Klassement

Het vergt veel kracht, doorzettingsvermogen en discipline, dat is beter omschreven denk ik.. maar dat is nog steeds zo. Oppassen bij triggers, nare situaties en eigenlijk ook blije en fijne situaties; het monster ligt altijd op de loer. Wat ik heb geleerd toepassen, zoals het signaleringsplan. Sommige dingen daaruit kun je na een tijdje wel dromen, maar alert blijven is mijn advies. Wat denk ik, als ervaringsdeskundige , het vermelden waard is, is dat ik na een tijdje weer echt helder van geest werd, en dat dat langer duurde dan ik kon vermoeden. Dat is best wel een eng idee. Ik weet natuurlijk niet of dat voor een ander ook geldt. Je blijft nog lang alcoholvrij 'beneveld'. Het belangrijkste is wel: patronen doorbreken. Ik heb letterlijk mijn interieur veranderd, niet meer op hetzelfde plekje zitten en in de avond een ander ritme, anders drinken, anders denken. Het is zoveel meer werk dan alleen een fles of glas laten staan.. en nog steeds dag voor dag; ik neem (de eerste) niet!

Leuk weer een nieuwe datum. Begrijp ik goed dat dat 22 oktober is ? en waar dan ? Limburg zat toch pas volgend jaar in de planning. ? Op dit moment nog niets staan. Dus hoor graag meer. Wie wanneer waar ? Vandaag op de kop af een half jaar alcohol vrij. Op naar het volgende half jaar. Het eerste jaar schijnt het moeilijkst te zijn hoor ik vaak

Ik zou het heel raar vinden als je na de afgelopen dagen níét de neiging zou hebben om te drinken en te vluchten. En ik heb groot respect voor wat je de afgelopen week hebt gedaan. Je zo nog wel eens moeilijke dagen tegemoet kunnen gaan. Alweer. En ik zou het niet gek vinden als de moed je in de schoenen zinkt. Maar. Je hebt keihard bewezen dat je moeilijke periodes aan kan. En dat je daardoor groeit. Zet m op. Blijf groeien. Als je de komende week door komt dan ben je echt een forse stap verder.

Misschien helpt het als de ene professional de andere belt, dat idee. Ik weet het ook niet, vond het een aardig aanbod.

Fijn dat het zo goed met je gaat, Skyer! Wat een verschil, zeg. Ja, stuur die alcohol maar op lange vakantie, naar Timboektoe zonder retourticket!

De vierde vandaag! Het gaat best goed, ik begin nu weer meer energie te krijgen, en voor nu heb ik geen 'dorst'. Het gevaarlijkste moment van de dag is doorgaans de avondmaaltijd, daarna was ik vaak gewoon te beginnen met het zuipfestijn, als ik thuis dronk. Maar ik heb bewust geen drank in huis natuurlijk, dus dat maakt het een stuk gemakkelijker. Die trekaanvallen kan ik wel weerstaan.

Ja, zie je. Dat dacht ik al. Daar kun je naar toe bellen als je een schaap gevonden hebt.

Bij trek eerst nadenken, Lars. Niet piekeren maar de "ergheid" wegnemen. Alles waar je niet meer achter kunt komen wegstrepen. Alles waar anderen je niet mee willen/kunnen helpen de tijd geven. De puzzelstukjes zullen, indien nodig, op HUN tijd op hun plek vallen. Trek duidt op controle, overzicht willen hebben terwijl het niet de juiste tijd daarvoor is. Onrust, de basis voor trek, wordt alleen rust als je de eenvoud van alles kunt zien. De eenvoud zit 'm in "het is nou eenmaal zoals het is"... niet in verzet hiertegen.

Je mag 't kopiëren, overtypen, wat dan ook, hoor. Er rust geen copyright op. Alles wat ik hier neertyp is voor en van iedereen.

Zwolle? Je zou eens kunnen informeren bij Tactus of er mogelijkheden zijn. In het verleden hebben zij ook wel eens voor ruimte gezorgd. Ik herinner me meetings in Enschede en Deventer. Ook in Amersfoort, geloof ik. Dan kun je zelf hapjes meenemen. In Zwolle zit Tactus ook... Is maar een ideetje, hoor.

verbijstering

Ja, ik als minderaar toch, weet vrijwel zeker dat de mist veel tijd nodig heeft om te verdwijnen. En dat dat tevens te maken heeft met patronen doorbreken en met discipline.... nou ja: echt wel!! Fijn om dit te lezen. Stille wateren he... zomaar een JAAR!

Bedankt voor je zeer waardevolle post ! Altijd interessant om stukken van 'ervaringsdeskundigen' te lezen, daar kunnen we weer veel van leren.

en géén schoenen, Lars?? Hoe kun je nou kleren voor je kleindochter kopen en dan zónder schoenen thuiskomen...

Ik was helemaal vergeten dat dit draadje nog bestaat Sinds 4 oktober 2015 heb ik geen druppel meer gedronken. Eerst met Refusal en nu op eigen kracht. Het kost ontzettend veel kracht, discipline en doorzettingsvermogen, maar wat ben ik blij en trots! Hier zijn er nog veel bekenden, en sommige nieuw. Ik moest op een gegeven moment weg hier, ik voelde me er niet goed meer bij en was er teveel mee bezig. Ik kreeg er trek van, zoiets raars. Dat is alweer een tijdje geleden, nu kan ik het wel aan Klaver(tje)vier, 'Klaver' vind ik nu mooier want ik ben geen 'tje' meer!

LJ en jowan, dit zijn twee mooie beloningen. Meld me, een beetje misselijk van die anderhalve zak chips die ik net naar binnen heb geschrokt, droog af .

Laatst had ik een jonge fella op bezoek die ik ken van de groepen. We zouden een eind gaan fietsen met als afsluiter een landelijk bekende ijsmaker met verschrikkelijk lekker ijs...... De tocht voerde de grens over, langs idyllische meertjes en riviertjes en heuvel-op en heuvel-af. Soms hield het asfalt op en werd het een zanderige bosweg. De tocht werd lastiger en vermoeiender en er leek maar geen einde aan te komen. Bij een rust bij het eerste meertje verheugden we ons al op het heerlijke ijs aan het einde van de tocht. Het was puik warm zomerweer, we hadden uitstekend gezelschap aan elkaar en het fietsen was (toen nog) lekker. Al snel werd over dat ijs als beloning gesproken. Een beloning die we bij elke moeilijkheid en obstakel méér verdiend hadden. En er waren nogal wat hindernissen. Ook in mijn hoofd was ik echt naar die beloning toe aan het werken. (Zij is ook verslaafd met een procesverslaving). Vals spelen kon niet: we moesten er immers naar toe fietsen en een kortere weg was niet denkbaar, veerpont en zo. Toen we eindelijk bezweet een tafeltje bemachtigd hadden, moest er gelijk het grootste ijs wat ze hadden komen. Zonder op de kaart te kijken, want dat houdt alleen maar op. Ik wil alles en ik wil het nu. De serveerster waarschuwde ons dat het grootste ijs aan een tafel met twee al een hele uitdaging zou zijn, laat staan twee van die coupe's. Het verstand keerde terug en we bestelden iets fatsoenlijks. Ook nog heel groot en nog steeds super lekker. Toen ik daarna naar huis fietste kwam bij mij het besef van verslaafd bezig te zijn. Immers: ik had uitstekend gezelschap, het was prachtig weer, we deden wat we graag deden, fietsen. We hadden erg goede gesprekken. WAAROM IS DIE BELONING DAN NOG NODIG!? Goed, het ijs is op, we hebben ervan genoten en waarschijnlijk hadden we het ook erg verdiend. Bovendien is het gewoon lekker om een paar keer per jaar daar langs te gaan en je te laten verwennen, niks mis mee. Maar het gaat om de verslaafde gedachtegang, dat we het verdienden en het daarom moesten hebben, kostte het wat het kostte. Bovendien iets wat van buiten naar binnen komt. En ik wil juist van binnen naar buiten leven. De vrede en de rust en de voldoening in mezelf zoeken en vinden. Voor mij is het dus een kwestie van "om-denken". Dat lukt me steeds vaker, steeds beter. Een ijs is lekker, maar het is een luxe die niet meer nodig is. Zo vind ik steeds meer kalmte in mezelf. ps als een van jullie eens deze kant op komt, gaan we fietsen en daar een ijs eten. Niet omdat het moet, maar omdat het kan en gewoon heel erg lekker is. Ik zorg voor de fietstocht en wat erbij hoort, als jullie voor goed weer zorgen.

Hoi Gaba, fijn nog eens iets te horen van je! Zelf was ik de goede kant aan het opgaan. Maar de laatste dagen lijk ik ineens een terugslag te hebben. Vooral erg onrustig vanbinnen, opgejaagd. Had jij dat ook, gevoel van beter te zijn en dan weer ineens terug slechter zijn? Het is niet zo vreselijk erg als ervoor. Maar toch erg genoeg nog. Pfff, dit na 6 maanden benzo vrij te zijn. Hoop dat het terug snel opklaart. Mss zijn het wel waves, die minder intens zijn, maar toch nog toeslaan. Vele groetjes, ellendig

Even zien, dit is wel een goede vraag, ook om gemotiveerd te blijven niet te drinken. Ik zie eigenlijk dat veel dingen bij iedereen wel herkenbaar zijn, maar dit is mijn lijstje. Ter verzachting, dit was gelukkig niet dagelijks aan de orde maar wel te vaak, en als ik niet stop, wordt het alleen maar erger daar verslavingen altijd erger worden en nooit minder erg. Mijn "Walk of Shame": Ruzies met mijn toenmalige vriendin die veel sneller escaleerden door de drank De dag erop soms honderden euro's uitgegeven die ik eigenlijk niet kon missen Gigantische katers waardoor de hele volgende dag naar de gallemiezen was Een keer een eenzijdig verkeersongeluk gemaakt (dag carrière als ik gepakt was geweest, of erger) Bewusteloos gevonden worden onderaan een trap, en vervolgens later terughoren dat bijna de ambulance was gebeld omdat ik het niet meer wist Braken en weer verder drinken omdat de fles nu eenmaal leeg moet Brandend maagzuur Voortdurende diarree de dag na het drinken Irritatie als vrienden het na vijf bier welletjes vinden, terwijl ik dan pas dorst begin te krijgen Een lagere standaard met het versieren, waardoor ik in bed belandde met vrouwen die ik nuchter niet zou zien zitten Een keer door een brievenbus gepist Uitstelgedrag van dingen die toch echt moeten gebeuren, niet rechtstreeks door de dronkenschap maar wel door futloosheid door alcohol veroorzaakt De dag erop zoeken naar een biefstukje dat ik nog in de ijskast zou hebben liggen, en pas nadat ik het bord vind beseffen dat ik die, al dronken, toch echt zelf gebakken en opgegeten heb

Ik vergelijk het leven wel eens met een grote legpuzzel. Zónder voorbeeld. Je krijgt alle stukjes en moet daar een plaatje van maken. Net als je denkt dat je het bijna voor elkaar hebt is er iets dat alle, of vele stukjes weer door elkaar husselt. Daar kun je op twee manieren naar kijken: - een onmogelijke opgave om dat plaatje compleet te maken, ik maak er een puinhoop van, ik raak gefrustreerd, of - alle stukjes zijn aanwezig. De volgorde is niet zo belangrijk, ze zijn er. Ik ben compleet. Ik kies voor de tweede optie. Mijn leven is altijd compleet, ook al liggen alle stukjes op een onoverzichtelijke hoop. Soms heb ik een stukje overzicht over wat ik denk dat mijn leven moet zijn. Maar meestal moet ik er gewoon op vertrouwen dat mijn leven compleet is, ook al snap ik er geen biet van. Soms vallen stukjes op hun plaats, maar een ander stukje kan dan weer mijn aandacht afleiden van wat ik dacht te zien. Het is niet zo belangrijk dat mijn puzzel afkomt. Het ermee bezig zijn is beloning op zich. Ik denk wel eens dat mijn voorbeeldplaatje een plaatje is van een puinhoop aan puzzelstukjes. Dat mijn leven zó bedoeld is. Vanuit dit gezichtspunt gezien wens ik je nog een mooie puzzeltijd toe, Lars.

Verbastaring

Wat een wijze tekst, ladyjane. Hé Thee, ik heb een waarschuwingspunt omdat ik jou onlangs verrot heb gescholden!! Ik kan het helaas niet herhalen, want dan heb ik er twee, maar het was één van de zoetste woordjes die ik ken, het rijmt op bekkie. Maar moderator, ik zal niet flauw doen, want ik waardeer het oprecht dat dit forum consequent beschaafde taal hanteert. Daar kunnen ze in de tweede kamer een puntje aan zuigen!

Nogal schokkend, zo' n jong iemand. Ik wil je veel sterkte wensen. Je gaat het wel volhouden, dat merk ik aan alles!!