ook helpen wat zachter te worden voor jezelf, want je kunt niet je gevoelens volledig toelaten en tegelijkertijd jezelf op je donder geven. En als voelen is toegestaan, zelfs een gewoonte is geworden, dan ben je misschien ook in staat beter te observeren wat er gebeurt voordat je gaat drinken, zodat je een andere beslissing kunt nemen. Ben je bekend met Acceptance and Commitment Therapy (ACT)? Zelf niet zo'n therapie gehad, maar wel over gelezen. Ik zie leren alle gevoelens toe te laten voor mezelf als een manier om het tij te keren, anders blijf ik zie ik steeds in dezelfde fuik zwemmen. Maar het vergt wel een omwenteling in mijn leven, een focus op mezelf in plaats van eerst op mijn omgeving, de ander, de maatschappij. En dat lijkt egoïstisch omdat ik dat zo heb opgevangen en dat roept weer de angst voor eenzaamheid op. Terwijl ik veel beter van betekenis kan zijn voor anderen als ik eerst voor mezelf weet te zorgen, en dat blijf doen.

Mezelf van een afstandje bekijken. Dan zie ik waar ik mee bezig ben en dan volgt vanzelf weer de keuze om geen alcohol te drinken. Dat duurt dan meestal wel een jaar, makkelijk en zonder verzet. De zin over dat verslaving een zingevings probleem is in dat boek kwam bij mij binnen. Ik denk vaak dat ik tevreden ben maar ook dat ik mezelf dat wijs maak.

Nee, maar als ik voor de bijl ga mag hij ook, we zijn net twee kleuters. En het zou prima zijn als we alleen op dit soort gelegenheden zouden drinken, maar op een gegeven moment drink ik 5 dagen per week en neem ik me elke dag voor om te stoppen. Daar draait het elke keer weer op uit. Ons contact is nuchter net zo goed, zo niet beter. Dus ff doorbijten maar weer.