Klassement

Hoi allemaal! Al bijna een jaar, time flies! Ik lees weer sinds een paar weken wat actiever mee, en dacht: tijd voor een update! Dus bij deze! Nu heb ik, voor ik aan deze post begon, alles op dit topic weer even teruggelezen. En man, wat kan ik warrig en onduidelijk overkomen, haha. We doen het maar af als een leerproces.. De titel van mijn draadje zegt 20 jaar. Inmiddels ben ik twee jaar verder, en ik durf wel te zeggen dat de situatie enorm verbeterd is. Anderhalf jaar geleden ben ik het traject via de huisarts gestart, en een half jaar later had ik mijn opname. Het was de bedoeling dat ik een week of twee nodig zou hebben, maar ik voelde mij pas na 3 weken zeker genoeg om daar afscheid te nemen. Mijn zussen en moeder hadden in de tussentijd mijn huis van alcoholgerelateerd afval ontdaan en alles netjes aangekleed. Enorm veel steun van hun ontvangen, gelukkig. En het eerste weekend "vrij" ging het helaas al fout. 1 fles bruine rum soldaat gemaakt, ja meneer. Hierover uitgebreid met mijn behandelaar in gesprek gegaan en een aantal plannen opgesteld om te zorgen dat dat niet meer zou voorkomen. Het is in de daarop volgende maanden twee keer misgegaan, maar ook daarvan hebben we veel geleerd. Nu heb ik al sinds mei geen "uitglijder" meer gehad, hoewel sommige avonden alsnog erg lastig waren/zijn. Things are looking up! Ik ga nog wel eens op stap, maar vermaak mijzelf minder goed dan normaal. Dat ligt zeker niet aan de mensen waarmee ik tegenwoordig op stap ga, maar het overige publiek. Mijn vrienden zijn geen van alle meer grote drinkers, dus dat is helemaal muy bien. Maar van dronken mensen in de kroeg word ik een beetje angstig. Vooral als ze luidrichtig zijn. Ik weet van mijzelf nog redelijk goed hoe onvoorspelbaar ik uit de hoek kon komen, en raakte dan ook regelmatig in een vechtpartijtje verzeild. Dus ik ben helaas op mijn hoede, zoals men dat zegt, in de kroeg. Nu is dat verder geen groot probleem. Ik ben het afgelopen jaar steeds zekerder geworden, en vind het ook niet meer vervelend of beschamend om, wanneer er gevraagd word waarom ik niet drink, te vertellen dat ik niet zo goed maat kon houden. Dus mijn vrienden zijn over het algemeen al wel ingelicht. Ik heb in de tussentijd ook alcoholvrije biertjes, zoals radler 0.0, geprobeerd. En daar dan ook weer heel gauw mee gestopt. Na een avondje 0.0 merkte ik dat ik de hele daaropvolgende week enorm veel zin had in normaal alcohol. Dus ik blijf gewoon bij de colaatjes.. Goed, ik merk dat het bericht weer redelijk lang word. Ik post hier weer even, omdat ik toch regelmatig weer meelees, en het voor mijzelf ook wel handig vond om even een tussentijdse update te zetten. Mocht ik het later weer terug willen kijken o.i.d. Ik vind het leuk om te lezen hoe het hier met iedereen gaat! Dus, hoe gaat het hier met iedereen ? Groetjes, knuffels en alles drop en draan, van Aap!

Hoi Vino, Lees nog even je eerste berichtje van 27 mei, toen je je aanmeldde hier Wil je daar naar terug? Bij deze geef ik je op je sodemieter

Mooi. Trek uit"zitten" mag beslist ook liggend gebeuren. "Knokken" veranderd langzaam in '"volhouden". "Volhouden" veranderd langzaam in "gewoon". Maar pas op als "gewoon" veranderd in "vergeten hoe het was". Dan wordt het zoetjesaan weer tijd om te "knokken".

Hallo allemaal, Gisteren was voor mij het dieptepunt van mijn leven..of nou, één van de zoveelste dieptepunten. Ik heb nu al in 37 jaar erg vaak mee mogen maken dat ik (gelukkig wel en mijn eigen) bed ben wakker geworden, maar toch echt de eerste 10 min tot 24 uur later in bijna shock was..* Het was geen droom, ik had echt hetgeen gezegd waarvan ik dacht dat het een droom was. Of het niet eens meer weten... Natuurlijk heb ik al heel vaak geroepen dat ik hulp ga zoeken...T'ja maar daar was IK kennelijk nog niet aan toe. Het is begonnen met een moeder die de verslaving wat mij betreft heeft uitgevonden. Tot haar door riep ze"nee, ik heb geen verslaving, iedereen drinkt een wijntje" (zij 4 flessen per dag, van 13.00 uur s'middags totdat de flessen op waren). Zonder gein, ik heb veel in mijn leven meegemaakt en heb altijd zelf geroepen" ik drinken: NOOIT". Donderdagavond heb ik mijn man bedreigd waar mijn zoontje van 6 jaar bij was. Ik heb hem fysiek aangevallen. Ik doe dit al een tijdje (zonder het te weten, de volgende dag). Mijn besef was vrijdag dat ik in mijn drama donderdagavond ook een collega erbij betrokken heb, telefonisch. Zij deed vrijdag alsof er niks aan de hand was... Ik schaamde me zo diep dat ik gisteren Tactus heb benaderd en wat een opluchting: de man aan de telefoon gaf voorbeelden uit zijn verleden waarbij ik dacht: "dat heb ik ook gedaan!". Zeker niet met trots, maar EINDELIJK IEMAND DIE WEET WAT IK MEEMAAK!! Ik wil net zoals vele mede alcohol-collega's niet meer drinken dan de "gezelligheidsnorm" maar ik MOET de eerste, en tweede fles leegmaken. Ik heb gisteren met veel tranen de huisarts gebeld en medicatie gekregen om rustig de nacht door te kunnen. Ik had heel veel last van nachtmerries de laatste tijd. Zo erg, dat ze bij mij tot leven kwamen. Ik ga dinsdag voor het eerst naar een groepsbijeenkomst van tactus en ik hoop hier ook een beetje steun te kunnen krijgen. Ik kom vrij makkelijk over m.b.t. het alcoholisme, maar nadat de man van Tactus mijn verhaal met heel veel tranen heeft aangehoord en ik met hem een gesprek van 1,5 uur heb gehad. Denk ik nu niet meer dat ik niet meer te redden ben, maar dat ik een genetische ziekte heb. Het is aan mij om die te overwinnen. Ik heb het toegelaten en nu is het genoeg. Gr, Lana

vergeet niet tussendoor óók nog te genieten he?

Wijfie, het gaat er niet meer om wie jou wel of niet gelooft. Wat telt is het resultaat. Je gaat drinken. Als je 0,0 problemen in je leven had ging je misschien ook drinken. Maar het LIJKT gemakkelijker wanneer je geen problemen hebt om Niet te drinken. Ook hier....je bent nu eenmaal verslaafd, links of rechts om....je moet ermee stoppen, aangezien je er nu een probleem bij hebt. Misschien lees je het...of niet....dan is het aan mezelf gericht. Ik moet me ditzelfde ook altijd onder ogen houden. Ik ben geen cent beter of slechter dan jij of je man. Prettig gewerkt vandaag. Nog een drukke week, Maarja beter maar bezig zijn. Geen zucht, wel ' honger'.

Vino, iedereen is waar ie wezen moet. Ik weet zeker dat jij komt waar je wezen moet. Op jouw manier. Ik gun je een stress-vrije vakantie en een behouden thuiskomst. Mocht je tijdens of direct na de vakantie steun nodig hebben, wil je dan direct die hulpvraag luid en duidelijk stellen? Op forum of privé....... Het stiekeme heeft je zo tegen gestaan. Nu je hier open vertelt dat je zult drinken tijdens je vakantie, vind ik dat eerlijk van je. Ik ben niet jaloers op je. Het zou mij nu erg veel stress opleveren als ik nu moest drinken en daarna gewoon weer kunnen stoppen. Ik ben daar nu te bang voor geworden. Ik weet niet altijd feilloos in hoeverre ik reageer als slaaf, als verslaafde, en in hoeverre ik reageer als bewust geworden mens. Wat ik wél hoop is dat je alle hulplijnen open houdt. Gun jezelf het beste en blijf in contact. Ik ben vergeten wanneer je ook alweer wegging.......... als dat al snel is: Fijne Vakantie!

Vino, je bent volwassen weet wat je niet meer wilt en neemt je eigen beslissingen. Ik wens je een heerlijke vakantie toe alcohol de baas blijvend en gezond weer terug hier.

Eric, je schrijft over zaken die mij ook bezig houden... Hoe veel/vaak te reageren, op welke draadjes... Wat voelt prettig, waarbij voel ik balans. Mezelf strakke regels opgelegd als ik me weer te veel liet meeslepen, alleen maar op vaste tijdstippen in de week schrijven blablabla. Uiteindelijk werkte het niet. Momenteel kijk ik wanneer ik voel 'he even lekker reageren', en kijk ik in hoeverre tijd en energie het toe laat. Nog maar kort gelee dit 'besluit' genomen. Als dat betekent dat ik een aantal dagen niet kom, of soms enorm veel, ook goed. Maar net als jij dus een zoektocht hoe om te gaan met onmatigheid (hahaha hoezo verslaafd??) Ook wat wel of niet plaatsen/ laten staan op je eigen draad. Brrr te open, of te kwetsbaar, of te veel info.. of of of Ook dat heb ik maar los gelaten. Ten eerste zullen de meeste mensen, net als ik, meestal een draad niet helemaal terug lezen. Ten tweede laat het zien dat je niet alleen een avatar bent, maar een mens! Een mooi mens, Eric. Blijf vooral zoals je bent

O,O, Vino, Ik lees je voornemen om "een"wijntje te drinken tijdens je vakantie. Op mijn draadje kun je lezen dat ik dat ook zo dacht. Het heeft mij niets gebracht!!!! Ik had het prima onder controle toen, maar bij terugkomst bleek toch dat ik het weer heel moeilijk kreeg. We hebben geen rem, ook al denken we dat wel. Het is het duiveltje van de verslaving die nu spreekt. Wees verstandig! Zolang ik de deur op een kiertje houd kan het duiveltje er telkens weer door. Ik ben tot nu toe telkens aan het strijden en telkens laat ik het weer toe. Jij bent ik niet natuurlijk, misschien kan jij het wel, maar ik gun je zo het herstel!!!!!!!

Welkom Wopsy! Herkenbaar, je verhaal. Voor mij maakte het uiteindelijk hét verschil, actief of een forum zijn. Daarvoor ook kort of wat langer droog gestaan, maar op eigen houtje lukte het me op de langere termijn nooit. Nu de langste tijd ooit droog, en nog geen haar op mijn hoofd die overweegt weer te beginnen. Alleen lukte het niet, samen kunnen we het wel! Schrijf vooral lekker van je af, wij lezen je graag!

Hier idem dito Niet zo idem dito. Misschien ben ik verslaafder dan jij, net iets waanzinniger?? Mij hoef je niet te overtuigen. Dat was ik al. tja, wat is afzienbare termijn in geval van verslaafd zijn... Yeah!!! Yeah, yeah!!! En ik wens je een mooi, fijn en nuttig verblijf in Milano. Hug!!

Quote: "Ik heb momenten dat ik daar bij wil horen. Niet meer naar meetings gaan en clean blijven." Ik heb in de bijeenkomsten en de programma's van NA en AA een soort recept gevonden voor mijn levensgevaarlijke, dodelijke ziekte. Dat werkt al een poosje goed met alleen maar positieve bijwerkingen. Mijn verslaafde brein krijgt de kans niet eens om te gaan denken of dat onderhand niet eens veranderen moet...... "Stick to the winners." Die zitten doorgaans op de bijeenkomsten en in de genoemde programma's. Ik ga het niet anders doen. Niet nu en waarschijnlijk ook niet op afzienbare termijn. Voor mij telt het resultaat, niet hoelang ik mijn pilletjes al genomen heb. Bovendien: wat zou ik met de tijd moeten/willen doen als ik niet meer naar die bijeenkomsten zou gaan? Meetings en het stappenwerk heb ik geïntegreerd in mijn leven. Het hoort er gewoon bij en het neemt geen ruimte van iets anders in. Ik vind het ook he-le-maal ok dat ik verslaafd ben; het is niet anders. Ik zie uit naar de bijeenkomsten, het kost me geen enkele moeite om te gaan, ik vind het leuk om te gaan. Ik vertrek binnenkort naar Milano, paar dagen stad. Ik heb al twee meetings uitgezocht waar ik gegarandeerd naar toe ga. Continuïteit? Misschien, maar zeker ook leuk om steeds weer mensen te leren kennen. Mezelf voorop....

@wijfie: als ik je over een langere tijd "probeer te lezen" zie ik steeds beginpunten, eerste stapjes. En telkens breng je dat in een jubelsfeer, bijna té optimistisch gestemd. Telkens ook geef je te kennen het best wel te begrijpen. En net zo snel dwaal je weer af naar randzaken en belangen van anderen.... Het is waar: zelfs de langste, zwaarste en verste reis begint met stap één. Een kaartje kopen voor een trein helpt je geen stik verder als je niet ooit eens instapt.. Na stap één komt twee,............

Ververder gaat boete doen voor zijn oneerbare voorstel, en meldt zich deze week bij yoga. Leerzaam uitstapje, en daar zijn we hier voor. Dat effectbejag door lang/monotoon te pianospelen blijf ik er gewoon stiekem bij doen.

That's the spirit ...ik ben er klaar mee

Het is me gelukt gisteren. Het was zeker niet gemakkelijk maar ik heb het droog gehouden. Ik wist met mezelf geen raad en ben dan ook toen ik thuis kwam onmiddellijk in mijn bed gekropen. Super dat jullie mij steunen ☺

Wat is succesvol stoppen? Ik ben nu 10 maanden gestopt en dat is zeker niet mijn eerste poging. Ik heb nooit medicatie of therapie gehad noch 12 stappen plan gevolgd en heb hierdoor van 2007 tot nu verschillende perioden van maanden niet gedronken afgewisseld met maanden van wel drinken. Dat is winst en dat is toch ook weer niet helemaal succesvol stoppen. Ik denk nu vaker aan toch een praatgroep bezoeken en vooral ook over het waarom ik altijd alles alleen zelf wil oplossen. Want los van het adb willen zijn kom ik dat ook in andere zaken tegen. Therapie is het niet maar ik merk wel dat door mensen met een alcoholprobleem in het echt te zien en te spreken ik verder kom zoals dat ik wel eens mensen van dit forum ontmoet. Stoppen kan ik beter in interactie met mensen. Of dat perse met professionele hulp moet weet ik niet. Stoppen hoef ik niet helemaal alleen te doen, dat is voor mij het belangrijkste.

Hoi Lana, Ik wil even reageren op je vragen rond de reactie van je man. En X. Het verbaast me enorm hoe verschillend en weinig begrijpend mijn omgeving heeft gereageerd. Uiteraard hebben we verschillende omgevingen en is het dus helemaal niet hetzelfde. Maar steun vind ik er eigenlijk niet. Het gaat van ontevredenheid van vroegere drinkmaatje die het jammer vinden dat je niet meer mee doet, over ongeloof dat ik het wel vol houd, tot mensen die beloven te steunen en dan 1 keer informeren hoe het gaat en het verder vergeten. Dus, als je echt steun wil van mensen die begrijpen wat het is, moet je hier zijn! En vooral in jezelf geloven. Succes vandaag!

Hey wat supergoed zeg!! Ik begin zelf aan mijn achtste droge dag en zet elke dag mijn naam bij het dagpact op de dagdraad. Daar heb ik wat aan. Als het wat voor je is dan ben je uiteraard van harte welkom om mee te doen. We nemen de eerste niet vandaag, ok?

Heel goed. Succesvol stoppen bestaat uit veel stappen, maar jezelf af en toe belonen ervoor als je weer een week/maand erop hebt zitten en denken aan de situatie waarin je zat als je trek krijgt zijn hele belangrijke bouwstenen. Monster heeft het al mooi verwoord: je moet het maar gebruiken om ermee aan de slag te gaan...

Klinkt pittig maar heel goed Carpediem. Van schuldgevoel is nooit iemand beter geworden. Van het zetten van de juiste stappen wel. Volgens mij ben jij dat aan het doen. Succes vandaag.

Goedemorgen iedereen Mijn eerste broodje in de ochtend weer , fijn is dat de trek komt terug . Denk dat na een terug je maag ook gewoon opslot slat van de stress en rot gevoel . We zijn inmiddels een paar nuchtere dagen verder en elke dag is er eentje maar het schuldgevoel overheerst nog steeds . Vanmorgen eerste dag dagbehandeling en we gaan ervoor . Ik wens iedereen een hele mooie dag vandaag greetz

welkom somegirl Voordat ik écht gestopt was zat ik es op een mooie zomeravond op het balkon te genieten van de ondergaande zon. Met een drankje, een 'sundowner' zoals ik dat in Namibië geleerd had te noemen. Morgen zou ik stoppen. Maar voor nu besefte ik dat mooie zomeravonden nóóit meer mooi zouden kunnen zijn omdat ik niet meer mocht drinken van mijzelf. Niet met het leven verenigbaar. Ow wat zou ik een rotleven krijgen. Hel. Zo erg was drinken nu ook weer niet dat ik er hel voor over had om te kunnen stoppen. Ow wat had ik het mis. Gelovigen zijn soms bang voor de hel. Verslaafden zijn er al geweest. Het wordt makkelijker. Succes komende tijd.

welkom Lana, Formule 1 is (een) topsport, wat jij nu doet óók he. Stoppen, daar is de eerste weken heel veel focus voor nodig en daar moet heel veel voor wijken. Heel stoer dat je de handschoen oppakt. Maar je kunt het inderdaad niet alleen, dat kan bijna niemand. ik niet in ieder geval. Het gesprek met je man kun je als vreemd interpreteren. Je kunt het ook laten gaan. Alles wat je er over wilt zeggen, is invullen. Je schaamt je voor alles wat je gedaan hebt, dat herken ik wel. Gaandeweg heb ik geleerd dat schaamte, waar je werkelijk onder gebukt kunt gaan, je niets oplevert. Je schuld kun je op je nemen / je verontschuldigingen aanbieden (óók aan je zoon), maar schaamte is zinloos geweld. Zelfkastijding. Gebruik alles waar je je voor schaamt als munitie om niet weer die eerste te nemen, meer kun je niet doen. Het viel me tegen hoe lang het duurde vóórdat de omgeving het vertrouwen weer in mij had. Kennelijk had ik toch wat te vaak beloofd dat ik iets aan mijn alcoholgebruik ging doen. Te veel gelogen over hoe weinig ik vandaag maar gedronken had. Te vaak de mensen om mij heen gemanipuleerd. Het duurde lang. Dit duurde niet dagen, geen weken maar máánden. Ik had de tijd, en dat heb jij ook. Onze verslaving heeft zijn tijd genomen, ons herstel zal óók maanden de tijd nemen. Hou vol.

Hey Somegirl, begrijp van een ander draadje dat je vandaag een lastige middag zou hebben. Hoe ist gegaan?

Een hele goede avond allemaal, Was de wandeling gezellig Meya ? Hannah, Kop op joh Hier een lekkere dag gehad. Vanochtend eerst 2 uurtjes gewerkt. Daarna naar mijn dementerende moeder geweest Samen met ex, wat hand en spandiensten verleend. Ook nog een lekker eind met haar gaan lopen buiten in de rolstoel, Was zulk mooi weer. Daarna weer terug, even tuincentrum in geweest (er naar toe gelopen). Op het fietsje naar client om 17.30 om een uurtje te koken. Nu lekker thuis, macaroni gegeten, en ijsje toe. Zit lekker in mijn vel momenteel, en taal eigenlijk niet naar drank. ook niet als ex, wel gezellig aan de wijn zit. Nou,..dan gaat het goed toch..!

Pffff... iemand heeft vandaag tijdens de frummers wandeling gezegd dat Feyenoord kampioen zou worden dit seizoen... Diegene neemt dat terug. Pffff...

Hoi Lana, welkom! Dat draadje waar Lady Jane het over heeft, dat heeft mij er de eerste weken echt doorheen gesleept. Het gevoel dat ik niet de enige was die zulke rare dingen had uitgehaald onder invloed. Op de een of andere manier hielp mij dat. Het idee van 'dat wil ik nooit meer'. Wie weet heb jij er ook wat aan. Succes en hou vol!

Vanuit de dagdraad hier naar toe gekopieerd, kan ik het zelf weer eens vinden.: Ik heb een behoorlijke periode van drankmisbruik achter de rug. Vroeg mee begonnen en jaren "op karakter" mee doorgegaan. De laatste tien à vijftien jaar had ik wel in de gaten dat ik me een steeds groter probleem aan het bezorgen was. Ik gebruikte stiekum en alleen. Als alleenstaande kon dat gemakkelijk. Ik dacht ook werkelijk dat ik het zo kon verstoppen en verbergen dat niemand in mijn omgeving het inde gaten had. Ik was niet verslaafd, eg nie! Het kwam niet eens in me op. Mijn ego liet me geloven dat ik elk moment kon stoppen of in elk geval minderen. Ik loog en manipuleerde mijn hele leventje linksom en als dat beter uitkwam rechtsom. In werkelijk raakte ik serieus geïsoleerd, familie, vrienden, kennissen en andere sociale structuren stuurde ik de laan uit. Ik wilde gebruiken en daar kon ik geen pottekijkers bij gebruiken. Bovendien haalde ik dan mijn target niet en stel je voor dat ze mee wilden drinken, dan zou mijn hele logistieke plannen in het honderd lopen. Nee, verslaafd was ik niet, eg nie! Verslaafden waren van die junks van de nachtopvang of sliepen in bananendozen op het station. Dat waren geen nette mensen zoals ik: een huurhuis (je moest eens binnen kijken....), een auto, en een baan (jaja, daar gebruikte ik zoveel mentaal en verbaal geweld dat men wel uitkeek me voor de voeten te lopen...) De werkelijkheid was dat ik steeds minder mensen onder ogen durfde te komen. Schuchter zei ik mijn straatgenoten gedag als dat niet anders kon. Ik haalde één bak (sociaal geaccepteerd..) uit mijn auto als ik naar die goedkope groothandel net over de grens was geweest. Daar kon ik even mee vooruit. Die andere kisten pakt ik 's avonds wel eruit als iedereen te bed lag of er niemand meer op straat was. Waarom ik nog met een telefoon rondliep verbaast me nu helemaal: ik had niemand om te bellen en niemand belde mij. In mijn leventje gebeurde helemaal niks meer dan zuipen. Mijn lijf ging er ook aan geloven. Allerlei kwalen, soms ernstige, staken de kop op. Mijn vooruitzichten namen met de week af. Op een zaterdag overwerken zag ik op een kantoor bij verslavingszorg waar ik ICT werk deed, die AA poster tegen een kast hangen van dat paar sombere ogen met de tekst eronder: "Ik wil dit niet meer!" Dat bleef hangen. Ik zou toch niet verslaafd zijn? Nee, toch! In augustus had ik een operatie aan mijn rug waarbij ik wakker moest blijven. Ik heb die operatie bezopen meegemaakt....... Op 9 september zat ik achter mijn pc te zoeken en te lezen. Wat ik las deed me de ogen open: Verslaving is een ziekte in je hoofd van progressieve en terminale aard. Het is een ziekte, geen morele tekortkoming. Bovendien was het verloop van de ziekte te beïnvloeden door te stoppen met gebruiken. Daar waren zelfhulpprogramma's voor. Niemand kan zeggen dat je verslaafd bent, dat is een overweging die je zelf moet maken. Dat deed ik op dat moment en ik nam meteen het besluit erbij ermee te stoppen, helemaal en voor altijd. Ik was verslaafd per 9 september 2012. Later leerde ik dat meteen stoppen medisch volstrekt onverantwoord was, gezien mijn gebruiksduur en de hoeveelheden die ik wegzette. Ik zocht hulp en vond hulp. Alleen zaten daar nog zo'n zes weken tussen, werkelijk helse weken. Bij een bokswedstrijd is nog een scheidsrechter die het gevecht stillegt, die had ik niet. Op 26 oktober 2012 was het net alsof ik met de laatste energie de stap over de drempel van de Detox kliniek zette.Ik was er! Ik had het gehaald! Nu was het over en was ik er helemaal klaar mee. Een einde aan de ellende, Goddank! Het is begrijpelijk dat het pad van herstel vanaf daar niet uitsluitend over rozen liep, maar ik was eraan begonnen. Vanaf die dag drink ik geen alcohol meer. Vanaf die dag heb ik geleerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven en het ten volste te genieten. Dat is wat ik nu doe. Ik heb mijn ziekte verslaving in mijn leven geïntegreerd, ga wekelijks naar verschillende bijeenkomsten, heb dagelijks contact met fellow verslaafden, al of niet in herstel en doe diensten voor zowel de AA als de NA. Daarnaast breidt mijn sociale kring, ook met mensen die niet met verslaving bekend zijn, nog bijna wekelijks uit. Ik houd een agenda bij en die heb ik harder nodig dan ooit! Ik leef weer ten volste. Ik ben verslaafd, daar werk ik dagelijks aan, maar in tegenstelling tot ooit toen ik er niets van wilde weten, wordt mijn leven er nu dagelijks beter in plaats van slechter van. Vandaag precies 1100 dagen......

Bel een vriend Loop met de hond Brei een sjaal Ga je nagels vijlen Ren een rondje om het huis Drink een fles water Ga schoonmaken Zet muziek op en doe een dansje Stamp op de grond Kleur in een kleurboek Naai, punnik, klos kant Verf je muur opnieuw Koop een Linda, VT Wonen of gewoon de Privé Lees de krant of een boek Wandel door het bos Ga heel hard gillen Maar rook niet!

Nu heb ik echt de tranen in de ogen. Jullie zijn zo lief! Ik nam net mijn tablet ter hand om te schrijven dat ik stop met zeuren en dus ook met drinken. En dan lees ik dus wat voor liefs er allemaal hier boven staat. Vandaag stop ik! Hoog tijd om eens lief te gaan zijn voor mezelf. Ik voel nu beter dan ooit dat de drank me ziek maakt. Dan weer drinken om niet meer te voelen hoe slecht ik me voel is echt stom. Gedaan dus. De hulpverlening komt nu toch op gang. Hoop ik. Vandaag terug dag 1. Niet de eerste keer. Ik weet dus dat ik het kan. Ik schrijf het vast op omdat het helpt. Jullie beloven dat ik niet drink, maakt het makkelijker dan de belofte aan mezelf. Dat zegt ook iets. Bedankt dat jullie er zijn!

Wat helemaal geweldig is: mijn creativiteit komt terug! Vroeger ontwierp ik zelf kleren. Maar de laatste jaren kon ik niks meer verzinnen. Waar voorheen in de stoffenwinkel de modellen zo in mijn hoofd op kwamen, kwam er niets meer. 2 dagen geleden begon het weer te borrelen. Ik had een idee voor een ontwerp. Dus gisteren naar de stoffenwinkel. Een stof gevonden die prima was voor het ontwerp van de broek, maar in een kleur die niet past bij de andere dingen in mijn kast. Dus op zoek naar een bijpassend stof voor een blouse. Gevonden! Onderweg naar de kassa nog een tweede stofje gevonden voor een blouse. Ook maar mee genomen. Zo fijn om dat borrelen van die ideeën weer te voelen! Nu heb ik, sinds ik werk, wel weinig tijd. Maar zondag wordt mijn naaidag deze week! Al de rest mag blijven liggen! Tegen de avond stonden al mijn ideeen op papier....2 blouses en een broek lukt natuurlijk niet in 1 dag. Zal dus nog even duren voor ik mijn nieuwe kleren kan dragen. Maar dat is niet erg.... Dag 18 vandaag!