Hoi Sita,
Ik vertrouw erop dat je hier op alle manieren steun krijgt, en dat je zelf eruit pikt wat jou het beste helpt.
Mij lijkt het zo'n zware strijd, van het ene kwartier naar het andere worstelen, constant de drank hijgend in je nek. Je hebt het daar zo zwaar, en je bent hier zo lief naar iedereen.
Wat ik wil zeggen: is het niet té zwaar, en daardoor onbegonnen werk? Je kunt wel zeggen dat alles wat je minder drinkt meegenomen is, maar hoe lang hou je dit vol? Zijn er ook andere, meer structurele stappen denkbaar?
Ik heb het bericht van Meya nog eens gelezen, van 25 oktober. Is het een idee om te doen wat hij voorstelt?
Ik wil je echt niet bekritiseren, maar ik krijg zo'n eenzaam gevoel bij jouw strijd.
Veel liefs van Basta