Bedankt voor je uitgebreide reactie Gerrit, ben er vandaag wat mee aan het denken geweest. Dat hele idee dat ik mezelf niet als patiënt/verslaafde zie, heeft vooral te maken met verantwoordelijkheid nemen voor wat ik doe. Ik kies ervoor te drinken, ik neem die beslissing, ik ga daarmee de mist in, omdat ik geen maat kan houden. Ziek of verslaving geeft mij het gevoel dat ik de schuld af probeer te schuiven op iets externs, terwijl ik het ben die schuld heeft hieraan.
Ja, meestal wil ik een andere keuze maken, niet naar alcohol of wat anders grijpen. Op andere momenten wil ik het juist wel, omdat het verdooft, zwarte gaten vult en mezelf on hold zet. Rust geeft. Ook een bewuste, zij het minder handige, keuze. Want het lost uiteindelijk niets op.
De AA is overigens mede op dringend advies van mijn werkgever, die erg zijn best doet om me te helpen. Ik weet niet waarom ik op aarde ben, liever was ik hier helemaal niet geweest. Want ik voel me hier voor geen meter thuis, welkom of op mijn plek. Dus als ik heel eerlijk ben, ook naar mezelf, vind ik het geheel der dingen tamelijk zinloos.
@Lieve: twee keer is nog maar een beginnetje hè, geef het een eerlijke kans. Ik denk dat schrijven over dat wat je bezig houdt, zeker kan helpen in verwerken en oplossingen zoeken. En hoezo ben je geen schrijver? Zolang jij je op papier uit, ben je dat wel degelijk. Even om denken dat je niet alles en niet in één keer opgelost krijgt.